Με την κήρυξη μιας κατάστασης αισιοδοξίας στον madridismo που
συνορεύει με την ευφορία, τραβάνε έντονα την προσοχή οι λέξεις του Ζιντάν μετά
τον αγώνα. Ομολόγησε ότι ήταν ευχαριστημένος με την απόδοση και, πάνω απ 'όλα, απ’τη
στάση των παικτών του, αλλά προειδοποίησε ότι απομένει δουλειά να γίνει.
"Πρέπει να βελτιώσουμε πολλά πράγματα και πρόκειται να το κάνουμε. Υπάρχει
χρόνος".
Αυτή είναι η προσπάθεια. Να μετατραπεί σε μια τέτοια ομάδα.
Στο ύψος των παικτών που έχει. Ένα τακτικό σύνολο, ανταγωνιστικό και
πρωταγωνιστικό σε κάθε παιχνίδι και διοργάνωση πέρα απ’τον αντίπαλο και την έδρα.
Μόνο τότε θα μπορέσει να διατηρήσει την πίεση στις Barca και Ατλέτικο και να επιτεθεί για
την κατάκτηση του Champions League.
Το Σάββατο, η Ρεάλ Μαδρίτης εξελίχθηκε κανονικά σχεδόν σε
όλες τις πτυχές της διάθεσης: τη στάση, τη χαρά, την προδιάθεση, την αυτοπεποίθηση,
την προθυμία ... Κι επίσης, σε αρκετές έννοιες αμιγώς ποδοσφαιρικές στους
τομείς της δημιουργίας της και της ολοκλήρωσης. Βελτίωσε την κίνησή της με τη
μπάλα, είχε περισσότερο πάγωμα στο ρυθμό, έπαιξε ομαδικά, με εύρος, βάθος, αποτελεσματικότητα
(πέντε γκολ κι ένα δοκάρι -Cristiano-
με εννέα σουτ για γκολ), αλλά εξακολούθησε να παρουσιάζει κενά σε άλλους
τομείς, τα οποία είναι αυτά που έχει ως στόχο ο Ζιντάν να εξαλείψει στη
διάρκειας αυτού του μήνα με μόνο έναν αγώνα τη βδομάδα.
Η άμυνα με τη μπάλα για να την αφήσει λιγότερο στον αντίπαλο
Η πρώτη μεγάλη ευκαιρία του αγώνα ήταν για την Deportivo (11ο
λεπτό). Τετ α τετ του Lucas Pérez με
τον Keylor Navas
και απόκρουση απ’τον Κοσταρικανό με την γρήγορη έξοδό του. Ήταν μια ξεκάθαρη
φάση για το 0-1. Στο 15ο λεπτό ήρθε το πρώτο γκολ του Μπενζεμά.
Μετά από’κει, η αλήθεια είναι ότι ο αντίπαλος δεν είχε άλλες
μεγάλες ευκαιρίες όπως σε προηγούμενα
παιχνίδια στο Μπερναμπέου, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο, με τον αγώνα ήδη τελειωμένο
απόλαυσε σταθερές προσεγγίσεις και θα μπορούσε να’χει εκμεταλλευτεί μερικές απ’αυτές
τις ενέργειες με βαθιές μπαλιές, ακόμη και μέσα στη λευκή περιοχή.
Η τελευταία άσπρη γραμμή, η οποία ξεκίνησε το παιχνίδι αμυνόμενη
πιο κοντά στο όριο από ότι το μέτωπο, τελείωσε περίπου 15 με 20 μέτρα πιο πίσω,
με την επακόλουθη επίσης οπισθοχώρηση
των τριών μέσων. Αυτή η παραχώρηση του χώρου στον αντίπαλο και το παίξιμο πιο
κοντά στην περιοχή της απ’ότι στου αντιπάλου ενέχει πάντα κίνδυνο. Η κατοχή για
αυτές τις σούπερ επιθετικές ομάδες εξακολουθεί να’ναι το καλύτερο αμυντικό
όπλο. Όσο περισσότερο έχει τη μπάλα, τόσο λιγότερο την έχει ο αντίπαλος και
λογικά τόσες λιγότερες είναι οι επικίνδυνες ευκαιρίες που παραχωρούνται.
