Η τέχνη της νίκης

Του Carlos Carpio, υποδιευθυντή της Marca

Η Ρεάλ Μαδρίτης επέστρεψε στη διοργάνωση φετίχ της, το Champions League, και κέρδισε μ’ένα ρεσιτάλ παιχνιδιού που άξιζε περισσότερα γκολ. Ο Cristiano δεν έλειψε από κανέναν, αν κι αυτό έχει μόλις αρχίσει.

«Το Champions League δεν είναι απλώς μια τακτική διοργάνωση, είναι μια διοργάνωση γενεών. Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει μια γενιά που ξέρει πώς να κερδίζει τα παιχνίδια, πώς να αντιστέκεται σ’αυτή την πίεση. Την περασμένη σεζόν σχεδόν είχε αποκλειστεί στα προημιτελικά, σχεδόν είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά και τελικά κέρδισε και πάλι. Ξανά και ξανά, ξέρουν ότι στο τέλος κερδίζουν αυτά τα παιχνίδια. Πέρυσι εναντίον της Παρί Σεν Ζερμέν τα κατάφερε η πεποίθηση της Μαδρίτης. Αν στο πρώτο παιχνίδι αξίζεις να κερδίσεις, είσαι κοντά και στο τέλος δέχεσαι τρία γκολ... Στη συνέχεια, στο δεύτερο σκέλος νιώθεις ότι η PSG δεν ήταν απόλυτα πεπεισμένη ότι ήταν σε θέση να το κάνει, σε αντίθεση με τους λευκούς παίκτες». Ο Thomas Tuchel, ο Γερμανός προπονητής της Παρί Σεν Ζερμέν, τόνιζε πριν μέρες στην L'Equipe την πτυχή πάνω στην οποία, κατά τη γνώμη του, έχει χτίσει την ηγεμονία της στο ηπειρωτικό ποδόσφαιρο η Ρεάλ Μαδρίτης τα τελευταία πέντε χρόνια. Τη νικηφόρα νοοτροπία της.

Οι δέκα παίκτες που παραμένουν από εκείνη την 24^η Μαΐου του 2014 στη Λισαβόνα όταν ο Σέρχιο Ράμος άλλαξε την ιστορία με μια αγωνιώδη κεφαλιά που ξεκίνησε τη δεύτερη χρυσή λευκή εποχή έχουν βρει μια νέα πρόκληση. Θέλουν να αποδείξουν ότι η συμβολή τους σ’αυτά τα τέσσερα Champions League σε πέντε χρόνια ήταν μεγαλύτερη από ό, τι υποδηλώνουν τα στατιστικά, τα χρονικά και οι τελετές απονομής των βραβείων. Τους παρακινεί να αξιώνουν εκείνο τον πρωταγωνιστικό ρόλο που μονοπωλούσε καταναγκαστικά ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Η πρόκληση τώρα είναι να επεκτείνουν τη δυναστεία και να συνεχίσουν να κυριαρχούν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο παρά το ότι δεν έχουν πλέον το μεγαλύτερο ανταγωνιστή αυτού του αθλήματος, ο οποίος τα τελευταία χρόνια καθιέρωσε στο Τσάμπιονς Λινγκ το ιδιωτικό του έδαφος κυνηγιού: 60 γκολ σε 50 παιχνίδια που έπαιξε με Μαδρίτη για να κερδίσει αυτούς τους τέσσερις τίτλους, μοιρασμένα σε 31 γκολ σε 23 ματς στην φάση των ομίλων και 29 σε 27 στα νοκ άουτ.

ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ, ΟΧΙ

Γι’αυτό ένα απ’τα αξιοθέατα αυτού του Champions League θα’ναι να διαπιστώσουμε αν εξακολουθεί να ισχύει η θεωρία του Tuchel και η γενιά που έχει ωριμάσει μαθαίνοντας την τέχνη της νίκης κάτω απ’την ομπρέλα του Cristiano διατηρεί τη βασιλείας της ή, αντίθετα, η απουσία του Πορτογάλου καταλήξει να΄χει το τίμημά της σε μια ομάδα γεμάτη μορφές της κλάσης των Modric, Bale, Ramos, Asensio, Isco, Kroos, Marcelo ή Benzema.

Σε κάθε περίπτωση, τραβά την προσοχή ότι αυτή η αξιοπιστία με την οποία έχει συνηθίσει το λευκό σύνολο να παίρνει τους ευρωπαϊκούς του αγώνες όσο περίπλοκος κι αν ήταν ο αντίπαλος, δεν έχει αντιστοίχιση στο ισπανικό πρωτάθλημα. Επειδή εκεί είναι η Barcelona αυτή που φαίνεται να’χει αποκρυπτογραφήσει τα μυστήρια για να κατακτήσει πρωταθλήματα με μια συντριπτική αποτελεσματικότητα (7 στα 10) καθοδηγούμενη απ’τον Messi. Κι όμως, αυτή η συμπαγής Barça της Liga, κυρίαρχη κι εξουσιαστική, εξασθενεί στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια με ανεξήγητο τρόπο. Όπως είπε ο Coutinho αυτή τη βδομάδα, «είναι δύσκολο να εξηγήσεις γιατί έχοντας τον Messi η Barca έχει κερδίσει μόνο ένα απ’τα τέσσερα τελευταία Champions League». Τόσο περίεργο ότι η Ρεάλ Μαδρίτης έχει κερδίσει μόνο δύο απ’τα εννέα πρωταθλήματα που έχει παίξει έχοντας τον Cristiano.

Ίσως είναι ότι, όπως υποστηρίζει ο προπονητής της PSG, η γενιά της Μαδρίτης ξέρει πώς να κερδίζει τα μεγάλα παιχνίδια, αλλά δεν ξέρει πώς να παρακινήσει τον εαυτό της ενάντια στα μικρά. Σ’αυτό δουλεύει ο Lopetegui.