Του Gonzalo Cabeza
Ο Κριστιάνο σκόραρε δύο και τονίζεται στην Λίγκα
Η λευκή ομάδα είχε μια γιορτή στο πρώτο ημίχρονο με πέντε γκολ και τα καλύτερα ποδοσφαιρικά λεπτά όλης της σεζόν. Η πολύ αδύναμη άμυνα των φιλοξενούμενων βοήθησε να διευκολυνθούν τα πάντα
Υπάρχουν αποτελέσματα που αφηγούνται τα παιχνίδια χωρίς να χρειάζονται πολλά λόγια, και το 5-0 είναι χωρίς αμφιβολία ένα από αυτά. Ακόμη περισσότερο αν λέγεται ότι αυτός ο αριθμός επιτεύχθηκε πριν απ'το ημίχρονο, αφήνοντας έτσι το δεύτερο μέρος ως λεπτά των σκουπιδιών. Μια τέτοια ευρεία νίκη είναι πάντα ένα μείγμα των πλεονεκτημάτων μιας ομάδας και της καταστροφής του αντιπάλου. Η Ρεάλ Μαδρίτης έκανε το καλύτερο παιχνίδι της σεζόν, με αρκετή διαφορά απ'οποιοδήποτε άλλο απ'το καλοκαίρι. Η Σεβίλλη, απ'την μεριά της, έδωσε όλους τους πιθανούς λόγους στους οπαδούς της για να μπουν σ'ένα κάδρο πανικού απ'το οποίο δεν θα'ναι εύκολο να επανέλθουν.
Η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία ήταν μέχρι σήμερα μια νευρική και δύσπιστη ομάδα, βρήκε ένα γκολ στο 2ο λεπτό και, με αυτό, φάνηκε ν'αποτινάσει όλους τους φόβους που την συνοδεύουν στη βαλίτσα. Ήταν επίσης η πρώτη απόδειξη ότι η Σεβίλλη είχε φέρει στο Bernabéu περισσότερο ένα τσίρκο παρά μια άμυνα επαγγελματιών παικτών. Mercado και Kjaer και δεν συνεννοούνται, τον Muriel τον βρίσκει στην καμπούρα και δεν το συνειδητοποιεί, κι ο μόνος που φαίνεται να γνωρίζει ότι παίζει ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου είναι ο Nacho, που όπως τα πάντα σ'αυτόν, επιλύει με αποτελεσματικότητα.
Ήταν σα ν'ανοίγεις μια σόδα. Βγήκε η πίεση που περιτριγυρίζει τους λευκούς τον τελευταίο καιρό και, από'κεί και πέρα, όλα πήγαν ομαλά. Υπήρξε ένα διάστημα, περίπου ένα τέταρτο της ώρας, στο οποίο η Σεβίλλη πήρε τη μπάλα, αν και ίσως είναι πιο ακριβές να πούμε ότι της την έδωσαν οι γηπεδούχοι. Στο γήπεδο αυτή την φορά δεν ήταν ο Isco ή ο Casemiro, αλλά ο Asensio κι ο Lucas, κι αυτό αναγκάζει κάθε ομάδα να πάρει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. Οι πρώτοι έχουν περισσότερη ιεραρχία, περισσότερο έλεγχο· οι δεύτεροι, πολύ περισσότερη ταχύτητα. Κι αυτό ήταν που ανέπτυξε η Μαδρίτη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του παιχνιδιού. Kroos και Modric, επιτέλους σε αρμονία, τα έκαναν άνω κάτω δίνοντας πάσες στο χώρο για τις οποίες έτρεχε ο Asensio, ο Lucas ή ο Ρονάλντο, απολαμβάνοντας τόσο χόρτο για να τρέξουν και, επίσης, με τ'αγαλματάκια που τοποθέτησε η Σεβίλλη να μιμούνται αυτό που θα'πρεπε να'χουν υπάρξει ποδοσφαιριστές.
Ο Banega έπαιρνε τη μπάλα, προσπαθούσε να δομήσει το παιχνίδι αλλά όχι, δεν υπήρχε τρόπος. Μετά από λίγο διάστημα με τη μπάλα για τη Σεβίλλη οι λευκοί αποφάσισαν να δώσουν μια περισσότερη ταχύτητα στο παιχνίδι και οι Ανδαλουσιανοί, που περπατούσαν πια σε τεντωμένο σχοινί, δεν μπόρεσαν ν'αντισταθούν στον τυφώνα που κατέστρεφε το χορτάρι του Μπερναμπέου. Το δεύτερο γκολ το πέτυχε ο Κριστιάνο, ο οποίος σ'αυτό το πρωτάθλημα ήταν αρκετά άστοχος. Το έκανε χάρη σε μια τεράστια πάσα του Asensio, ο οποίος τρύπωσε με την άλλη καλή μετάβαση του Κρος απ'το γήπεδό του. Τρεις βαθιές μπαλιές, ακριβείς, τέλειες, για να βγει το αστέρι μόνο του ενάντια στον Sergio Rico. Αυτή τη φορά ευστόχησε, που αυτή τη σεζόν έχει χάσει μερικά τέτοια.
