Στην Ιταλία θυμούνται ακόμα τον μεγάλο «Zizou»
Ο προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης είχε κατά τη διάρκεια της
καριέρας του πολύ σχέση με την Ιταλία: έγινε μεγάλος στη Γιουβέντους, αλλά στην
χώρα κάτω απ’τις Άλπεις τον θυμούνται για τον Ματεράτσι ...
«Ήταν ένα σύμβολο της Γιουβέντους όταν η Serie A ήταν το
καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο. Αλλά οι Ιταλοί, τον θυμούνται πρώτα για την
κουτουλιά στον Ματεράτσι στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου». Η φράση αυτή
συνοψίζει την ανάμνηση που έχει αφήσει ο Ζινεντίν Ζιντάν στη συνείδηση των
Ιταλών που αγαπούν το ποδόσφαιρο, οι οποίοι εκτείνονται στην συντριπτική
πλειοψηφία του πληθυσμού, στην πραγματικότητα. Όλοι οι Ιταλοί θυμούνται τον
Ζιντάν ντυμένο στα «bianconero» να σηκώνει τίτλους με την Γιουβέντους. Χωρίς να
παραγνωρίζουμε το τι έχουν κάνει οι Conte και Allegri, εκείνο το Scudetto που κέρδισε
ο Ζιντάν είχε περισσότερη αξία απ’ότι τα τωρινά, γιατί υπήρχαν υψηλοί αντίπαλοι,
ομάδες που μπορούσαν να κερδίσουν οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα, επειδή ήταν οι
καλύτερες της ηπείρου. Κι ο Ζιντάν, με την άδεια του Del Piero, ήταν ο ηγέτης εκείνης
της Γιουβέντους. Αλλά το ότι έδωσε μια κεφαλιά σ’έναν Ιταλό στον τελικό του
Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν ξεχνιέται εύκολα.
Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε. Τον Ιούλιο θα συμπληρωθεί
μια δεκαετία από τότε που ο Ζιντάν αποβλήθηκε στον τελευταίο αγώνα του ως
επαγγελματίας κι αποχαιρέτησε έτσι το ποδόσφαιρο χωρίς να μπορέσει να βοηθήσει
τη Γαλλία να κερδίσει το δεύτερο αστέρι της. Πολλοί λένε ότι το πέναλτι που
έχασε ο Τρεζεγκέ ήταν αυτό που έπρεπε να ρίξει αυτός με το «10» στην πλάτη. Στο
τέλος, κέρδισε η Ιταλία, ο Καναβάρο, ο οποίος κληρονόμησε το «5» στη Μαδρίτη,
σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο κι όπως είπε ο Alessandro Austini, δημοσιογράφος του
καθημερινού ρεπορτάζ της Ρόμα για την «Il Tempo», γι’αυτό το οποίο έμεινε το επεισόδιο
του Ματεράτσι είναι για τα "πολλά αστεία", αλλά "μιας και
κέρδισε η Ιταλία, δεν υπάρχουν αρνητικά συναισθήματα ακόμα. Δεν θα υπάρχει
διαμάχη". Αυτό που μπορεί να συμβεί στην Ρόμα είναι να θυμούνται το juventino
παρελθόν του. «Καθώς μισούν την Γιουβέντους, δεν θα τον χειροκροτήσουν, αυτό
είναι σίγουρο. Πιθανότατα θα τον αποδοκιμάσουν».
Αλλά, παρά εκείνο το επεισόδιο, ο Ζιντάν δεν είναι ένας
παίκτης που μισούν στην υπόλοιπη Ιταλία, ούτε ακόμη κι επειδή έπαιξε στην πιο
μισητή ομάδα της χώρας. Υπάρχουν άλλοι τύποι ποδοσφαιριστών που τους μισούν,
όπως ο Πάβελ Νέντβεντ, και περισσότερο στην Ρόμα. Ο Τσέχος έπαιξε για την Λάτσιο
και την Γιουβέντους και, ως εκ τούτου, για έναν romanista, υπάρχουν ελάχιστα που μπορούν να
θεωρηθούν χειρότερα απ’αυτό.
Τώρα ο Ζιντάν επιστρέφει για να παίξει στο Olímpico της
Ρώμης, αλλά δεν θα το κάνει φορώντας σορτσάκι, αλλά κοστούμι, καθοδηγώντας τους
λευκούς, μεταφέροντας την κομψότητα που τον χαρακτήριζε ως παίκτη, στον κόσμο της
προπονητικής. «Δεν τον βλέπω ως προπονητή», λέει ο Austini επειδή «στο γήπεδο μιλούσε
λίγο όταν έπαιζε, ήταν σιωπηλός». Όχι ότι ένας τεχνικός πρέπει να έχει την
ιδεαλιστική ρητορική του Πλάτωνα, αλλά υπάρχουν παραδείγματα άλλων παικτών που είχαν
ή έχουν εκτιμηθεί όντας ως τεχνικοί και οι οποίο χαρακτηρίζονταν απ’το ότι έδιναν
εντολές στους συμπαίκτες τους, ασκώντας την ηγεσία υπό αυτή την έννοια στο
γήπεδο. Στη Ρώμη, έτσι ώστε να το κατανοήσουμε, είναι ο Daniele De Rossi, όχι ο
Totti.
Κι ακόμα κι έτσι, ο Ζιντάν είναι εδώ, οδηγώντας ένα ληγμένο πρότζεκτ
του Μπενίτεθ. Ωστόσο, ο Ρωμαίος δημοσιογράφος δεν το’χει ξεκάθαρο ότι η Μαδρίτη
είναι το κατάλληλο μέρος γι’αυτόν. «Η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι η ομάδα στην
οποία θα δούμε αν θα είναι καλός προπονητής. Στη Μαδρίτη, ο προπονητής είναι
ένας διαχειριστής, το οποίο είναι αυτό που εξυπηρετεί πραγματικά. Πρέπει να έχει
μια πολύ καλή σχέση με τον πρόεδρο. Προς το παρόν, ο Ζιντάν κάνει ό, τι θέλει ο
Florentino και το Bernabeu, οι οποίοι είναι πολύ απαιτητικοί. Αλλά δεν θα μάθουμε
αν είναι καλός προπονητής, ενώ βρίσκεται στη Μαδρίτη», λέει.
Totti ή Ζιντάν;
Το να ρωτάς έναν Ρωμαίο για τον Τότι είναι σχεδόν σαν να ρωτάς
έναν Ιρλανδό για τον Άγιο Πατρίκιο. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι τεράστιο,
ειδικά επειδή ο Τότι έχει περάσει 23 χρόνια παίζοντας το ίδιο πράγμα στην ίδια
ομάδα, κι αυτό είναι κάτι πραγματικά υπερβολικό το οποίο λίγο μπορούν να
προσεγγίσουν τα έμβια όντα. Για τους περισσότερους, ο Γάλλος είναι απείρως
ανώτερος σε ποιότητα, σε στυλ, σε καριέρα, αλλά στη Ρώμη ... "Ως μεμονωμένοι
παίκτες, νομίζω ότι αυτοί οι δύο ήταν στο ίδιο επίπεδο, ήταν κορυφαίοι παίκτες",
λέει ο Austini ο οποίος ναι, μένει με τον προπονητή της Ρεάλ Μαδρίτης, «επειδή
είχε μια καλύτερη καριέρα. Είχε το θάρρος να γυρίσει τον κόσμο και να κάνει μια
καριέρα και το πέτυχε σε Ιταλία και Ισπανία. Επίσης, κέρδισε το Παγκόσμιο
Κύπελλο και την Χρυσή Μπάλα».