Του Roberto Palomar, αρχισυντάκτη της Marca
Το backhand του Φέντερερ, το σουτ του Michael Jordan, η ταλάντευση
του Tiger Woods... είναι είδη που ανήκουν στην ιστορία του αθλητισμού,
εκτελέσεις που, λόγω της τελειότητάς τους, είναι παγκόσμια πολιτιστική
κληρονομιά. Ναι, επίσης και η εκτέλεση του φάουλ του Leo Messi. Εάν η μπάλα
είναι για το φυσικό αριστεροπόδαρο σουτ είναι όμορφη και θανατηφόρα. Αρκεί να
επιλέξει κάποιος την πλευρά στην οποία θέλει να ανήκει. Αλλά ακόμα και αν είναι
ο εχθρός, μπορεί να παραδεχτεί το μεγαλείο του έργου. Το κάνει ο τενίστας ο
οποίος υποφέρει το καταστροφικό backhand του Ρότζερ. Το έκαναν χθες οι παίκτες
της Atlético de Madrid οι οποίοι είχαν το χρόνο να γυρίσουν στο τείχος για να
δουν πού πήγαινε η μπάλα του Messi. Η super slow motion κάμερα έδειξε τους Gabi και
Giménez, παραδομένους, να κατεβάζουν το κεφάλι όταν η προνομιακή θέση τους στο γήπεδο
τους επέτρεψε να παρακολουθήσουν τη μπάλα να μπαίνει στο παραθυράκι. Το έκανε ο
Simeone, φέρνοντας τη γειτονιά στο γήπεδο, «κάνοντας πατουσάκια» για να
επιλέξει τους παίκτες του μ’έναν φανταστικό τρόπο: «Είναι όπως όταν επιλέγεις
τον καλύτερο που υπάρχει. Εάν αλλάξεις τη φανέλα στον Μέσι, νικάμε 1-0». Η
απάντηση του Valverde ήταν στο ανάλογο ύψος: «Δεν θέλω ούτε να το φανταστώ».
Η αξία του Messi δεν είναι τόσο η εκτέλεση, αλλά η
συχνότητα, ο αντίπαλος και η στιγμή. Μεγάλοι εκτελεστές φάουλ υπήρχαν πάντα.
Αυτό που διακρίνει τον Messi είναι ότι έχει μετατρέψει αυτό το είδος σε
ρουτίνα. Βρισκόμαστε μπροστά στο «τυπικό φάουλ του Messi στο παραθυράκι», που
είναι σα να λέμε ότι ο Μέσι σηκώθηκε, έπλυνε τα δόντια του, πήρε πρωινό και
πήγε να προπονηθεί. Είναι κάτι που κάνει καθημερινά. Αυτό και το να βάζει τα φάουλ
στο παραθυράκι. Η επανάληψη πρέπει να μην μετατρέπει αυτά τα έργα τέχνης σε
κάτι συμβατικό. Βρισκόμαστε ενώπιον εξαιρετικών γεγονότων. Το χθεσινό φάουλ,
πιθανότατα, αξίζει μια Liga. Μεταξύ άλλων πραγμάτων, επειδή δεν υπήρξαν πολλά
περισσότερα στο επιθετικό μενού του παιχνιδιού. Η Μπάρτσα θέλησε αλλά δεν μπόρεσε
στο πρώτο ημίχρονο και η Ατλέτικο θέλησε και μπόρεσε στο δεύτερο... αλλά δεν
ήξερε πως. Ο Simeone, που άλλες φορές έπεσε σύντομα, γέμισε την ομάδα
επιθετικούς παίκτες μετά το ημίχρονο, αλλά δεν βρήκε ισορροπία στην ανάπτυξη.
Τουλάχιστον, έβαλε την ασφυξία στο σώμα του Valverde. Επειδή αν βγάλεις απ’τη
Barça τον Messi, το τωρινό της ρεπερτόριο δεν είναι πολύ ποικίλο. Αν και
φαίνεται αντιφατικό, η Barça είναι μια ομάδα που αμύνεται καλύτερα απ’ότι
επιτίθεται. Το αμυντικό σχέδιο υπάρχει. Το επιθετικό σχέδιο είναι ο Μέσι και τα
φάουλ του στο παραθυράκι. Και θα της αρκέσει με το παραπάνω για να κερδίσει τη Liga.
Αυτό του Παρισιού
Η Μαδρίτη απέχει μόλις 29 ώρες απ’την ανάβαση στο K-2 στη
μέση του χειμώνα. Έτσι φαινόταν η PSG μετά την κλήρωση των 16: ένα σχεδόν
ανυπέρβλητο τείχος. Σήμερα, χωρίς τον Neymar, με δύο γκολ προβάδισμα και με το ανταγωνιστικό
σθένος που εκθέτει η madridista ομάδα στο Champions League, η πρόκριση είναι προσιτή.
Δεν είναι καν απαραίτητο να’χει η ομάδα μια εξαιρετική συμπεριφορά. Θα αρκέσει
να’ναι πιστή στο στυλ που έχει επιβάλει ο Ζιντάν: ένας τρομακτικός αντίπαλος
στην ανταλλαγή χτυπημάτων. Κακό αμυντικό σύστημα αλλά θανατηφόρο στην επίθεση.
Εάν η Μαδρίτη περάσει, όπως είναι η διπλή αναμέτρηση, θα’ναι το φυσιολογικό.
Εάν πέσει, το club θα’ναι μια χωματερή.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
