Του Roberto Palomar, αρχισυντάκτη της Marca
Οι οπαδοί του ποδοσφαίρου γενικότερα και εκείνοι της
Μαδρίτης ειδικότερα θα μπορούσαν να χωριστούν μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι
η αναμέτρηση ενάντια στην PSG θα’ναι μια σφαγή κι εκείνων που πιστεύουν ότι η
Μαδρίτη έχει ακόμα ένα τελευταίο ντεμαράζ. Σε 72 ώρες έχει δώσει λόγους για να
υποστηριχθούν οι δύο θεωρίες. Απ’την επίπεδη ομάδα που αποκλείστηκε απ’την Leganés,
μ’έναν αφελή Ζιντάν στο πλάι μέχρι τον ίλιγγο ενός καλού αγώνα στη Βαλένθια, με
τη μισή ανόητη ώρα του, αλλά παρουσιάζοντας σθένος κι ανταγωνιστικούς μύες. Αυτό
το τελευταίο ντεμαράζ είναι πολύ μαδριλένικο. Η ανάσταση των νεκρών είναι σήμα
κατατεθέν του σπιτιού. Όπου δεν φτάνει το ποδόσφαιρο, φτάνουν τα χρωμοσώματα.
Επειδή αν στη Μαδρίτη υπάρχει κάποιος φόβος για το κενό, για το να μην ξέρει τι
να κάνει απ’το Μάρτιο μέχρι το Μάιο αν επέλθει η καταστροφή, ο φόβος της PSG να
περάσει ένα τρίμηνο λύνοντας σταυρόλεξα είναι επίσης πραγματικός. Εάν υπάρχει
μια ομάδα σχεδιασμένη, σκεπτόμενη και με έξοδα φτάνοντας στην σπατάλη για να
κερδίσει το Champions League, αυτή είναι η PSG. Είναι σύλλογοι της κατανάλωσης,
απ’τους οποίους έχουν κλέψει την ταυτότητα για να τους μετατρέψουν σε
πολυεθνικές, σε ομάδες-κράτη. Εάν δεν εκπληρώσουν τον στόχο για τον οποίο
δημιουργήθηκαν, δεν έχουν νόημα, αλλάζουν την επωνυμία τους και μπορούν να
καταλήξουν να μετατραπούν σ’ένα ιχθυοπωλείο. Η PSG προσπαθεί εδώ και αρκετά
χρόνια για το Champions League και δεν το καταφέρνει. Δεν πρέπει να’ναι εύκολο
να βγει στο Bernabéu μ’αυτή την πίεση ενώπιον ενός ειδικού στην ακροβασία όπως
η Ρεάλ Μαδρίτης.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
