Το Bernabéu κουράζεται με τον Vinícius

Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca

Το βράδυ της Τετάρτης, ορισμένοι αφελείς πίστεψαν ότι η Ρεάλ Μαδρίτης είχε πιάσει πάτο με εκείνα τα φρικτά τελευταία 10 λεπτά στην Ταλαβέρα. Μια ομάδα απ’τον πάτο της τρίτης κατηγορίας προκαλούσε φόβο στους Μπαπέ, Μπέλιγχαμ και σία, ενώ ένας απελπισμένος Τσάμπι Αλόνσο στον πάγκο έβλεπε να κινδυνεύει η πρόκριση και μόλις πέντε μέτρα πιο πέρα ο Βινίσιους κι ο Έντρικ ξεκαρδίζονταν στα γέλια, σα να μην τους ένοιαζε. Ο προπονητής, αγχωμένος, να παίζει τη θέση του, στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού, και τα παιδιά, να κάνουν χαβαλέ. Πόσο διασκεδαστικό. Πόσο διαφωτιστικό. Πόσο ενδεικτικό του τι συμβαίνει.

Χθες, τα πρώτα 10 λεπτά εναντίον της Σεβίλλης ήταν ακόμα χειρότερα. Είναι δύσκολο να αποφασίσεις αν αυτό το ξεκίνημα του αγώνα, με τρεις καθαρές ευκαιρίες για τους Ανδαλουσιανούς που εξουδετερώθηκαν απ’τον Κουρτουά, είναι το χειρότερο που έχουμε δει απ’τη Μαδρίτη αυτή τη σεζόν, επειδή ο κατάλογος των φρικαλεοτήτων μεγαλώνει κάθε μέρα. Ούτε και το πρώτο ημίχρονο της Θέλτα είχε πολλά να ζηλέψει. Η κύρια διαφορά ήταν ότι αυτή τη φορά το κοινό του Μπερναμπέου αντέδρασε, ξύπνησε απ’τον συνηθισμένο του λήθαργο κι άρχισε να αποδοκιμάζει την κραυγαλέα νωθρότητα των παικτών του. Στατικοί, αποσυνδεδεμένοι, ακίνητοι, απαθείς, ασυντόνιστοι, άκουγαν το μουρμουρητό ενός πλήθους που αποδοκίμασε σε διάφορα σημεία του αγώνα, μπουχτισμένο απ’την απροθυμία μιας ομάδας χωρίς παιχνίδι, χωρίς ψυχή και χωρίς τσίπα.

Την πιο ηχηρή επίπληξη την δέχθηκε ο Βινίσιους. Στο 84^ο λεπτό, αντικαταστάθηκε και άκουσε μια ηχηρή αποδοκιμασία απ’τους madridistas οπαδούς οι οποίοι του έδειξαν ότι έχουν κουραστεί με τη συμπεριφορά του, με την άθλια απόδοσή του (17 παιχνίδια χωρίς να σκοράρει) και με το ότι άνοιξε το κουτί της Πανδώρας με εκείνο το ξέσπασμα στο Clásico και την επακόλουθη αξιοθρήνητη «συγγνώμη» του. Από τότε, η Ρεάλ Μαδρίτης έχει καταρρεύσει, λιώνοντας σαν κύβος ζάχαρης, κι ο Τσάμπι Αλόνσο έχει παραδοθεί στην συνθηκολόγηση σε μια ομάδα ξεθωριασμένων αστέρων, αλλά με τουπέ Μαραντόνα. Το Μπερναμπέου τα’χει πάρει με τον Βινίσιους. Μακάρι αυτή τη φορά να αντιδράσει επιτέλους όπως πρέπει, αν και βλέποντας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσής του, δίνει την εντύπωση ότι η καταιγίδα δεν πρόκειται να κοπάσει.

Vinícius, στα κόκκινα: Αφαίρεσε απ’το προφίλ του τη φωτογραφία με τη Real Madrid!

Του Sergio López de Vicente

Ηχηρή αποδοκιμασία απ’το Μπερναμπέου τη στιγμή της αλλαγής. Ο Βινίσιους περπάτησε προς τον πάγκο χωρίς χειρονομία. Αλλά μόλις έφτασε στα αποδυτήρια, απ’το προφίλ του τη φωτογραφία με τη Μαδρίτη και δημοσίευσε: «...».

Το Μπερναμπέου αποδοκίμασε τον Βινίσιους. Κι έτσι, αυτό που φαινόταν σα να’ταν απλώς μια ακόμη νύχτα, έπαψε να’ναι. Θα’ναι ένα πριν και ένα μετά· ίσως, ένα σημείο καμπής. Επειδή τις τελευταίες βδομάδες είχαν υπάρξει αρκετές χλιαρές αποδοκιμασίες, αλλά η χθεσινοβραδινή ήταν πολύ διαφορετική. Πλειοψηφική, συντριπτική. Ξεκάθαρη. Όταν ο Βινίσιους αντικαταστάθηκε... το Chamartín στράφηκε εναντίον του. Χωρίς ενδοιασμούς. Κατά τη διάρκεια της πορείας του προς τον πάγκο την οποία έκανε χωρίς να κάνει χειρονομίες. Σοβαρός, σχεδόν αποστασιοποιημένος απ’αυτό που συνέβαινε· αν κι αυτό ήταν αδύνατο. Υπήρξαν αποδοκιμασίες. Και ήταν όπως ποτέ άλλοτε.

Όλα συνέβησαν στο 83^ο λεπτό: ο πίνακας του τέταρτου διαιτητή υψώθηκε στον ουρανό, αποκαλύπτοντας τον αριθμό 7 με κόκκινο. Αλλαγή. Ο Βινίσιους, στην απέναντι πλάγια γραμμή, άρχισε να περπατάει προς το κέντρο του γηπέδου για να δώσει το περιβραχιόνιο στον Κουρτουά -χωρίς τους Καρβαχάλ και Βαλβέρδε, αρχηγός ήταν αυτός-. Καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της πορείας, και ακόμα και καθώς συνέχιζε προς τους πάγκους, υπήρξε ένας συνεχής ίδιος ήχος: σφυρίγματα. Αδιαμφισβήτητα. Μια επίπληξη απ’τους οπαδούς για τη στάση του και/ή την απόδοσή του. Ο καθένας με τους λόγους του.

Αγκάλιασε τον Τσάμπι

Ο Βινίσιους έφτασε στην πλάγια γραμμή χωρίς να κάνει κάποια χειρονομία. Σε μια ήρεμη εκδοχή, την αντίθετη απ’αυτή που είδαμε στο Clásico. Δεν υπήρξε αντίδραση απ’την πλευρά του (αν και αγκάλιασε τον Τσάμπι). Αλλά πρωταγωνίστησε σε μια στιγμή που σηματοδοτεί ένα πριν και μετά στην ιστορία του με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Επειδή είχαν υπάρξει κάποιες χλιαρές αποδοκιμασίες -εναντίον της Σίτι, εναντίον της Θέλτα, ή ακόμα και χθες κατά τη διάρκεια της ανακοίνωσης των ενδεκάδων- αλλά καμία δεν ήταν τόσο αναμφισβήτητη. Τόσο ηχηρή.

Στάση, απόδοση...

Οι πτυχές του θέματος είναι διαφορετικές. Απ’τη μία πλευρά, ο πόνος για την εικόνα του να γελάει στον πάγκο στην Ταλαβέρα μετά το 2-3. Απ’την άλλη, η αίσθηση ότι δεν δίνει τον καλύτερό του εαυτό όσον αφορά τη συμπεριφορά του. Κι απ’την άλλη, η καθαρή απόδοση: έχει περάσει 17 συνεχόμενους αγώνες χωρίς να σκοράρει (μεταξύ συλλόγου και εθνικής). Κάθε οπαδός θα’χει το επιχείρημά του, αλλά χθες το βράδυ όλοι συνέκλιναν στην ίδια χειρονομία: να αποδοκιμάσουν όταν αντικαταστάθηκε. Μια πρωτοφανής επίπληξη για αυτόν. Η εικόνα της βραδιάς... κι αυτή που κλείνει τη χρονιά. Το Μπερναμπέου να αποδοκιμάζει τον Βινίσιους.

