Του Santiago
Segurola
Κάτι στο παιχνίδι της Ρεάλ Μαδρίτης μας καλεί να σκεφτούμε
μια περίοδο αγρανάπαυσης. Η ομάδα έχει χάσει σθένος, ενθουσιασμό και συνοχή,
μια απροσδόκητη απόκλιση μετά το άξιο νταμπλ της προηγούμενης σεζόν. Εκείνη η
Μαδρίτη εξατμίστηκε μετά από δύο συγκλονιστικά παιχνίδια εναντίον της Barça,
προβλέποντας αυτό που δεν έχει συμβεί. Προετοιμαζόμενη να επιβάλει την ηγεμονία
της στην Ισπανία και στην Ευρώπη, η ομάδα άρχισε να απαντά με τόσο αρνητικό
τρόπο που χρειάστηκε σχεδόν ενάμισι μήνα για να κερδίσει τον πρώτο αγώνα
πρωταθλήματος στο Bernabéu. Μακριά απ’το να ωθήσει τη Μαδρίτη στην ηγεσία του
παγκόσμιου ποδοσφαίρου, εκείνο το Supercopa έκοψε την όρεξή της.
Η Ρεάλ Μαδρίτης βρίσκεται 14 βαθμούς πίσω απ’τη Barça στο
πρωτάθλημα, μ’ένα παιχνίδι λιγότερο, κι έχει προκριθεί ως δεύτερη στο Champions
League, μετά την ισοπαλία με την Tottenham Hotspur -έκτη στην Premier League-
στο Bernabéu και την ήττα στο Wembley, ένα έλλειμμα που την τοποθετεί ενώπιον
μιας πρόκλησης πρώτης τάξης: να αποκλείσει την París Saint Germain στον γύρο
των 16. Στην πορεία, η Μαδρίτη δεν κατάφερε να νικήσει τη Μπάρτσα, την Ατλέτικο
Μαδρίτης και τη Βαλένθια, τις τρεις πρώτες του πρωταθλήματος.
Η ήττα απ’τη Barca είναι μια απ’τις πιο σημαντικές τα
τελευταία χρόνια, λόγω του χοντρού αποτελέσματος (0-3), λόγω της σημασίας της
στιγμής, -το αποτέλεσμα περιορίζει σοβαρά τις πιθανότητες να κάνει την ανατροπή
στο δεύτερο γύρο- και λόγω της αμηχανίας που δημιούργησε ο αγώνας. Η ομάδα που ισοπέδωσε
στο Supercopa ήταν ένα παιχνίδι για τη Barça στο δεύτερο ημίχρονο. Λίγες φορές
έχει φανεί μια τέτοια ριζική στροφή στο παιχνίδι και στην ανταγωνιστική
ανταπόκριση της Μαδρίτης. Οι οπαδοί έφυγαν σιωπηλοί απ’το Μπερναμπέου περισσότερο
λόγω της ανάμνησης των τίτλων που αποκτήθηκαν προηγουμένως παρά λόγω επιείκειας
με την απόδοση της ομάδας. Το βλέμμα των οπαδών θα’ναι απείρως πιο κριτικό από
τώρα και στο εξής.
Μία απ’τις πιο απρόβλεπτες πτυχές της τρέχουσας σεζόν είναι
το χάσμα μεταξύ των βασικών και των αναπληρωματικών. Ο Zidane, ο οποίος πέρυσι
σχεδίασε τον τέλειο κύκλο σ’ένα ρόστερ όπου οι βασικοί έπαιζαν καλά και οι
αναπληρωματικοί καλύτερα, δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει το ίδιο αποτέλεσμα
αυτή τη σεζόν. Οι βασικοί αισθάνονται πολύ βασικοί, σε πολλές περιπτώσεις χωρίς
κάποιο λόγο, και οι αναπληρωματικοί αρχίζουν να αποδέχονται το καθεστώς τους.
Το ματς της Σόρια είπε αρκετά γι’αυτή την κατάσταση. Η Μαδρίτη κέρδισε μ’ένα παραπλανητικό
σκορ στη Numancia, η οποία έπαιξε με 10 για μισή ώρα και δέχτηκε μόνο δύο γκολ
την τελευταία στιγμή.
Ήταν μια καλή στιγμή για να καθοριστούν οι σκοποί του νέου
έτους. Δεν φάνηκαν πουθενά, ή δεν ήταν διαφορετικοί από εκείνους που έδειξε η
Μαδρίτη στον προηγούμενο προκριματικό, εναντίον της Fuenlabrada. Ήταν μια
άσχημα συντονισμένη ομάδα, εν αναμονή των ατομικών λύσεων, με ελλείμματα σ’όλες
τις γραμμές. Ο Carvajal, ο οποίος είναι βασικότατος, ήταν ο καλύτερος της
Μαδρίτης. Είναι ένας παίκτης χωρίς αμφιβολίες, σε αντίθεση με τους
περισσότερους απ’αυτούς που έπαιξαν στη Σόρια.
Η πιο ανησυχητική κατάσταση αντιστοιχεί στους Isco και
Asensio, δύο παίκτες που αγωνίστηκαν μέχρι εξαντλήσεως στην προηγούμενη σεζόν,
δύο αναπληρωματικοί που πήραν όλα τα εύσημα για να φτάσουν στο καθεστώς βασικού.
Ο Isco το πέτυχε τόσο ριζικά που μετατράπηκε σε μορφή στην παγκόσμια κλίμακα.
Για μεγάλο μέρος του πρώτου γύρου ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Μαδρίτης,
μερικές φορές με μια υπερβολική δέσμευση. Ο Isco, ο οποίος δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό
ενάντια στη Barça, έπαιξε στα τελευταία 15 λεπτά του αγώνα ενάντια στη
Numancia. Αν δεν έχει επιστρέψει στο προηγούμενο καθεστώς του του δευτερεύον, τουλάχιστον
φαίνεται έτσι.
Ο Asensio ήταν μια απ’τις σπουδαίες ειδήσεις στη Μαδρίτη της
σεζόν 2016-2017. Το τεράστιο ταλέντο του δεν πέρασε απαρατήρητο απ’τους
οπαδούς, που τον μετέτρεψαν σ’έναν απ’τους αγαπημένους τους. Όταν γίνεται λόγος
για την εντυπωσιακή έκρηξη των γκολ του Cristiano στον ημιτελικό και στον τελικό
του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, ξεχνάμε ότι ο Asensio σκόραρε στον επαναληπτικό
ενάντια στη Μπάγερν στο Μπερναμπέου και στον τελικό του Κάρντιφ εναντίον της Γιουβέντους.
Και στα δύο παιχνίδια ήταν αναπληρωματικός. Δύο μήνες αργότερα, έβαλε δύο
αξέχαστα γκολ στη Barça στο Supercopa. Σπανίως έχει φανείς ένας παίκτη με
υψηλότερο ταβάνι απ’το δικό του. Ωστόσο, η κατάστασή του είναι ανησυχητική.
Μακριά από την αναγνώρισή του ως βασικός, τα εύσημά του τον έχουν οδηγήσει σε
μια ανεπανόρθωτη παραμονή στον πάγκο. Ακόμη και στην έκφρασή του μπορεί να δει
κανείς την απογοήτευση.
Η σελίδα της στήλης στο facebook: