Του Roberto Palomar, αρχισυντάκτη της Marca
Από τώρα και στο εξής, για τη Μαδρίτη η Liga είναι όλα αυτά
που συμβαίνουν μεταξύ μιας Τετάρτης του Κυπέλλου και μιας άλλης του Champions League. Και θα δούμε πόσο
καιρό θα διαρκέσει διότι σε πέντε εβδομάδες, η Παρί Σεν Ζερμέν θα εμφανιστεί
στο Μπερναμπέου με τον κυνόδοντα ακονισμένο, πεινασμένη για δόξα και μια πλειάδα
από πρωτάρηδες διατεθειμένους να διεκδικήσουν τη θέση τους στον κόσμο. Είναι
ακριβώς ο χρόνος που έχει ο Ζιντάν για να προετοιμάσει μια ομάδα που σωματικά
παρέχει περιορισμούς, που στερείται κάποιας εξουσίας στο παιχνίδι, που μόλις
που δημιουργεί ευκαιρίες για γκολ παρά την ποιότητα των παικτών της, μια ομάδα στην
οποία κάθε μετριότητα είναι ικανή να κάνει ευκαιρίες ανά πάσα στιγμή και περίσταση
του παιχνιδιού και στην οποία ορισμένοι απ’τους θεμελιώδεις παίκτες της περνούν
από μια ανεξήγητη κρίση γήρατος. Στη Μαδρίτη η Liga θα γίνει πολύ μακρά εκτός
κι αν η δική της αναποτελεσματικότητα την αναγκάσει να παλέψει για την τέταρτη
θέση σα να μην υπήρχε αύριο. Δεν θυμόμαστε έναν πρωταθλητή που να τα’χει παρατήσει
τόσο νωρίς σ’ένα τουρνουά όπως αυτή η Ρεάλ Μαδρίτης. Το χθεσινοβραδινό στο Μπαλαΐδος
δεν ήταν ένα τελικό σημείο. Ήταν μια συνέπεια του πόσο άσχημα έχουν γίνει τα πράγματα
απ’τα ολοκαίνουργια supercopas και μετά. Η κατάπτωση των ηθών έρχεται από
μακριά. Μόνο που χθες το βράδυ έγινε επίσημη.
ΣΠΑΤΑΛΗ
Για πολλά λεπτά, το 1-2 του Μπαλαΐδος ήταν μια οφθαλμαπάτη.
Στο τέλος, ήταν μέχρι και μια αδικία. Ούτε η Μαδρίτη άξιζε να κερδίσει την Celta
ούτε ο βαθμός της διορθώνει τίποτα. Αντιθέτως. Είναι μια επίπληξη, ένας
ενεργοποιημένος συναγερμός, ένα χαστούκι απ’το οποίο η Μαδρίτη πρέπει να γαντζωθεί
για ν’αντιδράσει. Και η αντίδραση πρέπει να είναι ομοιογενής. Απ’τον πάγκο, μέρος
όπου στον Zidane τίθεται εμβρόντητο πρόσωπο, μέχρι το χορτάρι, ένα μέρος στο
οποίο μερικοί παίκτες φαίνονται πρωταγωνιστές του The Walking Dead. Ο Benzema
είναι ένας από αυτούς, αλλά χθες δεν ήταν εκεί. Ο ρόλος του ζόμπι έπεσε στον
Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος προσέφερε τη χειρότερη εκδοχή του. Τον συνόδεψαν στο
αίσθημα οι Κρος, Μόντριτς, Βαράν και η σκιά του Μαρσέλο. Ίσως η αντίδραση θα’πρεπε
να φτάσει επίσης κι απ’τα γραφεία και να υπολογίσουν πολύ καλά αν πρέπει να
επισκεφθούν την αγορά. Στο ρόστερ όχι μόνο δεν περισσεύει τίποτα, αλλά δίνει και
την εντύπωση ότι του λείπει κάτι. Κι όχι συγκεκριμένα ένας τερματοφύλακας.
ΕΝΑ CLÁSICO
Το μόνο φως ήταν η επανέκδοση ενός clásico του ποδοσφαίρου
μας: η επιστροφή του Gareth Bale. Ο χρόνος είναι συνήθως ο εξής: Ο Bale λάμπει,
ο Bale θαμπώνει κι όταν είναι κοντά στην καλύτερη του απόδοση, τραυματίζεται.
Στη συνέχεια επιστρέφει -ποτέ δεν ξέρεις πότε- και το κάνει με στυλ, με
πειστικές εμφανίσεις που τον τοποθετούν ως ένα απ’τα φαβορί για τη Χρυσή Μπάλα
κι άλλες μικροδουλειές. Έτσι, μέχρι να τραυματιστεί ξανά. Το χθεσινοβραδινό στο
Vigo ήταν ακριβώς όπως το σηματοδοτεί το σενάριο. Ο Bale μπήκε, έπαιξε καλά,
έβαλε δύο γκολ, επέτρεψε στον οπαδό να φανταστεί το πόσο καλό θα’ταν γι’αυτόν
και για τη Μαδρίτη αν ήταν υγιής και τώρα μένει μόνο να περιμένουμε ποια θα’ναι
η ανταπόκριση του σώματός του στις απαιτήσεις του μεγάλου ανταγωνισμού. Όσο έρχεται
αυτή η απάντηση, γενικά κακή, η Μαδρίτη έχει στον Ουαλό έναν παικταρά.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