Αλλαγή εικόνας στο προφίλ

Και λίγο μετά το τελικό σφύριγμα, ήρθε η αντίδραση. Μόλις έφτασε στ’αποδυτήρια, ο Βινίσιους αφαίρεσε απ’το προφίλ του τη φωτογραφία με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Κι έβαλε μια... με τη Βραζιλία. Όλα αυτά, σχεδόν αμέσως, αφού έκανε μια ανάρτηση με το περιβραχιόνιο κι ένα ανύπαρκτο, αλλά υπαρκτό, μήνυμα: "...". Τρεις τελείες. Σύντομο, λακωνικό. Αινιγματικό. Κι επομένως, ανοιχτό σε ερμηνείες. Έτσι μπαίνει τελεία σ’ένα επεισόδιο που, αναπόφευκτα, υπόσχεται να’ναι μόνο η αρχή. Ο Βινίσιους είναι στο κόκκινο.

Οι 11άδες του Real Madrid - Sevilla

 

Madrid: Courtois, Asencio, Huijsen, Rüdiger, Fran Garcia, Tchouaméni, Güler, Bellingham, Rodrygo, Mbappé και Vinicius.

Πάγκος: Lunin, Sergio Mestre, Alaba, Mendy, David Jiménez, Camavinga, Ceballos, Cestero, Thiago, Gonzalo και Mastantuono.

Sevilla: Odysseas, Juanlu, Carmona, Gudelj, Marcao, Suazo, Agoumé, Mendy, Sow, Alexis και Isaac.

Πάγκος: Nyland, Castrín, Cardoso, Kike Salas, Ramón Martínez, Oso, Joan Jordán, Januzaj, Manu Bueno, Sierra, Alfon και Peque.

Η 22μελής αποστολή με τη Sevilla

Τερματοφύλακες: Courtois, Lunin και Sergio Mestre.

Αμυντικοί: Alaba, Asencio, Fran García, Rüdiger, Mendy, Huijsen και David Jiménez.

Μέσοι: Bellingham, Camavinga, Tchouameni, Arda Güler, Ceballos, Cestero και Thiago.

Επιθετικοί: Vini Jr., Mbappé, Rodrygo, Gonzalo και Mastantuono.

Ο Xabi Alonso παραμένει υπό επιτήρηση

Του Juan Ignacio García-Ochoa

Οι νίκες εναντίον των Αλαβές και Ταλαβέρα δίνουν χρόνο στον προπονητή, αλλά όχι ασφάλεια

Οι νίκες εναντίον της Αλαβές στη LaLiga και της Ταλαβέρα στο Copa del Rey έχουν δώσει χρόνο, αλλά δεν προσφέρουν εγγυήσεις. Η πίστωση του προπονητή παραμένει στο ναδίρ και στο club παραμένουν οι αμφιβολίες, όχι τόσο λόγω των συγκεκριμένων αποτελεσμάτων όσο λόγω μιας πολύ πιο ανησυχητικής πραγματικότητας: το ποδόσφαιρο δεν βελτιώνεται και η αίσθηση είναι ότι το αθλητικό πρότζεκτ βαδίζει προς το πουθενά.

Το Σάββατο έρχεται μια νέα εξέταση εναντίον της Σεβίλλης και μετά θα ξεκινήσει μια άλλη περίοδος περισυλλογής στα γραφεία. Το μέλλον δεν διαγράφεται καλό για τον Τσάμπι Αλόνσο, εκτός αν υπάρξει μια άμεση και αποφασιστική αντίδραση. Εάν περάσει την εξέταση της Σεβίλλης, το οριστικό test φαίνεται να’ναι το Ισπανικό Σούπερ Καπ. Εναντίον της Ατλέτικο και της Μπάρτσα, μόνο η νίκη φαίνεται ότι μπορεί να δώσει μια οριστική ώθηση μέχρι το τέλος της σεζόν.

Είναι αλήθεια ότι το ενδιαφέρον των παικτών έχει αυξηθεί. Η στάση τους επίσης. Αλλά το σχέδιο του Τσάμπι δεν λειτουργεί. Η ομάδα έχει χάσει την ταυτότητά της, δεν βγάζει αυτοπεποίθηση και ζει κάθε αγώνα στα πρόθυρα της καταστροφής. Αν δεν ήταν ο Λούνιν και η απίστευτη απόκρουσή του στις καθυστερήσεις στην Ταλαβέρα αυτή τη στιγμή θα μιλούσαμε πιθανότατα για μια απόλυση.

Ο Τσάμπι προσπαθεί να ανατρέψει την κατάσταση, αλλά η αίσθηση στον σύλλογο είναι ότι έχει χάσει όλη την ορμή που είχε όταν έφτασε τον Μάιο. Αυτή τη στιγμή είναι σαν η Μαδρίτη να’χει αλλάξει προπονητή. Δεν είναι ο Τσάμπι που περίμεναν, αλλά ένας προπονητής που αυτή τη στιγμή ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί για να μην θυμώσει τα αποδυτήρια και που έχει χάσει εντελώς την αθλητική του οντότητα.

Κλίμα επείγουσας κατάστασης

Η κατάσταση του προπονητή δεν μπορεί να διαχωριστεί απ’την τρέχουσα φόρμα της Ρεάλ Μαδρίτης στις διοργανώσεις, ειδικά στη LaLiga. Η ομάδα προέρχεται από βδομάδες αμφιβολιών, με άσχημα αποτελέσματα που την έχουν αφήσει 4 βαθμούς πίσω απ’τον πρωτοπόρο του πρωταθλήματος και με μια μόνιμη αίσθηση ευθραυστότητας που έχει καταλήξει να εγκατασταθεί στο εσωτερικό. Η κρίση είναι παιχνιδιού, αυτοπεποίθησης κι έχει φθείρει όλες τις μορφές του πρότζεκτ, με τον προπονητή επικεφαλής.

Το πλαίσιο είναι κάτι παραπάνω από δύσκολο για τον Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος δεν αγωνίζεται πλέον μόνο ενάντια στα αποτελέσματα, αλλά κι ενάντια σ’ένα κλίμα μόνιμης επείγουσας κατάστασης στον σύλλογο, ο οποίος δεν καταλαβαίνει από χρονιές μετάβασης και επιδιώκει πάντα άμεσα αποτελέσματα.

Οι 11άδες του Talavera - Real Madrid

Talavera: Jaime González, Cuenca, Álvaro López, Farrando, Roig, Edu Gallardo, Isaiah Navarro, Doncel, Luis Sánchez, Marcos Moreno και Di Renzo.

Πάγκος: Ale Sánchez, Rocafort, Sergi Molina, Bilal, Fran Rodríguez, Arturo Molina, Pedro Capó, Montero, Iván Ayllón, Nahuel Arroyo και Sánchez.

Madrid: Lunin, David Jiménez, Huijsen, Carreras, Fran García, Ceballos, Güler, Mastantuono, Mbappé, Endrick και Gonzalo.

Πάγκος: Fran González, Javi Navarro, Joan Martínez, Valdepeñas, Bellingham, Tchouameni, Cestero, Thiago, Vini Jr. και Rodrygo.

Η 21μελής αποστολή για την Talavera

Τερματοφύλακες: Lunin, Fran González και Javi Navarro.

Αμυντικοί: Carreras, Fran García, Huijsen, David Jiménez, Joan Martínez και Valdepeñas.

Μέσοι: Bellingham, Tchouameni, Arda Güler, Ceballos, Cestero και Thiago.

Επιθετικοί: Vini Jr., Endrick, Mbappé, Rodrygo, Gonzalo και Mastantuono.

4 μέρες που αλλάζουν το ποδόσφαιρο

Του José Félix Díaz, διευθυντή σύνταξης της As

Ο κόσμος γνωρίζει πλέον ότι η φιλική συμπεριφορά και τα στραβά μάτια της Ρεάλ Μαδρίτης με τη Μπαρτσελόνα ανήκουν στο παρελθόν. Ο Φλορεντίνο Πέρεθ σκοπεύει να φτάσει στο τέλος και θα βασιστεί στα δικαστήρια.

Η καλή ατμόσφαιρα και η τάση να παραβλέπονται τα πάντα, είναι πια παρελθόν. Οι τελευταίες 4 μέρες έχουν χρησιμεύσει για να διαμορφώσουν οριστικά ένα αντίο στο ότι χρειαζόταν ο ένας τον άλλον. Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει πει «αρκετά» και, ενώ οι δικηγόροι του συλλόγου το ξεκαθάρισαν στην κατάθεση του Χοάν Λαπόρτα στο δικαστήριο την περασμένη Παρασκευή, χθες το απόγευμα το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Φλορεντίνο Πέρεθ. Οι κοινές επιχειρηματικές συναλλαγές και στρατηγικές έχουν τελειώσει.

