Του Luis
Miguel Gonzalez
Ο Πορτογάλος και οι αξίες του madridismo
Η Σαΐτα σέβονταν πάντοτε τις αξίες τις οποίες έχει πάρει ο
άνεμος εξαιτίας του προέδρου της Μαδρίτης και περισσότερων από έναν διοικητικών,
που χαϊδεύουν τον Κριστιάνο
Εκείνη η κραυγή του Κριστιάνο Ρονάλντο στο Gala της Ballon
d'Or Gala, το περίφημο "Siiiiiuuuuuuhhhhhh!", που ούτε καν το διανοούσουν κι άφησε έκπληκτους τους παρευρισκομένους, του τόσο χρυσού
διαγωνισμού, στράφηκε ενάντια στον Πορτογάλο παίκτη στον αγώνα που έπαιξε η Ρεάλ
Μαδρίτης στο El Arcángel το περασμένο Σάββατο στις 24 Γενάρη. Εκείνος ο θόρυβος
στο προαναφερθέν Gala ήταν μια κατακραυγή στις κερκίδες του γηπέδου της Κόρδοβα
κάθε φορά που ο CR7 είχε τη μπάλα στα πόδια του.
Οι αποδοκιμασίες των οπαδών της Κόρδοβα και η επιμονή της
ομάδας της Ανδαλουσίας, η οποία έφτασε να φέρει την ομάδα του Ancelotti στα
σχοινιά, είχε το τίμημά της σ’αυτόν τον παίκτη που, λόγω της νοοτροπίας του νικητή
και των αδιαμφισβήτητων ποδοσφαιρικών αρετών του, βρίσκεται στα πρόθυρα των
ειδώλων. Ακριβώς για το λόγο αυτό, για το ότι είναι ανάμεσα στα αστέρια που
λάμπουν στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, θα πρέπει να δείξει περισσότερο ευ
αγωνίζεσθαι στον αγωνιστικό χώρο για έναν απλό και αμετάκλητο λόγο: για να
δώσει το παράδειγμα της ευγενούς άμιλλας στις χιλιάδες των παιδιών και των νεαρών,
που όχι μόνο τον εξιδανικεύουν, αλλά κάποια μέρα ονειρεύονται να τον μιμηθούν.
Ο θόρυβος που αναδύθηκε απ’τις κερκίδες, συνοδευόμενος από
μια δυνατή μουσική στον αέρα, έκανε τον Ρονάλντο να χάσει τον έλεγχο, να
εμφανιστεί νευρικός κι άβολος και να αφήσει ένα μελανό σημείο στη μακρά ιστορία
της Ρεάλ Μαδρίτης με συμπεριφορές που δεν αντιστοιχούν στην φανέλα που
υπερασπίζεται. Η γροθιά με την οποία χτύπησε τον Crespo και το χαστούκι στον
Edimar αγνοήθηκαν απ’τον διαιτητή Hernandez Hernandez και τους βοηθούς του. Αυτό
που είδε ο διαιτητής ήταν η κλωτσιά εκτός φάσης με την οποία χτύπησε ο Πορτογάλος
τον προαναφερθέν Edimar και, αναμενόμενα, τον έστειλε στ'αποδυτήρια.
Ο πρωταγωνιστής ήθελε να δώσει περισσότερη ώθηση στον κύριο
ρόλο του, όταν η ταινία του αγώνα έφτανε στο τέλος της, πηγαίνοντας προς τ’αποδυτήρια,
αυστηρός και τεντωμένος σαν φακίρης, απαξιώνοντας τους οπαδούς της Κόρδοβα. Ο Ρονάλντο,
με βήμα κουρασμένο και στητό, βγήκε απ’το γήπεδο τρίβοντας το σήμα του παγκόσμιου
πρωταθλητή.
Ίσως ο Πορτογάλος δεν ξέρει ότι πριν έρθει στη λευκή ομάδα,
η Αίθουσα Τροπαίων του συλλόγου άρχισε να γεμίζει με τα εθνικά και διεθνή
τρόπαια που κατέκτησαν γενιές ποδοσφαιριστών. Δηλαδή, οι αληθινοί αρχιτέκτονες λόγω
των οποίων η Ρεάλ Μαδρίτης ανακηρύχθηκε απ’τη FIFA το καλύτερο club του
εικοστού αιώνα. Μια οντότητα που έφτασε να’ναι θαυμαστή σ’όλον τον κόσμο για τους
αμέτρητους θριάμβους της, τον ιπποτισμό και την αρχοντιά της. Αξίες που,
δυστυχώς, τις έχει πάρει ο άνεμος, λόγω του σημερινού προέδρου και περισσότερων
από έναν διοικητικών που τον χτυπάνε φιλικά στους ώμους.
Μεταξύ εκείνων των γενεών, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε έναν
καλό αριθμό απ’αυτούς που άφησαν το στίγμα τους με το αγωνιστικό πνεύμα τους
και τη φιλοδοξία τους για τη νίκη. Ένας απ’αυτούς, αναμφισβήτητα, ήταν ο λατρευτός
Αλφρέδο Ντι Στέφανο, που θεωρείται ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης του κόσμου και
άλλαξε την ιστορία της Μαδρίτης, μετά την απόκτησή του απ’τον σύλλογο σ’εκείνη
τη μακρινή 23η Σεπτεμβρίου του 1953, τη μέρα που έκανε ντεμπούτο με
τον σύλλογο σ’ένα φιλικό αγώνα εναντίον της γαλλικής Νανσί στο γήπεδο του
Chamartín.
