Η περίπτωση του Xabi Alonso είναι ζήτημα ενός αγώνα

Του José Félix Díaz, διευθυντή σύνταξης της As

Η κατάσταση του προπονητή της Ρεάλ Μαδρίτης πάει πιο πέρα απ’τη νίκη ή την ήττα, είναι θέμα αισθήσεων

Κάθε αγώνας της Ρεάλ Μαδρίτης είναι σαν τελικός, λόγω της υποχρέωσης που απαιτεί το έμβλημα και η ιστορία του συλλόγου κάθε φορά που βγαίνει στο γήπεδο. Γι' αυτό δεν είναι όλοι ικανοί να φορέσουν αυτή τη φανέλα ή να διαχειριστούν την ομάδα. Νόμος της ζωής και θέμα αθλητικών απαιτήσεων. Για αυτόν τον λόγο, η λευκή ομάδα αντιμετωπίζει μια δύσκολη στιγμή, με τον Τσάμπι Αλόνσο επικεφαλής.

Γίνεται λόγος για τελεσίγραφο, για το ότι όλα διακυβεύονται σε κάθε αγώνα, αλλά η κατάσταση εκτείνεται πέρα ​​απ’αυτό που μπορεί να πετύχει η ομάδα στη Βιτόρια, την Ταλαβέρα ή στο Μπερναμπέου εναντίον της Σεβίλλης για το κλείσιμο του 2025. Είναι θέμα αισθήσεων, του να βλέπεις και να διαπιστώνεις μια ριζική αλλαγή, κάτι δύσκολο να επιτευχθεί, αλλά αν υπάρχει κάποιο άθλημα όπου υπάρχουν τέτοιες μεταμορφώσεις, είναι το ποδόσφαιρο.

Στη Ρεάλ Μαδρίτης, κάθε αγώνας είναι μια εξέταση. Συνεχής αξιολόγηση, όπως στο σχολείο, αλλά εδώ δεν είναι αρκετό να περνάς μ’εκείνο το 5 που μας απάλλασσε απ’όλη την ένταση και την αμηχανία που νιώθαμε όταν αντιμετωπίζαμε τους γονείς μας, οι οποίοι σε αυτή την κατάσταση συμπεριφέρονται σαν οπαδοί, οι ίδιοι οπαδοί που την Τετάρτη έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους με αυτά που είδαν εναντίον της Σίτι και σε προηγούμενους αγώνες. Κι έδωσαν την εντύπωση ότι έβγαλαν ετυμηγορία.

Τώρα, και οι δύο πλευρές πρέπει να ανακτήσουν την χαμένη εμπιστοσύνη, κάτι που φαίνεται δύσκολο αυτή τη στιγμή και πάει πιο πέρα από ένα αποτέλεσμα. Αυτή η εμπιστοσύνη επεκτείνεται ακόμη και στο μήνυμα που μεταφέρεται στις συνεντεύξεις Τύπου και στο γήπεδο. Τα σημάδια βελτίωσης δεν καταλήγουν να εμφανιστούν, πέρα ​​απ’την δημόσια υποστήριξη των παικτών προς τον Τσάμπι μετά τον αγώνα με τη Σίτι.

Αυτό ακριβώς είναι που ανησυχεί, ή τουλάχιστον αυτό πιστεύουν στο Valdebebas, αφού ακόμη και δίνοντας τον καλύτερό τους εαυτό δεν κατάφεραν να αντιστρέψουν την κατάσταση. Κάτι που είναι προφανές. Ο χρόνος τελειώνει, κι όπως λέγαμε, δεν είναι θέμα νίκης ή ήττας σε έναν αγώνα, αλλά ανάλυσης και εξαγωγής συμπερασμάτων.

 

Πώς να διαχειριστείς υπαλλήλους ταλαντούχους αλλά ιδιότροπους και μπουχτισμένους να κερδίζουν

Του Carlos Prieto

Πανικός στο γραφείο

Η διαμάχη για την εξουσία μεταξύ του Τσάμπι Αλόνσο και των αποδυτηρίων της Ρεάλ Μαδρίτης ως μελέτη περίπτωσης των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις στην αντιμετώπιση εγωκεντρικών ομάδων ανθρώπων

Μια σύντομη φανταστική ιστορία για να ξεκινήσουμε... Φανταστείτε το γραφείο ενός διαφημιστικού γίγαντα, και συγκεκριμένα το πιο επιτυχημένο δημιουργικό του τμήμα, νικητή κάθε πιθανού βραβείου, συγγραφέα των πιο ρηξικέλευθων καμπανιών που έχουν υπάρξει ποτέ, το φθόνο του κλάδου. Η ομάδα είναι μια γροθιά: συνεδρίες καταιγισμού ιδεών στο γραφείο, συζητήσεις μετά το δείπνο σε μασονικό στιλ, πάρτι με νάνους. Αλλά, φευ!, μια μέρα, η εταιρεία απολύει τον επικεφαλής του τμήματος, τον Ράφα Γουεά, έναν χαρισματικό θρύλο της διαφήμισης, νικητή 7 Χρυσών Φουλαριών (τα Όσκαρ της βιομηχανίας), έναν λάτρη του καλού φαγητού και ποτού, του οποίου η δημιουργικότητα ξεπερνιέται μόνο από την διακριτικότητα και την ευγένειά του. Έναν τιτάνα της συναισθηματικής διαχείρισης. Πώς είναι δυνατόν να τον απολύσουν;

Πολυεθνική που δεν είναι ευαίσθητη στον συναισθηματισμό, η εταιρεία υποψιάζεται ότι η ομάδα του Weah έχει εφησυχάσει, ότι ζει με παλιές δόξες, ότι είναι τόσο αφοσιωμένη στον χαβαλέ όσο και χαμένη στην καθημερινότητα. Ήταν αναμφίβολα οι καλύτεροι, αλλά πλέον δεν αποδίδουν. Η εταιρική διάγνωση είναι ακριβής, η ομάδα του Weah έχει φτάσει σε επικά επίπεδα εγωκεντρισμού, τεμπελιάς και αυταρέσκειας. Αλλά η μεταχείριση που επέλεξε η εταιρεία για να αλλάξει πορεία είναι πολύ απότομη: να αντικαταστήσει τον Rafa Weah με έναν σκληροτράχηλο οικονομικό διευθυντή, κάποιον που δεν έχει κατανόηση, που δεν θα του’ρχόταν ποτέ -όπως του Rafa- να πάει στο γραφείο μ’ένα παρεό και ένα φουλάρι. Αλλά η απόφαση έχει ληφθεί. Μετά την αλλαγή στην ηγεσία, ο νέος προϊστάμενος τους δείχνει ένα τρίωρο βίντεο σχετικά με τη θεωρία της διαφήμισης, τη βελτιστοποίηση της εργασίας και τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των υπολογιστικών φύλλων Excel. Όταν τελειώνει, τους λέει παγερά: «Αυτός είναι ο νέος τρόπος να κάνουμε τα πράγματα». Οι υπάλληλοι στριφογυρίζουν άβολα στις θέσεις τους, μουρμουρίζοντας σιγανά: «Με τον Rafa, θα κάναμε σερφ».

Η δυσαρέσκεια μεγαλώνει. Τον νέο προϊστάμενο τον βαφτίζουν ως Ρούφους Μίντουντερ. Υπάρχει στάση εργασίας, κλείνουν πόρτες και εμφύλιος πόλεμος. Η εταιρεία καταρρέει. Απελπισμένος, ο CEO πετάει με ελικόπτερο σε μια καλύβα στα βουνά της Ντακότα για να παρακαλέσει τον Γουέα να επιστρέψει, με κάθε κόστος, αλλά ο Γουέα λέει ότι είναι πολύ απασχολημένος γράφοντας μια δωδεκάφθογγη όπερα για τις φυλές του Αμαζονίου. Βαθιά μέσα του, ο Γουέα ξέρει ότι ένας τελευταίος χορός θα ήταν μια εγγυημένη αποτυχία. Έχοντας κερδίσει τα πάντα, ούτε αυτός ούτε η ομάδα του έχουν πλέον την απαραίτητη δίψα για δόξα· στην πραγματικότητα, η εταιρεία του έκανε χάρη απολύοντάς τον. Λατρεύει να είναι μάρτυρας της εικονομαχικής ηγεσίας! Γουέα!

Αυτή η παράλογη μεταφορική υπερβολή χρησιμεύει για να μιλήσουμε για κάτι άλλο: η διαχείριση δημιουργικών αλλά ξένοιαστων υπαλλήλων είναι συχνά προβληματική. Είναι επίσης μια μεταφορά για τις τραυματικές μεταβάσεις στη Ρεάλ Μαδρίτης, μεταξύ προπονητών με άπλετο συναισθηματικό χέρι, Ντελ Μπόσκε, Ζιντάν ή Αντσελότι, και παρεμβατικών, λιγότερο ευέλικτων προπονητών, Μπενίτεθ, Λοπετέγι και, ναι, Τσάμπι Αλόνσο, πιο ελκυστικός και σεβαστός από τους άλλους δύο, αλλά εξίσου στερούμενος σύνδεσης με κάποια ενισχυμένα αστέρια (και υπονομευμένος απ’τον σύλλογο εξαιτίας αυτών). Τι είδους αφεντικό λειτουργεί όταν οι υπάλληλοί σου έχουν παιδαριώδεις παρορμήσεις και 30 εκατομμύρια ευρώ στην τράπεζα; Ένας προπονητής που παρακινεί αλλά συγκαταβατικός; Ένας τακτικός αλλά αυταρχικός; Είναι καλύτερο να κάνουν κουμάντο οι παίκτες, ο προπονητής ή ο σύλλογος; Ποια πλευρά πρέπει να πάρει ο CEO; Επιχειρηματικά ζητήματα που ξεπερνούν τη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά τα οποία στη Ρεάλ Μαδρίτης είναι ιδιαίτερα υπερβολικά λόγω των υψηλών και χαμηλών ποδοσφαιρικών παθών, λόγω της ανάμειξης των αριθμών τους, της αυθαιρεσίας, των επικερδών επιχειρήσεων, των οπαδών σε ένταση και των θεοποιημένων παικτών. Πολύ περίπλοκο στη διαχείριση.

