Του
Santiago Segurola
Ποτέ δεν είχε τόσο πολύ νόημα ένα στάδιο για τον τελικό του
Ευρωπαϊκού Κυπέλλου όσο αυτό του San Siro, άτυπου καθεδρικού ναού του ιταλικού
ποδοσφαίρου και, ως εκ τούτου, φυσικού σημείου αναφοράς του ισπανικού. Το ποδόσφαιρο,
όπως και τόσα άλλα πράγματα, κινείται από ένα αόρατο σύστημα ανταγωνισμών.
Είναι αυτό που το εξισορροπεί στην πάροδο του χρόνου.
Για δεκαετίες, Μαδρίτη και Μιλάνο έχουν κοιταχθεί μετωπικά
με μια περήφανη αντιπαλότητα. Η Μαδρίτη του Ντι Στέφανο κυριάρχησε στην Ευρώπη
με την αντίσταση της Μίλαν του Ριβέρα. Ήταν η άλλη ομάδα του Μιλάνου, η Ίντερ του
Helenio Herrera και του Luis Suarez, η οποία θα τελείωνε την εποχή του Di
Stefano. Το madridista αστέρι έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι με τη Ρεάλ
Μαδρίτης στο Prater, αποκαμωμένο απ’τα χρόνια και τα τρεξίματα του Facchetti.
Από τότε, το ισπανικό ποδόσφαιρο συνήθισε σε ένα είδος
παραίτησης ενάντια στο Μιλάνο. Στο San Siro συνέβη το Τραφάλγκαρ της Quinta del
Buitre, εκείνο το 5-0 που εξακολουθεί να ζυγίζει ένα τόνο στη madridista μνήμη.
Το βασάνισε η Μίλαν του Sacchi και η αξέχαστη συλλογή των αστέρων της: Baresi,
Μαλντίνι, Ράικαρντ, Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν, μεταξύ άλλων.
Στο San Siro επωάστηκε η εντύπωση της αδιαμφισβήτητης
ανωτερότητας του ιταλικού ποδοσφαίρου. Φαίνεται απίστευτο τώρα, αλλά τους Ισπανούς
δημοσιογράφους τους εντυπωσίασε καθόλα η Μίλαν που κυβερνήθηκε απ’τον
Μπερλουσκόνι. Φαίνονταν πιο ψηλή, πιο όμορφη και πιο κομψή. Έμενε στο Ritz κι ο
πρόεδρός της έρχονταν με ελικόπτερο στις προπονήσεις του Milanello, μια αθλητική
πόλη όπου ανέπνεε η υψηλή ατμόσφαιρα των αγγλικών παλατιών.
Οι καιροί έχουν γυρίσει εναντίον των προγνωστικών. Οι ιταλικές
ομάδες δεν επρόκειτο να κυριαρχήσουν αιώνια στο ποδόσφαιρο. Και το Μιλάνο δεν επρόκειτο
να δει με ορισμένη επάρκεια τη Μαδρίτη. Η αλλαγή του αιώνα έχει αλλάξει τις
παλιές δυνάμεις του ποδοσφαίρου. Είναι η ώρα της Μαδρίτης και των δύο ομάδων της
ενάντια στου Μιλάνου, και δεν υπάρχει καλύτερο γήπεδο για να δημοσιοποιηθεί η
επιτυχία της la Liga απ’το θρυλικό San Siro, όπου κατοχυρώνεται μια νέα
ισπανική επιτυχία. Αυτό δεν μπορεί να το κουνήσει κανείς. Το να συμβαίνει στο
φυλάκιο που κόστισε τόσο να κατακτηθεί -η Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει κερδίσει κανένα
απ’τα 14 επίσημα παιχνίδια που έχει παίξει στο Μιλάνο- το κάνει ακόμα πιο ικανοποιητικό.
