News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Οι «φίλοι» Florentino Pérez και Rubiales: όποιος σκοτώνει με σίδερο, πεθαίνει με σίδερο (Hierro)...

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018

Του Enrique Marin

Η απόλυση του Julen Lopetegui δύο ημέρες πριν από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου έπρεπε να’χει το τίμημά της, κι έχει συμβεί ακόμα περισσότερο κι απ’το αναμενόμενο. Η Ισπανία έπεσε με συντριβή στους 16 κι εναντίον ενός πολύ κατώτερου αντιπάλου


«Ήταν κάτι αιφνιδιαστικό. Ακόμα κι αν μπορείς να’χεις τα κίνητρα και τους λόγους σου, πιστεύω ότι η απόφαση της απόλυσης του Lopetegui δεν ελήφθη την κατάλληλη στιγμή, μόλις δύο ημέρες πριν ξεκινήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο». Αυτές οι δηλώσεις του Σαούλ στα μικρόφωνα της Ισπανικής Τηλεόρασης είναι μερικές απ’τις λίγες επικρίσεις που υπενθυμίζουν την απόφαση του Luis Rubiales, του πεφωτισμένου πρόεδρου της Ισπανικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (RFEF), που αποφάσισε να απολύσει τον προπονητή και να τον αντικαταστήσει τον με τον Φερνάντο Ιέρο, όπως έγραψα πριν από λίγες ημέρες, ένας καλός αθλητικός διευθυντής, αλλά ένας προπονητής χωρίς παραπάνω εμπειρία, σ’έναν πάγκο, από μια διακριτική σεζόν στην Οβιέδο στη Segunda División και μια ακόμα ως βοηθός του Αντσελότι στη Ρεάλ Μαδρίτης.

«Ο Julen άξιζε να συνεχίσει αφού πέρασε δύο χρόνια προετοιμάζοντας το Παγκόσμιο Κύπελλο μαζί μας», πρόσθεσε ο μέσος της Ατλέτικο Μαδρίτης, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, δεν κατάφερε να κάνει ντεμπούτο στη Ρωσία. Ναι, φυσικά κι ο ίδιος ο Lopetegui, εξαπατημένος απ’τον Rubiales, κι ο άθικτος Florentino Perez, έχουν επίσης πολλή ευθύνη για ό, τι συνέβη σε αυτήν την Ισπανία που είχε τα πάντα για να κάνει ένα μεγάλο Mundial, ειδικά έχοντας δει το πολύ χαμηλό επίπεδο του παιχνιδιού και το πως της είχαν έρθει τα πράγματα παρά το ότι δεν είχε πλησιάσει στο πραγματικό της επίπεδο. Ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης ήθελε τον Ισπανό ομοσπονδιακό για να καλύψει το συντομότερο δυνατό τη φυγή και προσβολή του Zidane, και δεν μπορούσε να περιμένει για μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Φυσικά ο Rubiales, αντί να αντιμετωπίσει τον Florentino Perez και να βγει δημοσίως να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, κάτι που τη σήμερον ημέρα εξακολουθεί να μην κάνει και μην περιμένετε να το κάνει, πήγε, απ’το να υποκύψει μπροστά σ’αυτόν στον οποίο χρωστάει τόσα, στο να μην ακούσει τη λογική, ούτε και μετά από αίτημα της Ana Muñoz, της αντιπροέδρου του της ακεραιότητας. Άφησε τον εαυτό του να ζεσταθεί από εκείνους που δεν έπρεπε κι έσβησε τη φωτιά με βενζίνη. Ένας πυρομανής, πάμε, τον οποίο τον ένοιαζε λίγο ή καθόλου αυτό που συνέβαινε στην Εθνική. Ενώ ο «φίλος» του, Florentino, έχει τον Lopetegui στο Valdebebas απ’την πρώτη ημέρα του Mundial, ο πρόεδρος της RFEF έχει λόγους να αρχίσει να σκέφτεται να παραιτηθεί, απ’τη στιγμή που του αρέσει τόσο να μιλάει γα αξίες, καθώς η απόφαση για την απόλυση του Julen έχει βγει πολύ ακριβά στην Ισπανία. Ναι, την επαρκή αξία για να φύγει από εκεί που έχει έρθει.

