Του Jesús Sánchez
Ναι, ξέρω τι πρόκειται να μου πουν. Ο Sergio Ramos είναι ένας επαγγελματίας του ποδοσφαίρου, κερδίζει πολλά χρήματα κι εκτίθεται κάθε εβδομάδα σ’αυτούς που τον προσβάλουν όπου κι αν παίζει. Πάει με τη δουλειά ή τον μισθό, θα πουν. Δεν είναι ο πρώτος που του συμβαίνει, ούτε και θα’ναι ο τελευταίος, δυστυχώς, επειδή στις κερκίδες υπάρχει ένας υψηλός πυρετός, αλλά λίγη μόρφωση. Χτύπησε το πέναλτι αλά Panenka, μία εκτέλεση όπως και κάθε άλλη. Ούτε και είναι τόσο παράξενο τα τελευταία χρόνια. Στη συνέχεια, έδειξε το όνομα στην πλάτη με τους αντίχειρές του. Εκδικήθηκε, όπως όλος ο κόσμος ερμηνεύει σ’αυτήν την γλώσσα των χειρονομιών που χρησιμοποιείται ευρέως στο ποδόσφαιρο. Στη συνέχεια, έβαλε τα χέρια του στα αυτιά του ενώ κοιτούσε το Βόρειο πέταλο του Pizjuán και κατέληξε ζητώντας συγγνώμη απ’τις υπόλοιπες κερκίδες του Pizjuán, του σπιτιού του. Καθόλου αγενής, αλλά ένας καθόλα διάβολος, βλέπετε.
Απ’την στιγμή που βγήκε για ζέσταμα ο διεθνής στόπερ δέχτηκε προσβολές. Του έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια μετά την υπογραφή για τη Μαδρίτη. Άλλοι πρώην παίκτες που έπαιξαν στο Nervion δεν έτυχαν της ίδιας μεταχείρισης, το οποίο είναι κάτι που αξίζει πανηγυρισμό. Ακατανόητο, γιατί δεν θυμόμαστε καμία κακή λέξη εναντίον του συλλόγου της ψυχής του και της πατρίδας του, η ίδια που τον διαμόρφωσε και της οποίας περηφανεύεται ότι είναι οπαδός, ο Ράμος είναι ένας παράνομος για έναν τομέα του sevillismo. Ο παππούς του σταμάτησε να πηγαίνει στο αγαπημένο γήπεδό του όταν έπαιζε ο εγγονός του. Υπάρχει ακόμη λόγος και για πρόκληση του Ramos. Το πιστεύουν; Πραγματικά, το ποδόσφαιρο έχει χάσει τη λίγη λογική που είχε;
Το ποδόσφαιρο στοχεύει σήμερα τον Ramos δεν ξέρω για ποια εγκληματική συμπεριφορά. Εν τω μεταξύ, ανέχεται τους ultras στις κερκίδες, τους οπαδούς που προσβάλουν, που δείχνουν μια συμπεριφορά χωρίς αξίες, αδιαφορώντας για τους κανόνες του αθλητισμού, του σεβασμού και της συνύπαρξης μεταξύ ανθρώπινων όντων. Συμβαίνει στο Pizjuán, στο Μπερναμπέου, παντού. Είναι μια μάστιγα. Αλλά σήμερα ο πρωταγωνιστής είναι ο αρχηγός της Μαδρίτης, πως θα μπορούσε να’ναι άλλος. Αλήθεια; Όχι, με συγχωρείται, απ’αυτό το ποδόσφαιρο κατεβαίνω. Βλέποντας αυτό είναι για αποσυναρμολόγηση. Αυτό είναι που θέλουμε να διδάξουμε στα παιδιά μας; Να πάνε σ’ένα γήπεδο για να προσβάλουν τον αντίπαλο και στη συνέχεια να τον χαρακτηρίσουν προβοκάτορα για την εκτέλεση ενός πέναλτι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ή για το ότι πανηγύρισε ένα γκολ δείχνοντας το όνομα στην φανέλα;
Ο Sergio μπορεί να’ναι πολύ αδέξιος ή πολύ λίγο διπλωματικός γιατί σίγουρα σ’αυτούς τους καιρούς που ζούμε θα μπορούσε να’χε φυλαχτεί. Θα’ταν πιο απλό να κοιτάξει απ’την άλλη, όπως έκανε τόσες φορές. Αλλά είναι άνθρωπος, η καρδιά τον πρόδωσε. Τίποτα δεν πονάει περισσότερο απ’την περιφρόνηση στο ίδιο σου το σπίτι ή στην οικογένειά σου. Ο sevillismo είναι κυρίαρχος και πολύ ελεύθερος ν’αγαπά όποιον θέλει, ακόμα περισσότερο, αλλά αυτό το ευλογημένο άθλημα, με νύχτες σαν αυτή, σταδιακά θα μας σαπίσει, αν μετατρέψουμε τα θύματα σε κατηγορούμενους.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
