Του Gonzalo Cabeza
Οι λευκοί ανεβάζουν το σωματικό τους επίπεδο τον Δεκέμβριο
Οι δύο μέσοι, οι οποίοι είναι μεταξύ των καλύτερων στον κόσμο, έχουν δείξει στους τελευταίους αγώνες μια κατάσταση φόρμας που έλειψε το φθινόπωρο. Η καλύτερη Μαδρίτη, χωρίς τον αμυντικό χαφ της
Ήρθε ο Δεκέμβριος, γιατί πάντα έρχεται, και στα δεδομένα των προπονητών φυσικής κατάστασης της Ρεάλ Μαδρίτης εμφανίστηκε ένα βέλος που έδειχνε προς τα πάνω. Η ιδέα ήταν να φτάσουν σ'αυτό το μήνα ζωντανοί και, από εκεί και πέρα, ν'αρχίσουν ν'αυξάνονται. Επειδή το να'ναι 11 συνεχομένους μήνες στο μέγιστο και χωρίς να λιποθυμήσουν, απλά δεν είναι μια δυνατότητα. Ήδη τη μέρα της Μπορούσια Ντόρτμουντ, αλλά κυρίως ενάντια στη Σεβίλλη, η ομάδα έδειξε μια πτυχή κάπως καλύτερη απ'αυτήν των τελευταίων μηνών. Η σπίθα που έλειπε έρχεται έγκαιρα; Ίσως κι όχι, η Μαδρίτη ξάπλωσε στους πέντε βαθμούς μακριά απ'τη Barcelona, αλλά μπορεί κάλλιστα να μείνει στους οκτώ όταν τελειώσει το παιχνίδι των azulgrana εναντίον της Βιγιαρεάλ. Και είναι πολλοί βαθμοί, αν και είναι αλήθεια ότι είναι επίσης αρκετός καιρός.
Μπορείτε να πάτε παίκτη ανά παίκτη αναλύοντας τη βελτίωση, αλλά ίσως υπάρχουν δύο στους οποίους το θέμα είναι περισσότερο επιζήμιο. Ο Kroos κι ο Modric έχουν μια πολύ δύσκολη δουλειά στην Ρεάλ Μαδρίτης, είναι οι καταλύτες του παιχνιδιού, αλλά είναι επίσης παρόντες στην ισορροπία και πρέπει να βοηθούν στην αναχαίτηση. Το φέρνουν εις πέρας με ευκολία επειδή είναι δύο απ'τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, χωρίς περισσότερες αποχρώσεις απ'αυτές. Θεαματικοί μέσοι απ'αυτούς που δεν διστάζουν ποτέ με τη μπάλα στο πόδι και με αρκετή σοφία θέσης για να κάνουν τα πράγματα δύσκολα για τους αντιπάλους.
Ο Τόνι Κρος είναι μια περίεργη περίπτωση παίκτη ντίζελ. Παίζει πάρα πολύ και σωματικά ξεγελά, είναι ικανός ν'ανεβαίνει και να κατεβαίνει με επιμέλεια επανειλημμένα σε κάθε παιχνίδι που παίζει. Είναι σχεδόν πάντα βασικός και είναι πολύ λίγοι οι παίκτες που παίζουν περισσότερα λεπτά καθ 'όλη τη διάρκεια της σεζόν κι αυτό, κατά κάποιο τρόπο, πρέπει να παρατηρείται. Τις τελευταίες εβδομάδες ο Κρος δεν έχει φτάσει να'ναι καταστροφικός, είναι ένας από εκείνους που δίνουν πάντα την έγκριση, αλλά ήταν προφανές ότι δεν ήταν κοντά στο καλύτερο του επίπεδο.
