Όσοι δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, και γενικότερα με τον αθλητισμό, υποτιμούν τη σημασία και την αξία που έχει για το λαό, αυτή η κοινωνική εκδήλωση. Μιλούν με λόγο υποτιμητικό, με ύφος περισπούδαστο, αδυνατούν ν` αντιληφθούν γιατί το να κλωτσάς μια μπάλα συγκινεί μάζες ανθρώπων, ενώ στα μάτια τους το ζήτημα είναι «περί όνου σκιάς». Πώς να επικοινωνήσεις μ’ αυτούς τους ανθρώπους, πώς να τους μεταδώσεις αυτό που νιώθεις; Πώς να τους εξηγήσεις αυτή τη «μεταφυσική» διαδικασία, μέσα από την οποία η ζωή σου, η καθημερινότητα, ο συναισθηματικός σου κόσμος «κρέμεται» από τη δράση 11 ανθρώπων που κυνηγούν μια μπάλα μέσα σ’ ένα γήπεδο;
Όταν μάλιστα η συζήτηση αυτή λαμβάνει χώρα, στην Ελλάδα, όπου ο πολίτης βιώνει μια τόσο πολύ σκληρή πλέον πραγματικότητα που μόνο για «ποδόσφαιρα» (αδόκιμος πληθυντικός που χρησιμοποιείται με απαξιωτική διάθεση από τους αρνητές της σημασίας αυτού του σπορ για τους λάτρεις του) δεν θα έπρεπε να ‘χει διάθεση ν` ασχοληθεί. Κι όμως, το αντίθετο ισχύει.
Στη γκρίζα πραγματικότητα, υπάρχει κάτι που στην ψυχή μας λάμπει. Το κίτρινο χρώμα της φανέλας του ΑΡΗ, όντως λάμπει σαν χρυσάφι. Ο ΑΡΗΣ είναι το «χρυσάφι» της ζωής μας, μια αξία που ποτέ δεν θα πεθάνει και που θα μας συντροφεύει από τη στιγμή που μυηθήκαμε σ’ αυτή και μέχρι να πεθάνουμε. Το πασίγνωστο σύνθημα, το προχωρά ακόμη περισσότερο. «…ούτ’ ο θάνατος είν’ αρκετός, ούτε ‘κει θα ‘σαι μοναχός»
Αυτό το ιδανικό για όλους εμάς τους Αρειανούς, έφτασε, πια, μετά από μεγάλες φουρτούνες και πίκρες, κοντά σε μια μεγάλη χαρά. Η στιγμή της ευρωπαϊκής καταξίωσης έφτασε. Αυτό το yellow trip που ξεκίνησε με κοντομάνικα, κάπου στα τέλη Ιούλη, συνεχίζεται και σήμερα, δέκα μέρες πριν τα Χριστούγεννα !
Πριν τα... Αρειανούγεννα, θα το διαμορφώσουμε καλύτερα. Γιατί αυτή η ευρωπαϊκή πορεία του ΑΡΗ, αλλά κυρίως η ευτυχής κατάληξή της, θα γεννήσει νέους οπαδούς, θα είναι ένα «δώρο Χριστουγέννων» για το σύνολο των Αρειανών. Αυτή η «τρελή κούρσα» που ξεκίνησε από το Μπιάλιστοκ και αριθμεί, πλέον, τις 140 μέρες ευρωπαϊκής παρουσίας και δράσης, κατά τα φαινόμενα, θα συνεχιστεί και μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου… κι έχει ο Θεός !
Πόσοι, άραγε, θα στοιχημάτιζαν ότι ο ΑΡΗΣ θα επιβιώσει στον «πόλεμο» αυτό; Πόσοι πίστευαν ότι εκεί που τελειώνει η λογική, αρχίζει ο ΑΡΗΣ; Μόνο οι πιστοί οπαδοί του. Αυτοί που έχουν το όραμα του μεγάλου ΑΡΗ και που εδώ και χρόνια (καλύτερα δυο δεκαετίες) είδαν το μέλλον και πίστεψαν στον όνειρο. Δούλεψαν γι’ αυτό και όποιος δουλεύει, αμείβεται.
Και για εμάς, τους οπαδούς του ΑΡΗ, ήρθε η στιγμή της ανταμοιβής. Ήρθε η ώρα που δε θα μιλάμε, πια για το όνειρο, αλλά για την πραγματικότητα. Για την κλήρωση που ακολουθεί, την Παρασκευή, για τους επόμενους αντιπάλους μας και τις εκδρομές που μας περιμένουν.
Όλα αυτά όμως είναι, ακόμα, κλεισμένα, σ’ ένα «κουτάκι» στο πίσω μέρος του μυαλού μας και της ψυχής μας. Γιατί απομένει η τελευταία μάχη, για να επικρατήσουμε στον «πόλεμο». Για να στήσουμε το τρόπαιο νίκης, στο χορτάρι του τιμημένου μας γηπέδου, πρέπει να λιώσουμε τον «πάγο» της 6ης αγωνιστικής. Σαν άλλο «παγοθραυστικό», να ξεπεράσουμε το εμπόδιο που λέγεται Ρόζεμποργκ και να ανοίξουμε το δρόμο για τη συνέχεια του ταξιδιού μας.
