Δίχως αμφιβολία ο Παναθηναϊκός είναι βαριά άρρωστος και σε αυτή την
χρονική περίοδος είναι αργά για δραστικές αλλαγές. Η διοίκηση μπορεί να
αρκεστεί μόνο σε ημίμετρα, τα οποία είναι αμφίβολο εάν θα έχουν
αποτελέσματα και σε ποιο βαθμό.
Οι συζητήσεις για τις ευθύνες για την τραγική εικόνα των «πρασίνων» έχουν φουντώσει και ήδη πολλοί είναι αυτοί, από οπαδούς μέχρι και δημοσιογράφους που έχουν αναλύσει τα αίτια του αγωνιστικού «ναυάγιου».
Αυτό που πλέον είναι σίγουρο, είναι ότι όλα ξεκίνησαν λάθος από την αρχή του καλοκαιριού, όταν γινόταν ο προγραμματισμός της φετινής σεζόν. Ο Αλαφούζος και οι συνεργάτες του, όπως ήταν εύλογο, έριξαν όλο το βάρος στην προσπάθεια για την βιωσιμότητα της ομάδας και αφού συμφώνησαν με τον Φερέιρα, τον άφηναν να ... παίζει μπάλα στο θέμα των ποδοσφαιριστών και των μεταγραφών! Τότε κρίθηκαν όλα...
Οσο γενναία απόφαση ήταν το εγχείρημα της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας», έπρεπε να είναι και οι αποφάσεις για την δημιουργία της ομάδας. Αποφάσεις με θάρρος και υπευθυνότητα που θα αφορούσαν στη συνέχεια του Παναθηναϊκού.
Οι διοικούντες έπρεπε τότε να τολμήσουν. Εχοντας ως δεδομένο την μεγάλη διαφορά με τον Ολυμπιακό - λόγω της ασύγκριτα καλύτερης οικονομικής κατάστασης των «ερυθρολεύκων» -έπρεπε να βάλουν κάτω τα υπέρ και τα κατά και να ξεκινήσουν τη δημιουργία μιας νέας ομάδας κυριολεκτικά από την αρχή. Από τη στιγμή που δεν ήταν εύκολο να «χτυπηθεί» φέτος ο «αιώνιος» αντίπαλος, καλύτερα να είχαν διαφορετικό προσανατολισμό.
Προσλαμβάνοντας καταρχήν ένα νέο και φιλόδοξο Ελληνα προπονητή (όπως για παράδειγμα ήταν ο Δώνης με τον οποίο είχε συμφωνήσει ο Γόντικας) και δίνοντας του το «πράσινο φως» για το χτίσιμο μιας ομάδας, που θα βασιζόταν σε νεαρούς Ελληνες ποδοσφαιριστές από τις ακαδημίες που αποδεδειγμένα συνεχίζουν την καλή δουλειά και βγάζουν αξιόλογους παίκτες.
Σε συνδυασμό πάντα, με 2-3 έμπειρες ποδοσφαιριστές που θα έμεναν από τη περσινή χρονιά, όπως ο Μπουμσόνγκ, ο Κατσουράνης και ο Λέτο (αν και όποτε γυρίσει) θα μπορούσαν να αποτελέσουν την «μαγιά» μιας φιλόδοξης ομάδας, που σίγουρα δεν θα ήταν χειρότερη από την τωρινή! Και στο κάτω-κάτω της γραφής θα έσπερνε κάποιους σπόρους αισιοδοξίας στη συνείδηση των φίλων της ομάδας...
Αντιθέτως με την επιλογή να διατηρηθεί ο - κοντά στη σύνταξη - Φερέιρα και να επιλεγούν διάφοροι «μισθοφόροι» και περαστικοί από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη (Βελάσκες, Φορναρόλι, Κουϊνσι, Πίντο, Πάπε Σο, Σισόκο κ.α.) πέρα από το δεδομένο ρίσκο, δεν εξασφάλισε το βασικότερο, που είναι το μέλλον του Παναθηναϊκού.
Και δεν αποτελούν δικαιολογία οι οπαδοί, οι οποίοι όπως έχουν αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν και την υπομονή έχουν, αλλά και πίστωση χρόνου θα έδιναν - και στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης - στο να φτιαχτεί κάτι άλλο, διαφορετικό και ελπιδοφόρο, που μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, θα έφερνε και πάλι το χαμόγελο στα χείλη τους.