Για μερικά χρόνια, οι τύχες της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρτσελόνα φαινόταν αλληλένδετες, αλλά αυτό που έχει συμβεί τους τελευταίους 3 μήνες έχει δικαιώσει όλους όσους συμβούλευαν τους madridistas ηγέτες να αποστασιοποιηθούν απ’τον Χοάν Λαπόρτα κι απ’τον τρόπο του να διαχειρίζεται την καταλανική οντότητα.

Η εκπροσώπηση στην «Υπόθεση Νεγκρέιρα» ήταν το πρώτο βήμα προς την εγκατάλειψη των ψευδών θέσεων και τοποθετήσεων. Η σχέση με τη LaLiga και την UEFA (στο Valdebebas θεωρούν ότι έχουν προδώσει κάτι τόσο στοιχειώδες όπως είναι η εμπιστευτικότητα σε μια διαπραγμάτευση) αποτέλεσε ένα ακόμη βήμα προς τα εμπρός, αλλά ήταν η ενεργή παρουσία στο δικαστήριο αυτό που έχει καταστήσει σαφές ότι κάθε μέρος ακολουθεί τη δική του πορεία.

Στις τρεις τελευταίες ομιλίες του, ο madridista πρόεδρος έχει υψώσει τη φωνή του όλο και περισσότερο, καθιστώντας σαφές ότι δεν έχει πλέον καμία αμφιβολία ότι αυτές οι πληρωμές που έκανε η Μπαρτσελόνα έχουν αλλοιώσει τον ανταγωνισμό λόγω της προνομιακής μεταχείρισης που έλαβε ο azulgrana σύλλογος.

Το πιο σοβαρό πρόβλημα

Σκοπεύει να το φτάσει μέχρι το τέλος και γι’αυτό δεν θα βασιστεί μόνο στα δικαστήρια αλλά επίσης και στη FIFA, τον μεγάλο του σύμμαχο στις διάφορες ανοιχτές μάχες που διεξάγει αυτή τη στιγμή η madridista οντότητα. Το διοικητικό όργανο του παγκόσμιου ποδοσφαίρου περιμένει επίσης την απόφαση του δικαστή πριν αναλάβει δράση, εάν χρειαστεί.

Αυτό που γνωρίζει ήδη ο ποδοσφαιρικός κόσμος είναι ότι η φιλική συμπεριφορά και τα στραβά μάτια της Ρεάλ Μαδρίτης με τη Μπαρτσελόνα ανήκουν στο παρελθόν. Όπως λέει ο ύμνος της La Décima: "Μέχρι το τέλος". Κι ο Φλορεντίνο Πέρεθ το’χει ξεκάθαρο. "Είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα του ισπανικού ποδοσφαίρου".

Η αμφιβολία παραμένει παρά την ανακούφιση των τριών βαθμών

Του José Félix Díaz, διευθυντή σύνταξης της As

Η νίκη ήρθε, αλλά όχι η βελτίωση στο παιχνίδι και στις αισθήσεις. Μέχρι το τέλος του 2025 απομένουν δύο αγώνες και θα’ναι καθοριστικοί.

Η Ρεάλ Μαδρίτης του Τσάμπι Αλόνσο θυμάται πώς να κερδίζει. Αυτή είναι η θετική ανάγνωση που έχει βγει στο Valdebebas σε μια πρώτη ανάλυση των όσων συνέβησαν στο Μεντιθορόθα. Η νίκη ήρθε, αλλά όχι η βελτίωση στο παιχνίδι και στις αισθήσεις που ζητούταν απ’τον προπονητή και τους παίκτες. Το ερώτημα για το πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η ομάδα με το τρέχον οικοσύστημα παραμένει. Η νίκη χρησιμεύει για να ανακουφίσει κάπως την κατάσταση, αλλά όχι οριστικά.

Αν πριν από ένα χρόνο ήταν το Σούπερ Καπ που έδωσε τον τόνο για τη σεζόν της Ρεάλ Μαδρίτης, αυτό που δεν θέλουν τώρα στη madridista οντότητα είναι να επαναληφθεί η ιστορία. Μέχρι το τέλος του 2025 απομένουν δύο αγώνες και θα’ναι καθοριστικοί για να δουν εάν το τρέχον πρότζεκτ έχει μέλλον, αλλά πέρα ​​απ’τα ίδια τα αποτελέσματα, αναζητείται ένας καταλύτης και δεν αρνούνται την πιθανότητα να’ρθει με τον νυν προπονητή, αλλά ο χρόνος τρέχει και δεν καταλήγει να εμφανιστεί.

Εάν οι αγώνες με την Ταλαβέρα και τη Σεβίλλη βοηθήσουν να αναζωπυρωθεί μέρος του ενθουσιασμού που υπήρχε τη στιγμή της άφιξης του Τσάμπι Αλόνσο, το πρότζεκτ θα συνεχιστεί. Δεν είναι απλό, καθώς οι αναφορές που ετοίμασαν στο club αναφέρουν, όπως είχε ενημερώσει η AS, μια ομάδα σοβαρά επηρεασμένη σωματικά και η ανάκαμψη αυτής της πτυχής δεν θα συμβεί απ’τη μια μέρα στην άλλη.

Ο Φερνάντο Κάρο, ο νυν Διευθύνων Σύμβουλος της Μπάγερ Λεβερκούζεν, μίλησε και ανέφερε ότι συναντήθηκε με τον πρώην προπονητή του δύο φορές πρόσφατα στη Μαδρίτη. Αυτή τη στιγμή η σχέση ανάμεσα στους δύο συλλόγους (καταβολή της ρήτρας για την αποδέσμευση του Τσάμπι) δεν είναι η καλύτερη και τα σχόλιά του σχετικά με την απομόνωση του προπονητή δεν ήταν πολύ υποστηρικτικά, ή τουλάχιστον αυτή είναι η αντίληψη στο Valdebebas.

«Made in» Valdebebas

Τις τελευταίες μέρες, ορισμένοι ατζέντηδες έχουν προσεγγίσει αυτούς που κάνουν κουμάντο στη Ρεάλ Μαδρίτης και η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν λάβει κανένα μήνυμα ότι ο σύλλογος αναζητά έξω έναν πιθανό νέο προπονητή. Μάλλον το αντίθετο. Η λύση θα μπορούσε να βρίσκεται στο σπίτι κι αυτή περνάει απ’τον Σολάρι κι από ένα προπονητικό επιτελείο «made in» Valdebebas.

Όταν η κατάσταση άρχιζε να προκαλεί ανησυχία, ανακοινώσαμε ήδη ότι η πραγματική εξέταση, αυτή στην οποία απέτυχε ο Αντσελότι πριν από ένα χρόνο, θα’ρχόταν στο Σούπερ Καπ. Αν φτάσει αυτή η στιγμή, θα’ναι μια καλή είδηση για τον Τσάμπι Αλόνσο.

Οι 11άδες του Alavés - Real Madrid

 

Alavés: Sivera, Jonny Otto, Tenaglia, Pacheco, Parada, Ibáñez, Blanco, Denis Suárez, Calebe, Boyé και Rebbach.

Πάγκος:

Madrid: Courtois, Valverde, Asencio, Rüdiger, Valdepeñas, Arda Güler, Tchouameni, Bellingham, Rodrygo, Mbappé και Rodrygo.

Πάγκος: Lunin, Sergio Mestre, Huijsen, Joan Martínez, Ceballos, Cestero, Thiago, Gonzalo, Brahim Díaz και Mastantuono.

Η περίπτωση του Xabi Alonso δεν είναι ζήτημα ενός αγώνα

Του José Félix Díaz, διευθυντή σύνταξης της As

Η κατάσταση του προπονητή της Ρεάλ Μαδρίτης πάει πιο πέρα απ’τη νίκη ή την ήττα, είναι θέμα αισθήσεων

Κάθε αγώνας της Ρεάλ Μαδρίτης είναι σαν τελικός, λόγω της υποχρέωσης που απαιτεί το έμβλημα και η ιστορία του συλλόγου κάθε φορά που βγαίνει στο γήπεδο. Γι' αυτό δεν είναι όλοι ικανοί να φορέσουν αυτή τη φανέλα ή να διαχειριστούν την ομάδα. Νόμος της ζωής και θέμα αθλητικών απαιτήσεων. Για αυτόν τον λόγο, η λευκή ομάδα αντιμετωπίζει μια δύσκολη στιγμή, με τον Τσάμπι Αλόνσο επικεφαλής.