Μια απ'τις πιο ξεκάθαρες αποδείξεις ότι ο Γερμανός δεν έχει τη φυσική του κατάσταση στο μέγιστο είναι ότι εμφανίζεται λιγότερο στην αντίπαλη περιοχή, κάτι που του αρέσει πολύ να κάνει, αλλά πτυχή στην οποία συγκρατείται όταν δεν είναι σε άριστη κατάσταση. Σαν έξυπνος μέσος που είναι, όταν βλέπει τον εαυτό του στα μισά, αφοσιώνεται πρώτα στο να σιγουρεύει τα βασικά ζητήματα του επαγγέλματός του. Το παιχνίδι θέσης, η κοντινή πάσα, η βασική διανομή ή η κάλυψη, όλα αυτά προηγούνται του ν'ανεβαίνει με τη μπάλα μέχρι την επίθεση, επειδή γι'αυτό απαιτείται μια ορισμένη έξαρση. Και με το ντεπόζιτο στη μέση αυτό απλά δεν λειτουργεί.
Η περίπτωση του Modric είναι παρόμοια, αν κι έχει τις αποχρώσεις της. Ο μικρόσωμος Κροάτης μέσος δεν έχει την αντοχή του συμπαίκτη του και είναι πιο συνηθισμένο να τον βλέπεις να ναυαγεί. Ο Λούκα, γενικά ένα αστέρι, υπάρχουν μέρες που εξαφανίζεται κι αφήνει την ομάδα του με δέκα, επειδή όταν η φυσική του κατάσταση σβήνει, δεν έχει την επαρκή δύναμη να συνεισφέρει. Φυσικά, με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να αφαιρεί είναι επίσης από εκείνους που προσθέτουν περισσότερο όταν εμφανίζεται. Ένας καλός Modric είναι ένας διαφορικός, μοναδικός παίκτης, από εκείνους που κάνουν το κοινό να σηκώνεται απ'την καρέκλα.
Ο Modric χρειάζεται πόδια για να συγκεντρώνεται, αλλά όταν βρίσκεται σε κατάσταση χάριτος, ο κόσμος φαίνεται να χορεύει στο ρυθμό που σηματοδοτεί αυτός. Είναι απ'αυτούς τους λίγους παίκτες που μπορούν να κάνουν να σηκωθεί μια ολόκληρη κερκίδα μ'ένα ιδιοφυές χτύπημα. Οι προπονητές φυσικής κατάστασης της Μαδρίτης ξέρουν ότι πρέπει να τον φροντίζουν, ότι σπάνιο είναι το έτος στο οποίο δεν χάνει ένα διάστημα παιχνιδιού, είτε λόγω τραυματισμού, είτε λόγω πεσμένης φόρμας. Αλλά στο club αξίζει τον κόπο να περιμένει, δεν μπορεί να'ναι διαφορετικά αν λαμβάνεται υπόψη ότι πολλές απ'τις πρόσφατες επιτυχίες του λευκού συλλόγου είναι στενά συνδεδεμένες με την ποδοσφαιρική δύναμη αυτού του παίκτη.
Ο ρυθμός κι ο Casemiro
Το παιχνίδι ενάντια στη Σεβίλλη είναι ένα ελάχιστο δείγμα για να εξαχθούν βιαστικά συμπεράσματα, αλλά η φρεσκάδα και των δύο κάνει ν'αναγγελθεί μια αλλαγή σε σχέση μ'αυτό που φάνηκε στο φρικτό φθινόπωρο της Ρεάλ Μαδρίτης. Ούτε και χρησιμεύει μια αναμέτρηση για ν'αλλάξει αυτό που ήταν μέχρι στιγμής ένα ακλόνητο σχέδιο, αλλά δίνει κάποια ένδειξη ότι είναι καλύτερο να μην πεθαίνεις ποτέ για μια ιδέα, όσο στέρεη κι αν είναι. Κι εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο Casemiro.
