Ο Ντρου Νίκολας σχολίασε το παιχνίδι του Παναθηναϊκού κόντρα στην Εφές Πίλσεν και συμφώνησε με τη δήλωση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς περί ντροπιαστικού πρώτου ημιχρόνου.
Λίγες ώρες μετά το επώδυνο φινάλε στο «Σινάν Ερντέμ» της Κωνσταντινούπολης τι είναι αυτό που σε προβληματίζει περισσότερο;
«Ξέρεις τι; Πολεμήσαμε ρε γαμώτο, αλλά δεν ήταν αρκετό. Δεν πρόκειται να κατηγορήσω κανέναν για αυτή την εικόνα στο πρώτο ημίχρονο, δεν πρόκειται να πω κακή κουβέντα για τα παιδιά που ξεκίνησαν βασικοί, αλλά όλο αυτό που συνέβη στο πρώτο εικοσάλεπτο μας στοίχισε».
Ο κόουτς Ομπράντοβιτς επανέλαβε πολλές φορές τη λέξη «ντροπή». Σε βρίσκει σύμφωνο αυτή η τοποθέτηση;
«Φυσικά! Δεν μπορούμε να παίζουμε έτσι. Δεν γίνεται να ξεκινάμε τόσο χάλια ένα παιχνίδι. Και θα το ξαναπώ, για να μην δημιουργηθεί παρεξήγηση, ότι δεν κατηγορώ τους συμπαίκτες μου που ξεκίνησαν στο παιχνίδι. Αναφέρομαι στον Παναθηναϊκό ως ομάδα και όχι ως άτομα. Δεν είχαμε συγκέντρωση, δεν είχαμε ενέργεια, δεν κάναμε τίποτε, ούτε καν φάουλ. Όλα όσα ακολούθησαν στο δεύτερο ημίχρονο, απλούστατα δεν ήταν αρκετά για να δραπετεύσουμε από την Κωνσταντινούπολη με τη νίκη».
Ειλικρινά, και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος, είναι από τις ελάχιστες φορές που ακούγεσαι τόσο προβληματισμένος.
«Όχι, δεν είναι έτσι. Απλά, έχω ξεκάθαρη εικόνα για το θέμα».
Τι εννοείς;
«Είναι δύσκολο να παίζεις το ίδιο καλά επί σαράντα λεπτά και σε κάθε αγώνα. Αυτό είναι φυσιολογικό και το αποδέχομαι. Μιλάω, όμως, για τη νοοτροπία που πρέπει να έχει η ομάδα. Τα σουτ μπορεί να μην μπουν σε ένα ματς. Ασφαλώς και δεν γίνεται να είμαστε τόσο ισοπεδωτικοί, όπως στο ματς του πρώτου γύρου με την Εφές Πίλσεν στο ΟΑΚΑ. Η νοοτροπία της ομάδας, όμως, πρέπει να είναι σταθερή. Αυτό εννοώ λέγοντας για ξεκάθαρη εικόνα».
Πώς ήταν για σένα που έπαιζες στον 100ό αγώνα σου στην Ευρωλίγκα; Έχοντας μάλιστα αγωνιστεί δύο χρόνια στην Εφές Πίλσεν;
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν ένιωθα κάτι ιδιαίτερο. Εν τάξει, έπαιξα δύο χρόνια στην Τουρκία, αλλά ήδη βρίσκομαι τρία χρόνια στον Παναθηναϊκό και αυτή τη στιγμή είναι το μόνο που με απασχολεί».
Από τους 100 αγώνες ποιον θα ξεχώριζες στην καρδιά σου;
«Θέλει και ερώτημα; Μα φυσικά τον τελικό στο Φάιναλ Φορ του Βερολίνου με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας το 2009. Ήταν απίστευτο όλο αυτό. Το παιχνίδι που κάναμε, η τελευταία άμυνα στον Σισκάουσκας, το τρόπαιο, οι πανηγυρισμοί στο ξενοδοχείο. Τα πάντα!».
Έπειτα από τον τραυματισμό σου στον αστράγαλο εκτιμάς ότι βρίσκεσαι ξανά στο πικ της αγωνιστικής κατάστασής σου;
«Για πρώτη φορά μπορώ να πω πως ναι. Ο αστράγαλός μου δεν με πόνεσε σχεδόν καθόλου, αλλά από την Κωνσταντινούπολη έφερα ένα πρόβλημα στη μέση. Προφανώς ζορίστηκε το τελευταίο διάστημα».
Μια και έβαλες στο τραπέζι το θέμα των τραυματισμών, αποτέλεσε σοκ ο σοβαρός τραυματισμός του Αλεξ Μάριτς, σε συνδυασμό με τη νέα θλάση του Μάικ Μπατίστ;
«Δεν θα το έλεγα σοκ. Είναι μια κατάσταση που αναγκαστικά βιώνεις στον αθλητισμό. Εξάλλου, κάθε χρόνο έχουμε τραυματίες. Πιστεύω, όμως, ότι έχουμε αρκετούς ψηλούς για να καλύψουν το κενό των δύο παιδιών. Και όπως θα διαπιστώσατε ο Ιαν (Βουγιούκας) είχε σπουδαία απόδοση».
www.prasinanea.gr
