Του Rubén Jiménez
182 ημέρες αργότερα, η ίδια η Ρεάλ Μαδρίτης φαίνεται μια άλλη διαφορετική ομάδα
Ας παίξουμε τις διαφορές. Βλέπετε τους έντεκα παίκτες παραπάνω, εκείνους που φοράνε μοβ; Είναι αυτοί που κατέστρεψαν τη Juve στο τελικό του Champions League στις 3 Ιουνίου. Τώρα κοιτάξτε τους από κάτω, με τα λευκά. Είναι οι ίδιοι. Αλλά δεν είναι οι ίδιοι. Πέρα απ’τα μαλλιά του Keylor και την ανταλλαγή θέσεων μεταξύ Casemiro και Isco για τη φωτογραφία, μεταξύ των δύο στιγμιότυπων υπάρχουν περισσότερες αλλαγές, οι οποίες εξηγούν γιατί οι μεν έγραψαν μια σελίδα δόξας και οι δε θολώνουν το επόμενο κεφάλαιο.
Αργό παιχνίδι και χωρίς λάμψη
Οι madridistas μπορούν να διηγηθούν, με τα μάτια κλειστά, το υπέροχο δεύτερο μέρος στο οποίο η ομάδα του Zidane κάθισε τη Juve σε μια μηχανή βασανιστηρίων και την έκανε να υποφέρει με βάση το ποδόσφαιρο. Εκείνα τα δεύτερα 45 λεπτά, τα οποία σφράγισαν το Δωδέκατο, μπήκαν αμέσως στο χρηματοκιβώτιο των καλών αναμνήσεων. Αυτό της Μπιλμπάο θα ξεχαστεί γρήγορα. Ή όχι. Φυσικά αυτό που παραμένει στη μνήμη θα’ναι απογοήτευση κι όχι θαυμασμός για ένα παιχνίδι άκομψο, αργό, ξερό και στο πόδι, που δεν έχει καμία σχέση μ’αυτό που έπαιξαν οι ίδιοι παίκτες στο Κάρντιφ.
Κατάσταση κατάθλιψης
Και φυσικά, το παιχνίδι και τ’αποτελέσματα φέρνουν μαζί τους άσχημα συναισθήματα. Ενώ αυτή η Μαδρίτη βλέπει με κιάλια τη Barcelona και κοιτάει ξεφυσώντας τα επόμενα ραντεβού στο πρόγραμμα, αυτοί με τα μοβ έρχονταν μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, με το ηθικό στα ύψη και με τη δυνατότητα να γράψουν ιστορία, να κλείσουν ένα ασύγκριτο έτος στα σύγχρονα στατιστικά του συλλόγου.
Ξηρασία στο σκοράρισμα
Η Μαδρίτη κάρφωσε τέσσερα γκολ στη Γιουβέντους στον τελικό του Champions League. Και σχεδόν ατσαλάκωτη. Αυτή η Μαδρίτη μετρά δύο διαδοχικές εξόδους για ψάρεμα επιστρέφοντας με άδεια δίχτυα. Μηδέν γκολ στο Metropolitano, μηδέν γκολ στο San Mamés. Και η συγκομιδή στη Liga δεν είναι πολύ καλύτερη. 25 γκολ σε 14 παιχνίδια, λιγότερα απ’όσα οι Celta, Real Sociedad, Βαλένθια και Barcelona. Και οι πρώτοι σκόρερ της είναι οι Isco και Asensio. Οι Cristiano και Benzema βρίσκονται σε ξηρασία. Ο Bale αναμένεται. Δεν είναι γνωστό για πότε, είναι το πρόβλημα.
Ο πάγκος δεν είναι ο ίδιος
Κι αν κολλήσει ο αγώνας; Ο Zidane πέρυσι γύριζε το βλέμμα του και είχε στον πάγκο τους Morata, Asensio, James, Danilo... Φέτος δεν είναι το ίδιο. Στο San Mamés ούτε καν εξάντλησε τις αλλαγές. Μπήκαν οι Kovacic και Mayoral. Ο Ceballos δεν έπαιξε ούτε ένα λεπτό, όπως ο Theo ή ο Lucas. Το βάθος της ντουλάπας δεν είναι το ίδιο με της περασμένης σεζόν, όπως αποδείχθηκε κατά της Fuenlabrada, όπως αποδεικνύει ο Zizou, χωρίς να το λέει δημοσίως, κάθε φορά που πρέπει να καταφύγει στο αποθεματικό. Δεν το κάνει.