Xabi, Floro και σία

Οι παίκτες πήραν γρήγορα τα μέτρα του Xabi Alonso, με ηχηρές δημόσιες αγένειες του Vinícius και του Valverde, δυσαρεστημένοι με τον ρόλο τους στην ομάδα. Ακόμα πιο κωμικό αποδείχθηκε το να διαρρέουν οι παίκτες την ενόχλησή τους επειδή ο Xabi τους έδειχνε πάρα πολλά βίντεο για να διορθώσουν το παιχνίδι τους· βίντεο που αργότερα περιορίστηκαν στα απολύτως απαραίτητα για να καταπνίξουν τις εσωτερικές φλόγες (λέγεται ότι τώρα πια τα τεχνικά βίντεο διαρκούν μόνο ένα λεπτό, σαν οι παίκτες να είχαν Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής).

el club se puso de perfi

Το πρόβλημα είναι ότι ο Xabi έφτασε στη Μαδρίτη με ένα χρέος: να πειθαρχήσει την παιδική χαρά. Η απίστευτα επιτυχημένη θητεία του Ancelotti -ενός προπονητή με τη συναισθηματική ψυχραιμία ενός πολεμιστή zen- έληξε με την ομάδα εκτός ελέγχου και να σέρνεται. Ο λαός απαίτησε τάξη, ένταση και πειθαρχία. Στα χαρτιά, ο Alonso είχε όλα τα κατάλληλα συστατικά για να διαχειριστεί την ανατροπή: προπονητής παρεμβατικός με τακτική προσέγγιση, αλλά θρύλος τόσο του συλλόγου όσο και της εθνικής ομάδας, δηλαδή, αρκετά σεβαστός ώστε οι παίκτες να είναι πρόθυμοι να σηκώσουν τα μανίκια τους και να ξαναβρούν το μαχητικό τους πνεύμα. Αλλά μόλις ο νέος προπονητής έκανε μερικές αλλαγές, άρχισαν οι αντιδράσεις ο σύλλογος παρέμεινε σιωπηλός κι ο Αλόνσο έμεινε με ένα βλέμμα που έλεγε: «γιατί μ’έχετε φέρει;»

Το έγραψε η Marca μετά την οδυνηρή εντός έδρας ήττα από τη Θέλτα:

1) «Ο Τσάμπι Αλόνσο έφτασε στον σύλλογο με μια σαφή αποστολή: να χτίσει μια αναγνωρίσιμη, σύγχρονη ομάδα με μια καθορισμένη ταυτότητα. Στη Μαδρίτη ήταν κουρασμένοι απ’τη μόνιμη διπλωματία του Κάρλο Αντσελότι ή του Ζινεντίν Ζιντάν, και μετά από χρόνια φιλικής διαχείρισης και άθικτων ιεραρχιών, ο σύλλογος ήθελε να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να στοιχηματίσει σ’έναν προπονητή νέας γενιάς, «πιο μοντέρνο», έλεγαν στον σύλλογο... Δεν ερχόταν για να προσαρμοστεί στα αποδυτήρια, αλλά για να τα μεταμορφώσει... Ένα μεγάλο μέρος των αποδυτηρίων άρχιζε να δείχνει σημάδια δυσαρέσκειας. Σημαντικοί παίκτες όπως ο Βινίσιους, ο Μπέλιγχαμ κι ο Βαλβέρδε έδειχναν την ενόχλησή τους για τις μεθόδους του προπονητή. Άρχισαν οι διαρροές: πάρα πολλά βίντεο, κουραστική δουλειά στην τακτική και υπερβολικές απαιτήσεις. Ο κλασικός ψυχρός πόλεμος μεταξύ παικτών και προπονητικού επιτελείου».

2) «Όλα κατέληξαν να καταρρεύσουν τη μέρα του Clásico. Ο Βινίσιους εξερράγη δημόσια μετά την αντικατάστασή του... Αυτή η αντίδραση σηματοδότησε μια καμπή προς το χειρότερο. Ο σύλλογος αποφάσισε να μην αντιμετωπίσει πλήρως την πράξη της απειθαρχίας... Δεν υπήρξε τιμωρία. Και εκεί ο Τσάμπι έχασε τη μάχη... Δεν είναι τυχαίο ότι η ομάδα σταμάτησε να πιέζει όπως πριν... ότι οι Βινίσιους και Μπέλιγχαμ έχουν γίνει άθικτοι... Μετά το Clásico, ο Τσάμπι σταμάτησε να λειτουργεί ως προπονητής και έγινε ένας διαχειριστής των εγώ, ακριβώς αυτό για το οποίο δεν είχε έρθει... Η αρχική ιδέα του Xabi ήταν το αντίθετο: ήθελε μια ομάδα όπου θα έτρεχαν όλοι... Επέλεξε να είναι ένας σκληρός, ίσως κάπως εμπαθής προπονητής, και στην πορεία αναγκάστηκε να κάνει πίσω για την υγεία των αποδυτηρίων. Τώρα, το ποδοσφαιρικό πρόβλημα είναι εμφανές... Οι παίκτες κέρδισαν αναμφισβήτητα τη μάχη. Χωρίς την υποστήριξη του συλλόγου τη μέρα που εξερράγη ο Vini, ο Xabi Alonso έμεινε ανίσχυρος. Και σήμερα, είναι στο έλεος των αποδυτηρίων», σύμφωνα με τη Marca.

Υπάρχει λύση σε αυτό ή μήπως υπάρχουν εσωτερικές δυναμικές πολύ ισχυρές για να μπορέσει να τις σταματήσει ένας προπονητής χωρίς δύναμη;

Μιλήσαμε με τον Diego Barcala, διευθυντή του περιοδικού Líbero και συγγραφέα του βιβλίου "A Brief History of Real Madrid in Ten Goals", σχετικά με την merengue περίπτωση.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχουν οι παίκτες περισσότερη δύναμη στη Μαδρίτη από ό,τι σε άλλους συλλόγους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σε άλλες εποχές, όταν ο σύλλογος δεν ήταν τόσο κλειστός, ήταν πιο εύκολο να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με τη δυναμική ισχύος μεταξύ παικτών και προπονητών. Γνωρίζουμε ότι ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε τα πήγαινε πολύ καλά με τους παίκτες, είχε διακριτικότητα και λειτουργούσε καλά. Αντίθετα, ο Ράφα Μπενίτεθ, ο οποίος ήρθε μετά από κάποιες αθλητικές αποτυχίες, δεν είχε ποτέ καμία αναγνώριση στον σύλλογο ή στους παίκτες. Συγκρούστηκε με αρκετούς παίκτες επειδή τους έκανε να τρέχουν και να δουλεύουν. Απέτυχε και τον έδιωξαν. Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Χουλέν Λοπετέγι. Ο Μπενίτεθ και ο Λοπετέγι είχαν παρόμοια προφίλ: παρεμβατικοί προπονητές που δεν ήταν θρύλοι του συλλόγου κι εξ αρχής τους σεβάστηκαν λίγο. Η διαφορά με τον Τσάμπι Αλόνσο; Κι αυτός επίσης ήρθε με την ετικέτα του παρεμβατικού και εμμονικού με την τακτική, αλλά ήταν ένας θρύλος του συλλόγου, όπως ο Ζιντάν, οπότε είχε μια πιο καλή προσγείωση σε σχέση με τον Μπενίτεθ και τον Λοπετέγι... μέχρι που τα πράγματα άρχισαν να στραβώνουν.

Ε. Έχουν κάψει οι παίκτες τον Τσάμπι;

Α. Ακόμα δεν το ξέρουμε. Είναι αλήθεια ότι, παρά τη γενική μυστικότητα, υπήρξαν δημόσιες αγένειες απ’την αρχή της σεζόν. Τα ξεσπάσματα του Βινίσιους όταν τον άλλαζαν ή τα παράπονα του Βαλβέρδε αν τον έβαζαν να παίξει ως μπακ. Ένα είδος εχθρότητας που συνήθως απευθύνεται σε προπονητές που δεν ήταν σεβαστοί, όπως ο Μπενίτεθ ή ο Λοπετέγι, και την οποία δεν έλαβε ποτέ ένας θρύλος του συλλόγου όπως ο Ζιντάν. Τώρα, έχει συμβεί αυτό στον Τσάμπι επειδή επέμενε με την τακτική ή για άλλους λόγους;

Ε. Συνεχίστε.