Γίνεται λόγος για τελεσίγραφο, για το ότι όλα διακυβεύονται σε κάθε αγώνα, αλλά η κατάσταση εκτείνεται πέρα ​​απ’αυτό που μπορεί να πετύχει η ομάδα στη Βιτόρια, την Ταλαβέρα ή στο Μπερναμπέου εναντίον της Σεβίλλης για το κλείσιμο του 2025. Είναι θέμα αισθήσεων, του να βλέπεις και να διαπιστώνεις μια ριζική αλλαγή, κάτι δύσκολο να επιτευχθεί, αλλά αν υπάρχει κάποιο άθλημα όπου υπάρχουν τέτοιες μεταμορφώσεις, είναι το ποδόσφαιρο.

Στη Ρεάλ Μαδρίτης, κάθε αγώνας είναι μια εξέταση. Συνεχής αξιολόγηση, όπως στο σχολείο, αλλά εδώ δεν είναι αρκετό να περνάς μ’εκείνο το 5 που μας απάλλασσε απ’όλη την ένταση και την αμηχανία που νιώθαμε όταν αντιμετωπίζαμε τους γονείς μας, οι οποίοι σε αυτή την κατάσταση συμπεριφέρονται σαν οπαδοί, οι ίδιοι οπαδοί που την Τετάρτη έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους με αυτά που είδαν εναντίον της Σίτι και σε προηγούμενους αγώνες. Κι έδωσαν την εντύπωση ότι έβγαλαν ετυμηγορία.

Τώρα, και οι δύο πλευρές πρέπει να ανακτήσουν την χαμένη εμπιστοσύνη, κάτι που φαίνεται δύσκολο αυτή τη στιγμή και πάει πιο πέρα από ένα αποτέλεσμα. Αυτή η εμπιστοσύνη επεκτείνεται ακόμη και στο μήνυμα που μεταφέρεται στις συνεντεύξεις Τύπου και στο γήπεδο. Τα σημάδια βελτίωσης δεν καταλήγουν να εμφανιστούν, πέρα ​​απ’την δημόσια υποστήριξη των παικτών προς τον Τσάμπι μετά τον αγώνα με τη Σίτι.

Αυτό ακριβώς είναι που ανησυχεί, ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν στο Valdebebas, αφού ακόμη και δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό δεν κατάφεραν να αντιστρέψουν την κατάσταση. Κάτι που είναι προφανές. Ο χρόνος τελειώνει, κι όπως λέγαμε, δεν είναι θέμα νίκης ή ήττας σε έναν αγώνα, αλλά ανάλυσης και εξαγωγής συμπερασμάτων.

 

Πώς να διαχειριστείς υπαλλήλους ταλαντούχους αλλά ιδιότροπους και μπουχτισμένους να κερδίζουν

Του Carlos Prieto

Πανικός στο γραφείο

Η διαμάχη για την εξουσία μεταξύ του Τσάμπι Αλόνσο και των αποδυτηρίων της Ρεάλ Μαδρίτης ως μελέτη περίπτωσης των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις στην αντιμετώπιση εγωκεντρικών ομάδων ανθρώπων

Μια σύντομη φανταστική ιστορία για να ξεκινήσουμε... Φανταστείτε το γραφείο ενός διαφημιστικού γίγαντα, και συγκεκριμένα το πιο επιτυχημένο δημιουργικό του τμήμα, νικητή κάθε πιθανού βραβείου, συγγραφέα των πιο ρηξικέλευθων καμπανιών που έχουν υπάρξει ποτέ, το φθόνο του κλάδου. Η ομάδα είναι μια γροθιά: συνεδρίες καταιγισμού ιδεών στο γραφείο, συζητήσεις μετά το δείπνο σε μασονικό στιλ, πάρτι με νάνους. Αλλά, φευ!, μια μέρα, η εταιρεία απολύει τον επικεφαλής του τμήματος, τον Ράφα Γουεά, έναν χαρισματικό θρύλο της διαφήμισης, νικητή 7 Χρυσών Φουλαριών (τα Όσκαρ της βιομηχανίας), έναν λάτρη του καλού φαγητού και ποτού, του οποίου η δημιουργικότητα ξεπερνιέται μόνο από την διακριτικότητα και την ευγένειά του. Έναν τιτάνα της συναισθηματικής διαχείρισης. Πώς είναι δυνατόν να τον απολύσουν;

Πολυεθνική που δεν είναι ευαίσθητη στον συναισθηματισμό, η εταιρεία υποψιάζεται ότι η ομάδα του Weah έχει εφησυχάσει, ότι ζει με παλιές δόξες, ότι είναι τόσο αφοσιωμένη στον χαβαλέ όσο και χαμένη στην καθημερινότητα. Ήταν αναμφίβολα οι καλύτεροι, αλλά πλέον δεν αποδίδουν. Η εταιρική διάγνωση είναι ακριβής, η ομάδα του Weah έχει φτάσει σε επικά επίπεδα εγωκεντρισμού, τεμπελιάς και αυταρέσκειας. Αλλά η μεταχείριση που επέλεξε η εταιρεία για να αλλάξει πορεία είναι πολύ απότομη: να αντικαταστήσει τον Rafa Weah με έναν σκληροτράχηλο οικονομικό διευθυντή, κάποιον που δεν έχει κατανόηση, που δεν θα του’ρχόταν ποτέ -όπως του Rafa- να πάει στο γραφείο μ’ένα παρεό και ένα φουλάρι. Αλλά η απόφαση έχει ληφθεί. Μετά την αλλαγή στην ηγεσία, ο νέος προϊστάμενος τους δείχνει ένα τρίωρο βίντεο σχετικά με τη θεωρία της διαφήμισης, τη βελτιστοποίηση της εργασίας και τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των υπολογιστικών φύλλων Excel. Όταν τελειώνει, τους λέει παγερά: «Αυτός είναι ο νέος τρόπος να κάνουμε τα πράγματα». Οι υπάλληλοι στριφογυρίζουν άβολα στις θέσεις τους, μουρμουρίζοντας σιγανά: «Με τον Rafa, θα κάναμε σερφ».

Η δυσαρέσκεια μεγαλώνει. Τον νέο προϊστάμενο τον βαφτίζουν ως Ρούφους Μίντουντερ. Υπάρχει στάση εργασίας, κλείνουν πόρτες και εμφύλιος πόλεμος. Η εταιρεία καταρρέει. Απελπισμένος, ο CEO πετάει με ελικόπτερο σε μια καλύβα στα βουνά της Ντακότα για να παρακαλέσει τον Γουέα να επιστρέψει, με κάθε κόστος, αλλά ο Γουέα λέει ότι είναι πολύ απασχολημένος γράφοντας μια δωδεκάφθογγη όπερα για τις φυλές του Αμαζονίου. Βαθιά μέσα του, ο Γουέα ξέρει ότι ένας τελευταίος χορός θα ήταν μια εγγυημένη αποτυχία. Έχοντας κερδίσει τα πάντα, ούτε αυτός ούτε η ομάδα του έχουν πλέον την απαραίτητη δίψα για δόξα· στην πραγματικότητα, η εταιρεία του έκανε χάρη απολύοντάς τον. Λατρεύει να είναι μάρτυρας της εικονομαχικής ηγεσίας! Γουέα!

Αυτή η παράλογη μεταφορική υπερβολή χρησιμεύει για να μιλήσουμε για κάτι άλλο: η διαχείριση δημιουργικών αλλά ξένοιαστων υπαλλήλων είναι συχνά προβληματική. Είναι επίσης μια μεταφορά για τις τραυματικές μεταβάσεις στη Ρεάλ Μαδρίτης, μεταξύ προπονητών με άπλετο συναισθηματικό χέρι, Ντελ Μπόσκε, Ζιντάν ή Αντσελότι, και παρεμβατικών, λιγότερο ευέλικτων προπονητών, Μπενίτεθ, Λοπετέγι και, ναι, Τσάμπι Αλόνσο, πιο ελκυστικός και σεβαστός από τους άλλους δύο, αλλά εξίσου στερούμενος σύνδεσης με κάποια ενισχυμένα αστέρια (και υπονομευμένος απ’τον σύλλογο εξαιτίας αυτών). Τι είδους αφεντικό λειτουργεί όταν οι υπάλληλοί σου έχουν παιδαριώδεις παρορμήσεις και 30 εκατομμύρια ευρώ στην τράπεζα; Ένας προπονητής που παρακινεί αλλά συγκαταβατικός; Ένας τακτικός αλλά αυταρχικός; Είναι καλύτερο να κάνουν κουμάντο οι παίκτες, ο προπονητής ή ο σύλλογος; Ποια πλευρά πρέπει να πάρει ο CEO; Επιχειρηματικά ζητήματα που ξεπερνούν τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά τα οποία στη Ρεάλ Μαδρίτης είναι ιδιαίτερα υπερβολικά λόγω των υψηλών και χαμηλών ποδοσφαιρικών παθών, λόγω της ανάμειξης των αριθμών τους, της αυθαιρεσίας, των επικερδών επιχειρήσεων, των οπαδών σε ένταση και των θεοποιημένων παικτών. Πολύ περίπλοκο στη διαχείριση.

