Του
Santiago Segurola
Οι αναπληρωματικοί απογοήτευσαν ενάντια στη Fuenlabrada, μια
ομάδα που μιλά καλά για το ισπανικό ποδόσφαιρο. Όποια κι αν είναι η κατηγορία,
οι ομάδες έχουν συνήθως ιδέες και καλή γεύση. Έπαιξε στο Bernabéu με συνοχή και
είχε τη Ρεάλ Μαδρίτης στριμωγμένη για μια ώρα. Μέχρι το γκολ του Milla,
επιβλήθηκε η τάξη της Fuenlabrada. Στη συνέχεια ήταν τόσο κοντά στο 0-2 που στο
Bernabéu ξεκίνησε το νευρικό μουρμουρητό που προηγείται του ερεθισμού των
οπαδών. Την κεφαλιά του Cata Diaz στο οριζόντιο δοκάρι την διαδέχθηκε η είσοδος
του Gareth Bale, ο οποίος έπαιξε ως ένας ενήλικας ανάμεσα σε εφήβους. Έκανε τη
διαφορά
Η νύχτα ανησύχησε τους madridista οπαδούς. Δικαίως. Έφυγαν
δυσαρεστημένοι απ’το ματς με τη Μάλαγα, επιλυμένο με περισσότερα γκολ παρά ιδέες.
Η Μαδρίτη έχει ένα πρόβλημα: οι βασικοί αισθάνονται πάρα πολύ βασικοί, κάτι που
δεν συνέβαινε την προηγούμενη σεζόν. Το είπε ο Κριστιάνο Ρονάλντο όχι πολύ
καιρό πριν, όταν αναφέρθηκε στην εμπειρία και στην κλάση ανθρώπων όπως ο James,
ο Morata, ο Pepe κι ο Danilo. Δεν θα επιστρέψουν, οπότε η νοσταλγία δεν αξίζει
τον κόπο. Για τον λόγο αυτόν είχε πολύ ενδιαφέρον η επίδοση της Β ομάδας εναντίον
της Fuenlabrada. Μακριά απ’το να βελτιώσει της διάθεση των οπαδών, το ματς
κάλεσε σε ανησυχία.
Εάν ένα μέρος του ρόστερ αισθάνεται πάρα πολύ βασικό, το
άλλο θεωρείται πάρα πολύ αναπληρωματικό. Έχει ανοίξει ένα κενό που ίσως δεν
υπήρχε πριν από δύο μήνες, όταν ο Ceballos ήταν βασικός στη Βιτόρια και σκόραρε
τα δύο γκολ της νίκης. Το ίδιο συνέβαινε με τον Mayoral (βασικός και συγγραφέας
ενός γκολ στο Anoeta), τον Theo Hernández και τον Marcos Llorente. Όλοι έχουν
χάσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις τελευταίες εβδομάδες. Η παρουσία τους στην
ομάδα έχει ξεθωριάσει και φαίνονται αποθαρρυνμένοι, τουλάχιστον απ’αυτό που
παρατηρήθηκε στην αναμέτρηση με τη Fuenlabrada.
Η τεράστια ανωτερότητα του Bale λέει πολλά για τη μέτρια
απόδοση των νεαρών. Ο Ουαλός βρέθηκε στο ύψος του κύρους του. Οι επίδοξοι για
βασικοί, όχι. Κανείς δεν παρουσίασε την υποψηφιότητά του, μια αναποδιά γι’αυτούς
και για τον Zidane, ο οποίος δεν βρήκε πολλούς λόγους για να εμπιστευτεί τους αναπληρωματικούς.
Είναι μια κακή είδηση επειδή η Μαδρίτη χρειάζεται ταρακούνημα και περισσότερη
ενέργεια.
Κανένας δεν επαναστάτησε, ούτε ο Ceballos, ο οποίος διεκδίκησε
πριν από δύο εβδομάδες μετά τη ματσάρα του με την εθνική ομάδα Κ 21, ούτε ο
Theo, ούτε ο Llorente. Αν και μόλις και μετά βίας παρενέβη στο παιχνίδι, ο
Mayoral είχε την αρετή να εμφανιστεί όπου αντιστοιχεί σ’έναν φορ: στην εκτέλεση
και στα δύο γκολ. Ο Marcos Llorente καθόρισε τη γενική απόδοση. Ζορίστηκε,
έτρεξε, αλλά ήταν τόσο πολιτικά ορθός στις παρεμβάσεις του που αποδείχτηκε ασήμαντος.
Ο Llorente είναι εκεί για να πιέσει τον Casemiro, ο οποίος
διατρέχει τον κίνδυνο να καεί λόγω της πανταχού παρουσίας του κι επειδή παίζει
σχεδόν κάθε λεπτό. Δεν έχει έναν αναπληρωματικό εγγυήσεων. Αυτός ο ρόλος θα
αντιστοιχούσε στον Llorente, αλλά δεν βγαίνει απ’τα βασικά. Είναι αλήθεια ότι η
θέση του -αμυντικός χαφ- απαιτεί τις μέγιστες εγγυήσεις σιγουριάς, αλλά δεν
έχει υπάρξει ένας μεγάλος Ισπανός αμυντικός χαφ, απ’τον Γκουαρντιόλα στον Busquets
περνώντας απ’τον Xabi Alonso, που να μην έχει ξεχωρίσει για την τόλμη, την
ποιότητα στην πάσα και μια φλογερή προσωπικότητα.
Δεν μπορεί να ευημερήσει στην Ρεάλ Μαδρίτης με τόσες πάσες
σιγουριάς, χωρίς να σπάει γραμμές και χωρίς να ανησυχεί τον αντίπαλο. Είναι αυτό
που έκανε ο Llorente με μια απόδοση που συνόψισε αυτή των συμπαικτών του.
Κανείς δεν πήρε το παιχνίδι ως μια ευκαιρία για να διεκδικήσει την προσοχή του
Zidane και του κοινού. Όχι πολύ καιρό πριν, δύο παίκτες (Isco και Asensio)
πέρασαν μεγάλο μέρος της προηγούμενης σεζόν ως αναπληρωματικοί. Ο Isco θεωρούνταν
αποσβεσμένος στη Μαδρίτη. Πριν απ’τα ημιτελικά, είχε παίξει μόνο 150 λεπτά στο
Champions League, αλλά μετέτρεψε κάθε μία απ’τις εμφανίσεις του σε μια
πρόκληση. Ήταν ένας αναπληρωματικός που σκοτώνονταν να γίνει βασικός. Το πέτυχε.
Αυτή τη στιγμή, φαίνεται ότι κανείς δεν είναι πρόθυμος να’ναι ένας νέος Isco.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