R. Κοιτάξτε, η Μαδρίτη είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος, σε αντίθεση με άλλους σύγχρονους και λειτουργικούς συλλόγους, εδώ όλη η εξουσία συγκεντρώνεται σε έναν άνθρωπο, τον πρόεδρο, Φλορεντίνο Πέρεθ. Αν έχει δείξει κάτι ο Φλορεντίνο, αυτό είναι μια συγκεκριμένη συνεκτική αθλητική διαχείριση: δεν έχει δώσει ποτέ σημασία στους προπονητές. Από μικρό παιδί ο Φλορεντίνο γοητεύτηκε από τον μύθο του Ντι Στέφανο και σία. Δηλαδή, έχει μια ιστορική άποψη σύμφωνα με την οποία ο σύλλογος κερδίζει αγώνες και τίτλους χάρη στους παίκτες, ανεξάρτητα απ’τον εκάστοτε προπονητή. Γι' αυτό ο Φλορεντίνο δεν δίνει ποτέ πλήρως την εξουσία στους προπονητές του, δεν τους δίνει ισόβια συμβόλαια ή ελευθερία να κάνουν μεταγραφές.

Ε. Ο Μουρίνιο ήταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, έτσι δεν είναι; Το λέω αυτό επειδή, αφενός, ήταν ένας παρεμβατικός και αυταρχικός προπονητής· αφετέρου, ο Φλορεντίνο φάνηκε να του δίνει εξουσία...

Α. Ο Φλορεντίνο έκανε μια εξαίρεση με τον Μουρίνιο... και πήγε άσχημα. Ο Μουρίνιο ήταν ο μόνος προπονητής κατά τη διάρκεια της θητείας του Φλορεντίνο που επέβαλε μεταγραφές. Υπάρχει μια διάσημη υπόθεση. Στα μέσα της πρώτης σεζόν, ο Μουρίνιο άρχισε να λέει ότι δεν είχε αναπληρωματικό επιθετικό, ουσιαστικά θέτοντας εκτός τον Μπενζεμά και πυροδοτώντας μια διαμάχη με τον Χόρχε Βαλντάνο, τον αθλητικό διευθυντή εκείνη την εποχή. Ο Μουρίνιο επέμεινε ότι έπρεπε να υπογράψουν τον Αντεμπαγιόρ, μέχρι που ο Βαλντάνο ξεστόμισε σε μια συνέντευξη Τύπου: «Υπάρχει ένας τύπος στον πάγκο που ονομάζεται Καρίμ Μπενζεμά και μπορεί να παίξει ως επιθετικός». Ο Μουρίνιο έγινε έξαλλος όταν το άκουσε αυτό, έδιωξε τον Βαλντάνο απ’τα αποδυτήρια. Ξέσπασε χάος. Ήταν το μεγάλο σχίσμα. Λοιπόν, ο Βαλντάνο τελικά παραιτήθηκε και η Μαδρίτη υπέγραψε τον Αντεμπαγιόρ.

Ωστόσο, μάλλον ήρθε η ώρα να απομυθοποιήσουμε τις σχέσεις Φλορεντίνο/Μουρίνιο. Το λέω αυτό επειδή στα ηχητικά που δημοσίευσε η El Confidencial, ο Φλορεντίνο έλεγε κατ' ιδίαν ότι ο Μουρίνιο ήταν ένας παράφρονας. Τελικά, φαίνεται ότι ο mourinhismo επιβεβαίωσε την μακροχρόνια πεποίθηση του Φλορεντίνο: κάθε φορά που η Μαδρίτη παραδίδεται σ’έναν προπονητή, πάει άσχημα, μετά είναι καλύτερος ένας συμφιλιωτικός προπονητής που τα πάει καλά με τα αστέρια. Ότι ο Φλορεντίνο δεν θα παραδοθεί ποτέ στα χέρια ενός προπονητή το’χουμε δει καλά στην αντίδραση του συλλόγου στην αγένεια του Βινίσιους προς τον Τσάμπι. Φαίνεται ότι ο σύλλογος συμφώνησε με τον Βινίσιους σε μια ανακοίνωση απολογίας στην οποία ζητούσε συγγνώμη από όλους... εκτός απ’τον προπονητή. Αλλά επιμένω ότι αυτή είναι μια συχνή ιδιαιτερότητα της Μαδρίτης του Φλορεντίνο, όπου ο προπονητής δεν είναι ποτέ το πιο σημαντικό πράγμα.

Ε: Πώς θα μπορούσε ο σύλλογος να ενισχύσει τον προπονητή του;

Α: Έχω ακούσει τον Βαλντάνο να λέει ότι όταν ένας προπονητής αμφισβητείται, όπως συμβαίνει τώρα με τον Αλόνσο, ο σύλλογος πρέπει να κατεβαίνει στα αποδυτήρια και να καθιστά σαφές στους παίκτες ότι την εξουσία την έχει ο προπονητής. Φαίνεται προφανές ότι ο Φλορεντίνο δεν το έχει κάνει αυτό με τον Αλόνσο.

Ε: Έχει διαχειριστεί άσχημα τους αστέρες ο Τσάμπι;

Α: Από το πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο κινούταν ως παίκτης, λέγεται ότι ο Τσάμπι δεν έχει την ενσυναίσθηση και τη συναισθηματική νοημοσύνη ενός Ντελ Μπόσκε ή ενός Αντσελότι, ανθρώπων με πατερναλιστικό στυλ ηγεσίας. Ο Τσάμπι Αλόνσο είναι ένας πιο ψυχρός άνθρωπος, χωρίς τις συναισθηματικές δεξιότητες που επιτρέπουν να κερδίσεις την αγάπη και τον σεβασμό ανθρώπων τόσο ανώριμων και ιδιότροπων όσο οι αστέρες της Ρεάλ Μαδρίτης. Εκεί, κι όχι στην υπερβολική τακτική, θα μπορούσε να βρίσκεται το απόλυτο κλειδί της σύγκρουσης. Κάποιοι πίστευαν ότι ο Τσάμπι Αλόνσο θα μπορούσε να γίνει «φίλος των παικτών», αλλά δεν είναι, δεν νιώθει απόλυτα άνετα να αλληλεπιδρά μαζί τους.

Ε. Η προτιμησιακή μεταχείριση του Φλορεντίνο προς τους αστέρες, ωστόσο, μπορεί να καταλήξει να του γυρίσει μπούμερανγκ: έφυγε απ’την πρώτη του προεδρία μετανιώνοντας που είχε κακομάθει υπερβολικά τους galácticos.

Α. Αν κοιτάξετε τις αλληλεπιδράσεις του με τους παίκτες, φαίνεται ότι του αρέσει να είναι ο καλός αστυνομικός στη διαχείριση των αστέρων, όπως έδειξε η σύγκρουση Βινίσιους/Αλόνσο. Στα κάνει μπάχαλο ένας παίκτης και αμαυρώνει το έμβλημα της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά συναινείς στο να μην ζητήσει συγγνώμη απ’τον προπονητή. Κακομαθημένοι παίκτες, αλλά όταν ο Φλορεντίνο έπρεπε να διαχειριστεί συμβόλαια με τα αστέρια, δεν ήταν καθόλου επιεικής. Όπως η διάσημη φράση που φαίνεται ότι είπε στον Σέρχιο Ράμος: «Νομίζεις ότι διαπραγματευόμαστε, αλλά δεν διαπραγματευόμαστε». Καθάρισε έναν θρύλο όπως ο Ράμος με μια απόλυτη ψυχρότητα. Με τον Ζιντάν, το αγαπημένο του παιδί, το έμβλημά του τόσο ως παίκτη όσο και ως προπονητή, κατέληξε σκατά και δεν μιλάνε. Ο Ζιντάν έφυγε απότομα, επικρίνοντας δημόσια το διοικητικό συμβούλιο, δηλαδή, τον Φλορεντίνο Πέρεθ. Υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικοί Φλορεντίνοι στην αντιμετώπισή του προς τους παίκτες.

Ε. Δεδομένου ότι ο προπονητής είναι πάντα ο αδύναμος κρίκος σ’ένα κακό σερί αποτελεσμάτων, μπορεί ο οπαδός να καταλήξει να αναπτύξει μεγαλύτερο μένος εναντίον των παικτών;

Α. Ας υποθέσουμε ότι ο Τσάμπι Αλόνσο δεν έχει ξεκινήσει καμία κόντρα με τους παίκτες, αλλά ότι έχουν αλλάξει από μόνοι τους. Δεν θα’χουν σκάψει τον τάφο τους; Αν κι ο προπονητής είναι πάντα ο ιδανικός αποδιοπομπαίος τράγος, για πρώτη φορά, βλέπω τον madridismo διχασμένο ανάμεσα στο να κατηγορεί τον προπονητή και τους παίκτες. Ένας προπονητής-αποδιοπομπαίος τράγος λειτουργεί σαν αλεξικέραυνο. Τον Λοπετέγι δεν τον άντεχε κανείς ούτε μέρα παραπάνω. Η εκστρατεία εναντίον του Πελεγκρίνι ήταν κολασμένη επειδή η ομάδα δεν έπαιζε τίποτα. Τον Μπενίτεθ ο κόσμος ήθελε να σκοτώσει. Αλλά ο Τσάμπι Αλόνσο έχει πίστωση σ’ένα τμήμα του κοινού. Έτσι, υποθέτοντας ότι η χημεία προπονητή-παίκτη δεν έχει υπάρξει η καλύτερη, ίσως το πρόβλημα είναι απλώς ένα αθλητικό ζήτημα, κακού σχεδιασμού, ενός ρόστερ που μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί που μπορεί.