Αυτό το δεύτερο γκολ άνοιξε τον χρόνο στον οποίο τέθηκαν αντιμέτωπα, ένα τεράστιο θηρίο κι ένα φοβισμένο ζώο. Η Μαδρίτη το απόλαυσε με τη μπάλα, κάνοντας τα πάντα γρήγορα και με ακρίβεια. Το τρίτο προήλθε από πέναλτι, επίσης του Cristiano. Μετά, ο Κρος, τεράστιος σ'όλη τη διάρκεια του αγώνα, ολοκλήρωσε ένα σκριν μετά από μια πολύ καλή δική του φάση. Ακόμη κι ο νεαρός Achraf, απ'τη δεξιά πλευρά του, ενώθηκε στο πάρτι με το πέμπτο. Λίγες φορές έχουν αισθανθεί περισσότερη ανακούφιση οι sevillistas στόπερ απ'όταν άκουσαν τον διαιτητή να σφυρίζει για το ημίχρονο. Αν διαρκούσε λίγα λεπτά περισσότερο θα'χαν πέσει μερικά ακόμα γκολ, επειδή η λεηλασία ήταν τεράστια.
Μετά το διάλειμμα, τίποτα
Στην επιστροφή απ'την ανάπαυλα, όλα έμειναν ναρκωμένα. Οι λευκοί συνέχισαν να κυριαρχούν, αλλά πλέον χωρίς την ανάγκη να χτυπούν ξανά και ξανά και ξανά. Η Σεβίλλη, με λίγη περισσότερη κλάση, προσπάθησε να αμυνθεί κάπως περισσότερο. Λίγη σημασία έχει, αυτό το δεύτερο μέρος έγινε γιατί το λένε οι κανονισμοί, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο αγώνας είχε τελειώσει ήδη μ'αυτό το ηχηρό 5-0 στο ημίχρονο.
Έτσι που, για να τονίσουμε, μπορείτε να βάλετε σχεδόν οποιοδήποτε όνομα στη Ρεάλ Μαδρίτης. Η λευκή άμυνα, που προκαλούσε φόβο εξαιτίας των απουσιών, στάθηκε στο ύψος της. Ο Vallejo, μάλιστα, έδειξε τολμηρός κι επιθυμία να ρίξει τη γραμμή και να κάνει κουμάντα γύρω του. Ο Achraf έβαλε ένα γκολ και δεν σταμάτησε να'ναι πονοκέφαλος απ'τα δεξιά. Ο Μαρσέλο ήταν ο Μαρσέλο. Ο Kroos κι ο Modric σχεδίασαν ένα σχεδόν τέλειο ποδόσφαιρο και θύμισαν, μετά από μήνες, το κέντρο που πριν λίγους μήνες φαινόταν το καλύτερο στον κόσμο. Ο Asensio, που εδώ και βδομάδες ήταν λίγο χαμένος, είχε μια γιορτή. Κι ο Lucas, στο καλύτερο του παιχνίδι σε μήνες, φάνηκε να'χει ανακτήσει τη φόρμα. Ο Κριστιάνο σκόραρε δύο γκολ, κι αυτό του φτάνει.
Ναι, είναι αλήθεια, λείπει ο Benzema. Δεν είναι ότι έκανε ένα κακό παιχνίδι, αν και ίσως ήταν ο λιγότερο συμμετοχικός. Σε κάθε περίπτωση, εκπλήσσει που ο φορ, το 9, δεν έχει μια μεγαλύτερη συμβολή σε ένα φεστιβάλ ποδοσφαίρου όπως αυτό που έδωσε η Μαδρίτη στο πρώτο μέρος. Είχε ένα δοκάρι στο δεύτερο ημίχρονο, σε μια κεφαλιά μετά από μια τέλεια σέντρα του Marcelo. Ο Κριστιάνο, μάλιστα, τον έψαξε έτσι ώστε ο Γάλλος να προστίθεντο επίσης στον εξορκισμό των κακών στιγμών αυτής της Liga. Δεν μπόρεσε να'ναι. Πέρα απ'αυτό, η Ρεάλ Μαδρίτης χαμογελά, ήρθε στο Bernabéu μια ομάδα που είχε τους ίδιους βαθμούς στην βαθμολογία και βγήκε από'κεί σημειώνοντας τη ριζική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σ'έναν που φιλοδοξεί στα πάντα και σε μια ομάδα βυθισμένη σε μια θάλασσα αμφιβολιών.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