Παιχνίδι της μοίρας οι χιονοπτώσεις και η κακοκαιρία; Ακόμη κι η Φύση συνωμοτεί και μας δοκιμάζει μέχρι τέλους! Μόνο που στο Κλ. Βικελίδης, οι καιρικές συνθήκες, την ώρα που παίζει ο ΑΡΗΣ, πάντα είναι διαφορετικές απ’ αυτές της υπόλοιπης χώρας. Έχει πάντα «καλοκαίρι», λες και πρόκειται για ένα ιδιαίτερο σημείο στον πλανήτη, όπου πάντα υπάρχει ζέστη και…παράδοξες θερμοκρασίες.
Κι όμως είναι αλήθεια. Το Κλ. Βικελίδης είναι κάτι μοναδικό. Είναι το ποδοσφαιρικό «τρίγωνο των Βερμούδων» όπου η δίνη «καταβροχθίζει» κάθε εχθρικό «πλοίο» και εκφοβίζει τον ξένο επισκέπτη. Εδώ και 42 χρόνια, είναι ένα άπαρτο ποδοσφαιρικό «κάστρο», μια «πόλη» που οι αντίπαλοι θέλουν να κυριεύσουν, αλλά μένουν με την όρεξη.
Οι Νορβηγοί ψελλίζουν και με κομψό, είναι η αλήθεια, τρόπο προκαλούν τη μοίρα τους. Δηλώνουν ότι θέλουν να περάσουν στην ιστορία, ως οι νέοι ποδοσφαιρικοί «Βίκινγκς» που με «πειρατεία» θα αποδράσουν με νίκη. Φρόντισαν, μάλιστα, αφελώς φερόμενοι, να το δημοσιοποιήσουν κι έτσι να εξαλείψουν κάθε (μαθηματική) πιθανότητα να μας πιάσουν στον ύπνο και στην παραζάλη της Ευρωπαϊκής μέθης.
Καλοί οι «Βίκινγκς», αλλά μπροστά στους Αρειανούς, πρόσκοποι. Στην ιστορία θα περάσουν, αλλά ως το 25ο παιχνίδι, χωρίς ήττα, για τον ΑΡΗ, στο γήπεδο του. Κι επειδή δε θέλουμε και πολύ αγωνία, θα φύγουν και με ήττα κιόλας. Γιατί η νίκη, έχει «ουρά». Οικονομική και βαθμολογική για τον μέλλον του ΑΡΗ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις των επόμενων χρόνων.
O SUPER 3 κατεβαίνει σε πλήρη «σύνθεση» και χωρίς προβλήματα… τραυματισμών. «Κίτρινες» κάρτες, αντίθετα, πολλές! Όσες απαιτούνται για να διαμορφωθεί η καινούργια Ευρωπαϊκή μας χορογραφία, σε πλήρη απόδοση. Το περιεχόμενο της θα έχει οπαδικό προσανατολισμό και θα καταδεικνύει το μεγαλείο του συνδέσμου και την ταυτότητά του.
Είναι και η δική μας στιγμή, μαζί μ’ αυτή του ΑΡΗ. Εναρμονισμένοι στα καιρικά φαινόμενα, θα φέρουμε κι εμείς θύελλα. Την «χιονοθύελλα» που προκαλεί η ρίψη 5 τόνων χαρτιού! Ευημερεί ο…..πληθωρισμός στο σύνδεσμο και η ζυγαριά βαραίνει κατά ένα τόνο, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Άλλωστε, εμείς είμαστε το Europa League. Αν υπάρχουν ομάδες που ξεχώρισαν, από τη φάση των ομίλων, πρώτη και καλύτερη είναι η δική μας. Δεν είναι οπαδική μεροληψία, μήτε υπερβολή, αλλά αποτύπωση της πραγματικότητας. Όταν (έστω και οριακά) κατατάσσεσαι στο 4ο γκρουπ δυναμικότητας και φτάνεις στο σημείο να προκαλείς τον αποκλεισμό της περσινής κατόχου της διοργάνωσης, τότε δικαιούσαι «δια να ομιλείς»
Αυτός είναι ο ΑΡΗΣ. Ο «ανακατωσούρας» του θεσμού, το underdog που έγινε φαβορί, ο αρχηγός των ατάκτων, αυτός που προκαλεί τις προσευχές των αντιπάλων προέδρων! Ο πρεσβευτής της αθλητικής Θεσσαλονίκης στην Ευρώπη και στον πλανήτη. Ο ΑΡΗΣ, ποτέ, πια, δε θα ‘ναι ο ίδιος. Ανέβηκε σ’ ένα επίπεδο και σε μια διάσταση που δεν έχει επιστροφή.
Το παρόν διαμορφώνει το μέλλον και η δεκαετία που ανοίγεται μπροστά μας, έχει πολύ ΑΡΗ. Ζούμε τις στιγμές, απολαμβάνουμε τους καρπούς των προσπαθειών μας. Το αξίζουμε κι εμείς κι ο ΑΡΗΣ. Γιατί σ’ αυτήν την πορεία, προς την καταξίωση, οι δυο έννοιες (ΑΡΗΣ και λαός) ήταν αλληλένδετες.
Η ιστορία μάς καλεί κι εμείς φωνάζουμε «ΑΡΗΣ».
super3.gr