Καθ 'όλη τη δημοσιογραφική ζωή μου υπήρξαν σημαντικές οι
φορές που μίλησα, επαγγελματικά και προσωπικά, με τον Di Stefano. Σε μια περίπτωση,
μιλώντας για τη madridista οντότητα, στην οποία ανήκε έντεκα χρόνια, είπε:
"Ο σύλλογος είναι πάνω απ’τους διοικητικούς, τους
εργαζομένους, τους παίκτες... ο Santiago Bernabéu στις ομιλίες που μερικές
φορές μας αφιέρωνε, τόνιζε πάντα ότι έπρεπε να σεβόμαστε τον αντίπαλο, ακόμη και
αν ήταν της Περιφέρειας, να’μαστε ταπεινοί μέσα κι έξω απ’το γήπεδο, να
διατηρούμε μια υποδειγματική πειθαρχία και να προσπαθούμε να μην βλάπτουμε ποτέ
την εικόνα του συλλόγου. Όταν κάποιος από μας αποβάλλονταν απ’τον διαιτητή, ξέραμε ήδη ότι,
εκτός απ’την τιμωρία που προβλεπόταν, και δεν στην έσβηνε ούτε καν
ο υπουργός Δικαιοσύνης, ο Μπερναμπέου θα μας έδινε μια λεκτική επίπληξη που σε έκανε να σέρνεσαι, αλλά τώρα, αγαπητέ, οι καιροί έχουν αλλάξει τόσο που ο
σεβασμός και η εγκαρδιότητα έχουν διαγράφει μονομιάς".
Σε μια άλλη περίπτωση, μιλώντας για τους διαιτητές και ρωτώντας
τον για την ταμπέλα που έχουν κρεμάσει στη Μαδρίτη ότι οι διαιτητές την βοηθούν,
απάντησε: «Εσείς ή οι συνάδελφοί σας θέλουν να παραποιήσουν τα γεγονότα, όταν
γράφουν. Ψέματα είναι; Εγώ δεν ξέρω οποιοδήποτε τύπο, εκτός απ’τους κλέφτες και
τους ληστές, ο οποίος να θέλει να κάνει εσκεμμένα τα πράγματα άσχημα. Ο καθένας
μπορεί να κάνει λάθη. Παίξε καλά, κάνε επτά ευκαιρίες για γκολ και θα δεις πως θα βάλεις
κάποιο γκολ».
Μετά από μια μικρή σιωπή, ο Ντι Στέφανο, πρόσθεσε: "Αν
θυμάμαι καλά, εμένα με απέβαλαν δύο φορές: μία φορά στο γήπεδο της Λας Πάλμας και μία
στο δικό μας εναντίον της Σαραγόσα στα ημιτελικά του Κυπέλλου της σεζόν 1962-63. Η περηφάνεια μας είχε πληγωθεί, αφού είχαμε χάσει στην έδρα της Σαραγόσα με
4-0. Αυτά τα τέσσερα γκολ στο La Romareda χτυπούσαν στα κεφάλια μας. Είχαμε
ορκιστεί να ανατρέψουμε την κατάσταση στον επαναληπτικό, και τουλάχιστον να
πάμε στην παράταση. Το παιχνίδι μας πήγαινε και θα μπορούσαμε ακόμη και να’χαμε
ανατρέψει το σκορ, γιατί μόλις που είχαμε περάσει τη μέση του αγώνα και
νικούσαμε με 3-0. Σκόραρα το πρώτο γκολ και οι Gento και Felix Ruiz έβαλαν τ’άλλα
δύο, αλλά με απέβαλλαν και η Σαραγόσα, η οποία μας έδωσε απίστευτο ξύλο,
κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, γιατί στο δεύτερο ημίχρονο δεν υπήρξαν άλλα
γκολ".
"Νομίζω ότι έμεναν περίπου πέντε λεπτά για το
ημίχρονο, όταν ο Βραζιλιάνος Duca με ανέτρεψε. Σηκώθηκα και τον άρπαξα απ’το
μπράτσο επιπλήττοντάς τον για την ενέργειά του. Γύρισα την πλάτη μου κι όταν επρόκειτο
να ξαναρχίσει το παιχνίδι ήρθε σε μένα και μου έδωσε μια τέτοια κλωτσιά που με
έκανε να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω στο χόρτο. Όταν σηκώθηκα, μετά από βοήθεια
του σπουδαίου μασέρ Legido, ήρθε ο διαιτητής και μας απέβαλε και τους δυο. Οι
οπαδοί βρυχώνταν, γιατί ζητούσαν δικαιοσύνη. Πήγα στα αποδυτήρια χωρίς μουρμούρες,
αλλά σκεπτόμενος ότι ο διαιτητής με απέβαλε άδικα. Σ’αυτές τις περιπτώσεις δεν
υπάρχει καμία αλλαγή γιατί στο γήπεδο κουμάντο κάνει ο κύριος διαιτητής. Νομίζω ότι
ένα απ’τα επίθετα του διαιτητή ήταν Contreras. Τώρα, αναπολώντας τον, θα μπορούσα
να του πω: Que no te enteras, Contreras! (Δεν είσαι ακέραιος, Contreras)".
Τα σχόλια είναι περιττά και, απ’την άλλη μεριά, αφήνουν στο
περιθώριο εκείνους τους οπαδούς, ακόμα και τον Florentino Perez, που συγκρίνουν
τον Κριστιάνο Ρονάλντο με τον Alfredo Di Stefano. Ο Ισπανο-Αργεντινός, ο οποίος
ποτέ δεν υπερηφανεύτηκε ποτέ για το ανυπολόγιστο ταλέντο του ως παίκτης, δεν θα αποχωρούσε
ποτέ από ένα γήπεδο τρίβοντας το έμβλημα. Και δεν ήταν μόνο παγκόσμιος
πρωταθλητής, αλλά κέρδισε, μεταξύ πολλών άλλων τίτλων, πέντε Κύπελλα Ευρώπης.