Σπίτι των αστείων

Όλες αυτές οι συζητήσεις για μάχες εξουσίας μεταξύ άκαμπτων προϊσταμένων και άτακτων υπαλλήλων μπορούν πραγματικά να συνοψιστούν σε μια μόνο σκηνή. Κάποιοι πιστεύουν ότι κανείς στον κόσμο δεν κλωτσάει τη μπάλα καλύτερα από τον Λούκα Μόντριτς. Αλλά το χτύπημα του Κροάτη δεν ήταν αρκετά ακριβές για τον Ράφα Μπενίτεθ. Κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης, όταν ήταν προπονητής της Μαδρίτης, ο Μπενίτεθ εξήγησε στον Κροάτη παίκτη πώς έπρεπε να χτυπάει τη μπάλα. Η διόρθωση έμεινε ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της τεταμένης σχέσης μεταξύ των αστέρων και του προπονητή. Στη λογική των παικτών -αλήτικη, αν θέλετε- ο Μπενίτεθ δεν είχε ξεπεράσει ποτέ την τρίτη κατηγορία ως παίκτης, κι όμως έδινε μαθήματα επαφής της μπάλας στον καλύτερο μέσο της γενιάς του. Ο Μπενίτεθ, ο οποίος κατέληξε χωρίς δουλειά επειδή η τακτικά άκαμπτη Μαδρίτη του ήταν τόσο βαρετή, σχεδόν αφόρητη, προσπάθησε να αρνηθεί το συμβάν με τον Μόντριτς στη συνέχεια, αλλά στην πραγματικότητα, το επιβεβαίωσε σημείο προς σημείο. «Δεν είπα στον Μόντριτς να μην σουτάρει με το εξωτερικό, ούτε είπα στον Κριστιάνο Ρονάλντο πώς να εκτελεί τα φάουλ. Μια φορά είπα στον Μόντριτς ότι σε μια πάσα τριών μέτρων, τη δίνει με το εσωτερικό, ώστε η μπάλα να φτάσει καθαρά στον συμπαίκτη σου, χωρίς φάλτσα. Αυτό είναι απλώς ένα σχόλιο σε μια προπόνηση, αλλά όταν οι άνθρωποι θέλουν να μεγαλοποιήσουν τα πράγματα, τα μεγαλοποιούν».

Αυτή τη βδομάδα, ο δημοσιογράφος και καθηγητής José Miguel Villarroya εξαπέλυσε μια ενδιαφέρουσα ειρωνεία για τη μπαρόκ merengue κρίση στην διαδικτυακή εκπομπή του Siro López. Εν ολίγοις: «Οι παίκτες ξέρουν ότι δεν θα τους συμβεί τίποτα ό,τι και να κάνουν. Αφού ο σύλλογος τους έχει επιτρέψει τα πάντα, πιστεύουν ότι κουμάντο κάνουν αυτοί... Στον Φλορεντίνο δεν πας να πεις αυτές τις ιστορίες, αυτός είναι επικεντρωμένος στο μέλλον του συλλόγου, στο ατελείωτο γήπεδο και στα VIP θεωρεία. Αν πεις στον Φλορεντίνο ότι ο πατέρας του Έντρικ παραπονέθηκε [επειδή ο γιος του δεν παίζει], θα σε διαολοστείλει... Πού είναι ο αθλητικός διευθυντής που γνωρίζει τα προβλήματα της ομάδας; Χρειαζόμαστε τρεις αριστερούς εξτρέμ όταν δεν έχουμε φορ; Πού είναι ο μέσος που μπορεί να παίξει τη μπάλα; Αυτό είναι μπάχαλο! Κι από πάνω έχεις έναν πρόεδρο που πιστεύει ότι οι προπονητές είναι αναλώσιμοι, ότι θα προπονούσε κι ο ίδιος! Είναι πολύ ωραίο να διοικείς τη Μαδρίτη σαν μια επιχείρηση, αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν είναι επιχείρησης. Ποια είναι η λογική [florentinista] πίσω απ’αυτό; Ότι αυτοί που παράγουν χρήματα είναι οι παίκτες, όχι ο προπονητής. Πολύ ωραία. Αλλά θα’πρέπε να ξέρετε κύριε ότι αν δεν κερδηθεί τίποτα, κι αυτοί οι παίκτες επίσης θα αξίζουν λιγότερα. Την περασμένη σεζόν δεν κερδήθηκε τίποτα κι ούτε και τη φετινή πρόκειται να κερδηθεί τίποτα, σας προειδοποιώ τώρα!».

Έτσι είναι τα πράγματα στον λευκό οίκο, ένα γραφείο ακόμα πιο χαοτικό κι απ’τον άλλο Λευκό Οίκο.

Ο Vinícius και η Real Madrid βαδίζουν χέρι χέρι

Του José Félix Díaz, διευθυντή σύνταξης της As

Οι ηγέτες, ξεκινώντας απ’τον πρόεδρο, είναι ήσυχοι με τον επιθετικό, ειδικά αφού άκουσε τον «λόγο» για την πρόσφατη πτώση της φόρμας του

Ο Βινίσιους άκουσε την κριτική του κοινού του Μπερναμπέου σε ορισμένα σημεία κατά τη διάρκεια του αγώνα με τη Μάντσεστερ Σίτι. Ο Βραζιλιάνος, πιστός στη συνήθειά του, προσπάθησε τα πάντα, αλλά η ευστοχία δεν ήταν στο πλάι του. Δεν ανησυχεί για την κριτική των οπαδών, την οποία καταλαβαίνει, αλλά για το να ανακτήσει την καλύτερη φόρμα του στο γήπεδο.

Όπως έχει ομολογήσει μέσα στ’αποδυτήρια, δεν καταλήγει να φτάσει στο απόγειο της φυσικής του κατάστασης, κάτι που επιβαρύνει το σύνηθες εκρηκτικό και μακράς διαρκείας στυλ παιχνιδιού του. Το δυνατό του σημείο ήταν πάντα το τελευταίο κομμάτι των αγώνων, αλλά αυτή η εκρηκτικότητα αντιστέκεται τους τελευταίους μήνες, ή τουλάχιστον δεν εμφανίζεται όπως πριν.

Οι ηγέτες, ξεκινώντας απ’τον πρόεδρο, είναι ήσυχοι με τον επιθετικό, ειδικά αφού άκουσε τον «λόγο» για την πρόσφατη πτώση της φόρμας του επιθετικού, κάτι που επαναλαμβάνεται στις αναφορές που συγκεντρώνονται στο Valdebebas σχετικά με την στιγμή του ρόστερ. Ανησυχεί το ότι το γκρουπ δεν βρίσκει αυτήν την κορυφαία στιγμή φυσικής κατάστασης, το οποίο καταλήγει να’χει επίπτωση σ’αυτό που συμβαίνει στο γήπεδο. Η σωματική πτώση έχει έρθει μαζί με την απώλεια του προβαδίσματος που είχε η λευκή ομάδα έναντι της Μπαρτσελόνα.

Ο Βινίσιους παραμένει ήρεμος. Συνδυάζει καλούς αγώνες με άλλους με έλλειψη ευστοχίας, αλλά αναγνωρίζει ότι μόλις ανακτήσει αυτό το σημείο της φόρμας, όλα θα αλλάξουν. Δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτό, όπως ούτε και για την εγγύτητα του συλλόγου ανά πάσα στιγμή. Δεν υπάρχει καμία απόσταση ανάμεσα στους ηγέτες και τον παίκτη.

Είναι τέτοια η εμπιστοσύνη στον επιθετικό και στη σημασία που έχει στο παρόν και το μέλλον της madridista οντότητας, που στο Valdebebas θεωρούν σίγουρη την ανανέωση ενός συμβολαίου που λήγει σε 1,5 χρόνο. Το να αφήνει τον χρόνο να περνάει περιμένοντας τη λήξη των συμβολαίων είναι κάτι που δεν μπαίνει στα σχέδια της Ρεάλ Μαδρίτης.

Επισφράγιση της παραμονής

Και οι δύο πλευρές, παίκτης και πρόεδρος, διατηρούν μια εξαιρετική σχέση κι ο διάλογος ανάμεσά τους είναι διαρκής. Σ’αυτές τις συνομιλίες έχουν συζητήσει για το μέλλον και για την πιθανότητα να εμφανιστεί στον ορίζοντα μια νέα συμφωνία με την οποία θα σφραγίσουν την παραμονή του Βραζιλιάνου στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Βινίσιους έχει καταστήσει σαφές στους πρόσφατους αγώνες ότι η συνεννόησή του με τον Τσάμπι Αλόνσο είναι εμφανής μετά από βδομάδες έντασης μετά το Clásico και τις χειρονομίες του Βραζιλιάνου, για τις οποίες ζήτησε συγγνώμη. Από’κείνη τη στιγμή και μετά, ο Βραζιλιάνος είναι άθικτος για τον προπονητή. Το να προσπαθεί είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Το κάνει ξανά και ξανά, και ο πρώτος που ξέρει ότι το σερί του επιθετικού θα αλλάξει είναι ο ίδιος ο Τσάμπι Αλόνσο.

Η 21μελής αποστολή για την Alavés

Τερματοφύλακες: Courtois, Lunin και Sergio Mestre. 

Αμυντικοί: Asensio, Rüdiger, Huijsen, Joan Martínez και Valdepeñas.

Μέσοι: Bellingham, Valverde, Tchouameni, Arda Güler, Ceballos, Cestero και Thiago.

Επιθετικοί: Vinicius Jr., Mbappé, Rodrygo, Gonzalo, Brahim Díaz και Mastantuono.

