Του Gonzalo Cabeza
Φεύγει απ’την Ρεάλ Μαδρίτης ο Cristiano Ronaldo, ένας απ’τους
καλύτερους παίκτες που έχει φορέσει ποτέ την φανέλα της. Ούτε το club ούτε ο
παίκτης δεν θα πάνε καλύτερα τώρα, αλλά η αγάπη τους δεν θα μπορούσε πια να
αποκατασταθεί
Απ’την τόση χρήση τους έσπασε η αγάπη. Και έπειτα βρέθηκαν
για ένα διάστημα, αρκετά μεγάλο, στο οποίο ανέχθηκαν ο ένας τον άλλον επειδή
γνώριζαν, όπως πιθανότατα γνωρίζουν ακόμα και σήμερα, ότι δεν επρόκειτο να βρουν
σ’άλλο μέρος υψηλότερες αποδόσεις απ’ότι το να περπατούν μαζί. Ο Cristiano
Ronaldo είναι πια παρελθόν απ’τη Ρεάλ Μαδρίτης, η αποχώρησή του αποτελεί ένα σημείο
καμπής σε ολόκληρο το ίδρυμα που βλέπει πως εννέα χρόνια μετά την άφιξή του,
αποχαιρετά ένας απ’τους μεγαλύτερους θρύλους. Αθλητικά και οικονομικά ήταν μια
ιστορία επιτυχίας, μια τόσο μεγάλη που ακόμα και στα άσχημα αποζημίωνε.
Τουλάχιστον μέχρι αυτό το καλοκαίρι, όταν όλα τινάχτηκαν στον αέρα κι έχει καταλήξει
να υπογράψει για τη Γιουβέντους.
Ο Florentino Pérez, εκπρόσωπος της Ρεάλ Μαδρίτης στη γη, κι
ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του, που δεν είναι
μικρό πράγμα, κατέληξαν στην τιμολόγηση. Δεν είναι ποδοσφαιρικό πρόβλημα,
επειδή ο Πορτογάλος προέρχεται απ’την κατάκτηση ενός ακόμα Champions League όντας θεμελιώδης για
την ομάδα. Ούτε κι εμπορικά είναι, η Μαδρίτη είναι ένα πολύ μεγαλύτερο και πιο
ισχυρό club μ’ένα απ’τα δύο τεράστια παγκόσμια αστέρια, στην ομάδα. Η λογική
οδηγεί να σκεφτούμε ότι το φυσιολογικό ήταν να μείνουν μαζί, μια ισχυρή και
αποδεδειγμένης αποτελεσματικότητας συνεννόηση, αλλά η λογική λειτουργεί
καλύτερα στα μαθηματικά προγράμματα παρά στην πραγματική ζωή, όταν στη μέση
υπάρχουν άνθρωποι, περηφάνιες, πόνοι και συναισθήματα.
Κριστιάνο Ρονάλντο και Φλορεντίνο Πέρεθ έχουν καταλήξει να απεχθάνονται
ο ένας τον άλλον, το οποίο δεν θα έπρεπε επίσης να εκπλήσσει πάρα πολύ επειδή
έχουν δύο προσωπικότητες ετοιμασμένες απ’το εργοστάσιο για να συγκρούονται. Το εγώ
του Πορτογάλου είναι σχεδόν θρυλικό, είναι ο παίκτης που έβγαζε τη φανέλα για
να δείξει τους μύες του, αυτός που κέρδισε την Χρυσή Μπάλα κι αποφάσισε ότι το
κατάλληλο εκείνη τη στιγμή ήταν να φωνάξει «siuuuu» προς έκπληξη των
παρευρισκομένων. Κάποιος με μια τόσο υψηλή ιδέα για τον εαυτό του, που έφτασε
να πει ότι οι άνθρωποι τον ζήλευαν επειδή ήταν "πλούσιος, όμορφος και
σπουδαίος ποδοσφαιριστής". Όπως λέει ο βέρος Μαδριλένος, δεν έχει γιαγιά.
