Η μαγική Cádiz

Η Μαδρίτη κάνει λάθος αν νομίζει ότι απόψε παίζει έναν αγώνα Κυπέλλου. Το Κάντιθ είναι εκτός της κατηγορίας, όπως αυτά τα ποιήματα χωρίς ομοιοκαταληξία και οι θρύλοι του Tour de France. Επικράτεια του πνεύματος και της ιδιοφυΐας, -πρέπει να υπάρχει ένας απόφοιτος με σπίθα για να κάνει φασαρία μιμούμενος στις κερκίδες την κίνηση των εποπτών-, η ιστορία υπαγορεύει ότι αυτό που συμβαίνει στο Carranza δεν μένει στο Carranza.

Μια μέρα εμφανίστηκε εκεί ο Mágico González. Και η ομαλότητα διαταράχτηκε, όπως οι αστράγαλοι των μπακ που προσέγγιζαν τον salvadoreño τις νύχτες των 24 ωρών. Στους πίνακες των προπονητών ήταν επιθετικός. Δεν ήταν αλήθεια. Ο Mágico Gonzalez έπαιζε κάτι που σε ξυπνούσε.

Σε κάθε βιβλιοθήκη με βιβλία που έχουν το 4-4-2 δεν μπορεί να λείψει «Το πιο γλυκό γκολ του κόσμου κι άλλα ποδοσφαιρικά κομμάτια», του Montero Glez. Ο συγγραφέας περιγράφει έτσι τον Mágico Gonzalez: «... συνδύαζε την ταχύτητα του ταυρομάχου κι ένα μικρό τύπο χορευτή φλαμένκο, λένε ότι ο τσιγγάνος συνηθίζει να πηγαίνει στο κρεβάτι με μια γυναίκα. Ή δύο». Και στις επεκτάσεις του και στα τόσα πέναλτι έξω απ’το γήπεδο, πρόσθεσε: «Όταν ζούσε στο Cadiz, ξεφάντωνε το βράδυ μέχρι τις τελευταίες φωτιές, φθάνοντας να ξεχαρβαλώσει το Rosa de los Vientos. Ο Mágico Gonzales είχε έρθει να δώσει το παράδειγμα και το πέτυχε. Έτσι τον θυμούνται σήμερα ως μυθική φιγούρα, σαν ημίθεο που βάζει το ανθρώπινο μισό του στο στόμα ενός λαού αντάξιου των θρύλων».

                                      Ο Mágico González κι ο Emilio Butragueño

Μια άλλη συμβολική φιγούρα ήταν του Juan José, ενός γενειοφόρου επιδέξιου μπακ, που ξεδιπλώνονταν σαν μια σερπαντίνα στην πλευρά. Χωρίς να συμμορφώνεται με τους κώδικες, το παιχνίδι του άξιζε τόσο για την Botafogo όσο και για την Κάντιθ, ήταν καλύτερος στις γαλιφιές και στις ντρίμπλες παρά στις σέντρες. Επίσης, τον συνόδευε το παρατσούκλι του Sandokan, εκείνου τον ήρωα της τηλεόρασης που μία μέρα κατέρρευσε στο Corte Inglés, ενώ οι φίλες της μητέρας μου και οι κόρες των φίλων της μητέρας μου φώναζαν «Θέλουμε ένα παιδί από σένα». Η φήμη του εξαπλώθηκε τόσο που η Μαδρίτη, δεν είχε άλλη επιλογή απ’τον να τον αποκτήσει. Τον παίκτη, όχι τον ηθοποιό. Η καριέρα του ήταν ασταθής. Ο Juan José ήταν αυτός που έπεσε στο δοκάρι στην προσπάθειά του ν’αποτρέψει το διάσημο γκολ του Maradona στη Μαδρίτη.

                                                            Ο Juan José "Sandokan"

Στην αμυντική ζώνη, επίσης, έγινε αφίσα ο Carmelo, γνωστός ως ο Beckenbauer της Bahía. Ανοικτό γήπεδο για υπερβολή, η σύγκριση έφερνε πειράγματα γιατί το libero προωθούνταν στο Carranza. Άφηνε την περιοχή και ξεκινούσε μια παρέλαση από ντρίμπλες ενώ ξεκινούσαν τα όλε-όλες στις κερκίδες. Είχε παχύ μουστάκι μεταξύ της μύτης και του στόματος, ένα εκλεκτός παίκτης.

Σ’αυτό το Wembley του αστείου, κυμάτισε για πρώτη φορά ο μύθος του Emilio Butragueño. Η Μαδρίτη έχανε στην Cadiz, ο Ντι Στέφανο έστειλε το παιδί για ζέσταμα κι αυτό, χωρίς να πει μια λέξη, όπως και τώρα, έβαλε δύο γκολ στον Cedrún. Οι εικόνες της εποχής δείχνουν το Carranza με την ανεπανάληπτα τέρματα, μια πρόκληση για τους φοιτητές της αρχιτεκτονικής.

Ο Γύπας κατανόησε το γήπεδο. Το παιχνίδι στο Carranza, πριν απ’την αναδιαμόρφωση, απαιτούσε να έχεις έναν καλό μετεωρολόγο. Ο ανατολικός άνεμος μπορεί να σου στερήσει μια μέρα στην παραλία, να σε αφήσει χωρίς περούκα και χωρίς τρεις βαθμούς. Στο ίδιο το παιχνίδι παράλογες παρενέργειες. Ο τερματοφύλακας έκανε το βολέ (αποδεκτός όρος στη Βασιλική Ακαδημία των αγώνων) για να αποκρούσει την μπάλα, η οποία είχε σταματήσει στον αέρα, κοίταξε για λίγο τη θάλασσα και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, επέστρεψε στη θέση απ’όπου είχε ξεκινήσει. Αυτή η μεθυσμένη και ιδιότροπη μπάλα προκαλούσε ξεκαρδιστικές φάσεις που παρατηρούνταν στο παλιό γήπεδο, το Estudio.

Ο μύθος τοποθετεί αυτές τις αρένες ως τις γενέτειρες της παράφρασης του «You'll never walk alone», που λέει: «Alcohol, alcohol, alcohol, alcohol, alcohol, ήρθαμε εδώ για να μεθύσουμε, το αποτέλεσμα δεν μας νοιάζει." Επαναλαμβάνονταν αρκετές φορές. Αυτή είναι η Cádiz κι εδώ θα πρέπει να παίξει.