Του Jesús Garrido
Ντομπλέτα του Ουαλού στην πολλοστή λευκή γκέλα
Ο Cristiano στο Vigo ήταν μια σκιά του εαυτού του, ένα όνειρο του τι ήταν, κάτι παρόμοιο με αυτό που συμβαίνει στον πρωταθλητή της Liga, διοργάνωση που έχει πετάξει μένοντας 16 βαθμούς πίσω απ’τη Barça στην 18η αγωνιστική
Η Μαδρίτη δεν έχει πετάξει το πρωτάθλημα, δεν έχει αποφασίσει ότι δεν την ενδιαφέρει αυτός ο τίτλος κι ότι θα προτιμήσει να ενώσει τις προσπάθειές της στις άλλες δύο διοργανώσεις στις οποίες έχει ακόμα άθικτες τις πιθανότητες. Δεν είναι μια εθελοντική απόφαση, αλλά μια σκανδαλώδης ποδοσφαιρική εμπλοκή που λίγη σχέση έχει με το τετριμμένο θέμα της σωματικής κατάστασης των παικτών και περισσότερο με τις ιδέες που εκφράζονται στο γήπεδο ή, μάλλον, με την έλλειψη αυτών σε κάθε παιχνίδι που έχει παίξει εδώ και πάρα πολλούς μήνες. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 45 λεπτών στο Vigo έπαιξε σαν μια μικρή ομάδα, από εκείνες που προσπαθούν να επιβιώσουν στην σεζόν χωρίς να υποφέρουν, κλεισμένη στην περιοχή της, περιμένοντας να υποχωρήσει μια καταιγίδα που ήταν λιγότερο σκληρή απ’αυτήν του AP-6, αλλά που της Μαδρίτης της φάνηκε σαν την τέλεια καταιγίδα. 2-2 και 16 βαθμούς πίσω απ’τη Barça.
Όταν ο Karim Benzema επέστρεψε απ’τις διακοπές μ’ένα σωματικό πρόβλημα, η Μαδρίτη έμενε μόνο με τον Mayoral ως φορ. Μερικά μέσα ενημέρωσης ανακοίνωναν ότι ήταν η ιδανική στιγμή έτσι ώστε ο canterano να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του, διότι χωρίς το '9', ο φυσικός αναπληρωματικός του έπρεπε να’χει σημαντικά λεπτά, ήταν ένα πράγμα λογικής... που δεν βασιζόταν σε κανενός είδους υλικής θεμελίωσης. Πρώτο παιχνίδι της Λίγκα χωρίς τον Benzema, κι ο Mayoral δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό, τουλάχιστον αυτή τη φορά ήταν στην αποστολή. Η Μαδρίτη έπαιξε στο Βίγκο χωρίς φορ και προσεχώς θα το κάνει ξανά, όποτε έχει ευκαιρία, καθώς ο Ζιντάν βασίζεται περισσότερο σε εκείνους που δεν είναι φορ παρά σ’αυτόν που είναι.
Μετά απ’αυτό που βιώθηκε στο Balaídos, τον Ζιντάν αναμφίβολα θα τον ανταμείψει η απόφασή του. Εκτός απ’το αποτέλεσμα, το οποίο αναγκάζει πια (και τώρα σοβαρά) να σκεφτούν περισσότερο τη διατήρηση των θέσεων για το Τσάμπιονς Λιγκ παρά την αναζήτηση του τίτλου του πρωταθλήματος, του ήρθε καλά με την έννοια της ανάκτησης του Gareth Bale για τον σκοπό. Όπως όλη η ομάδα, έκανε έναν πολύ φυσιολογικό αγώνα, ο δικός του ανώτερος λόγω της συμβολής του στο θέμα των γκολ, αλλά αυτά τα γκολ τον τοποθετούν ως ένα πραγματικό υποψήφιο για αντικαταστάτης του Μπενζεμά όταν δεν παίζει αυτός και, πάνω απ 'όλα, όταν ο Κριστιάνο εξακολουθεί να’ναι ένα μηδέν στ’αριστερά (διατηρεί το αρνητικό ρεκόρ σε τέσσερα γκολ σε 17 αγωνιστικές -η Μαδρίτη έχει ένα παιχνίδι λιγότερο, εναντίον της Leganés-).
Γνωρίζουμε ότι ο Cristiano ήταν στο Balaídos γιατί αν κάποιος έβλεπε, τον παρατηρούσε εκεί, στο χόρτο, ντυμένο στα μαύρα με το «7» στην πλάτη. Ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο για το «France Football» και για τη «FIFA» είναι ο μοναδικός παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης που δεν μπορεί να γίνει αλλαγή όταν παίζει άσχημα, τον οποίο δεν γίνεται να επιπλήξεις, ο οποίος δεν γίνεται να «φάει έναν πάγκο» μια στο τόσο ώστε να αισθάνεται την υποχρέωση να βελτιωθεί. Δεν είναι εκεί, αλλά πλέον δεν αναμένεται κιόλας. Η μεγαλύτερη αρετή του στα πολλά χρόνια της πληρότητάς του ήταν η ικανότητά του να γεννάει γκολ απ’το πουθενά, από μια ασήμαντη φάση να βγάζει μια λαμπρή ντρίμπλα που σπάει έναν ή δύο αμυντικούς ή μια σουτάρα στο παραθυράκι.