«Έχουμε υπάρξει ανώτεροι και μας έχει αποκλείσει ένας αντίπαλος που ήταν πιο επιτυχής, ειδικά στην διαδικασία των πέναλτι», ήταν το μόνο που κατάφερε να πει ο Luis Rubiales μετά την απότομη πτώση στη Μόσχα. «Σήμερα υπάρχει πόνος και είναι μια δύσκολη μέρα, αλλά όταν έχεις την ειρήνη και την ηρεμία του να’χεις κάνει τα πράγματα με υπευθυνότητα, πρέπει να συνεχίσεις. Ξεκινήσαμε πρόσφατα ένα νέο πρότζεκτ και θα συνεχίσουμε», περιορίστηκε να πει όταν τον ρώτησαν εάν σκεφτόταν ότι «ίσως» η απόλυση του προπονητή μπορούσε να’χει επηρεάσει την ομάδα.


Και, φυσικά, ερωτηθείς για το αν μετάνιωσε που απέλυσε τον Lopetegui, ο πρόεδρος της RFEF, δήλωσε: «Δεν έχω μετανιώσει σε καμία στιγμή, δεν μετανιώνω ούτε γι’αυτή την απόφαση ούτε για καμία, επειδή είναι αποφάσεις που λαμβάνονται με υπευθυνότητα, πεποίθηση και αξίες, και δεν ήταν μια αθλητική απόφαση». Η αλήθεια είναι ότι εκπλήσσει που ο Rubiales μιλάει για υπευθυνότητα, καθώς αν ήταν κάτι η απόφαση στο Κρασνοντάρ, ήταν ανευθυνότητα, όπως δυστυχώς έχει αποδειχθεί με το παραπάνω. Αν κι αυτός είναι ανίκανος να το παραδεχθεί κι όταν βρίσκεται μπροστά σε ένα μικρόφωνο όλα είναι καλά λόγια: «Ο Ιέρο κι όλη η ομάδα του, οι παίκτες, το τεχνικό τιμ, όλοι όσοι έχουν βρεθεί εδώ, είμαι περήφανος για όλους και δεν έχω κανένα παράπονο από κανέναν». Το είπα, τα πάντα εκτός από υπεύθυνος.

«Η παραμονή μου ή όχι δεν είναι σημαντικό, εμένα δεν με νοιάζει αυτό», δήλωσε ο Ιέρο, τον οποίο τον τιμάει να θέλει να σώσει τους παίκτες και να κάνει αυτοκριτική, μέχρι το σημείο να θέτει το «κεφάλι» του, όπως είπε, στη διάθεση εκείνου που πρέπει να πάρει αποφάσεις. Ο Φερνάντο δεν θέλησε να αποκαλύψει αν θέλει να συνεχίσει ή όχι, αν και το άφησε αρκετά σαφές. Αντίθετα, το ν’ακούς τον Marchena ν’αναλύει τι συνέβη ήταν πραγματική θλίψη, αν και δεν μπορείς να περιμένεις περισσότερα από κάποιον που ταξίδεψε στη Ρωσία για να πληρωθεί τις παρεχόμενες υπηρεσίες κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην AFE μαζί με τον Rubiales. "Πρέπει να περάσει το πένθος, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι μια αποτυχία κι ούτε και η στιγμή να μιλήσουμε για τον Lopetegui", δήλωσε ο sevillano. Λοιπόν, αν αποκλείεσαι στους 16 απ’την 70η εθνική του κόσμου δεν είναι μια αποτυχία ούτε η ώρα να μιλήσεις...

Τα πουλιά πυροβολούν τα κυνηγετικά όπλα

«Η απόλυση του Lopetegui μας έχει πλήξει όλους, γιατί είχαμε δύο χρόνια που δουλεύαμε με έναν τρόπο», απάντησε ο Thiago Alcantara τόσο με κοινή λογική όσο και με ειλικρίνεια σε μια συνέντευξη Τύπου στην οποία, όπως λένε συνήθως, τα πουλιά πυροβόλησαν τα κυνηγετικά όπλα. Ναι, ήταν τουλάχιστον περίεργο που ο παίκτης της Μπάγερν Μονάχου ζήτησε απ’τους δημοσιογράφους να συμπεριφέρονται όπως οι φίλαθλοι όταν ποτέ πριν η αθλητική δημοσιογραφία -αν μπορούσαμε ακόμα να την αποκαλούμε δημοσιογραφία και αθλητική- δεν ήταν τόσο παρόμοια με τους διαπιστευμένους οπαδούς -ή τους μη διαπιστευμένους, ανάλογα με το πώς το βλέπεις-.

