Αλλαγή του προπονητή στη μέση της σεζόν 19 φορές, εκ των
οποίων οι οκτώ κέρδισαν κάτι
Με μια ανασκόπηση της ιστορίας του συλλόγου, η απόλυση του
προπονητή πήγε καλά στις 8 απ’τις 19 σεζόν κατά τις οποίες ο τεχνικός βρέθηκε στο
δρόμο.
Η αλλαγή προπονητή στα μέσα της σεζόν θεωρούνταν πάντα μια
κίνηση απελπισίας. Η ιδέα ότι καταλήγει ένα ρίσκο, ωστόσο, είναι λιγότερο ξεκάθαρη.
Ακόμα περισσότερο, μπορεί ακόμη και να είναι επωφελής, τουλάχιστον στην περίπτωση
της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία κατάφερε να κατακτήσει σημαντικούς τίτλους. Με μια ανασκόπηση
της ιστορίας του συλλόγου, η απόλυση του προπονητή πήγε καλά 8 απ’τις 19 σεζόν
κατά τις οποίες ο τεχνικός βρέθηκε στο δρόμο.
Και δεν κατέληξε με τον οποιονδήποτε τίτλο. Δύο φορές
κέρδισε το Τσάμπιονς Λινγκ. Την πιο πρόσφατη, το όγδοο, με τον Del Bosque στον πάγκο, ο οποίος
είχε αντικαταστήσει τον John Toshack,
τη σεζόν 99-00. Δεν είναι η μόνη περίπτωση. Η Μαδρίτη κέρδισε επίσης το πέμπτο
Ευρωπαϊκό Κύπελλο το 59-60 με τον Muñoz στο
πάγκο, αλλά ο προπονητής αντικατέστησε στα μέσα της σεζόν τον Fleitas Solich, φημισμένο Παραγουανό
παίκτη και προπονητή ο οποίος έχει κάνει το καλύτερο ντεμπούτο προπονητή στην
ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης κι ο οποίος δεν είχε την υποστήριξη των αποδυτηρίων. Ο
Bernabeu τον απάλλαξε
τον Απρίλιο για να ανοίξει ο δρόμος για την επιτυχή εποχή του Miguel Munoz, του πιο επιτυχημένου
προπονητή στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης.
Μια ειδική περίπτωση
Υπάρχει κι ένα τρίτο Ευρωπαϊκό Κύπελλο που ήρθε μετά από
αλλαγή στον πάγκο, αν και δεν ήταν μια απόλυση. Ήταν το τέταρτο, αλλά ο Carniglia
έπρεπε ν’αποχωρήσει λόγω μιας εγχείρησης κι αντικαταστάθηκε απ’τον Miguel Munoz. Ωστόσο, ο Αργεντινός
προπονητής ανάρρωσε έγκαιρα για να κάτσει στον πάγκο στον τελικό του Ευρωπαϊκού
Κυπέλλου. Υπάρχουν έξι ακόμα σεζόν στις οποίες οι προπονητές οι οποίοι έφτασαν
στη μέση της σεζόν κατέκτησαν κάποιον τίτλο. Με χρονολογική σειρά, ο πρώτος
ήταν ο Jose Villalonga,
ο οποίος κέρδισε ένα πρωτάθλημα στον πάγκο μετά την αντικατάσταση του Ενρίκε
Φερνάντες τη σεζόν 54-55.
Σε τέσσερις ακόμα σεζόν, ο προπονητής σωτήρας ήταν πάντα ο
ίδιος, ο Luis Molowny. Τη
σεζόν 73-74, αντικατέστησε τον Miguel Muñoz και κέρδισε το Κύπελλο
Ισπανίας. Το 77-78, το πρωτάθλημα μετά την αντικατάσταση του Miljanic, και το 81-82 το Κύπελλο
Ισπανίας αντικαθιστώντας τον Boskov.
Τη σεζόν 84-85, κέρδισε και πάλι, αυτή τη φορά δύο τίτλους (Λιγκ Καπ και
Κύπελλο UEFA) μετά την
αντικατάσταση του Amancio. Τη σεζόν 90-91, ξεκίνησε ο Toshack, ήρθε ο Ντι Στέφανο, κέρδισε το
Σούπερ Καπ το Δεκέμβριο και η σεζόν ολοκληρώθηκε με τον Άντιτς.
Το ισοζύγιο των τίτλων
Συνολικά, η αλλαγή προπονητή στα μέσα της σεζόν έφερε στον
σύλλογο εννέα τίτλους (δύο Ευρωπαϊκά Κύπελλα, δύο πρωταθλήματα, ένα Λιγκ Καπ,
ένα Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ένα Σούπερ Καπ και δύο Κύπελλα Ισπανίας).
Πέντε προπονητές κέρδισαν τίτλους σε οκτώ διαφορετικές σεζόν
(ο Molowny το έκανε τέσσερις φορές). Σε έντεκα ακόμα σεζόν η αλλαγή δεν
πήγε καλά. Ο Florentino,
για παράδειγμα, δίστασε ως το τέλος να απολύσει τον Μπενίτεθ καθώς το ιστορικό
του δεν είναι καθόλου θετικό. Ποτέ μια προσωρινή απόλυσή του, δεν χάρισε έναν
τίτλο. Ούτε ο García Remón ούτε
ο Luxemburgo, οι δύο προπονητές που πέρασαν απ’τον πάγκο μετά την παραίτηση του
Καμάτσο, κέρδισαν κάτι τη σεζόν 04-05. Στη συνέχεια, ο Lopez Caro έμεινε
χωρίς τίτλο, μετά την αντικατάσταση του Luxemburgo.
Ο Ραμόν Καλντερόν απέλυσε τον Schuster τη
σεζόν 08-09. Έφερε τον Juande Ramos,
αλλά δεν πρόσθεσε κάποιον τίτλο, στο Supercopa Ισπανίας που κέρδισε ο Γερμανός προπονητής στην αρχή
της σεζόν.
