Με τους Ιγιάρα, Κεντίρα,
Σίλβα να έχουν περιθωριοποιηθεί για διάφορους λόγους, ο Ιταλός προπονητής
στράφηκε στον Ράμος, μια κίνηση που είχε δοκιμάσει και πέρυσι στο Καμπ Νου και
είχε αποτύχει.
Οι αποφάσεις
κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Η συγκεκριμένη οδήγησε τον Ράμος να δεχθεί
δριμεία κριτική, παρά την μεγάλη αυτοθυσία που έδειξε, παίζοντας σε μια θέση
που δεν γνωρίζει, κάτι το οποίο τον οδήγησε σε κακή εμφάνιση. Άλλωστε δεν δούλεψε
ούτε στο Καμπ Νου πέρυσι, πήγε καλά απέναντι στην Ατλέτικο, εξαιτίας της ατολμίας
της να πιέσει ψηλά και φυσικά εξελίχθηκε πολύ άσχημα στο Τορίνο, με μια
εμφάνιση η οποία οδήγησε τον Ράμος να δεχθεί δριμεία κριτική. Τα 2 επιτυχή αποτελέσματα, με τον Ράμος στα
χαφ, απέναντι σε Ατλέτικο και Σεβίλλη, έδωσαν στον Αντσελότι την ευκαιρία να
τον χρησιμοποιήσει εκεί και με την Γιούβε. Το αποτέλεσμα του αγώνα, κατέδειξε
την λάθος επιλογή και προσγείωσε όποιον πίστευε ότι η επιλογή αυτή θα ήταν
αποτελεσματική. Την ίδια ώρα, οι 3 περιθωριοποιημένοι, οι Ιγιάρα,Σίλβα,Κεντίρα ,
παρακολουθούσαν σιωπηλοί τον Ράμος να παίζει στην θέση τους.
Την άνοιξη του 11
ο Μουρίνιο πειραματίστηκε τοποθετώντας τον Πέπε μπροστά απ’την άμυνα. Κάθε
κίνηση του προπονητή κρίνεται εκ του αποτελέσματος, αλλά σ’αυτές τις περιπτώσεις,
σχεδόν κανείς δεν συμφώνησε μ’αυτές τις κινήσεις. Ο Αντσελότι, μετά την
αποτυχία της χρησιμοποίησης του Ράμος στο κέντρο, στο ματς του Καμπ Νου,
παραδέχθηκε το λάθος του. Σε μια συνέντευξη του, πέρυσι τον Φεβρουάριο, είπε
ότι επέλεξε τον Ράμος, γιατί ο Ιγιάρα δεν είχε προσαρμοστεί ακόμα κι ο Αλόνσο,
ως γνωστόν ήταν τραυματίας. Είπε πως ο Ράμος δεν είχε πρόβλημα να παίξει εκεί,
αλλά αποδείχθηκε λάθος επιλογή. Ωστόσο, παρά την αποτυχία του πειράματος, το
επανέλαβε 16 μήνες αργότερα. Τότε ο Ιταλός προπονητής αποκάλυψε ότι παρατήρησε ενθουσιασμό
στον παίκτη και διάθεση να τα καταφέρει. Όταν ο Αντσελότι είδε τον Μόντριτς να
αποχωρεί τραυματίας στο παιχνίδι με την Μάλαγα, προβληματίστηκε πάρα πολύ. Έτσι
αποφάσισε να βάλει τον Ράμος στην θέση του-μια απόφαση με πολύ ρίσκο- στον
οποίο είχε εμπιστοσύνη.
Μέσα στο
κλίμα ευφορίας που ακολούθησε την
πρόκριση επί της Ατλέτικο, τις επόμενες μέρες, ο Αντσελότι, μεταξύ σοβαρού και
αστείου δήλωσε, πως έχει υποσχεθεί, ότι μια μέρα θα βάλει τον Ράμος στην
αγαπημένη του θέση: την επίθεση. Πέρα απ’την πλάκα, το πείραμα με τον Ράμος στα
χαφ, εναντίον της Ατλέτικο πέτυχε. Ο
Σέρχιο δεν φοβάται τίποτα. Αποδέχθηκε την πρόκληση, ήρεμος, χωρίς να το πει σε
κανέναν. Η μυστική συζήτηση μεταξύ τους, αποκαλύφθηκε μετά τη νίκη. Η τακτική
είχε σχεδιαστεί απ’τον προπονητή και εκτελέστηκε με επιτυχία απ’τον παίκτη. Ο
αντίπαλος αιφνιδιάστηκε. Μετά τη νίκη, οι παίκτες παραδέχθηκαν ότι αν έχαναν,
θα υπήρχε μεγάλη κριτική γι’αυτήν την κίνηση. Κι όπως αναμένονταν, αυτή
συνεχιζόμενη χρησιμοποίηση του Ράμος στα χαφ, σύντομα αποδείχθηκε λάθος. Αυτή η
επιλογή του προπονητή με τον Ράμος στα χαφ, στο ματς με την Ατλέτικο, ήταν τόσο
μυστική, που πολλοί παίκτες παραδέχθηκαν ότι δεν την γνώριζε κανείς τους και
δεν την είχαν δουλέψει στην προπόνηση. Έρεπε να αποτραπεί ο κίνδυνος της όποιας
διαρροής.
