Του Ulises Sánchez-Flor
Οι δωρεάν έξοδοι των Bale και Luis Suárez αποδίδονται στα σφάλματα στην οικονομική διαχείριση και στην οπτική των Florentino Pérez και Josep María Bartomeu
Οι δύο μεγάλοι σύλλογοι της Ισπανίας, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Barcelona,
απαλλάσσονται εν μέρει απ’τους αστέρες παίκτες τους για να αντιμετωπίσουν την
κρίση του κοροναϊού. Οι υπόλοιποι σύλλογοι ανώτερου επιπέδου στην Ευρώπη δεν
χρειάστηκε να καταφύγουν σε αυτό το δραστικό μέτρο, το οποίο δείχνει ότι η
οικονομική διαχείριση και το αθλητικό όραμα έχουν υπάρξει ανεπαρκή. Έχουν
υπογράψει ακριβά, με απρόσιτούς μισθούς και δεν έχουν μπορέσει να πουλήσουν την
κατάλληλη στιγμή, προβλέποντας την υποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων. Gareth
Bale, James, Luis Suárez, Rakitic ή Arturo Vidal είναι τα παραδείγματα.
Ποδοσφαιριστές που αγοράστηκαν ως είδη πολυτελείας και που έπρεπε να βάλουν σε μια
βιτρίνα με την ταμπέλα πωλείται.
Οι λανθασμένοι υπολογισμοί και η κρίση αναγκάζουν να πρέπει να χαρίσουν τα αστέρια. Μπορεί να περιγραφεί ως αποτυχία που ο Gareth Bale πήγε στην Τότεναμ δωρεάν. Όπως επίσης ότι ο Luis Suárez φτάνει στην Atlético de Madrid ελεύθερος. Προτίθενται να μακιγιάρουν τις επιχειρήσεις με μελλοντικό έσοδα από μεταβλητές εάν επιτευχθούν οι στόχοι. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν παίρνουν ένα σταθερό ποσό γι’αυτούς κι αυτό που έπρεπε να κάνουν η Ρεάλ Μαδρίτης και η Barcelona είναι να ξεφορτωθούν τους ποδοσφαιριστές που είχαν υψηλούς μισθούς. Στην περίπτωση του Μπέιλ ήταν 17 εκατομμύρια ευρώ καθαρά και στου Luis Suárez 15. Επίσης καθαρά. Είναι αποτυχία όταν η Μαδρίτη πρέπει να πληρώσει το μισό του μισθού του Μπέιλ γι’αυτή τη σεζόν και το ίδιο συμβαίνει με τη Barcelona και τον Ουρουγουανό.
Florentino και Bartomeu πρέπει να προβληματιστούν και να
κάνουν αυτοκριτική. Κάνουν επίσης λάθη με τις αποχωρήσεις των αστέρων που δεν
μπορούν πλέον να κρατήσουν. Θα υπάρξουν εκείνοι που θα πουν ότι είναι μια
παρέκκλιση να τα συγκρίνουμε γιατί η Barcelona έχει μεγαλύτερη μισθολογική μάζα
και η Μαδρίτη είναι πιο υγιής. Αλλά αν η Ρεάλ Μαδρίτης αντέχει στα χτυπήματα
της κρίσης είναι επειδή έπρεπε να ζητήσει απ’τους παίκτες της να παραιτηθούν απ’τα
πριμ της περασμένης σεζόν και να μην πάρουν ούτε ένα ευρώ απ’το πρωτάθλημα
(700.000 ευρώ ανά παίκτη) και το Ισπανικό Σούπερ Καπ. (300.000 ευρώ ανά
κεφαλή). Αυτό, συν μια μείωση μισθού κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού και την
πιθανότητα να πρέπει να εξεταστεί μια δεύτερη μείωση.
Ο Florentino γλιτώνει τα πριμ
Ο Μπαρτομέου ήταν πολύ χαρούμενος με έναν προϋπολογισμό που
θα ξεπερνούσε το 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Το πρότζεκτ καταρρέει. Απώλειες και
περισσότερες απώλειες. Φυσικά, έχει γλιτώσει απ’το να πρέπει να ζητήσει απ’τους
παίκτες του να μην πάρουν τα πριμ. Μεταξύ άλλων επειδή η Μπαρτσελόνα δεν κέρδισε
ούτε έναν τίτλο. Έβαλε το κλαμπ στον κρατικό νόμο για τις περικοπές, σε
αντίθεση με τη Ρεάλ Μαδρίτης, και μέχρι τις 5 Οκτωβρίου (τη μέρα που κλείνει η
αγορά) δεν θα κλείσει μάτι κάνοντας υπολογισμούς για να συνεχίσει να μειώνει την
υψηλή μισθολογική μάζα που πνίγει τους λογαριασμούς.
Η σκηνή είναι κρίσιμη στη Ρεάλ Μαδρίτης και στη Barcelona. Ο
Florentino Pérez δεν θέλει να κάνει μεταγραφές επειδή δεν μπορεί να ξοδέψει και
μπροστά στο ρόστερ θα ήταν άσχημο να εκταμιεύσει χρήματα για να φέρει έναν
παίκτη αφότου τους ζήτησε να μειώσουν τον μισθό τους και να μην πάρουν τα πριμ.
