Ακόμα ένα ραντεβού σήμερα στο Παλέ. Ακόμα ένα βράδυ γεμάτο μπάσκετ, γεμάτο ΑΡΗ, στο οπαδικότερο γήπεδο της Ευρώπης που έχει γίνει σήμα κατατεθέν της διοργανώτριας αρχής. Ακόμα ένα κάλεσμα της ομάδας που γνώρισε, και που με τη σειρά της χάρισε όχι μόνο στους οπαδούς του ΑΡΗ αλλά σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, στιγμές δόξας και ατελείωτης χαράς.Ο ΑΡΗΣ δίνει την δική του μάχη, μάχη σημαντική για την πρόκριση της ομάδας. Μπορεί να είναι μια μάχη που δεν τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας, όπως γινόταν «παλιά», αλλά δεν παύει να είναι μια ακόμα μάχη του Θεού του Πολέμου, στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε μέρος.
Μπορεί να μη συνωστίζονται πια όλοι οι «γνωστοί» και οι «φίρμες» στις πρώτες σειρές των καθισμάτων και να μην διαγκωνίζονται ποιος θα φωτογραφηθεί ή ποιος θα φανεί στις κάμερες, αλλά δεν παύει να είναι μια ακόμα μάχη του Θεού του Πολέμου, στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε μέρος.
Μπορεί να μη γεμίζουν οι κυκλικές σκάλες του Παλέ πέντε ώρες πριν τον αγώνα από χιλιάδες ανθρώπους που περίμεναν με περισσή αδημονία ν’ ανοίξουν οι πόρτες και να ορμήσουν μέσα για να πιάσουν μια θέση και να ζήσουν το όνειρο, αλλά δεν παύει να είναι μια ακόμα μάχη του Θεού του Πολέμου, στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε μέρος.
Μπορεί να μην υπάρχουν πια ατελείωτες ώρες και τεράστια αγωνία για την απόκτηση ενός εισιτηρίου που ήταν πολυτιμότερο κι από μία ράβδο χρυσού, μπορεί να μην χρειάζεται να ψάχνει κανείς για «μέσον» ώστε να μπορέσει να μπει στο γήπεδο, αλλά δεν παύει να είναι μια ακόμα μάχη του Θεού του Πολέμου, στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε μέρος.
Μπορεί να μη «σφάζονται» μεταξύ τους οι τηλεοπτικοί σταθμοί για τα δικαιώματα του ΑΡΗ, όπως θα γινόταν αν υπήρχε ιδιωτική τηλεόραση «εκείνη την εποχή», αλλά δεν παύει να είναι μια ακόμα μάχη του Θεού του Πολέμου, στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε μέρος.
Μπορεί να μην κλείνουν τα πάντα, να μην ερημώνει η Ελλάδα ολόκληρη για να μπορέσουν όλοι να δουν από την τηλεόραση και να προσπαθήσουν να αισθανθούν έστω και λίγη από την μαγεία του Παλέ, αλλά δεν παύει να είναι μια ακόμα μάχη του Θεού του Πολέμου, στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε μέρος.
Μπορεί στο φινάλε ακόμα και μέρος του κόσμου του ΑΡΗ να αποδεικνύεται κατώτερο των απαιτήσεων, να μην ανταποκρίνεται στις θεμελιώδεις υποχρεώσεις τους απέναντι στην ομάδα του και να της γυρνάει επιδεικτικά την πλάτη, αλλά δεν παύει να είναι μια ακόμα μάχη του Θεού του Πολέμου, στην οποία είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε μέρος.
Θα λάβουμε μέρος στην μάχη αυτή όσοι πιστεύουμε στην ομάδα, όσοι δεν χρειαζόμαστε ιδιαίτερες προσκλήσεις και «παρακάλια» για να παρευρεθούμε στο γήπεδο, όσοι δεν θέτουμε όρους και προϋποθέσεις για να συμπαρασταθούμε στο κιτρινόμαυρο χρώμα, όσοι θεωρούμε ότι είναι καθήκον μας να είμαστε εκεί.
Σήμερα η ομάδα μας δίνει έναν ακόμα αγώνα, στην προσπάθεια της για διάκριση, για πρόκριση. Δεν κάνουμε δεύτερη σκέψη για το «αν» (!!!) θα είμαστε παρόντες σ’ αυτήν τη μάχη ώστε να συμβάλλουμε στην νικηφόρα κατάληξή της. Το γεγονός και μόνο ότι παίζει ο ΑΡΗΣ είναι από μόνο του το μόνο που χρειαζόμαστε για ν’ ακολουθήσουμε την γνωστή διαδρομή…
super3.gr
