Του José Félix Díaz, αρχισυντάκτη της Marca
Δεν απελπίζεται. Είναι στο σπίτι του. Καλούν ομάδες, αλλά η θέση του είναι ακόμα στο Valdebebas. Στη Γερμανία μιλούν για πολύ καυτό θέμα, αλλά εκείνος συνεχίζει να σχεδιάζει τη δουλειά της Castilla
Ο Raúl González έχει πολύ εικόνα. Πολλές ομάδες τον σκέφτονται
ως πιθανό προπονητή τους, η τελευταία είναι η Ουνιόν Βερολίνου, τόσο που στη
Γερμανία το θεωρούν πολύ καυτό θέμα, αλλά αυτός προς το παρόν συνεχίζει να
σχεδιάζει τη δουλειά της Καστίγια και δεν έχει σχολιάσει τίποτα στο κλαμπ σχετικά
με μια πιθανή αλλαγή αέρα. Μένει σιωπηλός, ακριβώς το αντίθετο απ’αυτό που
συμβαίνει στη γερμανική χώρα.
Ο πρώην επιθετικός κυνηγά ένα όνειρο. Ή μάλλον, μια
ψευδαίσθηση, που δεν είναι άλλη απ’αυτή του να προπονήσει κάποια μέρα τη Ρεάλ
Μαδρίτης. Κάτι θεμιτό προερχόμενο από κάποιον που ήταν αρχηγός της πρώτης madridista
ομάδας για πολλά χρόνια και που τώρα αφιερώνεται σώμα και ψυχή στο να καθοδηγεί
την Castilla και να δίνει όσο μπορεί μια χείρα βοηθείας στον Carlo Ancelotti,
με τον οποίο συνεργάζεται δίπλα-δίπλα για το καλό του πρώτου ρόστερ της λευκής
ομάδας. Περίεργο, αλλά με τον Ιταλό η συνεννόηση έχει υπάρξει απόλυτη απ’την
πρώτη μέρα. Δεν συνέβη το ίδιο με τον Ζιντάν. Δεν μιλά για το να κάνει ένα βήμα
μπροστά, δεν του χρειάζεται να επιδεικνύεται πέρα απ’τη δουλειά του. Μπορεί
να μην είναι αρκετό, αλλά το επιχείρημά του δεν είναι άλλο απ’αυτό που κάνει
καθημερινά στο Valdebebas, ένα μέρος που γνωρίζει όσο ελάχιστοι.
Η Βραζιλία απελπίζει κι απελπίζεται
Ο Κάρλο Αντσελότι συνεχίζει να ηγείται της Ρεάλ Μαδρίτης και
είναι το μεγάλο φαβορί για να συνεχίσει στον madridista πάγκο μετά τις 30
Ιουνίου. Η Βραζιλία πιέζει μπροστά στ’αποτελέσματα και το προσωρινό καθεστώτος
του Ντινίζ, αλλά όπως λέγαμε απ’τον Φεβρουάριο, όταν διέρρευσε το ενδιαφέρον
της Βραζιλιάνικης Ομοσπονδίας για την υπογραφή του, η προτεραιότητα και των δύο
πλευρών (ηγέτες της Ρεάλ Μαδρίτης και προπονητής) είναι να συνεχίσουν μαζί. Για
πολλούς αυτή η συγκυρία δεν έχει σημασία κι ο καθένας βγάζει βόλτα τον ιδανικό
του, τον τέλειο υποψήφιο ή αυτόν που επιθυμεί. Σε καμία απ’αυτές τις προφητείες
(δεν υπάρχουν επίσημες κινήσεις υπό αυτή την έννοια) δεν εμφανίζεται ο Raúl
González, ένας 100% άνθρωπος του συλλόγου που είναι πάντα εκεί για ό,τι προκύψει.
Η ψευδαίσθησή του παραμένει άθικτη, όπως αναγνωρίζει ο ίδιος.
Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνει την πέμπτη του σεζόν στην
Castilla ως προπονητής, θέση που συνδύασε με την ομάδα του Youth League το
2020, καταφέρνοντας να σηκώσει τον μοναδικό τίτλο κατηγορίας της Ρεάλ Μαδρίτης.
Σ’αυτό το διάστημα υπήρξαν αρκετές ομάδες που τον προσέγγισαν και ήταν μόνο η
Βιγιαρεάλ αυτή που έθεσε υπό αμφισβήτηση την ιδέα της εκπλήρωσης του ονείρου να
προπονήσει την πρώτη λευκή ομάδα. Το μισό βήμα που έκανε έμεινε εκεί και το
έκανε χωρίς να χάσει ούτε ίχνος ενέργειας στο έργο του.