Xabi, Floro και σία

Οι παίκτες πήραν γρήγορα τα μέτρα του Xabi Alonso, με ηχηρές δημόσιες αγένειες του Vinícius και του Valverde, δυσαρεστημένοι με τον ρόλο τους στην ομάδα. Ακόμα πιο κωμικό αποδείχθηκε το να διαρρέουν οι παίκτες την ενόχλησή τους επειδή ο Xabi τους έδειχνε πάρα πολλά βίντεο για να διορθώσουν το παιχνίδι τους· βίντεο που αργότερα περιορίστηκαν στα απολύτως απαραίτητα για να καταπνίξουν τις εσωτερικές φλόγες (λέγεται ότι τώρα πια τα τεχνικά βίντεο διαρκούν μόνο ένα λεπτό, σαν οι παίκτες να είχαν Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής).

Το πρόβλημα είναι ότι ο Xabi έφτασε στη Μαδρίτη με ένα χρέος: να πειθαρχήσει την παιδική χαρά. Η απίστευτα επιτυχημένη θητεία του Ancelotti -ενός προπονητή με τη συναισθηματική ψυχραιμία ενός πολεμιστή zen- έληξε με την ομάδα εκτός ελέγχου και να σέρνεται. Ο λαός απαίτησε τάξη, ένταση και πειθαρχία. Στα χαρτιά, ο Alonso είχε όλα τα κατάλληλα συστατικά για να διαχειριστεί την ανατροπή: προπονητής παρεμβατικός με τακτική προσέγγιση, αλλά θρύλος τόσο του συλλόγου όσο και της εθνικής ομάδας, δηλαδή, αρκετά σεβαστός ώστε οι παίκτες να είναι πρόθυμοι να σηκώσουν τα μανίκια τους και να ξαναβρούν το μαχητικό τους πνεύμα. Αλλά μόλις ο νέος προπονητής έκανε μερικές αλλαγές, άρχισαν οι αντιδράσεις ο σύλλογος παρέμεινε σιωπηλός κι ο Αλόνσο έμεινε με ένα βλέμμα που έλεγε: «γιατί μ’έχετε φέρει;»

Το έγραψε η Marca μετά την οδυνηρή εντός έδρας ήττα από τη Θέλτα:

1) «Ο Τσάμπι Αλόνσο έφτασε στον σύλλογο με μια σαφή αποστολή: να χτίσει μια αναγνωρίσιμη, σύγχρονη ομάδα με μια καθορισμένη ταυτότητα. Στη Μαδρίτη ήταν κουρασμένοι απ’τη μόνιμη διπλωματία του Κάρλο Αντσελότι ή του Ζινεντίν Ζιντάν, και μετά από χρόνια φιλικής διαχείρισης και άθικτων ιεραρχιών, ο σύλλογος ήθελε να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να στοιχηματίσει σ’έναν προπονητή νέας γενιάς, «πιο μοντέρνο», έλεγαν στον σύλλογο... Δεν ερχόταν για να προσαρμοστεί στα αποδυτήρια, αλλά για να τα μεταμορφώσει... Ένα μεγάλο μέρος των αποδυτηρίων άρχιζε να δείχνει σημάδια δυσαρέσκειας. Σημαντικοί παίκτες όπως ο Βινίσιους, ο Μπέλιγχαμ κι ο Βαλβέρδε έδειχναν την ενόχλησή τους για τις μεθόδους του προπονητή. Άρχισαν οι διαρροές: πάρα πολλά βίντεο, κουραστική δουλειά στην τακτική και υπερβολικές απαιτήσεις. Ο κλασικός ψυχρός πόλεμος μεταξύ παικτών και προπονητικού επιτελείου».

2) «Όλα κατέληξαν να καταρρεύσουν τη μέρα του Clásico. Ο Βινίσιους εξερράγη δημόσια μετά την αντικατάστασή του... Αυτή η αντίδραση σηματοδότησε μια καμπή προς το χειρότερο. Ο σύλλογος αποφάσισε να μην αντιμετωπίσει πλήρως την πράξη της απειθαρχίας... Δεν υπήρξε τιμωρία. Και εκεί ο Τσάμπι έχασε τη μάχη... Δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα σταμάτησε να πιέζει όπως πριν... ότι οι Βινίσιους και Μπέλιγχαμ έχουν γίνει άθικτοι... Μετά το Clásico, ο Τσάμπι σταμάτησε να λειτουργεί ως προπονητής και έγινε ένας διαχειριστής των εγώ, ακριβώς αυτό για το οποίο δεν είχε έρθει... Η αρχική ιδέα του Xabi ήταν το αντίθετο: ήθελε μια ομάδα όπου θα έτρεχαν όλοι... Επέλεξε να είναι ένας σκληρός, ίσως κάπως εμπαθής προπονητής, και στην πορεία αναγκάστηκε να κάνει πίσω για την υγεία των αποδυτηρίων. Τώρα, το ποδοσφαιρικό πρόβλημα είναι εμφανές... Οι παίκτες κέρδισαν αναμφισβήτητα τη μάχη. Χωρίς την υποστήριξη του συλλόγου τη μέρα που εξερράγη ο Vini, ο Xabi Alonso έμεινε ανίσχυρος. Και σήμερα, είναι στο έλεος των αποδυτηρίων», σύμφωνα με τη Marca.

Υπάρχει λύση σε αυτό ή μήπως υπάρχουν εσωτερικές δυναμικές πολύ ισχυρές για να μπορέσει να τις σταματήσει ένας προπονητής χωρίς δύναμη;

Μιλήσαμε με τον Diego Barcala, διευθυντή του περιοδικού Líbero και συγγραφέα του βιβλίου "A Brief History of Real Madrid in Ten Goals", σχετικά με την merengue περίπτωση.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουν οι παίκτες περισσότερη δύναμη στη Μαδρίτη από ό,τι σε άλλους συλλόγους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σε άλλες εποχές, όταν ο σύλλογος δεν ήταν τόσο κλειστός, ήταν πιο εύκολο να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με τη δυναμική ισχύος μεταξύ παικτών και προπονητών. Γνωρίζουμε ότι ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε τα πήγαινε πολύ καλά με τους παίκτες, είχε διακριτικότητα και λειτουργούσε καλά. Αντίθετα, ο Ράφα Μπενίτεθ, ο οποίος ήρθε μετά από κάποιες αθλητικές αποτυχίες, δεν είχε ποτέ καμία αναγνώριση στον σύλλογο ή στους παίκτες. Συγκρούστηκε με αρκετούς παίκτες επειδή τους έκανε να τρέχουν και να δουλεύουν. Απέτυχε και τον έδιωξαν. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Χουλέν Λοπετέγι. Ο Μπενίτεθ και ο Λοπετέγι είχαν παρόμοια προφίλ: παρεμβατικοί προπονητές που δεν ήταν θρύλοι του συλλόγου κι εξ αρχής τους σεβάστηκαν λίγο. Η διαφορά με τον Τσάμπι Αλόνσο; Κι αυτός επίσης ήρθε με την ετικέτα του παρεμβατικού και εμμονικού με την τακτική, αλλά ήταν ένας θρύλος του συλλόγου, όπως ο Ζιντάν, οπότε είχε μια πιο καλή προσγείωση σε σχέση με τον Μπενίτεθ και τον Λοπετέγι... μέχρι που τα πράγματα άρχισαν να στραβώνουν.

Ε. Έχουν κάψει οι παίκτες τον Τσάμπι;

Α. Ακόμα δεν το ξέρουμε. Είναι αλήθεια ότι, παρά τη γενική μυστικότητα, υπήρξαν δημόσιες αγένειες απ’την αρχή της σεζόν. Τα ξεσπάσματα του Βινίσιους όταν τον άλλαζαν ή τα παράπονα του Βαλβέρδε αν τον έβαζαν να παίξει ως μπακ. Ένα είδος εχθρότητας που συνήθως απευθύνεται σε προπονητές που δεν ήταν σεβαστοί, όπως ο Μπενίτεθ ή ο Λοπετέγι, και την οποία δεν έλαβε ποτέ ένας θρύλος του συλλόγου όπως ο Ζιντάν. Τώρα, έχει συμβεί αυτό στον Τσάμπι επειδή επέμενε με την τακτική ή για άλλους λόγους;

Ε. Συνεχίστε.