Οι προσωποποιημένες πτώσεις
Ο Modric δεν είναι Modric, ο Kroos δεν είναι Kroos, ο Marcelo δεν είναι ούτε μια σκιά του τι ήταν... Αν και το σύνολο βρίσκεται μακριά απ’το επίπεδό του, οι ατομικότητες σέρνουν την ομάδα στη λάσπη. Αργή, χωρίς ιδέες, με τα παντζούρια κατεβασμένα, το κέντρο της Μαδρίτης δεν παράγει παιχνίδι. Ούτε και το βρίσκει όταν μπαίνει απ’την πλευρά, με αποστειρωμένες σέντρες. Ούτε ένας απ’τους έντεκα βασικούς δεν βρίσκεται στο επίπεδο που έδειξε στην τελευταία φάση της περασμένης σεζόν.
Χωρίς σωματική σπίθα
Πρόκειται για ένα ζήτημα φόρμας; Ο Zidane επέμεινε στην προετοιμασία ότι είχε ως στόχο να βρίσκονται στο μέγιστο στα δύο Super Cup που έπαιζαν τον Αύγουστο. Η Μαδρίτη κέρδισε και τα δύο και με το πιο λαμπρό ποδόσφαιρο που θυμόμαστε. Το διπλό μπάνιο στη Μπάρτσα εξύψωσε μια ομάδα που, περνώντας εκείνη η κορυφή της προγραμματισμένης φόρμας, έχει βυθιστεί σε μια κοιλάδα απ’την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει. Για πότε έχει προγραμματίσει ο Pintus την επόμενη άνοδο;
Αποσύνδεση μεταξύ των παικτών
Οι παίκτες περιπλανώνται στο γήπεδο λες κι εκείνος με την ίδια φανέλα που τρέχει στον ίδιο χλοοτάπητα δεν είναι ο συμπαίκτης τους. Υπάρχει μια σαφής αποσύνδεση μεταξύ του κέντρου και της επίθεσης, που κατηγορείται και επισημαίνεται, αλλά η οποία δεν βρίσκει στην υπόλοιπη ομάδα αυτήν την βοήθεια για να σκοράρει.
Αμφιβολίες στο τέρμα
Ένα μήνα πριν την έναρξη της χειμερινής αγοράς, η Ρεάλ Μαδρίτης δεν γνωρίζει ποιος θα’ναι ο τερματοφύλακάς της στον δεύτερο γύρο της Liga. Ναι, είναι αλήθεια, ο Keylor αμφισβητείται πάντα και η υπογραφή ενός «μεγάλου» τερματοφύλακα περιτριγυρίζει την φιγούρα του. Αλλά το φινάλε του στη σεζόν, συμπεριλαμβανομένης της απόκρουσης στον Pjanic στον τελικό, του είχε δώσει ένα καθεστώς ξεχασμένο στο San Mamés, όταν, συγκεκριμένα, αντιμετώπισε αυτόν που μπορεί να’ναι ο ανταγωνισμός του απ’τον Ιανουάριο.
Δεν υπάρχει αυτοκριτική
"Δεν ανησυχώ," είπε ο Zidane μετά το παιχνίδι. Ίσως να’ναι ένα μήνυμα προς το ρόστερ του μπροστά απ’τις πόρτες και μέσα στ’αποδυτήρια να’χει στήσει έναν θυμό που έχει φτάσει μέχρι τις βίδες των ντουλαπιών... αλλά αυτό που ακούει ο οπαδός είναι αυτό που λέει ο Zizou στον Τύπο. Η αίσθηση με την οποία πάει ο οπαδός στο σπίτι είναι ότι ο προπονητής είναι «ικανοποιημένος» με την δουλειά των δικών του. Χωρίς αυτοκριτική.
Η τύχη γυρίζει την πλάτη της
Ούτε και η τύχη δεν συνοδεύει. Εκείνο το σουτ του Casemiro που ακουμπάει ο Khedira για να διαγράψει μια αδύνατη καμπύλη για τον Buffon μετατρέπεται τώρα σε σουτ στο δοκάρι, σε βολέ που φεύγουν έξω για χιλιοστά. Η τύχη, όπως και το αποσμητικό, έχει εγκαταλείψει τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Έλλειψη κινήτρου
Κι αν είναι ένα ζήτημα πείνας; Δεν είναι το ίδιο να βλέπεις τον εαυτό σου σ’έναν τελικό Champions League, με την δυνατότητα να γίνεις η πρώτη ομάδα που κερδίζει δύο συνεχόμενα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, με το να βρίσκεσαι σε μια σεζόν που πνίγεται, αφού έχεις κερδίσει τα πάντα, μετά από μια Liga κατακτημένη μετά από χρόνια κακουχιών. Θα μείνει χωρίς κίνητρο η πρωταθλήτρια της Ευρώπης;
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