Είναι αναπόφευκτο το περιβάλλον της Εθνικής Ομάδας να φαίνεται μολυσμένο απ’αυτή τη διχοτόμηση που βιώνει το ισπανικό ποδόσφαιρο, στο οποίο αν δεν είσαι Μαδρίτη είσαι Barça και, φυσικά, antimadridista. «Εσείς, όντας Ισπανοί, θα πρέπει να κάνετε επίσης κάποια αυτοκριτική», είπε ο Thiago, ένα σχόλιο που δεν έκατσε καθόλου καλά σε πολλούς δημοσιογράφους, ή τουλάχιστον σ’εκείνους που ένιωσαν υπαινιγμένοι. Η αλήθεια είναι ότι είναι πολλές οι φρικαλεότητες που λέγονται ή διαβάζονται όταν μιλούν ή γράφουν για το ποδόσφαιρο, και το πιο λυπηρό είναι ότι πολλές τις λένε ή τις υπογράφουν εκείνοι που υποτίθεται ότι θα’πρεπε να ξέρουν.


Μπορούμε να ξεκινήσουμε απ’την τηλεόραση, όπου υπάρχουν σχολιαστές που δεν ξέρουν να εξηγήσουν το παιχνίδι, πιθανότατα επειδή είναι οι πρώτοι που δεν το καταλαβαίνουν και το μόνο που δημιουργούν είναι σύγχυση στους θεατές. Να συνεχίσουμε με το ραδιόφωνο, όπου έρχεται μια στιγμή στην οποία μιλάνε τόσο και τόσοι πολλοί ταυτόχρονα, που δεν λέγεται τίποτα συναφές και που να προσφέρει πραγματικά το πιο σημαντικό: ανάλυση για το τι βλέπουμε. Θα μπορούσα να συνεχίσω με τον γραπτό Τύπο, αλλά είναι μια απ’τα ίδια.

Η Ισπανία έχει υπάρξει ένα αυθεντικό τακτικό χάος απ’τον πρώτο αγώνα, αν κι ενάντια στην Πορτογαλία υπήρξε τουλάχιστον μια στιγμή καλού παιχνιδιού. Ωστόσο, αντί να μιλάμε και να ψάχνουμε λύσεις τακτικής, όλες οι συζητήσεις έχουν στηθεί γύρω απ’τον De Gea, ο οποίος λίγη ή καθόλου σχέση είχε με τον αποκλεισμό στους 16, πέρα απ’το ότι δεν έπιασε κανένα απ’τα πέναλτι των Ρώσων, για το 9, όπου ο Diego Costa έχει υπάρξει ένα φιάσκο όσο κι αν έχει σκοράρει τρία γκολ, ή για τον Ινιέστα, για τον οποίο έφτασαν να ζητήσουν πάγκο και, ναι, έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι με την εθνική ομάδα ερχόμενος απ’αυτόν. Πολύ λυπηρό.

Όπως λένε οι προπονητές που καταλαβαίνουν και ξέρουν να εξηγήσουν το παιχνίδι, η ομάδα που κυριαρχεί στο παιχνίδι δεν είναι αυτή που αγγίζει περισσότερο τη μπάλα. Και ναι, που την αγγίζει, όχι που την έχει, γιατί, όπως επαναλαμβάνει πάντα ο Jesús Cuadrado, διευθυντής του CESFÚTBOL, στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει κατοχή. Η ομάδα που κυριαρχεί στο παιχνίδι είναι αυτή που καταφέρνει κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιχνιδιού να γίνεται αυτό που έχει σχεδιάσει. Και τι είχε σχεδιάσει η Ισπανία; Αποτελεσματικά: τίποτα. Κι αυτό είναι μέχρι ένα σημείο φυσιολογικό, όταν αλλάζεις προπονητή, όχι εκλογέα, δύο ημέρες πριν απ’την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Lopetegui πλήρωσε πολύ ακριβά τη φιλοδοξία του, το ίδιο που έχει συμβεί και στην Εθνική, αν κι αυτοί που δεν μπορούν να γλιτώσουν είναι ο Florentino Pérez κι ο «φίλος» του, Rubiales. Λοιπόν αυτό: όποιος σκοτώνει με σίδερο, με σίδερο (Hierro) πεθαίνει...
Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.