Ο Endrick φεύγει ακόμα κι αν φύγει ο Xabi

Του Marco Ruiz

Η συμφωνία δανεισμού μεταξύ Ρεάλ Μαδρίτης και Λυών είναι σταθερή. Ο Βραζιλιάνος θα φύγει δανεικός τον Ιανουάριο για να αποκτήσει εμπειρία ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Η σύντομη εμφάνιση του Έντρικ εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι πυροδότησε μια συζήτηση. Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να δείξει ο Βραζιλιάνος ότι είναι ένας υποτιμημένος παίκτης. Και τώρα που ο Τσάμπι είναι σε τεντωμένο σχοινί, συζητείται το να υπάρξει μια πιθανή ανατροπή στην κατάστασή του και να καταλήξει να παραμείνει για να εξαντλήσει τις πιθανότητές του μ’έναν πιθανό νέο προπονητή. Ωστόσο, όπως έχει μπορέσει να μάθει η AS, η κατάσταση του Βραζιλιάνου δεν μπορεί να αλλάξει πια. Θα πάει δανεικός στην Ολιμπίκ Λυών, όπως συμφωνήθηκε μεταξύ των δύο συλλόγων και του παίκτη.

Για τη Μαδρίτη, η αποχώρηση του Έντρικ είναι μια καλή επιχείρηση, όπως είναι η δομή του ρόστερ απ’την αρχή της σεζόν. Η εμφάνιση του Γκονζάλο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων οδήγησε τον προπονητή να θέλει ποντάρει επίσης και στον canterano, ο οποίος αντιπροσωπεύει γι’αυτόν έναν ρόλο καθαρού 9ριού τον οποίο δεν έχει στο ρόστερ. Ο Τσάμπι βλέπει τον Έντρικ ως έναν πιο δυναμικό παίκτη και λιγότερο περιοχής, παρά την αναμφισβήτητη ικανότητά του στο γκολ. Και το να έχει δύο παίκτες, τον Γκονζάλο και τον Έντρικ, για τα λίγα λεπτά που αφήνει ο Μπαπέ, δεν είναι εφικτό.

Με τον δανεισμό βγαίνουν όλοι κερδισμένοι. Ο Έντρικ έχει βρει τον προορισμό που ήθελε, μια ομάδα που να παίζει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις και στην οποία να έχει εγγυημένη θέση βασικού κι όπου θα αρχίσει να κερδίζει προβολή για να προσπαθήσει να εντυπωσιάσει τον Αντσελότι και να εξασφαλίσει μια θέση με τη Βραζιλία στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο, έναν απ’τους κύριους βραχυπρόθεσμους στόχους του. Απ’την άλλη πλευρά, με τον δανεισμό, η Ρεάλ Μαδρίτης προστατεύει την επένδυσή της, καθώς έχει ήδη δαπανήσει πάνω από 60 εκατομμύρια ευρώ για την επιχείρηση του Έντρικ. Και συνεχίζει να έχει πίστη στον παίκτη για το μέλλον. Επομένως, έπρεπε να τον κρατήσει ενεργό ώστε να μην συνεχίσει να υποτιμάται.

Κατ' εξαίρεση, τόσο ο παίκτης όσο και η Ρεάλ Μαδρίτης προσπάθησαν να περιμένουν όσο το δυνατόν περισσότερο για να υλοποιηθεί ο δανεισμός, όχι λόγω μιας υποθετικής αποχώρησης του Τσάμπι Αλόνσο, αλλά σε περίπτωση που η κατάσταση στη θέση άλλαζε λόγω ενός απροσδόκητου τραυματισμού. Αλλά η συμφωνία είναι πλέον οριστική, επίσης και λόγω επιθυμίας της Λυών, λόγω των συνθηκών. Ο Ουρουγουανός Σατριάνο, ο οποίος έφτασε τις τελευταίες μέρες της μεταγραφικής περιόδου, δεν έχει καλή απόδοση και ο καλύτερος παίκτης της στην επίθεση, ο Fofana, έχει τραυματιστεί. Αυτή τη στιγμή είναι 5^η στο πρωτάθλημα, εκτός θέσης για το Champions League.

Ένα συμβόλαιο με πολλές πτυχές

Η εφημερίδα O Globo δημοσίευσε πριν από λίγους μήνες ένα λεπτομερές ρεπορτάζ για αρκετά απ’τα μπόνους που περιλαμβάνονται στη συμφωνία μεταγραφής του Έντρικ ανάμεσα σε Παλμέιρας και Ρεάλ Μαδρίτης. Αφήνοντας κατά μέρος τους φόρους και τις προμήθειες, η Ρεάλ Μαδρίτης πλήρωσε ένα σταθερό ποσό 35 εκατομμυρίων ευρώ. Αλλά αυτό το ποσό έχει αυξηθεί από τότε. Υπάρχουν στόχοι κάθε είδους. Για κάθε γκολ, ασίστ ή πέναλτι που κερδίζει, για παράδειγμα, ο λευκός σύλλογος πληρώνει 35.000 ευρώ. Κάθε αγώνα που ξεκινάει βασικός (αν παίξει τουλάχιστον 45 λεπτά) πληρώνει 75.000 ευρώ. Αν κατακτήσει τη La Liga, η Μαδρίτη πρέπει να πληρώσει μισό εκατομμύριο ευρώ εάν ο Έντρικ ξεκινήσει βασικός σε 8 αγώνες και 1 εκατομμύριο ευρώ εάν ξεκινήσει βασικός σε 18. Και εάν κατακτήσει το Champions League, 1 εκατομμύριο ευρώ εάν ο Έντρικ παίξει 4 αγώνες σε αυτήν την έκδοση ή 2 εκατομμύρια ευρώ εάν παίξει 8.

Η συμφωνία μεταγραφής του Έντρικ περιλαμβάνει κι άλλα μπόνους που βασίζονται σε ατομικά βραβεία. Εάν ο Έντρικ κερδίσει το βραβείο Golden Boy, πάντα σύμφωνα με το ρεπορτάζ που παρείχε η O Globo, η Μαδρίτη πρέπει να πληρώσει στην Παλμέιρας 1 επιπλέον εκατομμύριο ευρώ, εάν τερματίσει στην πρώτη τριάδα για το Χρυσό Παπούτσι ή το The Best, ακόμη 1 εκατομμύριο ευρώ. και εάν κερδίσει τη Χρυσή Μπάλα ή το The Best, 2 εκατομμύρια ευρώ επιπλέον. Όλα αυτά ισχύουν μέχρι το 2030, με μια μέγιστη πληρωμή μπόνους 25 εκατομμυρίων ευρώ.

Ο Huijsen στοχεύει στη Vitoria κι ο Mbappé περιμένει

Του Sergio Rodríguez

Ο κεντρικός αμυντικός προπονήθηκε με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του κι ο Γάλλος το’χει κάνει στο γυμναστήριο

Η Ρεάλ Μαδρίτης επέστρεψε στην δουλειά μετά από μια μέρα ρεπό μετά την ήττα της από τη Μάντσεστερ Σίτι στο Μπερναμπέου. Οι παίκτες του Τσάμπι Αλόνσο αντιμετωπίζουν τον αγώνα της La Liga εναντίον της Αλαβές με κάποια βελτίωση, αλλά όχι αρκετή για να πείσουν.

Οι αισθήσεις δείχνουν ότι ο Τσάμπι Αλόνσο θα μπορέσει να υπολογίσει στον Χάουσεν για τον αγώνα στη Βιτόρια. Ο κεντρικός αμυντικός προπονήθηκε σήμερα με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του και θα ανακουφίσει μια άμυνα που έχει αποδυναμωθεί απ’τις απουσίες.

Ο madridista προπονητής έχει 9 επιβεβαιωμένες απουσίες για τον αγώνα εναντίον της Αλαβές. Οι Αλάμπα (τραυματίας), Μιλιτάο (τραυματίας), Καρβαχάλ (τραυματίας και τιμωρημένος), Καρέρας (τιμωρημένος), Έντρικ (τιμωρημένος), Φραν Γκαρθία (τιμωρημένος), Μεντί (τραυματίας), Καμαβινγκά (τραυματίας) και Τρεντ (τραυματίας) δεν θα είναι διαθέσιμοι γι’αυτή την αγωνιστική.

Στην περίπτωση των Carreras, Endrick και Carvajal, δεν θα μπορέσουν να παίξουν μέχρι το 2026 λόγω της τιμωρίας τους για δύο αγωνιστικές. Το μεγαλύτερο ερωτηματικό παραμένει ο Mbappé. Ο Γάλλος ήταν στον πάγκο εναντίον της City, αλλά ούτε έπαιξε ούτε έκανε ζέσταμα με τους συμπαίκτες του λόγω ενοχλήσεων στο αριστερό του γόνατο. Δύο μέρες πριν απ’τον αγώνα πρωταθλήματος, προπονείται στο γυμναστήριο για να προσπαθήσει να είναι έτοιμος για τον αγώνα στη Βιτόρια.

Ο Brahim θα αναχωρήσει τη Δευτέρα για να ενταχθεί στο Μαρόκο... αφού παίξει στη Vitoria

Του Juan Castro

Η εθνική του κάνει το ντεμπούτο της εντός έδρας στο Copa África, το οποίο ξεκινά την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου

Με την επίσκεψη στη Βιτόρια την επόμενη Κυριακή, ο Brahim Díaz θα ολοκληρώσει τη συμμετοχή του στη La Liga για το 2025. Το νούμερο 21 της Ρεάλ Μαδρίτης θα πρέπει να ταξιδέψει στο Μαρόκο τη Δευτέρα για να ενταχθεί στην εθνική του ομάδα για το Copa África, το οποίο ξεκινά την επόμενη Κυριακή, 21 Δεκεμβρίου. Το Μαρόκο περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή, καθώς η FIFA υποχρεώνει τους συλλόγους να παραχωρήσουν τους παίκτες τους μέχρι αυτή τη Δευτέρα (το αργότερο), καθώς το αφρικανικό κύπελλο είναι μια επίσημη διεθνής διοργάνωση.