R. Κοιτάξτε, η Μαδρίτη είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος, σε αντίθεση με άλλους σύγχρονους και λειτουργικούς συλλόγους, εδώ όλη η εξουσία συγκεντρώνεται σε έναν άνθρωπο, τον πρόεδρο, Φλορεντίνο Πέρεθ. Αν έχει δείξει κάτι ο Φλορεντίνο, αυτό είναι μια συγκεκριμένη συνεκτική αθλητική διαχείριση: δεν έχει δώσει ποτέ σημασία στους προπονητές. Από μικρό παιδί ο Φλορεντίνο γοητεύτηκε από τον μύθο του Ντι Στέφανο και σία. Δηλαδή, έχει μια ιστορική άποψη σύμφωνα με την οποία ο σύλλογος κερδίζει αγώνες και τίτλους χάρη στους παίκτες, ανεξάρτητα απ’τον εκάστοτε προπονητή. Γι' αυτό ο Φλορεντίνο δεν δίνει ποτέ πλήρως την εξουσία στους προπονητές του, δεν τους δίνει ισόβια συμβόλαια ή ελευθερία να κάνουν μεταγραφές.

Ε. Ο Μουρίνιο ήταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, έτσι δεν είναι; Το λέω αυτό επειδή, αφενός, ήταν ένας παρεμβατικός και αυταρχικός προπονητής· αφετέρου, ο Φλορεντίνο φάνηκε να του δίνει εξουσία...

Α. Ο Φλορεντίνο έκανε μια εξαίρεση με τον Μουρίνιο... και πήγε άσχημα. Ο Μουρίνιο ήταν ο μόνος προπονητής κατά τη διάρκεια της θητείας του Φλορεντίνο που επέβαλε μεταγραφές. Υπάρχει μια διάσημη υπόθεση. Στα μέσα της πρώτης σεζόν, ο Μουρίνιο άρχισε να λέει ότι δεν είχε αναπληρωματικό επιθετικό, ουσιαστικά θέτοντας εκτός τον Μπενζεμά και πυροδοτώντας μια διαμάχη με τον Χόρχε Βαλντάνο, τον αθλητικό διευθυντή εκείνη την εποχή. Ο Μουρίνιο επέμεινε ότι έπρεπε να υπογράψουν τον Αντεμπαγιόρ, μέχρι που ο Βαλντάνο ξεστόμισε σε μια συνέντευξη Τύπου: «Υπάρχει ένας τύπος στον πάγκο που ονομάζεται Καρίμ Μπενζεμά και μπορεί να παίξει ως επιθετικός». Ο Μουρίνιο έγινε έξαλλος όταν το άκουσε αυτό, έδιωξε τον Βαλντάνο απ’τα αποδυτήρια. Ξέσπασε χάος. Ήταν το μεγάλο σχίσμα. Λοιπόν, ο Βαλντάνο τελικά παραιτήθηκε και η Μαδρίτη υπέγραψε τον Αντεμπαγιόρ.

Ωστόσο, μάλλον ήρθε η ώρα να απομυθοποιήσουμε τις σχέσεις Φλορεντίνο/Μουρίνιο. Το λέω αυτό επειδή στα ηχητικά που δημοσίευσε η El Confidencial, ο Φλορεντίνο έλεγε κατ' ιδίαν ότι ο Μουρίνιο ήταν ένας παράφρονας. Τελικά, φαίνεται ότι ο mourinhismo επιβεβαίωσε την μακροχρόνια πεποίθηση του Φλορεντίνο: κάθε φορά που η Μαδρίτη παραδίδεται σ’έναν προπονητή, πάει άσχημα, μετά είναι καλύτερος ένας συμφιλιωτικός προπονητής που τα πάει καλά με τα αστέρια. Ότι ο Φλορεντίνο δεν θα παραδοθεί ποτέ στα χέρια ενός προπονητή το’χουμε δει καλά στην αντίδραση του συλλόγου στην αγένεια του Βινίσιους προς τον Τσάμπι. Φαίνεται ότι ο σύλλογος συμφώνησε με τον Βινίσιους σε μια ανακοίνωση απολογίας στην οποία ζητούσε συγγνώμη από όλους... εκτός απ’τον προπονητή. Αλλά επιμένω ότι αυτή είναι μια συχνή ιδιαιτερότητα της Μαδρίτης του Φλορεντίνο, όπου ο προπονητής δεν είναι ποτέ το πιο σημαντικό πράγμα.

Ε: Πώς θα μπορούσε ο σύλλογος να ενισχύσει τον προπονητή του;

Α: Έχω ακούσει τον Βαλντάνο να λέει ότι όταν ένας προπονητής αμφισβητείται, όπως συμβαίνει τώρα με τον Αλόνσο, ο σύλλογος πρέπει να κατεβαίνει στα αποδυτήρια και να καθιστά σαφές στους παίκτες ότι την εξουσία την έχει ο προπονητής. Φαίνεται προφανές ότι ο Φλορεντίνο δεν το έχει κάνει αυτό με τον Αλόνσο.

Ε: Έχει διαχειριστεί άσχημα τους αστέρες ο Τσάμπι;

Α: Από το πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο κινούταν ως παίκτης, λέγεται ότι ο Τσάμπι δεν έχει την ενσυναίσθηση και τη συναισθηματική νοημοσύνη ενός Ντελ Μπόσκε ή ενός Αντσελότι, ανθρώπων με πατερναλιστικό στυλ ηγεσίας. Ο Τσάμπι Αλόνσο είναι ένας πιο ψυχρός άνθρωπος, χωρίς τις συναισθηματικές δεξιότητες που επιτρέπουν να κερδίσεις την αγάπη και τον σεβασμό ανθρώπων τόσο ανώριμων και ιδιότροπων όσο οι αστέρες της Ρεάλ Μαδρίτης. Εκεί, κι όχι στην υπερβολική τακτική, θα μπορούσε να βρίσκεται το απόλυτο κλειδί της σύγκρουσης. Κάποιοι πίστευαν ότι ο Τσάμπι Αλόνσο θα μπορούσε να γίνει «φίλος των παικτών», αλλά δεν είναι, δεν νιώθει απόλυτα άνετα να αλληλεπιδρά μαζί τους.

Ε. Η προτιμησιακή μεταχείριση του Φλορεντίνο προς τους αστέρες, ωστόσο, μπορεί να καταλήξει να του γυρίσει μπούμερανγκ: έφυγε απ’την πρώτη του προεδρία μετανιώνοντας που είχε κακομάθει υπερβολικά τους galácticos.

Α. Αν κοιτάξετε τις αλληλεπιδράσεις του με τους παίκτες, φαίνεται ότι του αρέσει να είναι ο καλός αστυνομικός στη διαχείριση των αστέρων, όπως έδειξε η σύγκρουση Βινίσιους/Αλόνσο. Στα κάνει μπάχαλο ένας παίκτης και αμαυρώνει το έμβλημα της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά συναινείς στο να μην ζητήσει συγγνώμη απ’τον προπονητή. Κακομαθημένοι παίκτες, αλλά όταν ο Φλορεντίνο έπρεπε να διαχειριστεί συμβόλαια με τα αστέρια, δεν ήταν καθόλου επιεικής. Όπως η διάσημη φράση που φαίνεται ότι είπε στον Σέρχιο Ράμος: «Νομίζεις ότι διαπραγματευόμαστε, αλλά δεν διαπραγματευόμαστε». Καθάρισε έναν θρύλο όπως ο Ράμος με μια απόλυτη ψυχρότητα. Με τον Ζιντάν, το αγαπημένο του παιδί, το έμβλημά του τόσο ως παίκτη όσο και ως προπονητή, κατέληξε σκατά και δεν μιλάνε. Ο Ζιντάν έφυγε απότομα, επικρίνοντας δημόσια το διοικητικό συμβούλιο, δηλαδή, τον Φλορεντίνο Πέρεθ. Υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικοί Φλορεντίνοι στην αντιμετώπισή του προς τους παίκτες.

