Του Juan Ignacio García-Ochoa
Οι νίκες εναντίον των Αλαβές και Ταλαβέρα δίνουν χρόνο στον προπονητή, αλλά όχι ασφάλεια
Οι νίκες εναντίον της Αλαβές στη LaLiga και της Ταλαβέρα στο
Copa del Rey έχουν δώσει χρόνο, αλλά δεν προσφέρουν εγγυήσεις. Η πίστωση του
προπονητή παραμένει στο ναδίρ και στο club παραμένουν οι αμφιβολίες, όχι τόσο
λόγω των συγκεκριμένων αποτελεσμάτων όσο λόγω μιας πολύ πιο ανησυχητικής
πραγματικότητας: το ποδόσφαιρο δεν βελτιώνεται και η αίσθηση είναι ότι το
αθλητικό πρότζεκτ βαδίζει προς το πουθενά.
Το Σάββατο έρχεται μια νέα εξέταση εναντίον της Σεβίλλης και
μετά θα ξεκινήσει μια άλλη περίοδος περισυλλογής στα γραφεία. Το μέλλον δεν
διαγράφεται καλό για τον Τσάμπι Αλόνσο, εκτός αν υπάρξει μια άμεση και
αποφασιστική αντίδραση. Εάν περάσει την εξέταση της Σεβίλλης, το οριστικό test φαίνεται
να’ναι το Ισπανικό Σούπερ Καπ. Εναντίον της Ατλέτικο και της Μπάρτσα, μόνο η
νίκη φαίνεται ότι μπορεί να δώσει μια οριστική ώθηση μέχρι το τέλος της σεζόν.
Είναι αλήθεια ότι το ενδιαφέρον των παικτών έχει αυξηθεί. Η
στάση τους επίσης. Αλλά το σχέδιο του Τσάμπι δεν λειτουργεί. Η ομάδα έχει χάσει
την ταυτότητά της, δεν βγάζει αυτοπεποίθηση και ζει κάθε αγώνα στα πρόθυρα της
καταστροφής. Αν δεν ήταν ο Λούνιν και η απίστευτη απόκρουσή του στις
καθυστερήσεις στην Ταλαβέρα αυτή τη στιγμή θα μιλούσαμε πιθανότατα για μια απόλυση.
Ο Τσάμπι προσπαθεί να ανατρέψει την κατάσταση, αλλά η
αίσθηση στον σύλλογο είναι ότι έχει χάσει όλη την ορμή που είχε όταν έφτασε τον
Μάιο. Αυτή τη στιγμή είναι σαν η Μαδρίτη να’χει αλλάξει προπονητή. Δεν είναι ο
Τσάμπι που περίμεναν, αλλά ένας προπονητής που αυτή τη στιγμή ισορροπεί σε
τεντωμένο σχοινί για να μην θυμώσει τα αποδυτήρια και που έχει χάσει εντελώς
την αθλητική του οντότητα.
Κλίμα επείγουσας κατάστασης
Η κατάσταση του προπονητή δεν μπορεί να διαχωριστεί απ’την
τρέχουσα φόρμα της Ρεάλ Μαδρίτης στις διοργανώσεις, ειδικά στη LaLiga. Η ομάδα προέρχεται
από βδομάδες αμφιβολιών, με άσχημα αποτελέσματα που την έχουν αφήσει 4 βαθμούς
πίσω απ’τον πρωτοπόρο του πρωταθλήματος και με μια μόνιμη αίσθηση
ευθραυστότητας που έχει καταλήξει να εγκατασταθεί στο εσωτερικό. Η κρίση είναι παιχνιδιού,
αυτοπεποίθησης κι έχει φθείρει όλες τις μορφές του πρότζεκτ, με τον προπονητή επικεφαλής.
Το πλαίσιο είναι κάτι παραπάνω από δύσκολο για τον Τσάμπι
Αλόνσο, ο οποίος δεν αγωνίζεται πλέον μόνο ενάντια στα αποτελέσματα, αλλά κι ενάντια
σ’ένα κλίμα μόνιμης επείγουσας κατάστασης στον σύλλογο, ο οποίος δεν καταλαβαίνει
από χρονιές μετάβασης και επιδιώκει πάντα άμεσα αποτελέσματα.
