News Update :

powered by Agones.gr - livescore

100 ημέρες του Lopetegui: απ’αυτό που μπορούσε να’ταν μια καταστροφή στη Μαδρίτη που παίζει καλύτερα

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018

Του Ruben Jiménez

Ο τεχνικός έχει ξεπεράσει αρκετές περίπλοκες καταστάσεις στο πόστο


Η ζωή του Julen Lopetegui άλλαξε πριν από 100 ημέρες. Απ’τη Ρωσία στο Valdebebas, απ’τα κόκκινα στα λευκά, ο προπονητής πήγε απ’το να’ναι δύο μέρες απ’το ντεμπούτο σ’ένα Παγκόσμιο Κύπελλο στο να βλέπει εαυτόν στα αποδυτήρια της Ρεάλ Μαδρίτης για να σχεδιάσει μια δύσκολη σεζόν, χωρίς Ζιντάν, με τον Κριστιάνο ν’απειλεί με μια έξοδο που τελικά συνέβη και με την πίεση του να δώσει συνέχεια σε μια άνευ προηγουμένου δυναστεία στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

100 ημέρες αργότερα, στον Lopetegui πέφτουν έπαινοι σαν ένας καταρράκτης από πέταλα για να επαινέσουν το παιχνίδι της Ρεάλ Μαδρίτης του. Αυτό που φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο ενάντια στην Ρόμα είναι ο καρπός της δουλειάς του προπονητή, της ποδοσφαιρικής του ιδέας, αλλά επίσης και της ικανότητάς του για την κατάσβεση των πυρκαγιών, τόσο των εκδηλωμένων όσο κι εκείνων που δεν πήγαν πιο πέρα ​​από απλά κάρβουνα λόγω της γρήγορης δράση του και της πειστικής απόφασής του.

Στην παρουσίασή του βρήκε την αγάπη του συλλόγου σε μια δύσκολη στιγμή μετά την ξαφνική απόλυση του ως ομοσπονδιακός. Δύο ταραχώδεις ημέρες στις οποίες ο Julen περιβλήθηκε απ’το σύλλογο και στοχοποιήθηκε απ’τους άλλους. Αλλά ούτε καν και στις διακοπές δεν μπόρεσε να’ναι ήρεμος. Πριν κατευθύνει την πρώτη του προπόνηση, συνάντησε το αντίο του Κριστιάνο Ρονάλντο, τον οποίο δεν μπόρεσε ούτε να χαιρετήσει ούτε να προσπαθήσει να πείσει.

Δύο αποχωρήσεις, των Zizou και Ρονάλντο, που βάρυναν στο σακίδιό του, στην πρώτη ημέρα της δουλειάς τόσο όσο σχεδόν και τα βλέμματα όλων των οπαδών. Μετά από τρία διαδοχικά Champions League, απ’το να ζουν σε μια μόνιμη έκσταση, οι λευκοί οπαδοί έμοιαζαν καταθλιπτικοί στην αρχή της νέας σεζόν. Ακόμη περισσότερο όταν ήρθαν οι φήμες σχετικά με την πιθανή αποχώρηση του Modric, νικητής της Χρυσής Μπάλας του Mundial και νέα λευκή σημαία τόσο στο γήπεδο όσο και στα γκαλά των βραβείων.

Ο Lopetegui το αντιμετώπισε ήρεμα, όπως έχει υπάρξει ο τόνος του σε όλες τις αποφάσεις του. Δεν έσπευσε να τον βάλει στην εντεκάδα για να σιωπήσει τις φήμες. Συνέχισε το πρόγραμμα των προπονήσεών του, παρά τις φωνές που ανησυχούσαν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο για τις επαναλαμβανόμενες αντικαταστάσεις του Λούκα, και τον ενέταξε στην σύνθεση στην κατάλληλη στιγμή, όταν κατανόησε ότι η φόρμα του ήταν η ίδια με της υπόλοιπης ομάδας.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη αρετή του Lopetegui, η ηρεμία. Δεν την έχασε όταν ηττήθηκε στον πρώτο τελικό της σεζόν, στο Ευρωπαϊκό Super Cup ενάντια στην Atlético. Πρακτικά επανέλαβε στο επόμενο παιχνίδι, εναντίον της Χετάφε, την ίδια εντεκάδα που έχασε απ’τους παίκτες του Simeone. Μια άλλη στιγμή από εκείνες που μπορούν να’ναι καθοριστικές για έναν «πρωτάρη» προπονητή στη Ρεάλ Μαδρίτης και που έχει καταφέρει να θάψει στη λήθη.

Η ηρεμία. Αυτή που δείχνει με τον Vinicius, όσο κι αν στην ευγενή ζώνη δεν αρέσει η έλλειψη ευκαιριών του. Η ίδια στην οποία καταφεύγει για να επιλύσει μια σύγκρουση στο τέρμα που αυτός βλέπει ως ευλογία. Το rotation μεταξύ Courtois και Keylor παρουσιαζόταν ως ένα πρόβλημα κι ο Julen το επιλύει με φυσικότητα.

Ο ήρεμος άνθρωπος γίνεται «κατοστάρης» στον πιο σχιζοφρενικό πάγκο στον κόσμο. Έχει περάσει τα πάντα. Κι αυτό που συμβαίνει 100 ημέρες αργότερα είναι ότι η Ρεάλ Μαδρίτης παίζει όπως ποτέ άλλοτε.
Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.