Η διαχείριση ενός εγώ
Στην άλλη πλευρά του τραπεζιού, ο Florentino Pérez, πρόεδρος
-πλέον σχεδόν αιώνιος- της Ρεάλ Μαδρίτης κι ένας απ’τους μεγαλύτερους
επιχειρηματίες στην Ευρώπη. Βρίσκεται σ’αυτή την παράλληλη πραγματικότητα λίγων
προνομιούχων στους οποίους η λέξη "όχι" είναι σπάνια μια επιλογή. Συνηθισμένος
σε μια σχεδόν παντοδύναμη δύναμη, το ν’ασχολείται με τα εγώ των ποδοσφαιριστών,
ειδικά μιας ντίβας όπως αυτή, δεν άρεσε ποτέ στον λευκό πρόεδρο. Μέχρι τώρα,
και παρά τη συσσώρευση αρκετών τεταμένων στιγμών, το πράγμα είχε δουλέψει. Ο
Pérez, ο οποίος πριν απ’όλα είναι madridista, θεωρούσε μέχρι πριν από λίγες
μέρες ότι ο σύλλογος ήταν πολύ καλύτερος μ’ένα ταλέντο όπως αυτό του Cristiano
στο ρόστερ.
Το να χρονολογήσουμε στο Κίεβο το τέλος είναι επικίνδυνο. Οι
σχέσεις ήταν ήδη κάπως σκοτεινές πριν, επειδή ο Πορτογάλος σκεφτόταν ότι δεν αντιμετωπιζόταν
σύμφωνα με τη μορφή του. Ζήλεψε που ο Messi κι ο Neymar υπέγραψαν πιο δημοφιλείς
συμβάσεις απ’αυτόν, δεν κατανόησε ότι ο σύλλογος, σε μια πράξη που τον τιμά,
δεν έβγαινε να τον υπερασπιστεί ρητά στα δικαστικά του προβλήματα. Η Ρεάλ
Μαδρίτης θα μπορούσε να’χε προσπαθήσει να θυματοποιήσει τον Cristiano και να
τον παρουσιάσει ως έναν βαλλόμενο απ’το σύστημα, αλλά προτίμησε να κρατήσει μια
υγιεινή απόσταση για να αποφύγει να στιγματιστεί έτσι ώστε έχει καταλήξει με
μια καταδίκη για φοροδιαφυγή. Αυτός δεν το κατάλαβε ποτέ, επίσης επειδή
πιστεύει ότι ο Μέσι, ο οποίος βρέθηκε σε παρόμοιες καταστάσεις, είχε αυτήν την
υποστήριξη που του έλειψε.
Αυτή η ουσία υπήρχε, αλλά θα μπορούσε να ανακατευθυνθεί,
όπως είχε συμβεί άλλες φορές πριν, αν όλα παρέμειναν στην ιδιωτική σφαίρα. Δεν
ήταν έτσι, ο Cristiano στο Κίεβο, σε πλήρη εορτασμό της ομάδας, λειτούργησε ως πενθών
και παραπονέθηκε, άνοιξε την πόρτα της εξόδου και λέρωσε ένα γεγονός που θα’πρεπε
να ξεχειλίζει ευτυχία απ’όλες τις πλευρές. Σ’έναν σκηνοθέτη δεν αρέσει ποτέ μια
ιδιότροπη λέξη από έναν καλλιτέχνη, αλλά το να κάνει άνω κάτω μια κατάσταση έτσι
με τα μούτρα του ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Εκεί κατάλαβαν μεν και δε ότι δεν υπήρχε πια γέφυρα για να
καλύψει αυτή την απόσταση. Ο Jorge Mendes, ο μάνατζερ του παίκτη και συνεχής
παρουσία στην αθλητική ζωή του Florentino, προσπάθησε να βρει κάποια κατανόηση,
γιατί η εμπορική του αντίληψη θυμάται αυτό που όλοι γνωρίζουν ακόμα σήμερα, ότι
αυτή η σχέση ήταν πολύ παραγωγική. Η απόπειρα ήταν στείρα, κανείς απ’τους δύο δεν
ήθελε να κοιτάξει στο μάτια τον άλλο, ούτε να κάνει την παραμικρή παραχώρηση στο
άλλο μέρος. Η αφήγηση είχε αλλάξει μπροστά από ένα μικρόφωνο του BeIn, αυτό που
πριν ήταν μια γόνιμη σχέση, προφανώς ειδυλλιακή, είχε μετατραπεί σ’ένα
ανυπέρβλητο τείχος.