Ο Μπραίμ (BD) θα’χει εναντίον της Αλαβές την ευκαιρία να αυξήσει στα στατιστικά του, τα οποία, σ’αυτή τη σεζόν 25-26 της La Liga, είναι 11 αγώνες και 2 ασίστ. Στο Champions League, έχει παίξει και στους 6 αγώνες και έχει σκοράρει 1 γκολ.

Ο BD είναι το νούμερο 10 της εθνικής ομάδας, ο μεγάλος σταρ της (λόγω της απουσίας του αρχηγού Achraf Hakimi, ο οποίος εξακολουθεί να είναι τραυματίας), και στο Μαρόκο τον περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες για να’ναι κομμάτι κλειδί στο ντεμπούτο των «Λιονταριών του Άτλαντα», που έχει προγραμματιστεί για την Κυριακή, 21/12, στις 9:00 μ.μ. εναντίον των Κομορών στο στάδιο Prince Moulay Abdellah στο Ραμπάτ. Με την εθνική του ομάδα, έχει σκοράρει 8 γκολ σε 15 εμφανίσεις.

Η Μαδρίτη δεν ξεχειλίζει ακριβώς από παίκτες, αλλά για τον Brahim, αυτή είναι επίσης μια χρυσή ευκαιρία, καθώς το Copa África, και μάλιστα στην έδρα τους, αντιπροσωπεύει το πρώτο του μεγάλο τουρνουά με την εθνική ομάδα που διευθύνει ο Walid Regragui.

Το αφρικανικό τουρνουά, το οποίο θα είναι πολύ δύσκολο λόγω της ποιότητας των υποψηφίων (Νιγηρία, Καμερούν, Αίγυπτος, Ακτή Ελεφαντοστού...), θα διαρκέσει μέχρι τις 18 Ιανουαρίου, τη μέρα του τελικού στο Ραμπάτ, και θα διεξαχθεί κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών.

Το Μαρόκο βρίσκεται στον Α' όμιλο με τις Κομόρες, το Μάλι και τη Ζάμπια.

Ένα ακυβέρνητο αποδυτήριο

Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca

Ο Τσάμπι Αλόνσο θα απολυθεί αργά ή γρήγορα, αλλά η αποτυχία θα’ναι περισσότερο της Ρεάλ Μαδρίτης παρά δική του. Επειδή το πρόβλημα θα παραμείνει, και δεν είναι άλλο από ένα τοξικό και βολεμένο αποδυτήριο, ορφανό από ηγεσία και κακομαθημένο απ’τον Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος έχει καταλήξει να επαναλάβει το ίδιο λάθος που τον οδήγησε να παραιτηθεί στην πρώτη του θητεία: «Τους έχω κακομάθει και έχουν μπερδευτεί». 20 χρόνια αργότερα, η ιστορία είναι σε καλό δρόμο για να επαναληφθεί. Η σύμπτωση δύο παρόμοιων επεισοδίων στα οποία ένας σταρ αμφισβητεί την εξουσία του προπονητή σε δύο επιφανείς συλλόγους όπως η Λίβερπουλ και η Ρεάλ Μαδρίτης, και οι διαμετρικά αντίθετοι τρόποι με τους οποίους αντιμετωπίστηκαν οι υποθέσεις Σαλάχ και Βινίσιους, καταδεικνύουν την αδράνεια του λευκού ιδρύματος.

Το ρηξικέλευθο πρότζεκτ του Τσάμπι Αλόνσο να εφαρμόσει ένα σύγχρονο, πιο συλλογικό και καλύτερα δουλεμένο στυλ ποδοσφαίρου έχει ματαιωθεί απ’την λίγη συμμετοχή και την απόρριψη ορισμένων, εγωιστών και λίγης δέσμευσης, παικτών που αρνούνται να πιέσουν κι ενεργοποιούνται μόνο σε ξεχωριστές βραδιές όπως αυτή εναντίον της Μάντσεστερ Σίτι ή όταν τους εκθέτει ένας κατώτερος αντίπαλος. Ορισμένοι παίκτες που πιστεύουν ότι είναι καλύτεροι από ό,τι είναι στην πραγματικότητα κι έχουν την αναίδεια να διαρρέουν ότι το πρόβλημα έχει υπάρξει η έλλειψη σύνδεσης με τον προπονητή, όταν η αποσύνδεση είναι αυτωνών απ’τη δουλειά, την απαίτηση και την καθημερινή δέσμευση. Παίκτες όπως οι Βινίσιους, Μπέλιγχαμ, Βαλβέρδε και Καμαβινγκά, οι οποίοι εδώ και 1,5 έτος δεν έχουν μια απόδοση σύμφωνη με το καθεστώς τους και οι οποίοι μετατρέπονται σ’ένα πρόβλημα λόγω της ανυπακοής τους. Με την απάθειά τους παρέσυραν τον πιο επιτυχημένο προπονητή του συλλόγου, έναν Αντσελότι, ο οποίος δημιούργησε μια πατρική σχέση μαζί τους, και τώρα είναι σε καλό δρόμο για να κάνουν το ίδιο και μ’έναν Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος κράτησε αποστάσεις επειδή ερχόταν προειδοποιημένος. Ήρθε για να ενσταλάξει μια εργασιακή ηθική που αυτή η ομάδα χρειάζεται απεγνωσμένα, επειδή δεν έχει πια τόσο ταλέντο όσο στις μέρες των Κριστιάνο, Μπενζεμά, Μόντριτς, Κρος, Ράμος ή Μαρσέλο, αλλά απ’το club τον υποστήριξαν μόνο με ψήγματα. Εκτός απ’τους Μπαπέ και Κουρτουά, δεν υπάρχουν άλλοι παίκτες που να κάνουν τη διαφορά, ούτε μέσω της ποδοσφαιρικής τους ποιότητας ούτε μέσω της ηγεσίας. Οι Βινίσιους, Μπέλιγχαμ και Βαλβέρδε ζουν εδώ και καιρό με τις αναμνήσεις των ένδοξων ημερών τους και τις φευγαλέες εκλάμψεις.

Η εμμονή του προέδρου με την ιδιοκτησιακή αναδιάρθρωση του συλλόγου έχει μεταφραστεί σε παραμέληση του ρόστερ, τόσο όσον αφορά την απόκτηση ενός οργανωτή παγκόσμιας κλάσης, το οποίο είναι απαραίτητο από τότε που έφυγε ο Κρος, όσο κι όσον αφορά την απαλλαγή απ’τα τοξικά στοιχεία σε ένα αποδυτήριο που έχει γίνει ακυβέρνητο. Αν τελικά απολύσουν τον Αλόνσο, δεν θα’χει ποιος θα’ρθει μετά· όσο αυτοί οι ιδιότροποι παίκτες διατηρούν τέτοια δύναμη, η Ρεάλ Μαδρίτης θα συνεχίσει να’χει το ίδιο πρόβλημα.

Το μέλλον του Xabi κρέμεται από μια κλωστή

Του José Félix Díaz, διευθυντή σύνταξης της As

Η ετυμηγορία είναι ξεκάθαρη: στον επόμενο αγώνα παίζει το κεφάλι του. Οι παίκτες είναι στο πλευρό του, αλλά δεν αρκεί. Η φυσική κατάσταση του ρόστερ προκαλεί ανησυχία.

Η παραμονή του Xabi Alonso κρέμεται από μια κλωστή. Αυτό που ήταν μια σαφής βελτίωση στη συμπεριφορά, δεν αρκούσε για να νικήσουν τη Manchester City. Ούτε κι αυτή η σχέση που φαίνεται να υπάρχει μεταξύ προπονητή και παικτών στους τελευταίους αγώνες έχει χρησιμεύσει ως επιχείρημα ώστε η λευκή ομάδα να ανακτήσει το παιχνίδι και την φυσική της κατάσταση. Δεν της φτάνει. Μια Real Madrid που παίζει με φουλ γκάζι δεν ήταν αρκετή για να νικήσει μια ομάδα του Guardiola που δεν είναι ούτε κατά διάνοια αυτό που έφτασε να’ταν κάποτε.

Στο Valdebebas, προτιμούν να κάνουν τις αναλύσεις εν ψυχρώ κι αυτό που έχουν παρατηρήσει τις τελευταίες βδομάδες είναι ότι η ομάδα δεν φτάνει ούτε κατά διάνοια στην επαρκή σωματική πληρότητα, το οποίο καταλήγει να’ναι καθοριστικό στην προσπάθεια να κερδίσει αγώνες, μια κατάσταση που γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Αυτό είναι ένα αντικειμενικό γεγονός, όπως αποδεικνύεται απ’το ότι στους τελευταίους 5 αγώνες πρωταθλήματος η Barcelona έχει συγκεντρώσει 9 περισσότερους βαθμούς απ’την ομάδα που προπονεί ακόμη ο Alonso.

Μπροστά σ’αυτήν την κατάσταση, η ετυμηγορία είναι σαφής. Ο Xabi παίζει το κεφάλι του στον επόμενο αγώνα, μετά στον επόμενο κι αργότερα στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς εναντίον της Σεβίλλης. Η αμφιβολία έχει εγκατασταθεί εδώ και δύο βδομάδες στην ευγενή ζώνη του Σαντιάγο Μπερναμπέου και δεν εξαφανίζεται. Σ’αυτό το σημείο, τα άσχημα αποτελέσματα θα καθορίσουν αν το περιθώριο περίοδος αναμονής γι’αυτή τη βελτίωση που έρχεται, θεωρηθεί εξαντλημένο ώστε να προχωρήσουν στην αλλαγή προπονητή. Γνωρίζετε ήδη ότι σ’αυτές τις καταστάσεις όλα καταρρέουν μέσω του πάγκου.

Το Bernabéu έδειξε τα νύχια του για πρώτη φορά αυτή τη σεζόν. Αυτό που πρόσφερε ο Xabi και η ομάδα του δεν ήταν αρκετό. Αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν αρέσει στο διοικητικό συμβούλιο, εκτός προφανώς απ’το να μην κερδίζουν, είναι να εκφράζουν οι οπαδοί τη δυσαρέσκειά τους μ’αυτό που βλέπουν. Λέγεται ότι οι κερκίδες είναι οι κριτές των επαγγελματιών και για άλλη μια φορά θα γίνει έτσι. Το απόγευμα της Πέμπτης, οι Jugones de La Sexta συζήτησαν τη σημασία του αγώνα της Κυριακής εναντίον της Αλαβές, αλλά η εξέταση θα’ναι διαρκής, πέρα απ’το τι θα συμβεί στη Βιτόρια. Η εμπιστοσύνη είναι υπό αμφισβήτηση, όπως έχει μπορέσει να μάθει η AS.

Να σταματήσει η αιμορραγία

Η λέξη «τελεσίγραφο» δεν είχε εμφανιστεί μέχρι τώρα, αλλά οι ήττες εναντίον της Θέλτα και της Μάντσεστερ Σίτι έχουν επιταχύνει τη διαδικασία και τώρα μόνο τα αποτελέσματα θα κρατήσουν τον Τσάμπι Αλόνσο στη θέση του, αλλά θα πρέπει να’ρθουν με βελτίωση, κάτι δύσκολο όταν η ομάδα έχει συσπειρωθεί γύρω απ’τον προπονητή κι αυτή η βελτίωση δεν έχει φανεί πουθενά.

Η προνομιακή θέση που είχε η λευκή ομάδα μέχρι πριν από ένα μήνα ανήκει πλέον στο παρελθόν, όπως και η φυσική κατάσταση της ομάδας. Το ερώτημα είναι αν αυτή η ομάδα, ο προπονητής και το ρόστερ μπορούν να ανατρέψουν κάτι που είναι πια κάτι παραπάνω από ανησυχητικό. Και η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη σ’αυτό. Η ομάδα πρέπει να σταματήσει την αιμορραγία αμέσως. Η αντίδραση του κοινού εναντίον του Βινίσιους ήταν εμφανής, αλλά στον σύλλογο εξακολουθεί να υπάρχει εμπιστοσύνη προς τον Βραζιλιάνο, αν και του ζητείται βελτίωση και ευστοχία και μια γενική σωματική βελτίωση, αλλά όχι μόνο απ’τον Βραζιλιάνο.

3 αγώνες πριν την οριστική εξέταση για τον Xabi

Του José Félix Díaz, διευθυντή σύνταξης της As

Πριν λίγες μέρες γινόταν λόγος για το ταξίδι στη Σαουδική Αραβία για το Super Cup ως κλειδί. Τώρα, οι αγώνες εναντίον των Alavés, Talavera και Sevilla αναφέρονται ως η ζώνη της απόφασης.

Το Bernabéu έδειξε τα νύχια του για πρώτη φορά αυτή τη σεζόν. Αυτό που πρόσφερε ο Xabi και η ομάδα του δεν ήταν αρκετό. Η Ρεάλ Μαδρίτης βελτιώθηκε εναντίον της Σίτι τόσο σε επίπεδο παιχνιδιού όσο και σε επίπεδο αισθήσεων. Η στάση των παικτών ήταν αρκετά διαφορετική, αλλά το ποδόσφαιρο καταλήγει να κρίνεται απ’τα αποτελέσματα, και η ήττα εναντίον της ομάδας του Guardiola, παρά τη νέα εμφάνιση και ορισμένες πιο θετικές αισθήσεις, άφησε πίσω της μια αρνητική αντίδραση απ’τις κερκίδες, κάτι που δεν αρέσει στη madridista διοίκηση.

Αυτό που καθορίζει το μέλλον του προπονητή και των παικτών δεν είναι τίποτα άλλο απ’τις νίκες ή, όπως συμβαίνει τις τελευταίες βδομάδες στη Ρεάλ Μαδρίτης, η συσσώρευση λαθών και η αποτυχία των συνεχόμενων τρίποντων, το οποίο τιμωρεί ιδιαίτερα τον Xabi Alonso. Όπως έχει αναφέρει η AS, δεν έχει υπάρξει τελεσίγραφο, αλλά είναι αλήθεια ότι ο λογαριασμός των αποτελεσμάτων πλησιάζει όλο και περισσότερο στο κόκκινο, και είναι αυτό που καταλήγει να υπαγορεύει την απόφαση.

Οι ήττες αφαιρούν αξιοπιστία, κι αυτή του προπονητή εξαντλείται. Το σχοινί σπάει πάντα από εκείνη την πλευρά, κι ο πρώτος που το ξέρει είναι ο ίδιος ο Τσάμπι Αλόνσο. Η προνομιακή θέση που κατείχε η λευκή ομάδα μέχρι πριν από 1 μήνα ανήκει πλέον στο παρελθόν. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, αλλά το περιθώριο που έχουν δώσει οι ηγέτες του Μπερναμπέου για την εξέταση, ή μάλλον, αξιολόγηση, πριν τη λήψη μιας απόφασης, συνεχίζει να υποδεικνύει τον Ιανουάριο ως στιγμή κλειδί.

Η ατμόσφαιρα στα VIP την περασμένη Κυριακή εναντίον της Θέλτα δεν είχε καμία σχέση με της Σίτι, αν και υπάρχει μια λεπτομέρεια που δεν έχει περάσει απαρατήρητη απ’αυτούς που κάνουν κουμάντο στη Ρεάλ Μαδρίτης και είναι ότι οι madridistas οπαδοί άρχισαν πια να δείχνουν αποστασιοποίηση απ’αυτό που είδαν σε ορισμένες στιγμές του δεύτερου ημιχρόνου. Αυτή τη φορά, οι διαμαρτυρίες στόχευαν τόσο τους παίκτες όσο και τον προπονητή, αλλά διαπίστωσαν επίσης ότι το ρόστερ υπερασπίστηκε τον προπονητή του, ή τουλάχιστον έτρεξαν και έδειξαν σημάδια ότι έχουν πει αντίο στην ένταση των προηγούμενων βδομάδων.

Το μήνυμα που συνεχίζει να στέλνει η Ρεάλ Μαδρίτης είναι αυτό της υπομονής, αλλά όπως συμβαίνει με όλα στη ζωή, υπάρχουν όρια και η αντίδραση του Μπερναμπέου έχει τραβήξει την προσοχή, επειδή η νοοτροπία από μόνη της δεν είναι πλέον αρκετή, αλλά απαιτείται κάτι περισσότερο. Το ερώτημα που προσπαθούν να απαντήσουν είναι αν αυτή η ομάδα, ο προπονητής και το ρόστερ μπορούν να ανατρέψουν κάτι που είναι πια κάτι παραπάνω από ανησυχητικό.

Μέχρι το τέλος του 2025 απομένουν 3 αγώνες (Αλαβές, Ταλαβέρα και Σεβίλλη) και η ομάδα πρέπει να σταματήσει αμέσως την αιμορραγία. Στη συνέχεια, θα υπάρξει ένα διάλειμμα 2 βδομάδων πριν απ’τον αγώνα πρωταθλήματος εναντίον της Μπέτις και το Super Cup εναντίον της Ατλέτικο. Λίγες μέρες νωρίτερα, γινόταν λόγος για το ταξίδι στη Σαουδική Αραβία ως κλειδί. Τώρα, οι επόμενοι 3 αγώνες αναφέρονται ως η ζώνη της απόφασης.

Όσον αφορά τη νοοτροπία των παικτών και τις κριτικές, δεν πηγάζει απ’τον αγώνα με τη Σίτι, αλλά απ’τα προηγούμενα. Η αντίδραση του κοινού εναντίον του Βινίσιους ήταν εμφανής, αλλά στο club εξακολουθεί να υπάρχει εμπιστοσύνη προς τον Βραζιλιάνο, αν και του ζητείται βελτίωση και ευστοχία. Όπως συμβαίνει και με τον Μπέλιγχαμ, ενώ κάποιοι στα επίσημα χειροκροτούσαν ειρωνικά με την παρουσία και την απόδοση του Έντρικ στα 10 λεπτά που ήταν στον αγωνιστικό χώρο, τα οποία έρχονται να προστεθούν στα άλλα 10 λεπτά που έχει φέτος σε όλη τη σεζόν.

Οι 11άδες του Real Madrid - Manchester City

 

Madrid: Courtois, Valverde, Asencio, Rüdiger, Carreras, Tchouameni, Ceballos, Bellingham, Rodrygo, Gonzalo και Vinicius

Πάγκος: Lunin, Fran González, Fran García, Joan Martínez, Valdepeñas, Arda Güler, Cestero, Endrick, Mbappé, Brahim και Mastantuono.

City: Donnarumma, Nunes, Dias, Gvardiol, O'Reilly, Nico, Bernardo, Foden, Cherki, Doku και Haaland.