Ο Αντσελότι είναι
ένας συνεργάσιμος προπονητής. Αποφεύγει να ανακατεύεται στις μεταγραφές,
δουλεύει μ’ότι υλικό του δίνουν και επιλέγει το καλύτερο σύστημα με βάση το
υλικό. Έχει εμπειρία με όλων των ειδών τα αφεντικά: μ’αυτά που αποφασίζουν από
κοινού με τον προπονητή, μ’αυτά που από επιχειρηματίες έγιναν πολιτικοί , από
οικονομικούς μεγιστάνες κι από Σεΐχηδες. Κατάφερε να δουλέψει με όλους. Χωρίς
να κατσουφιάζει από ανεπιθύμητες επιβολές, πωλήσεις και μεταγραφές. Κατανοεί
ότι έτσι έχουν τα πράγματα μ’αυτά τα αφεντικά. Αφεντικά που διοικούν μεγάλες
πολυεθνικές. Παρόλα αυτά βλέπει πως το κέντρο της ομάδας, ένας χώρος τον οποίο
γνωρίζει πάρα πολύ καλά, μιας κι ο ίδιος έπαιζε εκεί σαν ποδοσφαιριστής,
στερείται ισορροπίας. Έτσι απ’την πρώτη μέρα που ήρθε στην Ρεάλ, το καλοκαίρι
του 2013,ζήτησε απ’τον Ζιντάν, τον καλύτερο μεσάζοντα του για τον Προέδρο, τον
Βεράτι.
Δεν είναι κρυφός
ο θαυμασμός που τρέφει ο Κάρλο για τον συμπατριώτη του. Στα 19 του ήταν αυτός που
τον έφερε στην Παρί. Η ζωή για έναν νεαρό σε μια κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα είναι
πολύ δύσκολη. Ο Κάρλο ήταν πατέρας για τον Βεράτι, εντός κι εκτός του
αγωνιστικού χώρου. Ο Κάρλο τον θεωρούσε την ιδανική επιλογή για το κέντρο της Ρεάλ.
Όμως τα σχέδια του συλλόγου είχαν μια διαφορετική κατεύθυνση. Ο Πέρεθ ήθελε μια
πιο Ισπανική ομάδα. Το πρότζεκτ προέβλεπε, μετά την προσθήκη αστέρων(Μπέιλ), να
αποκτηθεί κάποιος Ισπανός διεθνής με την εθνική Ισπανίας Κ21, η οποία στέφθηκε
πρωταθλήτρια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Ισραήλ το 2013. Ο Πρόεδρος προσπάθησε
να αποκτήσει τον Τιάγκο Αλκαντάρα, αλλά δεν τα κατάφερε. Εν τέλει επέστρεψε ο
Καρβαχάλ, προωθήθηκαν οι Νάτσο,Χεσέ,Μοράτα κι αποκτήθηκαν οι Ίσκο,Ιγιάρα. Επίσης
προωθήθηκε απ’την Καστίγια, μαζί με τους προαναφερθέντες, κι ο νεαρός
Βραζιλιάνος Καζεμίρο. Αυτή ήταν η επιθυμία του Προέδρου, που πραγματοποιήθηκε,
κι όχι αυτή του Κάρλο, ο Βεράτι.
Το επόμενο καλοκαίρι,
έφυγε ο Αλόνσο, αλλά ήρθε ο Κρος. Με τον
Γερμανό και τον Μόντριτς, η θέση ήταν καλυμμένη, αλλά ο Κάρλο ακόμα ονειρεύονταν
τον Βεράτι. Εν τω μεταξύ, οι υπόλοιποι μέσοι αντιμετώπισαν προβλήματα: ο
Κεντίρα διανύει τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίου του και καθώς περνούσε ο
καιρός, απομακρύνονταν όλο και περισσότερο απ’την ομάδα. Ο Ιγιάρα ποτέ δεν
έπεισε τον προπονητή και ο Σίλβα, που αποκτήθηκε τον Ιανουάριο, δεν κατάφερε να
αποτελεί την πρώτη επιλογή, απ’τον πάγκο, για τον Αντσελότι . Ο Βεράτι
παραμένει στο Παρίσι. Εξακολουθεί να αποτελεί την επιθυμία του προπονητή, ο
οποίος τον ζήτησε και πάλι. Κι αυτήν την φορά, δεν θα πρέπει να αποτελέσει
έκπληξη η έλευση του Βεράτι, με την οποία ο Κάρλο θα ολοκληρώσει το χτίσιμο του
κέντρου.
