Ο Alcácer, το γκολ και η αυτοπεποίθηση που λείπει απ’τη Μαδρίτη

Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca

"Αν είσαι μέσα στην περιοχή και δεν είσαι σίγουρος τι να κάνεις με τη μπάλα, βάλ’την στο τέρμα και μετά θα συζητήσουμε τις επιλογές". Bill Shankly

Συνέβη τη Δευτέρα στο Benito Villamarín, στο 79^ο λεπτό του Ισπανία-Αγγλία. Το συστημένο του δεξί, με περισσότερη πρόθεση παρά δύναμη απ’την αριστερή γωνία της περιοχής, το έπιασε ο Pickford χωρίς υπερβολικά προβλήματα. Εκείνη τη στιγμή βγήκε η είδηση: για πρώτη φορά σ’όλη τη σεζόν ο επιθετικός Paco Alcácer έχανε ένα σουτ στο τέρμα. Όσο απίστευτο κι αν μοιάζει, στα 276 λεπτά που είχε παίξει μέχρι τότε με τη Μπορούσια Ντόρτμουντ και την εθνική Ισπανίας, τα 10 προηγούμενα σουτ του κατέληξαν σε 10 γκολ (μέσος όρος ένα γκολ κάθε 27,6 λεπτά!). Αν την περασμένη Πέμπτη στην Ουαλία χρειάστηκε επτά λεπτά για να πετύχει το πρώτο απ’τα δύο γκολ που έβαλε, ενάντια στην Αγγλία δεν θέλησε να περιμένει τόσο και στο πρώτο λεπτό που μπήκε αντικαθιστώντας τον Saúl στο 56' είχε σκοράρει ήδη.

Μπροστά σ’αυτά τα δεδομένα είναι δύσκολο ν’αποφασίσεις ποιο ήταν το πιο εκπληκτικό: αυτό που κάνει ο Alcacer απ’τον Αύγουστο ή αυτό που έκανε ο Luis Enrique τη Δευτέρα, αποκηρύσσοντας ένα θαύμα αποτελεσματικότητας τέτοιου βεληνεκούς κι αφήνοντάς τον στον πάγκο. Ο Bill Shankly πρέπει να στριφογύριζε στον τάφο του στο κρύο νεκροταφείο του Anfield διαπιστώνοντας ότι η Ισπανία σούταρε μάταια έως και 23 φορές εκ των οποίων μόνο πέντε πήγαν στο στόχο, ενώ ο Ισπανός εκλέκτορας αποφάσιζε να μην παρατάξει απ’την αρχή τον δεύτερο Ευρωπαίο σκόρερ αυτή τη στιγμή, πίσω μόνο από έναν Leo Messi. «Αν έχεις έναν επιθετικό σε σερί σκοραρίσματος και δεν ξέρεις πόσο θα διαρκέσει, εκμεταλλεύσου τον πρώτα και στη συνέχεια κάνε τις ηλίθιες ερωτήσεις», θα’χε καταδικάσει ο θρυλικός προπονητής της Λίβερπουλ. Απ’την πλευρά του, ο ποδοσφαιριστής απ’το Torrent, δανεικός αυτή τη σεζόν απ’τη Μπαρτσελόνα στη Ντόρτμουντ, απαντούσε με απλότητα για το μυστικό του σερί του στο σκοράρισμα σε μια συνέντευξη στο ABC την Κυριακή: «Ξαφνικά, όλα μπαίνουν. Αυτό είναι η αυτοπεποίθηση».

Αυτοπεποίθηση και γκολ είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται επειγόντως για την ομάδα του ο Julen Lopetegui, ο οποίος πρέπει να εξεπλάγη τόσο όσο κι ο χαρισματικός Shankly βλέποντας τον διάδοχό του στην εθνική να χαραμίζει την εξαιρετική στιγμή του Alcacer. Υπάρχει ένας σαφής παραλληλισμός ανάμεσα στις δυσκολίες της Ισπανίας στο να βρει έναν βασικό φορ αναφοράς από τότε που ο David Villa έσπασε την κνήμη το 2011 και στην ορφάνια επιθετικού που δείχνει η postCristiano Μαδρίτη στα τελευταία πέντε παιχνίδια. Για το λόγο αυτό είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ο λευκός προπονητής δεν έστυψε στο μέγιστο το σερί σκοραρίσματος ενός εκ των επιθετικών του. Η διαφορά είναι ότι ο Lopetegui, σε αντίθεση με τον Luis Enrique, δεν μπορεί να επιλέγει τους παίκτες του και πρέπει να συμβιβάζεται μ’αυτό που έχει. Κι ο μεγαλύτερος ειδικός μπροστά απ’το τέρμα που έχει στο ρόστερ του είναι ο Μαριάνο.

ΧΩΡΙΣ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΗΓΕΣΙΑ

Αλλά ο Mariano δεν είναι ο ένοχος, είναι σαφές. Κατά τη διάρκεια της τρέχουσας κρίσης του χρονομέτρου που διαρκεί 6 ώρες και 49 λεπτά που γίνονται αιώνια και διατηρούν τους παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης χωρίς να σκοράρουν ένα γκολ στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια τους, οι λευκοί έχουν σουτάρει 75 φορές, εκ των οποίων μόνο 19 ήταν εντός στόχου. Αυτό που ξεκίνησε ως μια γκέλα στη Σεβίλλη μετά τα βραβεία γκαλά του The Best της FIFA μεγάλωσε στο derbi madrileño, πολλαπλασιάστηκε στη Μόσχα και στη Βιτόρια μεταφράστηκε σε μία απ’τις χειρότερες ξηρασίες στην λευκή ιστορία. Πλέον δεν είναι τόσο ένα θέμα στόχου όσο έλλειψης αυτοπεποίθησης. Αν και η Ρεάλ Μαδρίτης έχει πολλούς παίκτες του υψηλότερου επιπέδου στο ρόστερ της, τον Αύγουστο διαισθανόσουν ήδη ότι η ομάδα θα μπορούσε να στερηθεί το γκολ. Τον Οκτώβριο βλέπουμε ότι στερείται επίσης και ηγεσίας. Στη σκιά του Cristiano κάποιοι ζούσαν πολύ άνετοι.