Το μοντέλο που επελέγη - δυστυχώς - όχι μόνο το μέλλον δεν διασφαλίζει, αλλά ούτε καν το παρόν, στερώντας από κάθε ελπίδα τον κόσμο του Παναθηναϊκού.
gazzetta.gr
Οι συζητήσεις για τις ευθύνες για την τραγική εικόνα των «πρασίνων» έχουν φουντώσει και ήδη πολλοί είναι αυτοί, από οπαδούς μέχρι και δημοσιογράφους που έχουν αναλύσει τα αίτια του αγωνιστικού «ναυάγιου».
Αυτό που πλέον είναι σίγουρο, είναι ότι όλα ξεκίνησαν λάθος από την αρχή του καλοκαιριού, όταν γινόταν ο προγραμματισμός της φετινής σεζόν. Ο Αλαφούζος και οι συνεργάτες του, όπως ήταν εύλογο, έριξαν όλο το βάρος στην προσπάθεια για την βιωσιμότητα της ομάδας και αφού συμφώνησαν με τον Φερέιρα, τον άφηναν να ... παίζει μπάλα στο θέμα των ποδοσφαιριστών και των μεταγραφών! Τότε κρίθηκαν όλα...
Οσο γενναία απόφαση ήταν το εγχείρημα της «Παναθηναϊκής Συμμαχίας», έπρεπε να είναι και οι αποφάσεις για την δημιουργία της ομάδας. Αποφάσεις με θάρρος και υπευθυνότητα που θα αφορούσαν στη συνέχεια του Παναθηναϊκού.
Οι διοικούντες έπρεπε τότε να τολμήσουν. Εχοντας ως δεδομένο την μεγάλη διαφορά με τον Ολυμπιακό - λόγω της ασύγκριτα καλύτερης οικονομικής κατάστασης των «ερυθρολεύκων» -έπρεπε να βάλουν κάτω τα υπέρ και τα κατά και να ξεκινήσουν τη δημιουργία μιας νέας ομάδας κυριολεκτικά από την αρχή. Από τη στιγμή που δεν ήταν εύκολο να «χτυπηθεί» φέτος ο «αιώνιος» αντίπαλος, καλύτερα να είχαν διαφορετικό προσανατολισμό.
Προσλαμβάνοντας καταρχήν ένα νέο και φιλόδοξο Ελληνα προπονητή (όπως για παράδειγμα ήταν ο Δώνης με τον οποίο είχε συμφωνήσει ο Γόντικας) και δίνοντας του το «πράσινο φως» για το χτίσιμο μιας ομάδας, που θα βασιζόταν σε νεαρούς Ελληνες ποδοσφαιριστές από τις ακαδημίες που αποδεδειγμένα συνεχίζουν την καλή δουλειά και βγάζουν αξιόλογους παίκτες.
Σε συνδυασμό πάντα, με 2-3 έμπειρες ποδοσφαιριστές που θα έμεναν από τη περσινή χρονιά, όπως ο Μπουμσόνγκ, ο Κατσουράνης και ο Λέτο (αν και όποτε γυρίσει) θα μπορούσαν να αποτελέσουν την «μαγιά» μιας φιλόδοξης ομάδας, που σίγουρα δεν θα ήταν χειρότερη από την τωρινή! Και στο κάτω-κάτω της γραφής θα έσπερνε κάποιους σπόρους αισιοδοξίας στη συνείδηση των φίλων της ομάδας...
Αντιθέτως με την επιλογή να διατηρηθεί ο - κοντά στη σύνταξη - Φερέιρα και να επιλεγούν διάφοροι «μισθοφόροι» και περαστικοί από τις τέσσερις γωνιές του πλανήτη (Βελάσκες, Φορναρόλι, Κουϊνσι, Πίντο, Πάπε Σο, Σισόκο κ.α.) πέρα από το δεδομένο ρίσκο, δεν εξασφάλισε το βασικότερο, που είναι το μέλλον του Παναθηναϊκού.
Και δεν αποτελούν δικαιολογία οι οπαδοί, οι οποίοι όπως έχουν αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν και την υπομονή έχουν, αλλά και πίστωση χρόνου θα έδιναν - και στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης - στο να φτιαχτεί κάτι άλλο, διαφορετικό και ελπιδοφόρο, που μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, θα έφερνε και πάλι το χαμόγελο στα χείλη τους.
Το μοντέλο που επελέγη - δυστυχώς - όχι μόνο το μέλλον δεν διασφαλίζει, αλλά ούτε καν το παρόν, στερώντας από κάθε ελπίδα τον κόσμο του Παναθηναϊκού.
gazzetta.gr
