Του Rubén Jiménez
Το αντίο του ιδιοφυούς culé συμπίπτει με την «άνοδο» του
malagueño
Το ρολόι θα μας επιτρέψει να απολαύσουμε μόνο ένα Παγκόσμιο
Κύπελλο με τον Iniesta και τον Isco. Το κοντινό αντίο του Andrés στη Barcelona
ανοίγει στον κοντινό ορίζοντα μια άλλη πόρτα που θα κλείσει πίσω του αυτό το
καλοκαίρι, αυτή της Εθνικής. Όλα όσα έχει χτίσει εκεί, ένα κάστρο που ξύνει τον
ουρανό, θα μείνει απ’το φθινόπωρο και μετά στα χέρια του malagueño, εγχώριος
κληρονόμος. Το ραντεβού της Ρωσίας είναι η τέλεια στιγμή έτσι ώστε η μεταφορά,
η αλλαγή των γραφών, να γίνει στον τελευταίο όροφο, στον υψηλότερο, ανάμεσα στα
σύννεφα του Ολύμπου.
Δεν υπάρχει στ’αποδυτήρια της La Roja παίκτης περισσότερο
παρόμοιος με τον Iniesta απ’τον Isco. Λόγω ιδιοτήτων και βιογραφίας. Κι ο
χρόνος κάνει να συμπίπτει το ηλιοβασίλεμα του ενός με το υψηλό σημείο του άλλου.
Δύο ήλιοι στην ίδια Γη. Αυτός του madridista, να ζεσταίνει όπως ποτέ. Αυτός του
azulgrana, έτοιμος να κρυφτεί πίσω απ’τα Ουράλια, με κατεύθυνση προς την Κίνα,
αντίθετα με το φυσικό ηλιοβασίλεμα, αρνείται ακόμα να εξαφανιστεί.
Ο Αντρές δήλωσε madridista όταν ήταν ακόμα ένα παιδί που έπαιζε
στην Αλμπαθέτε. Ο Isco φορούσε μια φανέλα με το έμβλημα της Barcelona στα
εφηβικά του χρόνια. Και το ποδόσφαιρο, που είναι όπως είναι, άλλαξε τους δρόμους
τους για να υπερασπίζονταν τα "λάθος" χρώματα. Ίσως γι 'αυτό στο Bernabéu
να σέβονται τον Iniesta όσο σε λίγα μέρη, μ’αυτόν τον βαθύ και λίγο κρυφό
αναστεναγμό που ονειρεύεται αυτό που θα μπορούσε να’ναι και δεν ήταν. Γι’αυτό
στο Can Barça αναστενάζουν για τον παίκτη απ’το Arroyo de la Miel στην παραμικρή
φήμη της ρήξης με τη Μαδρίτη.
Και οι δύο έχουν κάτι που τους μετατρέπει σε άγκυρα της
εθνικής ομάδας, πέρα απ’την ποιότητά τους. Το ποδόσφαιρό τους είναι σεβαστό.
Κι αυτό, όσο ασήμαντο κι αν φαίνεται σε ένα πλαίσιο όπως αυτό της Εθνικής,
σημαίνει πολλά. Τους απολαμβάνεις χωρίς φίλτρα χρώματος στο βλέμμα. Είναι σεβαστοί
σαν τον κυβερνήτη ενός αεροπλάνου, ένα άτομο στο οποίο εμπιστεύεσαι το
πεπρωμένο σου για να σε μεταφέρει ακριβώς εκεί.
Οι ισοδυναμίες μεταξύ του παιχνιδιού του ενός και του άλλου
θα θεωρηθούν ως αδίκημα μόλις προταθούν. Κανείς δεν προτίθεται να συγκρίνει τον
δύο φορές Ευρωπαίο πρωταθλητή και Παγκόσμιο Πρωταθλητή Iniesta μ’έναν Isco ο
οποίος πρόκειται να γράψει τη δική του ιστορία με τη La Roja. Αλλά και στους
δύο υπάρχει η ίδια εμφάνιση, σχεδόν χαρισματική, που τους εξυψώνει στην
κατηγορία των ηγετών. Ο Ινιέστα περπάτησε σε μια σπιθαμή του Xavi μέχρι που του’λαχε
να ισοφαρίσει το βήμα του με του δάσκαλού του και, αργότερα, να τον ξεπεράσει στον
δρόμο του μαγικού κόσμου. Τώρα ο malagueño πρέπει να’ναι σε θέση να μιμηθεί τη
χειρονομία του.
Αν όλα πάνε καλά στη Ρωσία, και τα τελευταία προηγούμενα δεν
προοιωνίζουν το αντίθετο, η Ισπανία θα απολαύσει τη μαγεία δύο παικτών στους οποίους
η ημερομηνία γέννησης έχει συμπέσει λίγο, αλλά έχει συμπέσει, που είναι πολύ. Ο
Andrés έχει περισσότερη αντίληψη του παιχνιδιού. Ο Isco έχει περισσότερο γκολ. Το
6 είναι ο φάρος που περιμένουν όλοι να τους φωτίσει. Αλλά αν ο λαμπτήρας του
αναβοσβήνει, αυτός του 22 είναι αναμμένος να πάρει τη σκυτάλη του.
Ο Iniesta κι ο Isco, δύο δίδυμες ψυχές, δύο ποδοσφαιριστές
των οποίων η μόνη αφοσίωση είναι η απόλαυση του θεατή, έχουν μια τελευταία
προγραμματισμένη κοινή λειτουργία. Στο αεροπλάνο της επιστροφής απ’τη Ρωσία ο
Alarcón πρέπει να επιστρέψει, επιπλέον (μακάρι) με ένα ακόμα αστέρι κεντημένο
στο στήθος, έχοντας μάθει όλα τα διδάγματα. Απ’τον Ιούλιο και μετά, ο δάσκαλος
θα’ναι αυτός.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
