Του Santiago Segurola
Η κατάσταση του πρωταθλήματος, με τη Barça ένα εκατοστό απ’το
να πάρει τον τίτλο, οδήγησε σ’ένα φιλικό ντέρμπι στο Chamartin. Δεν υπήρξε σύγκρουση
σε καμία στιγμή. Ακόμη και τα πέναλτι, που υπήρξαν και δεν υποδείχθηκαν,
ελήφθησαν ελαφρώς. Παραδόξως, το παιχνίδι είχε τον αέρα των φιλικών. Έγινε
σαφές ότι υπήρχαν άλλα πράγματα να σκεφτούν. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι η
Ευρώπη. Για να μην προσβάλει κανέναν, ο αγώνας τελείωσε με ισοπαλία και με γκολ
απ’τις κύριες μορφές των δύο ομάδων: Cristiano και Griezmann. Σχεδόν όλα ήταν
ωραία (η Μαδρίτη έπαιξε πολύ καλά στο πρώτο ημίχρονο και, μετά το γκολ του Κριστιάνο,
η Ατλέτικο επανέλαβε ότι έχει υπέροχες, αλλά ανεξερεύνητες ποιότητες για να
επιτεθεί), εκτός απ’τη θλιβερή μισή ώρα του Μπενζεμά.
Οι δύο τελευταίες εμφανίσεις του Γάλλου επιθετικού πάνε πιο
πέρα απ’τη μελαγχολία με την οποία συνδέεται τόσο. Ενάντια στη Juve έπαιξε
άσχημα ένα παιχνίδι που η υπόλοιπη ομάδα έπαιξε ειλικρινά καλά. Έμεινε πολύ στοχοποιημένος.
Η αντικατάσταση φαινόταν υποχρεωτική. Ο Zidane, ο οποίος τον έχει υποστηρίξει απτόητος
στα τελευταία δύο χρόνια, τον απέσυρε απ’το γήπεδο. Κανείς δεν τον κατηγόρησε.
Ο Benzema έφυγε με μια ανησυχητική εμφάνιση κατήφειας. Στο ντέρμπι κάθισε
ανάμεσα στους αναπληρωματικούς. Τη θέση του την πήρε ο Bale, ο οποίος δεν είχε
παίξει ούτε ένα λεπτό κατά της Juve κι ο οποίος είναι επίσης αιχμάλωτος της θλίψης.
Έχει την έκφραση των ρομαντικών ποιητών.
Η Μαδρίτη φτάνει σε άριστη κατάσταση στις προκλήσεις που
προβλέπονται στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Η ομάδα ξεχειλίζει ενέργεια κι ευκινησία, ο
Cristiano βάζει όλα όσα εκτελεί, δεν υπάρχουν ανησυχητικοί τραυματισμοί και
τίποτα δεν θολώνει τον ορίζοντα. Μόνο οι περιπτώσεις των Benzema και Bale
φαίνονται αξιοσημείωτες. Εν μέσω της γενικότερης αισιοδοξίας της ομάδας, οι δύο
παίκτες φαίνονται καταθλιπτικοί, λυπημένοι. Φαίνεται, τελικά, ότι έχουν τις βαλίτσες
στην πόρτα.
Ο Μπέιλ δεν ήταν βασικός σε κανέναν απ’τους δύο αγώνες με την
Παρί Σεν Ζερμέν κι ούτε και κατά της Juve, παρά την ηχηρή του απόδοση στο El
Insular της Las Palmas. Η βασική του παρουσία στο ντέρμπι θεωρούταν δεδομένη κι
έτσι ήταν. Είναι ένα πράγμα να πάρεις την ταμπέλα του αναντικατάστατου από ένα
αστέρι κι άλλο να του αποσύρεις τον χαιρετισμό. Ο Ζιντάν είναι πονηρός κι
ευαίσθητος σε τέτοιου είδους ζητήματα. Ωστόσο, ούτε ο Bale ούτε ο Benzema δεν
καταφέρνουν να σηκώσουν την ψυχολογία, την δική τους και των οπαδών.
Ο Ουαλός άφησε τις συνήθεις αναλαμπές (η σέντρα του στο γκολ
του Κριστιάνο ήταν μια ομορφιά), αλλά σ’αυτό το στάδιο της ζωής, μετά από πέντε
χρόνια στη Μαδρίτη, δεν μπορεί να διατηρείται ως ένας παίκτης στιγμών κι
εξαφανίσεων. Ήρθε ως ο μόνος ποδοσφαιριστής ικανός να αμφισβητήσει απ’τον Neymar
το καθεστώς του διαδόχου των Messi και του Cristiano. Πάει καιρός που
αποσύρθηκε απ’αυτή τη συζήτηση.
Ο Benzema είναι ένας εκπληκτικός ποδοσφαιριστής που δεν έχει
απολαύσει ποτέ την ομοφωνία στο Bernabéu. Αυτή τη σεζόν μεταδίδει την εντύπωση
εκείνου που εγκαταλείπει τη μάχη. Στον ιδιαίτερο τρόπο του, ο οποίος δεν είναι
άλλος απ’την κλάση, τη φαντασία και περισσότερα γκολ απ’όσα λέγονται, ο Μπενζεμά
πάλεψε ενάντια στην κακή γνώμη που κρέμεται από πάνω του σε ένα σημαντικό τμήμα
των οπαδών. Αυτά τα σχεδόν δέκα χρόνια μάχης έχουν δημιουργήσει μια μεγάλη
ποδοσφαιρική ιστορία στη Ρεάλ Μαδρίτης. Μερικές φορές έχει επιβληθεί ο Benzema.
Άλλες, οι επικριτές του. Και πάντα φαινόταν ότι η μάχη δεν αφορούσε έναν
οποιονδήποτε παίκτη. Δυστυχώς, στο Τορίνο εξέπεμψε σημάδια συνθηκολόγησης. Στο
ντέρμπι, επίσης.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