Καταλαμβάνοντας και παίζοντας περισσότερο στο αντίπαλο μισό
Η Μαδρίτη του πρώτου ημιχρόνου με περισσότερη κατοχή (56,6%)
κατέλαβε κι αναπτύχθηκε στον τομέα της Deportivo. Ένα χαρακτηριστικό των ομάδων που θέλουν πάντα να
ελέγχουν τα παιχνίδια. Σε όλες σχεδόν τις ενέργειες της επίθεσης μέχρι επτά
παίκτες των λευκών, όλοι του γηπέδου εκτός των δύο αμυντικών, ήταν μπροστά απ’την
σέντρα.
Σε πολλές περιπτώσεις, αυτή η κατάληψη του αντίπαλου τομέα συνοδεύονταν
συχνά από άμεση πίεση μετά την απώλεια, που οι λευκοί δοκίμαζαν χωρίς να
πείθουν πολύ. Προφανώς, φαίνεται ότι το σύνθημα τακτικής, αφού έχαναν τη μπάλα
ήταν περισσότερο η οπισθοχώρηση παρά η πίεση ψηλά. Ή αν μη τι άλλο, μια αρχική
πίεση κι αν δεν επιτυγχάνονταν η ανάκτηση της μπάλας, υποχώρηση προς τα πίσω με
την κατανομή πάντα με επτά ενεργούς, τους τέσσερις θεωρητικά αμυντικούς και τους
τρεις μέσους.
Διατήρηση της έντασης με το αποτέλεσμα υπέρ
Δεν υπήρξε πλήρη αποσύνδεση όπως στις προηγούμενες αναμετρήσεις,
αλλά κατά το δεύτερο ημίχρονο η ένταση των παικτών του Zidane δεν ήταν η ίδια όπως στο πρώτο. Η
μεγάλη κυκλοφορία και το παιχνίδι των πασών στο αντίπαλο μισό πέρασε σ’ένα
παιχνίδι λιγότερο συνδυαστικό και πολύ πιο άμεσο.
Απ’τα πόδια, πέρασαν στον παίζουν στους χώρους. Απ’τη
συνεργασία, με τη μπάλα ως αναφορά, στο τρέξιμο στην αντεπίθεση. Μορφή
επίθεσης, σίγουρα, που παραμένει τόσο σχετική όσο οποιαδήποτε άλλη. Στο δεύτερο
ημίχρονο, η Ντεπορτίβο ισοφάρισε σχεδόν την κατοχή: 49,9 έναντι 43,4 του πρώτου.
Το BBC πρέπει να συμμετέχει περισσότερο στην άμυνα
Ο Ζιντάν αντιμετωπίζει μια εκκρεμής διδασκαλία και κληροδοτημένη
απ’τους προηγούμενους τεχνικούς. Η αμυντική συμμετοχή των τριών επιθετικών ήταν
οριακή, αν και πιθανόν να ήταν λόγω της αναμέτρησης. Πρέπει να δούμε σε άλλα
παιχνίδια κόντρα σε διαφορετικούς αντιπάλους, που δεν μπορούν να θεωρηθούν
αμελητέοι. Σπάνια οποιοσδήποτε απ’τους τρεις ενσωματώνονταν στη γραμμή των
μέσων, τουλάχιστον γρήγορα. Έφταναν στο ύψος των Modric, Kroos και Isco όταν έφταναν. Στο δικό τους ρυθμό.
Είναι αλήθεια ότι ο Μπέιλ έκανε μια μεγάλη αμυντική ενέργεια
κι έσωσε ένα γκολ με την εξαιρετική σύγκλισή του απ’την πλευρά στο σημείο του
πέναλτι, αλλά ήταν στα τρία λεπτά που έπαιξε ως δεξιός μπακ γιατί ο Carvajal δέχονταν τις πρώτες βοήθειες έξω
απ’το γήπεδο. Είναι προφανές ότι είναι ένας παίκτης με φυσική κατάσταση απ’τον
οποίο μπορεί να ζητηθεί μεγαλύτερη συμμετοχή στην άμυνα.
