Επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη έχοντας πάρει κάτι από ένα παιχνίδι που ελάχιστοι πίστευαν πως η ομάδα θα τα καταφέρει. Το ευχάριστο πάντως είναι πως βγήκε προσωπικότητα από παιδιά που ακόμη χτίζουν όνομα και αυτό είναι το πλέον σημαντικό. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας.
Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε στη Λεωφόρο χωρίς τα δύο σημαντικά του εξτρέμ και κυρίως τον Ροντρίγκες, χωρίς Κλάους και Μπερμπάτοφ άρα χωρίς φορ, χωρίς τον Βίτορ που ξέρει να παίζει την τριάδα καλύτερα από τον Χατζηϊσαία και γενικά χωρίς παίκτες που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις απέναντι σε έναν προβληματικό εξίσου Παναθηναϊκό.
Το κακό για τον Παναθηναϊκό, ήταν πως μέτρησε μόνο την απουσία του Ζέκα γιατί ουσιαστικά αυτόν τον Παναθηναϊκό θα συναντήσουμε στα πλέι οφς. Μία ομάδα που αποφάσισε να αλλάξει τον Γενάρη. Πάνω που νόμιζα πως ο ΠΑΟΚ της νέας εποχής είναι η πιο αφελής ομάδα της χώρας με διαφορά από τη δεύτερη, εμφανίστηκε ανταγωνισμός για το βραβείο.
Ο ΠΑΟΚ πάλι δίνει δώρα δύο γκολ. Το λάθος του Χατζηϊσαία στο πρώτο, η κόντρα επίθεση του Παναθηναϊκού σε κόρνερ του ΠΑΟΚ με μηδενική κάλυψη στα μετόπισθεν. Στο 2-0 η εικόνα του αγώνα δεν ήταν αυτή που έλεγε το σκορ. Ο ΠΑΟΚ και έπαιζε κανονικό – όσο μπορούσε – ποδόσφαιρο, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός είχε την μοναδική επιλογή του γεμίσματος προς τον Μπεργκ.
Παρά τα μεγάλα του λάθη, ο ΠΑΟΚ βρήκε τρόπο να αντιδράσει. Και η αλήθεια είναι πως η αντεπίθεση ξεκίνησε από την πολύ καλή παρουσία των δύο αμυντικών του μέσων. Αυτή τη φορά, ο Τσίμιροτ έκανε τα όργια πετυχαίνοντας ένα απίστευτο γκολ αλλά και παίζοντας έξοχα τον ρόλο του.
Τελικά ο ΠΑΟΚ των μηδέν εξτρέμ και φορ, πέτυχε και δεύτερο γκολ, πήγε το παιχνίδι στα ίσια και αν ο Κομίνης δεν έκανε το παγώνι στη σκαριά του Μπεργκ από πίσω στον Τζαβέλλα, θα υπήρχαν και κάποια λεπτά που ο ΠΑΟΚ θα πίεζε μία άμυνα που βρισκόταν σε πανικό.
Για μένα το σημερινό παιχνίδι επίσης ήταν ο ορισμός της κακής ημέρας των δύο προπονητών.
Ξεκινά ο Τούντορ τα μεγάλα λάθη όπως σχεδόν σε όλο το παιχνίδι, επιλέγοντας πάλι τριάδα στην άμυνα, τέσσερις στα χαφ και τρεις μπροστά. Στην άμυνα ο Χατζηϊσαίας δυσκολεύτηκε πάλι, όπως και με τον Ηρακλή, στα χαφ ο Λέοβατς δεν είναι χαφ και ο Πέλκας τραβήχτηκε πάλι στα αριστερά.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα στο πρώτο δεκάλεπτο να μη ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε, ενώ μετά όταν πήραμε το κέντρο, δεν είχαμε τους τρόπους να βγει μία απλή ενέργεια που θα έφερνε γκολ.
Και ενώ ο Στραματσόνι από το πουθενά βρίσκεται στο 2-0, με το που δέχεται το γκολ από τον Τσίμιροτ τον πιάνει πανικός, αλλάζει την ομάδα του, βάζει δύο παίκτες που προφανώς δεν ήταν στο κλίμα και περνάει την ανασφάλειά του στην ομάδα του. Με το που δέχεσαι γκολ και είσαι μπροστά ακόμη στο σκορ, άσχετα με το ποιον βάζεις και ποιον βάζεις, δημιουργείς ανασφάλεια στην ομάδα σου. Δείχνεις πως φοβάσαι το παιχνίδι. Και ο Ιταλός ανταπέδωσε το δώρο του Τούντορ.
Απλά σε αυτή τη μάχη, ο ΠΑΟΚ βγαίνει ξεκάθαρα κερδισμένος γιατί προερχόταν από κάκιστο μομέντουμ, είχε συνολικά οκτώ απουσίες, βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-0 και κατάφερε να πάρει έναν βαθμό σε εκτός έδρας παιχνίδι και με την παράδοση κάκιστη.
Από την άλλη, αν το μελετήσουμε καθαρά ποδοσφαιρικά, ούτε η ΑΕΚ, ούτε και ο Παναθηναϊκός μπορούν να τρομάξουν έναν ΠΑΟΚ πιο πλήρη. Και αυτό πρέπει να μπει για τα καλά στο μυαλό όλων ενόψει πλέι οφς.
Την ίδια στιγμή, στη ΠΑΕ θα πρέπει να κατανοήσουν πως ο ΠΑΟΚ έχει έναν εξαιρετικό κορμό από ρολίστες, οι οποίοι με την υποστήριξη ποιοτικών προσωπικοτήτων, μπορούν να δημιουργήσουν ένα σύνολο που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα.
Και από τώρα σιγά – σιγά, θα πρέπει να μεταφέρει στο κοινό της ομάδας πως κινείται προς την σωστή κατεύθυνση.
Τέλος, κάτι που αφορά εμένα προσωπικά, χαίρομαι γιατί κατανοώ πως υπάρχουν και οπαδοί άλλων ομάδων που σέβονται τον τρόπο που δουλεύω και με τιμά αυτό. Το κατάλαβα σε αρκετές περιπτώσεις που μου έτυχαν στη Λεωφόρο και πραγματικά χαίρομαι.
sdna.gr