Ε. Δεδομένου ότι ο προπονητής είναι πάντα ο αδύναμος κρίκος σ’ένα κακό σερί αποτελεσμάτων, μπορεί ο οπαδός να καταλήξει να αναπτύξει μεγαλύτερο μένος εναντίον των παικτών;

Α. Ας υποθέσουμε ότι ο Τσάμπι Αλόνσο δεν έχει ξεκινήσει καμία κόντρα με τους παίκτες, αλλά ότι έχουν αλλάξει από μόνοι τους. Δεν θα’χουν σκάψει τον τάφο τους; Αν κι ο προπονητής είναι πάντα ο ιδανικός αποδιοπομπαίος τράγος, για πρώτη φορά, βλέπω τον madridismo διχασμένο ανάμεσα στο να κατηγορεί τον προπονητή και τους παίκτες. Ένας προπονητής-αποδιοπομπαίος τράγος λειτουργεί σαν αλεξικέραυνο. Τον Λοπετέγι δεν τον άντεχε κανείς ούτε μέρα παραπάνω. Η εκστρατεία εναντίον του Πελεγκρίνι ήταν κολασμένη επειδή η ομάδα δεν έπαιζε τίποτα. Τον Μπενίτεθ ο κόσμος ήθελε να τον σκοτώσει. Αλλά ο Τσάμπι Αλόνσο έχει πίστωση σ’ένα τμήμα του κοινού. Έτσι, υποθέτοντας ότι η χημεία προπονητή-παίκτη δεν έχει υπάρξει η καλύτερη, ίσως το πρόβλημα είναι απλώς ένα αθλητικό ζήτημα, κακού σχεδιασμού, ενός ρόστερ που μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί που μπορεί.

Σπίτι των αστείων

Όλες αυτές οι συζητήσεις για μάχες εξουσίας μεταξύ άκαμπτων προϊσταμένων και άτακτων υπαλλήλων μπορούν πραγματικά να συνοψιστούν σε μια μόνο σκηνή. Κάποιοι πιστεύουν ότι κανείς στον κόσμο δεν κλωτσάει τη μπάλα καλύτερα από τον Λούκα Μόντριτς. Αλλά το χτύπημα του Κροάτη δεν ήταν αρκετά ακριβές για τον Ράφα Μπενίτεθ. Κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης, όταν ήταν προπονητής της Μαδρίτης, ο Μπενίτεθ εξήγησε στον Κροάτη παίκτη πώς έπρεπε να χτυπάει τη μπάλα. Η διόρθωση έμεινε ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της τεταμένης σχέσης μεταξύ των αστέρων και του προπονητή. Στη λογική των παικτών -αλήτικη, αν θέλετε- ο Μπενίτεθ δεν είχε ξεπεράσει ποτέ την τρίτη κατηγορία ως παίκτης, κι όμως έδινε μαθήματα επαφής της μπάλας στον καλύτερο μέσο της γενιάς του. Ο Μπενίτεθ, ο οποίος κατέληξε χωρίς δουλειά επειδή η τακτικά άκαμπτη Μαδρίτη του ήταν τόσο βαρετή, σχεδόν αφόρητη, προσπάθησε να αρνηθεί το συμβάν με τον Μόντριτς στη συνέχεια, αλλά στην πραγματικότητα, το επιβεβαίωσε σημείο προς σημείο. «Δεν είπα στον Μόντριτς να μην σουτάρει με το εξωτερικό, ούτε είπα στον Κριστιάνο Ρονάλντο πώς να εκτελεί τα φάουλ. Μια φορά είπα στον Μόντριτς ότι σε μια πάσα τριών μέτρων, να τη δίνει με το εσωτερικό, ώστε η μπάλα να φτάνει καθαρά στον συμπαίκτη σου, χωρίς φάλτσα. Αυτό είναι απλώς ένα σχόλιο σε μια προπόνηση, αλλά όταν οι άνθρωποι θέλουν να μεγαλοποιήσουν τα πράγματα, τα μεγαλοποιούν».

Αυτή τη βδομάδα, ο δημοσιογράφος και καθηγητής José Miguel Villarroya εξαπέλυσε μια ενδιαφέρουσα ειρωνεία για τη μπαρόκ merengue κρίση στην διαδικτυακή εκπομπή του Siro López. Εν ολίγοις: «Οι παίκτες ξέρουν ότι δεν θα τους συμβεί τίποτα ό,τι και να κάνουν. Αφού ο σύλλογος τους έχει επιτρέψει τα πάντα, πιστεύουν ότι κουμάντο κάνουν αυτοί... Στον Φλορεντίνο δεν πας να πεις αυτές τις ιστορίες, αυτός είναι επικεντρωμένος στο μέλλον του συλλόγου, στο ατελείωτο γήπεδο και στα VIP θεωρεία. Αν πεις στον Φλορεντίνο ότι ο πατέρας του Έντρικ παραπονέθηκε [επειδή ο γιος του δεν παίζει], θα σε διαολοστείλει... Πού είναι ο αθλητικός διευθυντής που γνωρίζει τα προβλήματα της ομάδας; Χρειαζόμαστε τρεις αριστερούς εξτρέμ όταν δεν έχουμε φορ; Πού είναι ο μέσος που μπορεί να παίξει τη μπάλα; Αυτό είναι μπάχαλο! Κι από πάνω έχεις έναν πρόεδρο που πιστεύει ότι οι προπονητές είναι αναλώσιμοι, ότι θα προπονούσε κι ο ίδιος! Είναι πολύ ωραίο να διοικείς τη Μαδρίτη σαν μια επιχείρηση, αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν είναι επιχείρησης. Ποια είναι η λογική [florentinista] πίσω απ’αυτό; Ότι αυτοί που παράγουν χρήματα είναι οι παίκτες, όχι ο προπονητής. Πολύ ωραία. Αλλά θα’πρέπε να ξέρετε κύριε ότι αν δεν κερδηθεί τίποτα, κι αυτοί οι παίκτες επίσης θα αξίζουν λιγότερα. Την περασμένη σεζόν δεν κερδήθηκε τίποτα κι ούτε και τη φετινή πρόκειται να κερδηθεί τίποτα, σας προειδοποιώ τώρα!».

Έτσι είναι τα πράγματα στον λευκό οίκο, ένα γραφείο ακόμα πιο χαοτικό κι απ’τον άλλο Λευκό Οίκο.

Ο Vinícius και η Real Madrid βαδίζουν χέρι χέρι

Του José Félix Díaz, διευθυντή σύνταξης της As

Οι ηγέτες, ξεκινώντας απ’τον πρόεδρο, είναι ήσυχοι με τον επιθετικό, ειδικά αφού άκουσε τον «λόγο» για την πρόσφατη πτώση της φόρμας του

Ο Βινίσιους άκουσε την κριτική του κοινού του Μπερναμπέου σε ορισμένα σημεία κατά τη διάρκεια του αγώνα με τη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Βραζιλιάνος, πιστός στη συνήθειά του, προσπάθησε τα πάντα, αλλά η ευστοχία δεν ήταν στο πλάι του. Δεν ανησυχεί για την κριτική των οπαδών, την οποία καταλαβαίνει, αλλά για το να ανακτήσει την καλύτερη φόρμα του στο γήπεδο.

Όπως έχει ομολογήσει μέσα στ’αποδυτήρια, δεν καταλήγει να φτάσει στο απόγειο της φυσικής του κατάστασης, κάτι που επιβαρύνει το σύνηθες εκρηκτικό και μακράς διαρκείας στυλ παιχνιδιού του. Το δυνατό του σημείο ήταν πάντα το τελευταίο κομμάτι των αγώνων, αλλά αυτή η εκρηκτικότητα αντιστέκεται τους τελευταίους μήνες, ή τουλάχιστον δεν εμφανίζεται όπως πριν.

Οι ηγέτες, ξεκινώντας απ’τον πρόεδρο, είναι ήσυχοι με τον επιθετικό, ειδικά αφού άκουσε τον «λόγο» για την πρόσφατη πτώση της φόρμας του επιθετικού, κάτι που επαναλαμβάνεται στις αναφορές που συγκεντρώνονται στο Valdebebas σχετικά με την στιγμή του ρόστερ. Ανησυχεί το ότι το γκρουπ δεν βρίσκει αυτήν την κορυφαία στιγμή φυσικής κατάστασης, το οποίο καταλήγει να’χει επίπτωση σ’αυτό που συμβαίνει στο γήπεδο. Η σωματική πτώση έχει έρθει μαζί με την απώλεια του προβαδίσματος που είχε η λευκή ομάδα έναντι της Μπαρτσελόνα.

Ο Βινίσιους παραμένει ήρεμος. Συνδυάζει καλούς αγώνες με άλλους με έλλειψη ευστοχίας, αλλά αναγνωρίζει ότι μόλις ανακτήσει αυτό το σημείο της φόρμας, όλα θα αλλάξουν. Δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτό, όπως ούτε και για την εγγύτητα του συλλόγου ανά πάσα στιγμή. Δεν υπάρχει καμία απόσταση ανάμεσα στους ηγέτες και τον παίκτη.