Οι πιο αισιόδοξες και γενναιόδωρες εκδοχές λένε ότι ο πρόεδρος εξοικονομεί για
να’χει έτοιμα τα χρήματα και το επόμενο καλοκαίρι να υπογράψει τον Mbappé, ο
οποίος εξακολουθεί να μην ανανεώνει. Η αλήθεια είναι ότι στην πρεμιέρα της La
Liga διαπιστώθηκε ότι στη Μαδρίτη δεν θα’ρχοταν άσχημα μια ενίσχυση στην επίθεση,
επειδή ο Zidane εμπιστεύεται λίγο ή καθόλου τους επιθετικούς του και εξαρτάται
πολύ απ’τον Benzema.
Το ταμείο που έχει κάνει ο Φλορεντίνο δεν είναι αμελητέο, αλλά για αυτό έπρεπε να απαλλαγεί από νέους που βγήκαν για να παίξουν και έδειξαν ότι έχουν επίπεδο για να επιστρέψουν στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Achraf (40 εκατομμύρια ευρώ) κι ο Reguilón (30) ήταν δύο φιάλες οξυγόνου. Η cantera έχει υπάρξει η σωτηρία της Ρεάλ Μαδρίτης σ’ένα καλοκαίρι όπου πρέπει να σφίξει τη ζώνη. Οι αποχωρήσεις των Óscar Rodríguez (15), Javi Sánchez (3,5), De Frutos, Alberto Soro (2), η υπεραξία που αφήνει ο Diego Llorente που υπογράφει στη Leeds (4 εκατομμύρια ευρώ), ο δανεισμός του Kubo στην Villarreal (2.5)… Ρευστότητα για το ταμείο του συλλόγου. Ωστόσο, παραμένει ασαφές εάν ο James έφυγε ελεύθερος ή υπήρξαν έσοδα 25 εκατομμυρίων ευρώ αφότου η Μπάνφιλντ δημοσιοποίησε ότι δεν είχε λάβει τα χρήματα που της αντιστοιχούν λόγω του μηχανισμού αλληλεγγύης που υποχρεώνει η FIFA να παίρνουν οι σύλλογοι που έχουν εκπαιδεύσει τον εν λόγω ποδοσφαιριστή.
Η Ρεάλ Μαδρίτης έπρεπε να χαρίσει τον Μπέιλ, ο οποίος, παρά
το ότι είναι ένα δανεισμός μιας σεζόν, δεν σκοπεύει να επιστρέψει αν ακούσουμε
πώς επιτίθεται ο πράκτορας του (Τζόναθαν Μπαρνέτ) όταν λέει ότι πρέπει να φιλάνε
το έδαφος που πατάει ο Ουαλός. Η ενοχή για τους Μπέιλ και James θα πέσει στον Ζιντάν
επειδή δεν τους έδωσε μπάλα και θα ειπωθεί ότι τους υποτίμησε. Η βεβαιότητα
είναι ότι δεν υπήρχε τρόπος να πάρουν ένα αποδεκτό χρηματικό ποσό απ’αυτούς. Η
επιχείρηση έχει χαθεί επειδή δεν τους έδιωξαν πριν από ένα χρόνο, όταν ο Bale
είχε αγορά στην Κίνα και η Atleti ήθελε τον Κολομβιανό.
Η αποτυχία της Μπαρτσελόνα είναι πιο σκληρή λόγω της
έλλειψης τίτλων και της διοίκησης ενός προέδρου που έπρεπε να αντιμετωπίσει τον
μεγαλύτερο εφιάλτη στην ιστορία του συλλόγου: το burofax του Μέσι. Μετά από
αυτό δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά. Όμως, οι
έξοδοι του Rakitic (1,5 εκατομμύρια στη Σεβίλλη) και οι δωρεάν των Arturo Vidal
και Luis Suárez (με το μακιγιάρισμα των μεταβλητών) αποτελούν μια επιχειρηματική
καταστροφή, παρά το ότι πρέπει να θεωρηθούν ως μια αναγκαιότητα για να ελαφρύνουν
τη μισθολογική μάζα. Πριν από ένα χρόνο για τον Rakitic υπήρχαν προσφορές άνω
των 25 εκατομμυρίων ευρώ.
Φαίνεται μια ανακούφιση που ο Semedo πάει στη Wolverhampton για
30 εκατομμύρια ευρώ. Δεν είναι όταν πρέπει να ξοδέψεις περισσότερα από 20 σ’έναν
άλλο δεξί μπακ, τον Sergiño Dest ή μια άλλη επιλογή. Η διαφορά ανάμεσα σε Florentino
και Bartomeu είναι ότι ο ένας δεν κάνει μεταγραφές κι αποταμιεύει κι ο άλλος
συνεχίζει να ξοδεύει. Η ομοιότητα είναι ότι και οι δύο τους έχουν δωρίσει τα
αστέρια τους.
Η στροφή που έκανε ο Florentino Pérez σε μια πολιτική αγοράς
νεαρών ταλέντων και εκείνη του Josep María Bartomeu σπαταλώντας τα 222
εκατομμύρια ευρώ του Neymar στον Dembélé και τον Coutinho είναι ανεπαρκής. Ο
Μπαρτομέου συνεχίζει με την τσέπη ξηλωμένη κι ο Φλορεντίνο ξόδεψε τα 100
εκατομμύρια ευρώ σε δύο επιθετικούς (Mariano και Jovic) που δεν χρησιμοποιεί ο Zinedine
Zidane.