Μια αδύνατη αντικατάσταση
Τα εγώ, η αλαζονεία και ορισμένοι άλλοι παράγοντες έχουν
οδηγήσει σε αυτό το αποτέλεσμα. Επειδή ο Φλορεντίνο, τον οποίο τον νοιάζει η
άποψη της κερκίδας περισσότερο από ό, τι φαίνεται, έχει βαθμονομήσει τις
συνέπειες της φυγής και δεν έχει βρει μια ισχυρή αντίθεση μεταξύ των δικών του.
Ο Cristiano, ένας μύθος γιγαντιαίων αναλογιών, δεν έχει πετύχει ποτέ την
παράλογη αγάπη των κερκίδων. Τον ήθελαν για αυτό που ήταν, για αυτό που κατάφερνε,
αλλά ποτέ δεν είχε μια σύνδεση που να πήγαινε πιο πέρα απ’την παραγωγικότητα. Ο
Cristiano είναι ένα φύλλο excel, όχι μια ποίηση, κι ως τέτοιο τον έχουν
αντιμετωπίσει οι οπαδοί του.
Αυτό το τέλος είναι εμπορικά κι αθλητικά αμφίβολο και για τα
δύο μέρη, αλλά αυτή η ιστορία πάει καιρός που είναι ένα συναισθηματικό ζήτημα.
Η Μαδρίτη θα ψάξει κάποιον που να σκοράρει τα γκολ του Κριστιάνο και να πουλάει
τις φανέλες του Κριστιάνο, αλλά δεν θα τον βρει. Δεν θα τον βρει γιατί είναι
ένας μονόκερος, ένα σχεδόν μυθολογικό ον που δεν υπάρχει στην πραγματική ζωή. Θα’ρθουν
άλλοι, πολύ καλοί, γιατί αυτή είναι η Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά με μόνο έναν είναι
αδύνατον να καλύψει το κενό που αφήνει αυτός ο τεράστιος ποδοσφαιριστής.
Ούτε είναι πιθανό να βρει ο Πορτογάλος στο Τορίνο ένα σπίτι στο
οποίο να ταιριάζει καλύτερα από ό, τι στη Μαδρίτη. Η Γιουβέντους είναι μια
τεράστια ομάδα, η καλύτερη στην Ιταλία, πιθανότατα θα κερδίσει επίσης και το
επόμενο Scudetto και το Coppa και θα’ναι ευτυχής εκεί. Ένα απίστευτο κλαμπ, ένα
που δεν είναι η Ρεάλ Μαδρίτης. Οι συμπαίκτες του θα είναι χαμηλότερου επιπέδου,
το πρωτάθλημα στο οποίο βρίσκεται είναι επίσης. Φεύγει απ’τον πιο παγκόσμιο
σύλλογο που έχει χρησιμεύσει για σχεδόν μια δεκαετία ως εφαλτήριο για να γίνει
γνωστός και να μετατραπεί σε μια εμπορική αυτοκρατορία. Χωρίς την Ρεάλ Μαδρίτης
δεν θα’χε κερδίσει τόσα Champions League και, κατά συνέπεια, ούτε και τόσες
πολλές χρυσές μπάλες, όταν πας σ’ένα ένα κλαμπ με λιγότερο προϋπολογισμό και
λιγότερο ρόστερ οι πιθανότητες να συνεχίσεις να κερδίζεις δεν ακυρώνονται, αλλά
μειώνονται.
Ξεκινά τη ζωή του ξανά σε μια άλλη πόλη και μπροστά σ’ένα
γήπεδο που μόλις πριν από λίγους μήνες απόλαυσε το καλύτερο γκολ της αθλητικής του
σταδιοδρομίας. Είναι απίθανο αυτό, η ζεστασιά της κερκίδας, να’χει υπάρξει ο
τελικός λόγος αυτής της απόφασης, αλλά ο Cristiano έχει παραπονεθεί πάντα όταν έχει
βρει έλλειψη στοργής, και στην Ιταλία μπορεί να βρει αυτό που στη Μαδρίτη δεν ήξεραν
ή δεν θέλησαν να του δώσουν. Τα χρόνια που του μένουν να παίξει, που δεν θα’ναι
πολλά, θα’ναι μακριά απ’τη Μαδρίτη. Η νοσταλγία μπαίνει τώρα στο παιχνίδι, αλλά
ποτέ η λήθη. Δεν είναι δυνατόν να διαγραφεί ένα διάστημα όπως αυτό που απόλαυσαν
και οι δύο μαζί, και θα’ταν άσχημο να το προσπαθούσαν.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