Είναι τέτοια η εμπιστοσύνη στον επιθετικό και στη σημασία που έχει στο παρόν και το μέλλον της madridista οντότητας, που στο Valdebebas θεωρούν σίγουρη την ανανέωση ενός συμβολαίου που λήγει σε 1,5 χρόνο. Το να αφήνει τον χρόνο να περνάει περιμένοντας τη λήξη των συμβολαίων είναι κάτι που δεν μπαίνει στα σχέδια της Ρεάλ Μαδρίτης.

Επισφράγιση της παραμονής

Και οι δύο πλευρές, παίκτης και πρόεδρος, διατηρούν μια εξαιρετική σχέση κι ο διάλογος ανάμεσά τους είναι διαρκής. Σ’αυτές τις συνομιλίες έχουν συζητήσει για το μέλλον και για την πιθανότητα να εμφανιστεί στον ορίζοντα μια νέα συμφωνία με την οποία θα σφραγίσουν την παραμονή του Βραζιλιάνου στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Βινίσιους έχει καταστήσει σαφές στους πρόσφατους αγώνες ότι η συνεννόησή του με τον Τσάμπι Αλόνσο είναι εμφανής μετά από βδομάδες έντασης μετά το Clásico και τις χειρονομίες του Βραζιλιάνου, για τις οποίες ζήτησε συγγνώμη. Από’κείνη τη στιγμή και μετά, ο Βραζιλιάνος είναι άθικτος για τον προπονητή. Το να προσπαθεί είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Το κάνει ξανά και ξανά, και ο πρώτος που ξέρει ότι το σερί του επιθετικού θα αλλάξει είναι ο ίδιος ο Τσάμπι Αλόνσο.

Η 21μελής αποστολή για την Alavés

Τερματοφύλακες: Courtois, Lunin και Sergio Mestre. 

Αμυντικοί: Asensio, Rüdiger, Huijsen, Joan Martínez και Valdepeñas.

Μέσοι: Bellingham, Valverde, Tchouameni, Arda Güler, Ceballos, Cestero και Thiago.

Επιθετικοί: Vinicius Jr., Mbappé, Rodrygo, Gonzalo, Brahim Díaz και Mastantuono.

Ο Endrick φεύγει ακόμα κι αν φύγει ο Xabi

Του Marco Ruiz

Η συμφωνία δανεισμού μεταξύ Ρεάλ Μαδρίτης και Λυών είναι σταθερή. Ο Βραζιλιάνος θα φύγει δανεικός τον Ιανουάριο για να αποκτήσει εμπειρία ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η σύντομη εμφάνιση του Έντρικ εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι πυροδότησε μια συζήτηση. Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να δείξει ο Βραζιλιάνος ότι είναι ένας υποτιμημένος παίκτης. Και τώρα που ο Τσάμπι είναι σε τεντωμένο σχοινί, συζητείται το να υπάρξει μια πιθανή ανατροπή στην κατάστασή του και να καταλήξει να παραμείνει για να εξαντλήσει τις πιθανότητές του μ’έναν πιθανό νέο προπονητή. Ωστόσο, όπως έχει μπορέσει να μάθει η AS, η κατάσταση του Βραζιλιάνου δεν μπορεί να αλλάξει πια. Θα πάει δανεικός στην Ολιμπίκ Λυών, όπως συμφωνήθηκε μεταξύ των δύο συλλόγων και του παίκτη.

Για τη Μαδρίτη, η αποχώρηση του Έντρικ είναι μια καλή επιχείρηση, όπως είναι η δομή του ρόστερ απ’την αρχή της σεζόν. Η εμφάνιση του Γκονζάλο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων οδήγησε τον προπονητή να θέλει ποντάρει επίσης και στον canterano, ο οποίος αντιπροσωπεύει γι’αυτόν έναν ρόλο καθαρού 9ριού τον οποίο δεν έχει στο ρόστερ. Ο Τσάμπι βλέπει τον Έντρικ ως έναν πιο δυναμικό παίκτη και λιγότερο περιοχής, παρά την αναμφισβήτητη ικανότητά του στο γκολ. Και το να έχει δύο παίκτες, τον Γκονζάλο και τον Έντρικ, για τα λίγα λεπτά που αφήνει ο Μπαπέ, δεν είναι εφικτό.

Με τον δανεισμό βγαίνουν όλοι κερδισμένοι. Ο Έντρικ έχει βρει τον προορισμό που ήθελε, μια ομάδα που να παίζει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις και στην οποία να έχει εγγυημένη θέση βασικού κι όπου θα αρχίσει να κερδίζει προβολή για να προσπαθήσει να εντυπωσιάσει τον Αντσελότι και να εξασφαλίσει μια θέση με τη Βραζιλία στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, έναν απ’τους κύριους βραχυπρόθεσμους στόχους του. Απ’την άλλη πλευρά, με τον δανεισμό, η Ρεάλ Μαδρίτης προστατεύει την επένδυσή της, καθώς έχει ήδη δαπανήσει πάνω από 60 εκατομμύρια ευρώ για την επιχείρηση του Έντρικ. Και συνεχίζει να έχει πίστη στον παίκτη για το μέλλον. Επομένως, έπρεπε να τον κρατήσει ενεργό ώστε να μην συνεχίσει να υποτιμάται.

Κατ' εξαίρεση, τόσο ο παίκτης όσο και η Ρεάλ Μαδρίτης προσπάθησαν να περιμένουν όσο το δυνατόν περισσότερο για να υλοποιηθεί ο δανεισμός, όχι λόγω μιας υποθετικής αποχώρησης του Τσάμπι Αλόνσο, αλλά σε περίπτωση που η κατάσταση στη θέση άλλαζε λόγω ενός απροσδόκητου τραυματισμού. Αλλά η συμφωνία είναι πλέον οριστική, επίσης και λόγω επιθυμίας της Λυών, λόγω των συνθηκών. Ο Ουρουγουανός Σατριάνο, ο οποίος έφτασε τις τελευταίες μέρες της μεταγραφικής περιόδου, δεν έχει καλή απόδοση και ο καλύτερος παίκτης της στην επίθεση, ο Fofana, έχει τραυματιστεί. Αυτή τη στιγμή είναι 5^η στο πρωτάθλημα, εκτός θέσης για το Champions League.

Ένα συμβόλαιο με πολλές πτυχές

Η εφημερίδα O Globo δημοσίευσε πριν από λίγους μήνες ένα λεπτομερές ρεπορτάζ για αρκετά απ’τα μπόνους που περιλαμβάνονται στη συμφωνία μεταγραφής του Έντρικ ανάμεσα σε Παλμέιρας και Ρεάλ Μαδρίτης. Αφήνοντας κατά μέρος τους φόρους και τις προμήθειες, η Ρεάλ Μαδρίτης πλήρωσε ένα σταθερό ποσό 35 εκατομμυρίων ευρώ. Αλλά αυτό το ποσό έχει αυξηθεί από τότε. Υπάρχουν στόχοι κάθε είδους. Για κάθε γκολ, ασίστ ή πέναλτι που κερδίζει, για παράδειγμα, ο λευκός σύλλογος πληρώνει 35.000 ευρώ. Κάθε αγώνα που ξεκινάει βασικός (αν παίξει τουλάχιστον 45 λεπτά) πληρώνει 75.000 ευρώ. Αν κατακτήσει τη La Liga, η Μαδρίτη πρέπει να πληρώσει μισό εκατομμύριο ευρώ εάν ο Έντρικ ξεκινήσει βασικός σε 8 αγώνες και 1 εκατομμύριο ευρώ εάν ξεκινήσει βασικός σε 18. Και εάν κατακτήσει το Champions League, 1 εκατομμύριο ευρώ εάν ο Έντρικ παίξει 4 αγώνες σε αυτήν την έκδοση ή 2 εκατομμύρια ευρώ εάν παίξει 8.

Η συμφωνία μεταγραφής του Έντρικ περιλαμβάνει κι άλλα μπόνους που βασίζονται σε ατομικά βραβεία. Εάν ο Έντρικ κερδίσει το βραβείο Golden Boy, πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ που παρείχε η O Globo, η Μαδρίτη πρέπει να πληρώσει στην Παλμέιρας 1 επιπλέον εκατομμύριο ευρώ, εάν τερματίσει στην πρώτη τριάδα για το Χρυσό Παπούτσι ή το The Best, ακόμη 1 εκατομμύριο ευρώ. και εάν κερδίσει τη Χρυσή Μπάλα ή το The Best, 2 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον. Όλα αυτά ισχύουν μέχρι το 2030, με μια μέγιστη πληρωμή μπόνους 25 εκατομμυρίων ευρώ.