Του Santiago Segurola
Ήταν ένας αυτοκινητόδρομος τον περασμένο Αύγουστο, η τέλεια
εποχή για την άψογη ομάδα. Είναι το τεντωμένο σχοινί τώρα, το λεπτό νήμα στο
οποίο περπατάει η Ρεάλ Μαδρίτης αφού διέψευσε τα προγνωστικά που προέβλεπαν
ηγεμονία σε Ισπανία και Ευρώπη γι’αυτήν. Έχασε τόσο νωρίς το βήμα στο
πρωτάθλημα που εξηγήθηκε απ’την τεμπελιά που έπιασε την ομάδα μετά την ισοπέδωση
επί της Μπάρτσα στο Supercopa Ισπανίας και τη νίκη επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
στο Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Χρειάστηκε ενάμιση μήνα για να κερδίσει το πρώτο της
παιχνίδι στο Μπερναμπέου (ισοπαλίες εναντίον Λεβάντε και Βαλένθια, ήττα απ’τη Μπέτις),
αλλά κανείς δεν ανησύχησε έως ότου εξατμίστηκε η Liga στις παραμονές των
Χριστουγέννων, συνθλιβόμενη απ’την ίδια Barça που έφυγε τρομοκρατημένη απ’τις
μονομαχίες του Αυγούστου. Έκτοτε, κι ακόμα περισσότερο, απ’τον αποκλεισμό απ’τη
Leganés στο Bernabéu, ενεργεί ως ακροβάτης. Επιβιώνει, βρίσκεται στον τελικό
του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου και ξεκινάει ως φαβορί, αλλά στην τρομερή θέση του
ακροβατικού σχοινιού. Από κάτω, το κενό.
Η μόνη διαφορά της Μπάγερν με τις προηγούμενες επισκέψεις στο
Μπερναμπέου ήταν η πληθώρα των ευκαιριών που έχασε, ή που έβγαλε ο Keylor
Navas, αιώνια αμφισβητούμενος σε μια ομάδα όπου θα έπρεπε να του κάνει ένα
μικρό μνημείο. Είναι τρία χρόνια μεγάλων επεμβάσεων σε στιγμές κορυφής για τη
Ρεάλ Μαδρίτης. Του συμβαίνει λίγο σαν τον Benzema: είναι ο αόρατος τερματοφύλακας.
Όταν συμπεριφέρεται σαν μια τερματοφυλακάρα, που είναι στις περισσότερες
περιπτώσεις, είναι προς όφελος της λίστας των αρετών.
Όταν διαπράττει λάθη, πολύ λίγα σε σχέση με τα προβλήματα
που επιλύει συνήθως, μεγεθύνονται. Εδώ και τρία χρόνια βρίσκεται σε μια κωμικοτραγική
κατάσταση. Δεν είναι ότι κάθε εβδομάδα αναζητείται αντικαταστάτης, είναι ότι οι
αντικαταστάτες αντικαθίστανται κάθε εβδομάδα: De Gea, Courtois, Arrizabalaga, Alisson
Becker... στο άφθονο φορτίο εκτελέσεων που υποφέρει ο Keylor Navas, προστίθεται
μια πίεση η οποία για οποιονδήποτε άλλο θα αποδεικνυόταν ανυπόφορη. Απ’ότι
φαίνεται, ο Keylor είναι άνθρωπος της πίστης και φαίνεται ότι ο Θεός είναι στο
πλευρό του. Συνεχίζει να αποκρούει. Τη Μπάγερν τη σταμάτησε σχεδόν μόνος του.
Η Μαδρίτη βγήκε απ’τον ημιτελικό με μια αδιαμφισβήτητη
επιτυχία (τρίτος συνεχόμενος τελικός, τέταρτος σε πέντε χρόνια), αλλά με τις
χειρότερες αισθήσεις των τελευταίων ετών. Αναπαρήγαγε όλα τα λάθη που έκανε
εναντίον της Juve κι υπέμεινε με σοβαρές δυσκολίες μια Μπάγερν με περισσότερο
χαρακτήρα απ’ότι παιχνίδι και με περισσότερη ώθηση απ’ότι πόρους. Πώς να
μιλήσουμε για μια μεγάλη Μπάγερν αν ο Müller, ο Lewandowski κι ο Ribéry πέρασαν
απ’τον αγώνα στις μύτες των ποδιών τους; Πώς να μιλήσουμε για μια ομάδα μ’έναν
τερματοφύλακα όπως ο Ulreich; Πέρα απ’τον Kimmich και τον James, η Μπάγερν
έμοιαζε με μια ομάδα με προσωπικότητα, αλλά με έναν ορισμένο αέρα παρακμής. Το
πιο ανησυχητικό για τη Μαδρίτη είναι ότι αυτή η Μπάγερν ήταν καλύτερη, και
μέχρι και πολύ καλύτερη, στο πρώτο σκέλος και στον επαναληπτικό.
Αυτό που φαινόταν περιστασιακό (οι δυσκολίες της Μαδρίτης να
κερδίσει στο Bernabéu στην αρχή της σεζόν) έχει επιβεβαιωθεί ως ένας νόμος
γραμμένος σε πέτρα. Δεν έχει κερδίσει στο Chamartín κανέναν απ’τους έξι πρώτους
του ισπανικού πρωταθλήματος. Έφερε ισοπαλία με την Τότεναμ στην φάση των
ομίλων. Έχασε απ’τη Juve σ’ένα παιχνίδι σχεδόν τραγικό. Έχει έρθει ισόπαλη με
τη Μπάγερν εν μέσω ενός ανεμοστροβίλου γερμανικών τελικών. Αποκλείστηκε στο
Κύπελλο στο Bernabéu. Πάρα πολλά δεδομένα για να τα πάρει ελαφρά.
Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει πολύ καλούς παίκτες. Δεν έχει αφήγηση.
Επιβιώνει όπως μπορεί τους τελευταίους καιρούς, κι αυτό έχει πολλή αξία. Μιλάει
για την αντίστασή της στο χτύπημα. Το απέφυγε απέναντι στην Παρίσι Σεν Ζερμέν (μοναδική
νίκη αξίας στο Bernabéu) και συνεχίζει εκεί: ταλαντευόμενη στο τεντωμένο σχοινί.
Λέγεται ότι μια νίκη στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο θα καλύψει τα πάντα, θ’αφήσει κάτω
απ’το χαλί τα προβλήματα που έχει εκθέσει η ομάδα σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Η Μαδρίτη κι ο madridismo θα κάνουν λάθος να αποφύγουν τις ορατές ελλείψεις της
ομάδας λόγω μιας νίκης στο Κίεβο. Κάτι μας προσκαλεί να σκεφτούμε μια
επανάσταση στη Μαδρίτη, κι όχι την επανάσταση ye yé του περασμένου καλοκαιριού.
Έναν σοβαρό μετασχηματισμό.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
