Του Roberto Palomar, αρχισυντάκτη της Marca
Μια βραδιά δυσαρεστημένων έκλεισε με μια αγκαλιά διευκόλυνσης
μεταξύ των οπαδών και κάποιων παικτών της Ρεάλ Μαδρίτης. Μπενζεμά και Danilo κέρδισαν
την επιείκεια, χάρη στη νίκη. Ο Cristiano, ο οποίος αρχικά δεν ήρθε εξοπλισμένος
με την κακία της σειράς, όπως οι δύο συμπαίκτες του, έζησε ένα τρενάκι του
λούνα παρκ. Πρώτα αδιαφορία. Στη συνέχεια, αποδοκιμασίες. Μετά την ασίστ του
στον Kovacic, χειροκροτήματα. Αργότερα, μουρμούρες. Μετά τη γκολάρα του,
επευφημία. Και για το τέλος, φιλιά. Στο μεταξύ, ο ίδιος ο Cristiano ανέλαβε να
σκηνοθετήσει τι καταραμένη του κάνουν τη χάρη οι αποδοκιμασίες και η αποκήρυξη ενός
μέρους των οπαδών.
Κακή διευθέτηση
Αν είναι ακατανόητο το ότι οπαδοί αποδοκιμάζουν τους ίδιους
τους τους παίκτες πριν καν απ’την έναρξη του παιχνιδιού, ακόμα πιο ασυνήθιστο
είναι να αποδοκιμάζουν έναν παίκτη που θα ξεπεράσει με το παραπάνω τα 400 γκολ,
όταν σταματήσει τη δουλειά του στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Κριστιάνο δεν θα’χει μια εύκολη
συνταξιοδότηση. Δεν είναι ένας τύπος που αποδέχεται με φυσικότητα τα συμπτώματα
της παρακμής. Το ποδόσφαιρό του εξαρτάται απ’την σωματική του κατάσταση κι αυτό
περιορίζει το ρεπερτόριό του. Είναι σε περίοδο προσαρμογής.
Θα’πρεπε να μεταλλαχθεί προς το τυπικό τανκ της περιοχής, αλλά
του κοστίζει η αλλαγή του επαγγέλματος μετά από χρόνια μιας επιθετικής πληθωρικότητας.
Ενώ βρίσκει την θέση του, εναλλάσσει στιγμές μεγάλης διαύγειας με περιόδους
απόλυτου σκότους. Είναι αυτές οι στιγμές που δεν συγχωρεί το Bernabeu. Σ’αυτό
το στάδιο ποτέ δεν ήταν ανεκτή καλά η εξασθένηση και ούτε η ιστορία του Cristiano
με το ακροατήριό του είναι μια σαπουνόπερα αγάπης. Υπήρχε πάντα κάποια
επιχειρηματική συναλλαγή στη σχέση τους. Ο σύλλογος πλήρωσε μια μεγάλη
μεταγραφή και πληρώνει ένα καλό μισθό και στη συνέχεια ο κόσμος αποφασίζει αν τον
χειροκροτεί ... ή όχι.
Κανείς δεν πρόκειται να πιει καφέ μ’έναν δήμιο αφού τον προσλάβει.
Ο Cristiano έχει εκπληρώσει με το παραπάνω το κομμάτι του στην συμφωνία. Αλλά
βλέποντας πώς συμπεριφέρονται παίκτης και οπαδοί, υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά
στοιχεία να σκεφτόμαστε ότι το πράγμα δεν θα τελειώσει καλά. Και είναι κρίμα.
90 εκατομμύρια για μεταγραφή, είναι πολλά εκατομμύρια. Αλλά 384 γκολ είναι
πολλά γκολ.
Πήρε πετρέλαιο
Η Μαδρίτη πήρε πετρέλαιο από μια αγωνιστική που έρχονταν γεμάτη
μαύρα σύννεφα. Θεωρούνταν δεδομένη μια βόλτα της Barcelona στο Villamarin κι
άλλη μια σθεναρή παράσταση της Σεβίλλης. Η Σοσιεδάδ; Η Σοσιεδάδ ήταν ο Ajax του
Κρόιφ. Δεν υπήρχε τέτοια. Ούτε η Barca έφαγε τη Μπέτις, ούτε η Σεβίλλη είναι
ανίκητη, ούτε η Σοσιεδάδ είναι ακόμα αρκετά ψημένη για να κερδίσει στο
Bernabeu, αν και είναι ωραίο να βλέπεις πώς παίζει. Στη Μαδρίτη ήταν αρκετό ένα
απ’αυτά τα λειτουργικά παιχνίδια αυτής της σεζόν. Πονούσε να την βλέπεις στο πρώτο
ημίχρονο κι έφυγε προηγούμενη με 1-0. Ανασυντέθηκε κάπως στο δεύτερο και
σκόραρε άλλα δύο. Η Σοσιεδάδ πέρασε το παιχνίδι ζυμώνοντας τη μπάλα. Την ακούμπησε
τόσο που την άφησε σα μια μικρή συμπυκνωμένη μπάλα, αλλά χωρίς περισσότερες προθέσεις
απ’αυτήν: να την ακουμπήσει. Στη βαρετή Ρεάλ Μαδρίτης, κάποιος έκανε τη γέφυρα
με τα καλώδια, εκείνο το πασάλειμμα και οι τρεις βαθμοί έμειναν στο σπίτι.
Τίποτα νέο.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas