Του Gonzalo Cabeza
Οι λευκοί κέρδισαν την Εσπανιόλ οριακά
Η ομάδα του Lopetegui εξαρτάται τώρα από ένα λαμπρό κέντρο
που κυριαρχεί στη σκηνή, αλλά έχει λιγότερη ικανότητα για να σκοράρει και δεν
καθορίζει τους αγώνες. Ο Lopetegui
συνεχίζει να κάνει rotation
Η Ρεάλ Μαδρίτης παίζει καλύτερα και σκοράρει λιγότερο απ’την
προηγούμενη σεζόν. Το φυσιολογικό. Έφυγε ο Cristiano Ronaldo, ένας παίκτης που
ήταν η κορυφή πάνω στην οποία σχεδιαζόταν ολόκληρο το ίδρυμα. Η αποχώρηση του στη
Γιουβέντους έχει σφυρηλατήσει ακριβώς την ομάδα που ήταν λογική υπό αυτές τις
περιστάσεις, με περισσότερη κυκλοφορία της μπάλας, περισσότερη κατοχή, πολλή
ρευστότητα και, τελικά, λιγότερη ικανότητα για να βρίσκει τα αντίπαλα δίχτυα.
Επειδή έφυγε ο πρώτος σκόρερ του συλλόγου, ίσως ο καλύτερος εκτελεστής όλων των
εποχών, και δεν είχε αντικατάσταση πέρα απ’τον Mariano, ο οποίος δεν παύει
να’ναι ένα συμπλήρωμα του ρόστερ, όχι ένα κεντρικό στοιχείο. Συνεχίζει να
κερδίζει πολύ, όπως αυτό το 1-0 επί της Espanyol, αλλά με άλλο τρόπο.
Η Ρεάλ Μαδρίτης παίζει πολύ καλά, είναι αλήθεια, αν και ίσως
σ’αυτή την περίπτωση έχει να κάνει περισσότερο με το ότι η εστίαση έχει φύγει
από μόνο έναν άνδρα κι έχει σκορπιστεί αφήνοντας έτσι μια ευρεία γωνία στην
οποία απολαμβάνεις ένα συνδυαστικό παιχνίδι και πολύ καλά κουμπωμένο. Στην
πραγματικότητα, η Μαδρίτη αυτών των τελευταίων ετών θα μπορούσε επίσης να
καυχηθεί ότι έχει το καλύτερο κέντρο στον κόσμο. Modric, Kroos και Casemiro έχουν
μερικά χρόνια όντας δυνατοί πίσω αλλά, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο,
δημιουργικοί κοιτώντας μπροστά. Και είναι φυσιολογικό, οι δύο πρώτοι από αυτόν
τον κατάλογο είναι ξεχωριστοί παίκτες, με μια μοναδική ικανότητα να παίζουν
μπάλα και, αυτό που είναι πολύ πιο περίπλοκο, κατανοούν αυτό το άθλημα. Αυτή τη
φορά, κατά της Εσπανιόλ, ο Γερμανός δεν έπαιξε, αλλά η ομάδα έχει σημαντικούς
πόρους, όπως τον Ceballos, που προωθείται, ή τη συμβολή του Isco στο συλλογικό
παιχνίδι.
Ο Lopetegui, με το μικρό πλεονέκτημα ότι δεν χρειάζεται να
κάνει την ομάδα του να περιστρέφεται γύρω από έναν όχι τόσο ρευστό παίκτη, έχει
αποφασίσει να τους περιβάλλει με άλλους παίκτες που μοιράζονται επίσης, αν κι
όχι σε τέτοιο βαθμό, την ικανότητα να συνδυάζονται και να δημιουργούν ένα
δίκτυο στη μεσαία γραμμή που κάνει την ομάδα έναν ξεκάθαρο κυρίαρχο. Είναι μια
εξαιρετική ομάδα, σε πολλές φάσεις του παιχνιδιού, καθώς οι Kroos, Modric, και επίσης
οι Isco, Ceballos ή Asensio, είναι επίσης σε θέση να βρίσκουν τον ελεύθερο συμπαίκτη
κι επίσης να βγαίνουν τρέχοντας με τη μπάλα και να σπάζουν γραμμές πίεσης με το
κουβάλημα.
Το ποδόσφαιρο, σε αυτό το επίπεδο, απαιτεί πάνω από όλα το κέντρο.
Στις χαμηλότερες κατηγορίες, όπου η τεχνική απουσιάζει, η διαφορά γίνεται στις
περιοχές, με τερματοφύλακες και σκόρερς. Εδώ φυσικά δεν είναι περιττοί, αλλά τα
πιο επιτυχημένα σύνολα είναι εκείνα που μπορούν να κυριαρχήσουν στην κατάσταση.
Το να σημαδεύεις το ρυθμό του παιχνιδιού, να’χεις τη μπάλα και να πλησιάζεις
την περιοχή του αντιπάλου συχνά με συμπτώματα μιας ομάδας που προχωράει προς τη
σωστή κατεύθυνση, κι αυτή η Ρεάλ Μαδρίτης έχει αυτή τη δομή, αυτή την οποία
αρχίζει απ’το κέντρο και χτίζεται προς την περιφέρεια του γηπέδου
Είναι ένας καλός δρόμος, αν και είναι φυσιολογικό να πρέπει ο
madridismo να συνηθίσει τον νέο τρόπο του να κάνεις τα πράγματα. Ο Cristiano
υπήρξε ο παίκτης κλειδί του για μια δεκαετία, ένα διάστημα στο οποίο ο
Πορτογάλος, επιπλέον, έχει εξελιχθεί, όλο και λιγότερο συμμετοχικός και πιο
αδηφάγος. Η συνταγή ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική για το Champions League,
όπου ο Πορτογάλος αυξανόταν, αλλά πολύ συχνά έμενε κάπως λίγος στο πρωτάθλημα,
το οποίο δεν ήταν το καλύτερο σενάριο για την λευκή ομάδα τα τελευταία χρόνια. Τώρα,
εν την απουσία του, τα γκολ πρέπει να μοιραστούν. Εκεί είναι το κύριο πρόβλημα,
καθώς οι μέσοι της Ρεάλ Μαδρίτης, με εξαίρεση ίσως τον Asensio, δεν είναι πολύ
δυνατοί μπροστά απ’το τέρμα.
