Η άποψη του Jesús Sánchez
Ναι. Η Μπάγερν ήταν πολύ ανώτερη στα ημιτελικά. Έπαιξε
καλύτερα, είχε περισσότερες ευκαιρίες, σούταρε περισσότερο στο τέρμα, έλεγξε τα
δυο ματς, επιβλήθηκε σ’έναν κάστινγκ απουσιών που θα’χε τουμπάρει τον
οποιονδήποτε (Neuer, Coman, Μπόατενγκ, Ρόμπεν, Vidal), επέδειξε μεγαλείο, δεν τα
παράτησε ποτέ. Ούτε είναι μια ομάδα βετεράνων ούτε σε παρακμή ούτε κάτι τέτοιο,
εκτός κι αν η προθυμία σου στην ανάλυση είναι να μικραίνεις την ομάδα που
μισείς. Οι οπαδοί της Μπάγερν πρέπει να’ναι υπερήφανοι για τους παίκτες τους, για
τον προπονητή τους. Στο τέλος, η Bayern του Pep, αν και θέλουν να μας πείσουν
για κάτι άλλο, ήταν η χειρότερη απ’αυτές που αναμετρήθηκαν με τη Μαδρίτη...
Ναι, ο διαιτητής δεν έδωσε πέναλτι στα χέρια του Μαρσέλο
(δεν υπάρχουν εστιάσεις για την φάση ανάμεσα σε Hummels και Μπενζεμά, αλλά αυτό
δεν εκπλήσσει επίσης μετά πια απ’την αμνησία στο γκολ του Isco εναντίον της Γιουβέντους).
Ναι, αυτά είναι τα ημιτελικά του Champions League, όχι το
Copa del Rey, το οποίο δεν είναι το ίδιο, αν και επιμένουν στην εξίσωση των
τίτλων. Το λογικό είναι να υποφέρεις επειδή αντιμετωπίζεις τρομερούς
αντιπάλους, ακόμη κι έχοντας να διαχειριστείς καλά πλεονεκτήματα, 3-0 την
περασμένη σεζόν με την Ατλέτικο, 1-2 με την πρωταθλήτρια Γερμανίας. Φτάνοντας σ’αυτό
το σημείο, η αντίσταση είναι η νίκη.
Ναι, το όνειρο του Κιέβου είναι ωραίο, αλλά πρέπει να
ξυπνήσει έγκαιρα. Χωρίς τα γκολ του Κριστιάνο όλα είναι πιο δύσκολα. Χωρίς τα δώρα
των Rafinha και Ulreich θα’ταν αδύνατο. Αν φθείρεις τον Modric για να βοηθάει
έναν αυτοσχέδιο μπακ που δεν ξέρει τη δουλειά, χάνεις το φως του ιδιοφυούς Κροάτη.
Αν αποφασίζεις ν’απαλλαγείς απ’τον Casemiro, επιλέγεις μια άλλη μέρα στην οποία
δεν έχεις τόσα πολλά κενά. Αν μετατρέπεις τον Keylor σε ήρωα (και δεν πρέπει να
μαστιγώνεσαι γι’αυτό γιατί ο Oblak, το νούμερο 1 στον κόσμο, είναι κάθε μέρα
και η Atlético είναι χαρούμενη), σκέφτεται ότι μπορείς να’χεις ένα πρόβλημα
στην αμυντική δομή. Εάν δέχεσαι ένα γκολ στα πρώτα πέντε λεπτά, όλα θα’ναι πιο
περίπλοκα, ακόμα κι αν ανταγωνίζεσαι όπως κανείς. Αν πιστεύεις ότι η τύχη είναι
ατελείωτη, αν και πάντα σε πιάνει να εργάζεσαι, θα κάνεις λάθος. Αν πέφτεις
στην αυταρέσκεια να σκέφτεσαι ότι όλα ήταν μια χαρά, αν κρατάς το φανταστικό
αποτέλεσμα, θα αρχίσεις να χάνεις τον τελικό, αν και μπορεί να’ναι ότι, μετά απ’αυτό
το τόσο επικίνδυνο ταξίδι (PSG, Γιουβέντους και Μπάγερν), το πιο απλό βρίσκεται
στον προορισμό του Κιέβου.
Αλλά μην τρελαίνεστε επίσης πάρα πολύ αναζητώντας εξηγήσεις
για να κατανοήσετε την ψυχή της Μαδρίτης. Όλοι οι θεολόγοι έχουν αποτύχει απ’τη
δεκαετία του 50 και μετά. Γιατί αν μ’όλα αυτά που έχει ήδη συμβεί, η ομάδα του
Ζιντάν ήταν σε θέση να φτάσει σ’έναν ακόμα τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου, αν θα
παίξει στις 26 Μαΐου σε αναζήτηση του «Δέκατου Τρίτου» (13, περισσότεροι τίτλοι
απ’τον δεύτερο και τον τρίτο με τα περισσότερα Champions League) μην ψάχνετε περισσότερα γιατί.
Απλά, θα το κάνει επειδή ναι, επειδή είναι η Μαδρίτη.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
