Μια άποψη του Santiago Segurola, διευθυντή της Marca
Η καλή επικοινωνία έχει μετατραπεί σε μια απαραίτητη τέχνη
στο ποδόσφαιρο, ένα σύμπαν που υπόκειται σ’αυτούς τους καιρούς σε ακραία μιντιακή
και κοινωνική επιτήρηση. Τίποτα δεν ξεφεύγει από μια ματιά που μετά βίας αφήνει
σχισμές για τις ιδιωτικές στιγμές κι αφέλειες. Στο νέο ποδοσφαιρικό Μεγάλο
Αδερφό όλα είναι γνωστά, όλα σχολιάζονται, όλα αναλύονται. Λειτουργίες που δεν
αξίζουν πολύ προσοχή έχουν μετατραπεί σε καθοριστικές σε όλα τα επίπεδα του
ποδοσφαίρου.
Καιρό πριν, ένας προπονητής κέρδιζε κύρος απ’τη σχέση του με
το αντικείμενο της εργασίας του: να καθοδηγεί μια ομάδα για να επιτυγχάνει τα
καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, αν και ποτέ δεν έλλειπαν οι τεχνικοί που ενσωμάτωναν
διαλεκτικές δεξιότητες για να σχετιστούν με το περιβάλλον του ποδοσφαίρου. Ο
Helenio Herrera ήταν ένας απ’τους πρώτους που χρησιμοποίησαν προς όφελός τους
τα μέσα ενημέρωσης. Λίγοι τον έχουν ξεπεράσει σ’αυτή την πτυχή της
επικοινωνίας.
Η καινοτομία δεν έγκειται στη μεγαλύτερη ή μικρότερη
ικανότητα ενός προπονητή να επωφελείται, και μαζί του όλη η ομάδα, της σχέσης
του με τον Τύπο. Η πρωτοτυπία αυτών των καιρών είναι ότι απ’τους τεχνικούς
απαιτείται μια εντυπωσιακή δεξιότητα να χτίζουν τις ομιλίες τους και να
στέλνουν σαφή μηνύματα γύρω τους. Αυτό προϋποθέτει ένα μοντέλο επικοινωνίας, με
ακρίβεια χιλιοστού, που επηρεάζει τους διοικητικούς, τους παίκτες, τους οπαδούς
και τους δημοσιογράφους.
Τόσο ή και περισσότερο από όσο στον πίνακα, η μοίρα παίζεται
σ’αυτό το νέο έδαφος. Υπάρχουν πολύ λίγες πιθανότητες διαφυγής απ’τα λάθη. Η
πίστωση του Μπενίτεθ εξαφανίστηκε περισσότερο απ’την αδυναμία της ομιλίας του,
παρά απ’τα αποτελέσματα της ομάδας. Δημιούργησε μια απογοητευτική αντίληψη της
δουλειάς του. Κακομεταχειρίστηκε δημόσια τις σχέσεις με τον Κριστιάνο Ρονάλντο,
ή το εγώ του Πορτογάλου παίκτη, βασίστηκε σε στατιστικές κι όχι στο ποδόσφαιρο για
να κερδίσει τους οπαδούς, δεν έδωσε την αίσθηση της εξουσίας στις εμφανίσεις
του και παραπλανήθηκε χαρακτηρίζοντας ως συνωμοτική εκστρατεία την κριτική στη
δουλειά του και στον Florentino Perez.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων ο Μπενίτεθ έδωσε την αίσθηση αφέλειας.
Στη χειρότερη, της αδεξιότητας. Συνεχίζει εκεί. Οι πρόσφατες δηλώσεις του είναι
ένα ακόμα μνημειώδες λάθος, όχι λόγω του πόσο ακριβείς ή ανακριβείς μπορεί να
ήταν, αλλά λόγω της ανακολουθίας. Χωρίς εμφανείς ντροπές, χρησιμοποίησε ως
σχολιαστής τα ίδια επιχειρήματα τα οποία κατάγγειλε ως προπονητής.