Η προφύλαξη του Μπέιλ
Αυτή τη φορά, επιπλέον, ο Lopetegui άφησε στον πάγκο τον Bale,
ο οποίος είναι για όλους τους σκοπούς ο παίκτης με το περισσότερο ένστικτο του
γκολ στην ομάδα. Η Μαδρίτη κυριάρχησε στο παιχνίδι, είχε τη μπάλα σχεδόν άπειρα,
δεν υπέφερε πάρα πολύ, αλλά πέτυχε μόνο ένα γκολ. Αρκετό, είναι αλήθεια, γιατί
δεν υπέφερε καθόλου στην άμυνα, αλλά μ’έναν τέτοιο καλό έλεγχο της μπάλας καλό
θα’ταν να παχύνουν λίγο περισσότερο το φωτεινό, να μην είναι στο έλεος του να
μπορεί μια τυχαία φάση για να τους κλέψει τους βαθμούς. Η Εσπανιόλ δεν είχε
πολλές ευκαιρίες, αλλά μερικές φορές φτάνει μισή για να μουσκέψει τη γιορτή.
Η λεπτομέρεια του ν’αφήσει τον Bale αναπληρωματικό δεν είναι
ένα δευτερεύον ζήτημα, όπως δεν είναι κι ότι ο Vinicius έμεινε στην κερκίδα. Ο
Lopetegui στέλνει μηνύματα, παίρνει αποφάσεις, κάτι που φαίνεται να είναι κοινοτυπία
για έναν προπονητή, αλλά που δεν φαίνεται πάντα. Στην περίπτωση του Ουαλού,
προφανώς, υπάρχει μια επιθυμία να τον προφυλάξει. Είναι λογικό με οποιονδήποτε
παίκτη, καθώς οι σεζόν είναι μακρές και κουραστικές, αλλά ακόμα περισσότερο
όταν μιλάμε για εξτρέμ, ο οποίος είναι εκ φύσεως εύθραυστος και στον οποίο η
μυϊκή κόπωση μπορεί να’χει το τίμημά της περισσότερο απ’τους ομοίους του. Είναι
ο πιο ξεκάθαρος goleador του ρόστερ -πέρα απ’τον Mariano- και γι 'αυτό το λόγο
ένα απ’τα κομμάτια που πρέπει να προσεχθούν περισσότερο.
Ο Benzema, ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, τέλεια
προσαρμοσμένος για να φέρει αυτό το παιχνίδι κατοχής στην αντίπαλη περιοχή, δεν
θα’ναι ποτέ ένας μεγάλος εκτελεστής. Δεν είναι ο τρόπος του παιχνιδιού του, το
να του απαιτείς 30 γκολ στο πρωτάθλημα είναι σα να ζητάς απ’τον τερματοφύλακα
να εκτελεί τα κόρνερ. Είναι αλήθεια ότι το περασμένο έτος, ιδιαίτερα κακό, δεν
έφτασε ακόμη και στα διπλά ψηφία έως ότου ο δεύτερος γύρος είχε προχωρήσει για
τα καλά. Ούτε κι αυτό γίνεται να του επιτραπεί, η ακραία ποιότητά του του δίνει
λευκή επιταγή στο να’χει λίγο λιγότερο γκολ από άλλους στη θέση του, αλλά αν
δεν συνεισφέρει τίποτα σ’αυτή την πτυχή, μετατρέπεται σ’έναν λίγο χρήσιμο
παίκτη. Ο Lopetegui δεν έχει προσπαθήσει ακόμη να τον βάλει δίπλα στον Mariano,
ο οποίος είναι το αντίθετο, ένας τύπος με μια άπειρη πείνα και μερικούς ποδοσφαιρικούς
πόρους πολύ κατωτέρους. Ίσως το περίεργο ζευγάρι να δώσει απρόσμενους καρπούς.
Ο Lopetegui, όπως λέγαμε, άφησε τον Vinicius στην κερκίδα. Η
περίπτωση του Βραζιλιάνου, ο οποίος έχει τιμή για πρώτο ρόστερ, αλλά ο
προπονητής δεν τον πιστεύει, θα αποδεικνύεται πάντα περίεργη. Η 2ªB, σύμφωνα με
τα παρατηρούμενα, του πέφτει μικρή, αλλά ίσως το βλέμμα του Julen να μην κάνει λάθος
και το άλμα στην Ρεάλ Μαδρίτης να’ναι υπερβολικό. Τον άφησε στις κερκίδες, κι
αυτό ενώ τον είχε καλέσει το πρωί προς απογοήτευση του madridismo, ο οποίος
επιθυμεί να δει ένα νέο, ακριβό και αφρώδες προϊόν. Επειδή οι οπαδοί, ειδικά
εκείνοι που είναι συνηθισμένοι στην πολυτέλεια, θέλουν πάντα μια δόση του νέου,
του ακριβού και του αφρώδους.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