Τώρα παλεύει για την άνοδο με την πιο νέα ομάδα της cantera,
αλλά όλοι γνωρίζουν ότι ο πραγματικός στόχος είναι να εκπαιδεύσει παίκτες και
να βλέπει παίκτες όπως ο Nico Paz κι ο Gonzalo García με τους μεγάλους.
Σημαντικές απουσίες οι οποίες επηρεάζουν όπως φάνηκε με το 0-0 με την Αλκογιάνο
το απόγευμα του Σαββάτου.
Πίσω μόνο απ’τον Σαντιστεμπάν
Πέντε σεζόν είναι πολλές ώστε φτάνουν για να’ναι ο δεύτερος
προπονητής που έχει υπάρξει επικεφαλής της Castilla για μεγαλύτερο χρονικό
διάστημα μετά τον Juan Santisteban, αν κι αυτός ο τελευταίος ήταν σε τέσσερα
διαφορετικά στάδια, συμπεριλαμβανομένου ενός πρώτου όταν η θυγατρική ονομαζόταν
Plus Ultra. Απ’αυτόν τον πάγκο έχουν περάσει επιφανείς και άνθρωποι του σπιτιού
όπως ο Μίτσελ, ο Σολάρι, ο Ράφα Μπενίτεθ, ο Λοπετέγι, ο Ζιντάν, ο Ντελ Μπόσκε, ο
Πορτουγάλ, ο Αμάνθιο, ο Μπούγιο, ο Τορίλ, ο Λόπες Κάρο, ο Ραμίς... Δεν έφτασαν
όλοι τους στην πρώτη madridista ομάδα. Ξέρει ότι σ’αυτό το διάστημα, σ’αυτές
τις τεσσεράμισι σεζόν, υπήρξαν ευκαιρίες, αλλά ξέρει επίσης τι είναι αυτός ο
πάγκος και τι σημαίνει.
Το συμβόλαιο του Ραούλ λήγει στις 30 Ιουνίου και το μέλλον
του δεν τον ανησυχεί αυτή τη στιγμή. Θα υπάρξει χρόνος, αλλά συνεχίζει να
σκέφτεται το ίδιο όπως τα τελευταία χρόνια εκτός από εκείνες τις δύο ώρες που είδε
τον εαυτό του έξω πριν από λίγους μήνες. Η Ρεάλ Μαδρίτης είναι το σπίτι του και
το καλύτερο δυνατό μέρος. Στη Γερμανία λένε ότι η Unión Berlin ήταν η τελευταία
ομάδα που χτύπησε την πόρτα του, αλλά ο στόχος του παραμένει άλλος.
Κατά βάθος, και παρόλο που κανείς δεν έχει πιστοποιητικό για
αυτό, το να είσαι μέσα στο σπίτι φαίνεται πιο εύκολο να κάνεις το άλμα. Δεν
είναι γραπτός νόμος. Ο Ραούλ έχει προσαρμοστεί τέλεια, όπως επίσης κι ο Álvaro
Arbeloa, σε αντίθεση με τον Xabi Alonso που προτίμησε να μεταναστεύσει πρώτα
στη Ρεάλ Σοσιεδάδ και μετά στη Μπάγερ Λεβερκούζεν για να κάνει καριέρα. Και
φαίνεται ότι έχει απόλυτο δίκιο.
Ο τελευταίος που εμφανίστηκε σ’αυτή τη λίστα με ονόματα και
φήμες, μερικές απ’αυτές χωρίς νόημα, ήταν ο Λέο Σκαλόνι, σε διαφωνία με τους Αργεντινούς
ηγέτες κι ο οποίος έχει αφήσει μισάνοιχτη την πόρτα της εξόδου. Προστίθεται στον
Τσάμπι Αλόνσο, τον Ζιντάν, τον Μουρίνιο ή τον πλέον τοποθετημένο στον πάγκο της
εθνικής Γερμανίας, Νάγκελσμαν, ως αντικαταστάτης ενός προπονητή που δεν
αμφισβητείται, αλλά όπως με όλους, θα εξαρτηθεί απ’τα αποτελέσματα. Περιέργως,
όλοι μιλούν για τον Αντσελότι ως τον ιδανικό για τη θέση του προπονητή της Ρεάλ
Μαδρίτης, συμπεριλαμβανομένου του Ραούλ. Για κάποιο λόγο θα το κάνουν.
