Του Santiago Segurola
Όλοι οι σύλλογοι συνυπάρχουν άσχημα με την ήττα, αλλά μόνο στην Ρεάλ Μαδρίτης φτάνει μια παθολογική σχέση. Ο madridismo δέχεται τις ήττες όχι με έκπληξη, αλλά με δυσπιστία. Είναι πάντα ένα σοβαρό και θορυβώδες πράγμα. Πουθενά αλλού δεν επιταχύνεται τόσο ο ίλιγγος των κρίσεων. Κάτι απ'αυτό έχει συμβεί με το χτύπημα του Ταλίν, εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης με περισσότερη ποδοσφαιρική δυναμική απ'τα τελευταία χρόνια.
Η Μαδρίτη έπαιξε με μια σύνθεση όχι αναγνωρίσιμη, αλλά πασίγνωστη. Ή πολύ λίγο ανανεωμένη. Πάνε τρεις σεζόν που ο σύλλογος επέλεξε ένα μονοπάτι διαφορετικό από εκείνο που είχε διανύσει κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Florentino Pérez. Ο ηγέτης που συγκλόνισε κι άλλαξε την πορεία της παγκόσμιας αγοράς του ποδοσφαίρου με τις μεταγραφές των Φίγκο (Μπαρτσελόνα), Ζιντάν (Γιουβέντους), Ρονάλντο (Ίντερ) και Μπέκαμ (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και αργότερα με τους Κακά (Μίλαν) και Κριστιάνο Ρονάλντο ( Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), τώρα διαχειρίζεται με σύνεση στο έδαφος των υποσχέσεων: Odegaard, Asensio, Theo, Ceballos, Vallejo ή Ροντρίγκο. Η ακριβότερη υπογραφή των τελευταίων τριών σεζόν είναι ο Vinicius, 45 εκατομμύρια ευρώ για έναν παίκτη που πλησίαζε μόλις στα 17 του. Με την ευκαιρία, δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό ενάντια στην Atlético.
Το αν αυτή η πολιτική έχει νόημα ή όχι θα το μάθουμε σύντομα. Μέχρι στιγμής μόνο ο Asensio έχει καθιερωθεί ως ένας παίκτης πρώτου επιπέδου, με κάποιες νότες αστέρα, αν κι αυτό δεν είναι ποτέ αρκετό στη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου απαιτείται διάρκεια στην αριστεία. Από εκείνη την πλευρά, αυτή η Μαδρίτη προσκαλεί σε κάποια υποψία. Είναι μια εξαιρετική ομάδα κι όπως πάντα εμφανίζεται ως ένας αδιαμφισβήτητος υποψήφιος στους κύριους τίτλους, αλλά προσφέρει κάποια σημάδια εξάντλησης, μιας ομάδας που έχει φανεί πάρα πολύ.
Η κρίση που οδήγησε στην ξαφνική αποχώρηση του Ζιντάν παρακινήθηκε επίσης απ'την δυσπιστία του στους νεαρούς που απέκτησε ο σύλλογος το καλοκαίρι του 2017. Κανείς δεν ήταν άξιος ειδικής πίστωσης. Εξαφανίστηκαν απ'την ομάδα, με τη σιωπηρή επίπληξη του Florentino Pérez. Ωστόσο, είναι η απώλεια του Κριστιάνο Ρονάλντο αυτή που προσθέτει μια ειδική ανάγνωση σ'αυτή τη σεζόν. Απ'την Ρεάλ Μαδρίτης έχει φύγει ένας επιθετικός 33 ετών, δεν είναι γνωστό αν στην αρχή ή όχι της παρακμής του. Είναι γνωστό ότι αφήνει τον σύλλογο μετά την ισοπέδωση όλων των ρεκόρ σκοραρίσματος του club των Di Stefano, Puskas, Hugo Sanchez, Ρονάλντο και Ραούλ.
Είναι προφανές ότι η μεταγραφή του Cristiano στη Juve είναι μια επιχείρηση ρίσκου. Κανείς στην ομάδα δεν είχε αποδείξει, ούτε από απόσταση, ότι θα μπορούσε να ανταγωνιστεί με τον Πορτογάλο στην παραγωγή των γκολ. Έχει φύγει ο μεγαλύτερος goleador όλων των εποχών και δεν έχει έρθει κανείς (οι δύο μεταγραφές ήταν ένας μπακ, ο Odriozola, κι ένας τερματοφύλακας, ο Courtois) για να απαλύνει το έλλειμα ή για να ολοκληρώσει τις προσδοκίες που έχει τοποθετήσει ο σύλλογος στους Μπενζεμά και Bale. Ο ένας έχει δέκα χρόνια στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ο άλλος, πέντε. Δυο εξαιρετικοί παίκτες, χωρίς αμφιβολία, αλλά ποτέ με το νεύρο, τη συνέπεια και την ηγετική ικανότητα του Κριστιάνο Ρονάλντο.
Ο αγώνας του Ταλίν καθόρισε τέλεια τους Benzema και Bale. Θαυμάσια απόδοση στο πρώτο μέρος κι απότομη εξαφάνιση στο δεύτερο και στην παράταση. Παρά τις απροσεξίες της ενάντια στην Atlético, η Ρεάλ Μαδρίτης θα'ναι φερέγγυα στην άμυνα και στο κέντρο, εκτός κι αν τον Modric αρχίσουν να τον βαραίνουν τα χρόνια, και δεν φαίνεται έτσι. Είναι στην επίθεση όπου, εκτός απ'τα γκολ, θα χρειαστεί όρεξη, ιδιοσυγκρασία και εσωτερικό ανταγωνισμό, ικανότητες που αφθόνησαν στο Ταλίν.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
