Του Santiago Segurola
Η παρουσία των νεαρών στην Ρεάλ Μαδρίτης είχε ξεθωριάσει, πιο διαιρεμένη από ποτέ στην εξίσωση βασικοί-αναπληρωματικοί. Μετά το τέλειο μείγμα που ολοκλήρωσε την περασμένη σεζόν με δύο τίτλους (Πρωτάθλημα και Ευρωπαϊκό Κύπελλο), όλα έδειχναν ότι ο Ζιντάν είχε χάσει την πίστη στους νεαρούς, ολοκληρωμένη ουσιαστικά από ένα γκρουπ παικτών που είχε διακριθεί στις εθνικές Κ-19 και Κ-21. Vallejo, Ceballos, Llorente, Mayoral και Asensio ανήκουν σ’αυτή τη γενιά. Ο Theo Hernández, όχι. Έχει προτιμήσει να διατηρήσει τον δεσμό του με την εθνική Γαλλίας, αλλά είναι σαφές ότι ανήκει στην ίδια φουρνιά. Όλοι είναι πολύ νέοι και πολύ ελπιδοφόροι ποδοσφαιριστές. Είναι πιθανό ότι δεν θα είναι σε θέση να παράγουν το ίδιο πλεόνασμα με τους Morata, James, Pepe, Danilo και σία, αλλά η Μαδρίτη τους χρειάζεται.
Τα αγόρια έπαιξαν, συμπεριλαμβανομένου του Achraf, εναντίον της Σεβίλλης και λειτούργησαν περισσότερο από καλά, με τη βοήθεια του ευνοϊκού ανέμου του παιχνιδιού. Η Σεβίλλη έπαιξε με απροθυμία και αταξία. Τόνισε περισσότερο από ποτέ την τάση της να ξεχνά ότι υπάρχει επίσης και το πρώτο ημίχρονο. Δέχτηκε τρία γκολ απ’τη Λίβερπουλ, δύο εναντίον της Βιγιαρεάλ, ένα στη Maribor και πέντε στο Bernabéu, όλα στο πρώτο ημίχρονο. Η Σεβίλλη βοήθησε πολύ στις καλές επιδόσεις της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά οι νεαροί έδωσαν πάντα την εντύπωση ότι ήταν πάνω από την πρόκληση. Ανταποκρίθηκαν αξιοσημείωτα, και μερικοί, όπως ο Achraf, με εξαιρετική βαθμολογία. Όσο για τον Asensio, επιβεβαίωσε ότι είναι βασικός πλήρους σώματος.
Η Μαδρίτη μόλις που είχε αλλάξει τη σύνθεση κατά τον τελευταίο ενάμιση μήνα, με άσχημα αποτελέσματα: ήττες σε Girona κι εναντίον της Τότεναμ στο Λονδίνο, ισοπαλίες με Atlético και Athletic σε Metropolitano και San Mamés. Εάν η ομάδα δεν κέρδιζε με τους βασικούς, χωρούσαν δύο ερωτήσεις: ήταν απαραίτητες αλλαγές στην ομάδα; Γιατί δεν συνέβαιναν; Η απάντηση που έπλεε στην ατμόσφαιρα σχετίζονταν με την δυσπιστία στους νεαρούς αναπληρωματικούς. Παίκτες όπως ο Mayoral ή ο Ceballos, οι οποίοι πήραν την ευκαιρία τους σε Ανοέτα και Mendizorroza, και στις δύο περιπτώσεις με επιτυχία, εξαφανίστηκαν εντελώς. Κάτι παρόμοιο συνέβη με τους Llorente και Theo. Μέχρι κι ο Asensio έχασε την παρουσία ανάμεσα στους βασικούς.
Απαραίτητοι. Αυτό το γκρουπ των παικτών δεν έχει 100 παιχνίδια στην πρώτη κατηγορία, δεν έχει παίξει σε Παγκόσμια κι Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα όπως οι διάσημοι προκάτοχοί του, αλλά είναι απαραίτητοι για τη Μαδρίτη, ακόμη περισσότερο γι’αυτήν τη Μαδρίτη με αρκετούς παίκτες πάνω απ’τα 30. Οι νικητές του Κάρντιφ δεν μπορούν να συμπιεστούν μέχρι την τελευταία σταγόνα, όπως έχει αποδειχθεί στο αποτέλεσμα και στο παιχνίδι. Η ομάδα έχει φωνάξει για το τι μπορούν να προσφέρουν οι νέοι: αισιοδοξία, ενέργεια και φυσικότητα. Φυσικά είναι πιο επιρρεπείς σε λάθη και κανείς δεν εμφανίζεται σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου για να διαγράψει ανθρώπους όπως τους Modric, Kroos, Μαρσέλο, Μπενζεμά και σία, ανθρώπους που θα’ναι σε όλα τα μεγάλα ματς, αλλά οι οποίοι χρειάζονται ξεκούραση και να αισθάνονται ότι έχουν ανταγωνισμό στο ρόστερ.
Το καλύτερο της νέας γενιάς θα φανεί σε τρία ή τέσσερα χρόνια. Μερικοί θα’ναι μορφές του ποδοσφαίρου. Η πλειοψηφία θα συνεχίσει στη Ρεάλ Μαδρίτης, ένα club που δεν περιμένει κανέναν. Ή λειτουργείς άμεσα ή εξαφανίζεσαι. Ενάντια στη Σεβίλλη, οι αναπληρωματικοί έκαναν τη δουλειά τους τέλεια. Διέλυσαν αμφιβολίες, έπαιξαν με προσωπικότητα, επέτρεψαν την ξεκούραση κάποιων μορφών κι ενθάρρυναν την αισιοδοξία των οπαδών, που φοβούνται σαν έναν ανεμοστρόβιλο οποιαδήποτε παραχώρηση στη ρουτίνα. Και κάτι απ’αυτό εκτιμιούνταν στη Μαδρίτη.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
