Του José Félix Díaz, αρχισυντάκτη της Marca
Το ποδόσφαιρο δεν εγκαταλείπει τον Κροάτη κι αυτό είναι το μεγάλο επιχείρημά του για να παραμένει σημαντικός στη Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν μπαίνει ημερομηνία για το αντίο
Ο Λούκα Μόντριτς δεν έχει πει την τελευταία του λέξη.
Καθόλου. Ούτε στη Ρεάλ Μαδρίτης ούτε στην εθνική Κροατίας. Είναι πια αρκετά τα χρόνια
που ανακοινώνεται ότι αντιμετωπίζουμε τα τελευταία παιχνίδια του Κροάτη, αλλά ο
μέσος σιωπά και, το πιο σημαντικό, φιμώνει τους πάντες με το παιχνίδι και τη
φιλοδοξία του σε κάθε ευκαιρία που έχει να μπει στο γήπεδο. Αποτελεσματικότητα
και κερδοφορία. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει με τον νικητή της Χρυσής Μπάλας
του 2018, ούτε κι ο ίδιος, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν αποκηρύσσει τίποτα,
ξεκινώντας απ’το να συνεχίσει να φοράει τα madridista λευκά.
Ο Κροάτης εκλέκτορας, Ζλάτκο Ντάλιτς, το ομολόγησε ήδη στην
κλήρωση του Euro στο Αμβούργο: «Κανείς δεν είπε ότι το Euro είναι το τέλος του
Μόντριτς». Και είχε δίκιο. Η απάντηση του μέσου είναι κάτι παραπάνω από
εμφανής. Μόλις ανέκτησε τον ρυθμό που έχασε στο ξεκίνημα της σεζόν, ο Μόντριτς
έδειξε για άλλη μια φορά ότι έχει ποδόσφαιρο, ότι η ηλικία δεν έχει σημασία
μπροστά στο τι μπορεί να δώσει μια ζωή επαγγελματία.
Ο Μόντριτς ζει από και για το ποδόσφαιρο. Έχει βρει στη
Μαδρίτη, περιτριγυρισμένος απ’την οικογένειά του, το ιδανικό σκηνικό για να βγάζει
από μέσα του το καλύτερο του ποδοσφαίρου του. Η Ρεάλ Μαδρίτης του έχει δώσει
όλα τα απαραίτητα για αυτό και η ανταπόκριση του παίκτη έχει υπάρξει εξαιρετική.
Ο γάμος έχει λειτουργήσει παρά κάποιες κακές όψεις και συνεχίζεται,
δημιουργώντας λόγους για να συνεχίσουν να’ναι να πιο κοντά για ένα χρόνο και να
μην διακόψουν αυτό που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2012. Η παραμονή του Carlo
Ancelotti βοηθάει και πολύ.
Όνειρα προς εκπλήρωση
Ο μέσος κυνηγά όνειρα όπως η κατάκτηση ενός τίτλου με την εθνική
του, στο τελευταίο Nations League έφτασε ένα πέναλτι μακριά από αυτό εναντίον
της Ισπανίας, η διεύρυνση του παλμαρέ του με τη Ρεάλ Μαδρίτης και το να αφήσει
πίσω του τον Πούσκας ως ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής με τη λευκή φανέλα του
συλλόγου. Απέχει εννέα μήνες απ’το να το πετύχει, οπότε θα χρειαζόταν έναν
ακόμη χρόνο στην πρώτη madridista ομάδα.
Το ποδόσφαιρο είναι ακόμα παρόν στο μικρό του σώμα και η
φιλοδοξία επίσης στο προνομιούχο κεφάλι του, αυτή που του επιτρέπει στα 38 του
να παραμένει ανάμεσα στους καλύτερους ενάντια σε σώματα είκοσι εκατοστά
ψηλότερα και πολύ πιο δυνατά σωματικά, αλλά το ταλέντο το’χεις, δεν το
φτιάχνεις. Ξέρει ότι ίσως τώρα είναι απαραίτητος λόγω των τραυματισμών άλλων,
αλλά εκμεταλλεύεται αυτή τη στιγμή για να δείξει ότι εξακολουθεί να’ναι ανάμεσα
στους καλύτερους.
Χωρίς επαφές
Δεν έχει υπάρξει επαφή ανάμεσα στον παίκτη και την ομάδα,
αλλά αν όλα παραμείνουν ίδια, η κατάσταση θα ανατραπεί ξανά και θα βάλει τους madridistas
ηγέτες στο ευλογημένο χάος να του δώσουν άλλον έναν χρόνο συμβολαίου.
Την περασμένη σεζόν, η ανανέωση έκλεισε τις τελευταίες βδομάδες,
αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι το κλίμα, τουλάχιστον στην αρχή, ήταν πολύ
διαφορετικό. Τον λόγο, όπως συμβαίνει και με τον Κρος, τον έχει ο Κροάτης.