Πάγκος: Trafford, Bettinelli, Reijnders, Ake, Marmoush, Ait-Nouri, Savinho, Khusanov, Bobb και Lewis.

Η 22μελής αποστολή με τη Manchester City

Τερματοφύλακες: Courtois, Lunin και Fran González.

Αμυντικοί: Asensio, Á. Carreras, Fran García, Rüdiger, Joan Martínez και Valdepeñas.

Μέσοι: Bellingham, Valverde, Tchouameni, Arda Güler, Ceballos και Cestero. 

Επιθετικοί: Vinicius Jr., Endrick, Mbappé, Rodrygo, Gonzalo, Brahim και Mastantuono.

Raúl, ένας θρύλος στην θαλάμη

Του Tomás Roncero, αρχισυντάκτη της As

Ο σύλλογος εξετάζει δύο άμεσες επιλογές απ’το σπίτι: τον Άλβαρο Αρμπελόα και τον Σαντιάγο Σολάρι. Υπάρχει όμως επίσης και η επιλογή του Ραούλ, μετά από 6 χρόνια στην Καστίγια, είναι ένας άνθρωπος του συλλόγου.

Το ότι ο Τσάμπι Αλόνσο παίζει αύριο ένα match-ball ως προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης είναι ευρέως αποδεκτό, όχι μόνο στους δρόμους αλλά και στους διαδρόμους του συλλόγου, σ’αυτή την απεγνωσμένη αναζήτηση μιας αχτίδας ελπίδας μετά τα άσχημα αποτελέσματα της ομάδας τον τελευταίο 1,5 μήνα. Είναι δύσκολο να αποδεχτείς το να πας από ένα προβάδισμα 5 βαθμών έναντι της Μπάρτσα σε ένα μειονέκτημα 4 βαθμών. Όλα θα διευθετηθούν κερδίζοντας αύριο τη Σίτι στη ματσάρα του Champions League και δίνοντας συνέχεια την Κυριακή στη Βιτόρια και στις 20/12 εναντίον της Σεβίλλης πριν απ’τις διακοπές των Χριστουγέννων. Αλλά μια συντριπτική ήττα εναντίον της ομάδας του Γκουαρδιόλα θα τέντωνε πολύ το σχοινί. Πάρα πολύ. Θεωρώντας δεδομένο ότι μακάρι να μην πραγματοποιηθεί αυτό το σενάριο, ο σύλλογος εξετάζει δύο εσωτερικές κι άμεσες επιλογές: τον Άλβαρο Αρμπελόα, ο οποίος κάνει καλή δουλειά στην Καστίγια, και τον Σαντιάγο Σολάρι, ο οποίος ήταν πάντα σεβαστός στον σύλλογο και ο οποίος ανέλαβε ήδη για λίγο την ομάδα τη σεζόν 2018-19 μετά την απόλυση του Χουλέν Λοπετέγι.

Έχοντας αποκλείσει τον Ζιντάν (δεσμευμένος με τη Γαλλία για μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026) και τον Κλοπ (σε εθελοντική απόσυρση με το τεράστιο συμβόλαιό του με τη Red Bull κι ο οποίος δεν έπεισε ποτέ πλήρως τον σύλλογο, όπως ανέφερε ο Josep Pedrerol στο El Chiringuito), τολμώ να προτείνω έναν άλλο υποψήφιο που είναι αυτή τη στιγμή διαθέσιμος και θα ήταν ένας πολύ δημοφιλής τεχνικός στους οπαδούς του Μπερναμπέου. Αναφέρομαι στον Ραούλ Γκονζάλες. Ο λευκός θρύλος (κατέχει το ρεκόρ με τις περισσότερες εμφανίσεις στην ιστορία του συλλόγου με 741 αγώνες και είναι ο τρίτος σκόρερ με 323 γκολ, πίσω μόνο από τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Καρίμ Μπενζεμά) γνωρίζει τέλεια τους νεαρούς παίκτες της La Fábrica, που θα μπορούσαν να αναζωογονήσουν το πρώτο ρόστερ, καθώς έχει δουλέψει 6 χρόνια στην Castilla και προηγουμένως κέρδισε το UEFA Youth League με την ομάδα Juvenil A. Κάποιοι μπορεί να μου πουν ότι δεν κατάφερε να οδηγήσει την Castilla στην άνοδο κατά τη διάρκεια αυτών των 6 ετών (έφτασε κοντά με την Eldense), αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο Ζιντάν είχε την θυγατρική στο κάτω μέρος του βαθμολογικού πίνακα όταν κλήθηκε μετά την απόλυση του Ράφα Μπενίτεθ και κέρδισε 3 σερί Champions League…

Ο Ραούλ απολαμβάνει τον σεβασμό της κερκίδας, όπως διαπιστώθηκε στα τελευταία Classic Matches στα οποία έπαιξε. Ο Ραούλ είναι άνθρωπος του συλλόγου και δήλωσε ήδη στο Gala της AS πριν από μια βδομάδα ότι το όνειρό του «μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα είναι να επιστρέψω στο σπίτι μου». Προφανώς, μακάρι να μην χρειαστεί τον σκεφτούμε βραχυπρόθεσμα, γιατί το ιδανικό είναι να ανατρέψει ο Τσάμπι Αλόνσο την κατάσταση κι αυτό θα’ρθει με καλά αποτελέσματα και με μια μεγαλύτερη δέσμευση απ’τους παίκτες, ανεπάρκεια που αναγνώρισε σήμερα ο ίδιος ο Τσουαμενί. Προς το παρόν, πρέπει να νικήσουμε τη Σίτι με κάθε κόστος. Διαφορετικά, η πίεση στον πάγκο θα’ναι πιο έντονη από ποτέ.

Η κλήρωση των 32 του Copa del Rey

Αγώνες νοκ άουτ σε μονό παιχνίδι που θα διεξαχθούν μεταξύ Τρίτης 16 Δεκεμβρίου και Πέμπτης 18 Δεκεμβρίου

Ourense CF - Athletic

Atlético Baleares - Atlético de Madrid

Talavera - Real Madrid

Guadalajara - Barcelona

Real Murcia - Real Betis

Eldense - Real Sociedad

Burgos - Getafe

Cultural - Levante

Eibar - Elche

Deportivo - Mallorca

Racing - Villarreal

Sporting - Valencia

Huesca - Osasuna

Granada - Rayo Vallecano

Albacete - Celta

Alavés - Sevilla

Ο Santi Cañizares επεσήμανε το ιστορικό λάθος της Real Madrid: «Σήμαινε ότι το club υποτασσόταν σε έναν παίκτη»

Του Sergio Torres

Ο πρώην τερματοφύλακας του λευκού club τόνισε την αντίδραση του Βινίσιους στην τελετή απονομής της Χρυσής Μπάλας

Μετά τη συνέντευξη Τύπου του Τσάμπι Αλόνσο, η συζήτηση στράφηκε στην κρίση της Ρεάλ Μαδρίτης, με μερικούς πολύ σκληρούς τίτλους από το πάνελ. Ο Φραν έθεσε ένα ισοπεδωτικό ερώτημα: «Πού είναι οι βαρέων βαρών; Υπάρχουν;», απαιτώντας από τους ηγέτες των αποδυτηρίων να βγουν μπροστά αν το πρόβλημα είναι πραγματικά ο προπονητής.

Ο Σάντι Κανιθάρες ήταν ιδιαίτερα δηκτικός όσον αφορά την επιρροή του συλλόγου στους αστέρες του και την υπόθεση Βινίσιους Τζούνιορ. Ο πρώην τερματοφύλακας ήταν κατηγορηματικός δηλώνοντας ότι «όταν η Ρεάλ Μαδρίτης είναι πάνω από τους παίκτες, δεν υπάρχουν ποτέ προβλήματα· όταν είναι από κάτω τους, ξεκινούν τα προβλήματα» και επεσήμανε ως ένα ιστορικό λάθος την περιφρόνηση του συλλόγου στη Χρυσή Μπάλα, αφού δεν την κέρδισε ο παίκτης τους. «Αυτό σήμαινε ότι η Ρεάλ Μαδρίτης υποτασσόταν σε έναν παίκτη αν δεν του φέρονταν καλά», είπε, προειδοποιώντας ότι τώρα «ο σύλλογος είναι πολύ κάτω από τους παίκτες του όσον αφορά την αντιμετώπιση και τη μιντιακή κάλυψη». Επέκρινε επίσης τη συνολικά κακή απόδοση: «Κανείς τους, εκτός από τον Κουρτουά και τον Μπαπέ, δεν είναι στην καλύτερη δυνατή του κατάσταση», τονίζοντας ότι το ρόστερ «συμπεριφέρεται σαν να ήταν ο Ζιντάν ή ο Ρονάλντο, και δεν είναι».

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τακτικό.

Πέρα απ’τον πίνακα και τη στρατηγική, το πρόβλημα για τους ομιλητές στο El Debate de La Pizarra είναι η ταυτότητα και η εξουσία. Συζήτησαν για ένα ρόστερ «δύσκολο να ενωθεί, χωρίς αρμονία και ηγεσία», για έναν προπονητή που «έχει σταματήσει να παίρνει αποφάσεις» και για αποδυτήρια που αναγνωρίζουν δημόσια την έλλειψη έντασής τους χωρίς συνέπειες. Το συμπέρασμα είχε έντονη απήχηση στο τραπέζι: «Δεν φτάνει πια μόνο η φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης», μια αυστηρή προειδοποίηση εν μέσω της αβεβαιότητας πριν από έναν κρίσιμο αγώνα στο Σαντιάγο Μπερναμπέου.