Του David G. Medina
Ανακτά την καλύτερή του έκδοση μετά από μερικούς μήνες στο
επίκεντρο της κριτικής
Έχει υπάρξει, χωρίς αμφιβολία, ένας απ’τους πιο
στοχοποιημένους στο δύσκολο ταξίδι που βιώνει η Ρεάλ Μαδρίτης στη LaLiga αυτή
τη σεζόν. Λόγω παλαιότητας (έχει 11 σεζόν και είναι δεύτερος αρχηγός πίσω μόνο
απ’τον Ramos), λόγω χαρίσματος κι επειδή όταν δεν είναι σε φόρμα ο Ζιντάν χάνει
ένα απ’τα καλύτερα επιθετικά όπλα του.
Οι αισθήσεις με το ποδόσφαιρο του Marcelo, για τον οποίο μιλάμε,
είναι ότι βρισκόταν στους αντίποδες του αριστερού μπακ που, το οποίο, παρά τις ελλείψεις
του στην άμυνα, καταστρέφει τα αντίπαλα τείχη όπως μπαίνει ένα μαχαίρι στο
βούτυρο. Η Μπάγερν στο περασμένο Champions League μπορεί να το επιβεβαιώσει. Μέχρι εδώ ο Marcelo που έφτασε
ν’ακούσει τις αποδοκιμασίες του Bernabéu, κουρασμένο απ’την απάθειά του στην
άμυνα και τη μηδενική συμμετοχή του στην επίθεση.
Αλλά κάτι άλλαξε στην επίσκεψη της Deportivo στο Chamartín
πριν από οκτώ ημέρες. Με τους gallegos μπροστά στο σκορ, ο Μαρσέλο έκανε ένα
βήμα μπροστά και ήταν κλειδί στην ανατροπή. Δύο πάσες για γκολ σε Nacho και
Bale, επευφημία από μια εξέδρα που γνωρίζει την ανάγκη να τον έχει στα καλύτερά
του... και ξανά η επιστροφή ενός χαμόγελου που είχε εξαφανιστεί ήττα με την ήττα,
κριτική με την κριτική.
Φασάρα στο Mestalla
Η Deportivo ήταν το ορεκτικό του γεύματος που είχε το
Σάββατο στο Mestalla. Μεγάλη έδρα, ματς κλειδί για να μειωθεί η απόσταση απ’τη Βαλένθια
και τεράστια απόδοση του Marcelo. Για να μην αποτύχει με την παράδοση, στη άμυνα
άφησε κενά που εκμεταλλεύτηκαν οι valencianistas για να βλάψουν τη Μαδρίτη.
Αλλά αυτό υπολογίζεται όταν μιλάμε για τον καλύτερο επιθετικό αριστερό μπακ
στον πλανήτη, ο οποίος έχει υπάρξει πάντα τόσο καλός στην επίθεση όσο αμφίβολος
στην άμυνα.
Η επιρροή του στην επίθεση δεν άργησε. Έστησε την
αντεπίθεση, σα να’ταν ένας ακόμα επιτιθέμενος, η οποία κατέληξε στο πέναλτι στον
Cristiano. Αλλά ήταν στα τελευταία λεπτά, με το 1-2 και τη Βαλένθια να πιέζει,
όταν έλυσε τον γάντζο και πήγε για την καρωτίδα της ομάδας του Marcelino. Θαυμάσια
η κίνησή του, σε συνεργασία με τον Asensio, του 1-3. Ταχύτητα, ντρίμπλα,
υπερχείλιση, αμεσότητα και γκολ. Όλα σ’ένα για να κλείσει ένας αγώνας στον
οποίο, χωρίς τον Marcelo στο γήπεδο, το αποτέλεσμα μπορούσε να’ταν πολύ
διαφορετικό.
Αυτά τα 180 λεπτά έχουν χρησιμεύσει για να φανούν πράσινα
βλαστάρια σ’έναν πιο ωραίο Marcelo, πιο σίγουρο, πιο αποφασιστικό. Αυτός που
είχε βάλει ένα γκολ και είχε δώσει τρεις ασίστ σε 24 αγώνες και που σχεδόν αντιγράφει
αυτούς τους αριθμούς στα τελευταία 180 λεπτά με δύο πάσες για γκολ ενάντια στη
Dépor κι ένα γκολ στη Βαλένθια.
Είναι αλήθεια ότι ακόμα είναι μακριά οι 14 καθοριστικές πάσες
που έδωσε το περασμένο έτος, εκείνο στο οποίο ήταν κλειδί για να αγκαλιάσουν
τόσο τη Laliga όσο και το Champions League, αλλά κι ότι επίσης με τον Marcelo των
τελευταίων δύο αγώνων η Ρεάλ Μαδρίτης ανακτά ένα επιθετικό όπλο που της έχει λείψει
κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν. Η ικανότητα να αιφνιδιάζει στην επίθεση τον
μετατρέπει σ’ένα βασικό παίκτη για να σιγουρέψουν μια θέση στο επόμενο Champions
League και για να ονειρεύονται την ανατροπή της Παρί Σεν Ζερμέν στους 16 της
φετινής έκδοσης. Ο Marcelo είναι καλά και λίγες ειδήσεις είναι καλύτερες για
έναν madridismo που του έλλειπε.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