Ο Cristiano στο Vigo ήταν μια σκιά του εαυτού του, ένα όνειρο του τι ήταν, η λαχτάρα της νεότητας που δεν θα επιστρέψει ποτέ. Στην άνοιξη του 2017 στέφθηκε ως ο καλύτερος εκτελεστής στον κόσμο, θανατηφόρος στα βάθη τις περιοχής εκεί όπου ούτε ο καλύτερος αμυντικός δεν φιλοδοξούσε να τον κυνηγήσει γιατί εμφανίζονταν εκεί όπου δεν αναμενόταν, ως «9» που δεν ήταν ποτέ και που τώρα πρέπει να’ναι ελλείψει της εκρηκτικότητας, της υπερχείλισης και της συλλογικής συμμετοχής. Ο Πορτογάλος, απ’το γκολ του στο Καμπ Νόου και μετά, είναι ένα άλλο πρόσωπο, ένα κατώτερος ποδοσφαιριστής, ασήμαντος στο παιχνίδι, αναποτελεσματικός στον εκτελεστικό τομέα, απελπισμένος λόγω της έλλειψης ευστοχίας του, κι ακόμη πιο πέρα, λόγω της έλλειψης ευκαιριών του.
Η διαφορά μεταξύ αυτού και του Gareth Bale δεν έγκειτο μόνο στα γκολ, που προφανώς επίσης και σ’αυτά. Ο Μπέιλ έψαξε το γκολ, προσπάθησε να’ναι χρήσιμος για την ομάδα του σε μια θέση, αυτή του δεύτερου φορ, που επίσης δεν είναι, θεωρητικά, η δική του, αλλά στην οποία συνεισέφερε το βάθος που ζητούταν απ’αυτόν κι απ’τον Cristiano. Με την προωθημένη άμυνα του Unzue, ο παίκτης απ’το Κάρντιφ έπαιξε μαζί του την παγίδα του οφσάιντ για όλο το πρώτο ημίχρονο και σε δύο περιπτώσεις ευστόχησε, δύο πολύ διαδοχικές, συγκεντρωμένες, ως μια καλή μείωση του Pedro Ximenez στο τηγάνι, αλλά εξίσου εξαιρετικές. Στη συνέχεια εξαφανίστηκε, όπως οι υπόλοιποι, δεν επρόκειτο να’ταν παραπάνω αυτός. Αλλά ούτε και μπορούσε να’ταν λιγότερο, όπως ο συμπαίκτης του στην επίθεση, ο οποίος ολοκλήρωσε το 90άλεπτο. Ο Μπέιλ πήγε στον πάγκο για να δώσει την θέση του στον Asensio, ένας ποδοσφαιριστής που καλείται να βασιλέψει σ’αυτό το άθλημα τη μέρα που θα μάθει πώς να’ναι ελάχιστα σταθερός.
Ο Iago Aspas είναι μόνο δύο χρόνια νεότερος απ’τον Cristiano. Έχει περάσει σχεδόν από κάθε στάδιο του ποδοσφαίρου, καλό και κακό, κι αποφάσισε ότι μπορούσε να’ναι πιο ευτυχισμένος παίζοντας στο σπίτι για ένα σύλλογο που τον ενδιέφερε, αντί να υποφέρει σ’άλλα μέρη έναν ανεξήγητο εξοστρακισμό. Κι αν ήταν ανεξήγητος είναι λόγω του τρέχοντος επιπέδου του gallego, του καλύτερου Ισπανού επιθετικού της Liga. Βάζει γκολ χωρίς να’ναι φορ και, πάνω απ 'όλα, τα δημιουργεί με τη νοημοσύνη του. Είναι ο πνευματικός και υλικός ηγέτης της ομάδας του, θέλει πάντα τη μπάλα και ξέρει πάντα τι να κάνει μ’αυτήν, βρίσκει χώρους, τους δημιουργεί στον συμπαίκτη κι εμφανίζεται εκεί όπου πρέπει. Όλα όσα καλείται να κάνει ο καλύτερος παίκτης ενός ρόστερ...
Η κατάσταση της φόρμας του Cristiano αντιπροσωπεύει καλό μέρος των συμπαικτών του σ’αυτές τις στιγμές, όχι γενικά. Επηρεασμένος ψυχολογικά λόγω του ότι δεν έπαιξε κανένα λεπτό στο Clásico, ο Isco δεν ήταν ωραίος, πέρα απ’την πάσα του στο γκολ του Bale. Έρχονταν ήδη με πεσμένο το μέσο όρο του στις μέρες πριν απ’τον αγώνα ενάντια στη Barca, αυτό είναι απλώς η συνέχεια, όπως συμβαίνει με τον Marcelo, στον οποίο τα υπερβολικά λεπτά είναι θανάσιμο πρόβλημα (αφού ο Zidane δεν εμπιστεύεται τον Theo). Πιο σοβαρή είναι ίσως η έλλειψη ισορροπίας του κέντρου του γηπέδου, το ίδιο που καταβρόχθισε τον κόσμο, χωρίς ιδέες, χωρίς ρευστότητα, χωρίς καν το κουμάντο μέσω της κατοχής της μπάλας. Κι ο Keylor, που το ίδιο που σου παίρνει με μια φρικτή έξοδο στην γκολάρα του Wass, σου το δίνει αποκρούοντας το πέναλτι του Aspas (βγαίνοντας δύο μέτρα μπροστά στη στιγμή της εκτέλεσης). Κι ο Casemiro λέει ότι πρόκειται να συνεχίσουν να παλεύουν για να κερδίσουν τον τίτλο...
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