Ο Βραζιλιάνος μέσος έχει μετατραπεί σχεδόν σε κάτι τοτεμικό στην Ρεάλ Μαδρίτης. Διαδόθηκε η αίσθηση ότι αυτός ήταν ο πρώτος πάνω στον οποίο έπρεπε να γίνεται η σύνθεση και ξεκινώντας απ'αυτόν, απ'το βραχώδες και κοπιώδες, έπρεπε να αρχίσει να στροβιλίζεται το ταλέντο σαν τις διακοσμητικές μπάλες στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ενάντια στη Σεβίλλη, λόγω ποινής, δεν μπορούσε να εμφανιστεί κι αυτό έδειχνε παγκόσμιο δράμα, ακόμα περισσότερο αν ληφθεί υπόψη η επισφαλής φυσική κατάσταση της λευκής άμυνας που μαστίζεται από τραυματισμούς. Λοιπόν, η Μαδρίτη έπαιξε ενάντια στους hispalenses, κέρδισε κι έκανε το καλύτερο παιχνίδι της σεζόν της.
Όχι για να το πάρουμε ως μια θρησκεία, αλλά ίσως για να δυσφημίσουμε αυτό που μέχρι τώρα φαινόταν μια παγκόσμια αλήθεια. Ναι, ο Casemiro είναι ένας αξιόπιστος αμυντικά παίκτης που βοηθά στην εξισορρόπηση της ομάδας και της δίνει δομή, που βγάζει από πολλές δυσκολίες τους λευκούς επιθετικούς μπακ... επίσης είναι ένας περιορισμένος παίκτης. Στην επίθεση δεν περιπλέκεται, κι αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να λεχθεί γι'αυτόν σ'αυτή την πτυχή, αλλά φυσικά, παίζει στην Ρεάλ Μαδρίτης και ίσως μερικές φορές μια ομάδα όπως αυτή χρειάζεται μια μεγαλύτερη συμβολή απ'αυτόν που καλείται να βγάζει τη μπάλα.
Υπάρχει ένα πρόβλημα ταχύτητας στην ομάδα, ή υπήρχε πριν απ'την θύελλα που έστησαν κατά της Σεβίλλης. Οι κόντρες, πριν ένα σημάδι ταυτότητας στη λευκή ομάδα είναι πιο δύσκολες όταν αυτός που πρέπει να τις ξεκινήσει είναι ο Casemiro, επειδή δεν είναι ένας γρήγορος παίκτης, ούτε στα πόδια ούτε στη σκέψη. Ούτε είναι τολμηρός, δικαίως, έτσι ώστε είναι παράξενο να τον βλέπεις να προσπαθεί μια πάσα που μπορεί να σπάσει μια γραμμή πίεσης. Αυτό αυξάνεται ακόμα περισσότερο με τον Isco στο γήπεδο, καθώς ο malagueño, τόσο πλήρης όπως είναι σε αρετές, δεν είναι επίσης ένας σπρίντερ με τη μπάλα στο πόδι.
Έρχεται ο Δεκέμβριος, γιατί πάντα έρχεται, και η Μαδρίτη σκέφτεται να επικυρώσει το θρόνο της ως παγκόσμια πρωταθλήτρια. Εάν δεν το κάνει, θα'ναι μια αποτυχία, διότι σ'αυτές τις συντεταγμένες κινείται η ομάδα του Zidane. Είναι ένα δευτερεύον τουρνουά που μπορεί να μετατραπεί σε δράμα και γι'αυτό στη φυσική προετοιμασία σκέφτηκε να φτάσει στο Δεκέμβριο σ'ένα καλό επίπεδο. Κι από εδώ και πέρα, φτάνουν οι στροφές. Υπάρχει το Κύπελλο, στόχος ανεπαρκής και δύο διοργανώσεις με μεγάλες δυσκολίες. Απ'τη μία πλευρά, οι λευκοί γνωρίζουν ότι αυτή τη σεζόν υπάρχουν περισσότεροι καρχαρίες στη λίμνη του Champions League. Απ'την άλλη, στη Liga έχουν κοιμηθεί αρκετά έτσι ώστε να μην έχουν σαφές αν αυτό που βρίσκεται μπροστά είναι εφικτό ή όχι. Δυνατότητες για το υψηλότερο έχουν, είναι αποδεδειγμένο, αλλά αν οι υπολογισμοί των γιατρών έχουν αποτύχει τίποτα δεν θα'ναι δυνατό, δεν υπάρχει ποδόσφαιρο χωρίς ενέργεια.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
