Του Enrique Marín
Η μετακόμιση των γραφείων του Bernabéu στο Valdebebas έχει
προκαλέσει μια σειρά αναστάτωσης στους εργαζόμενους της Ρεάλ Μαδρίτης.
Αισθάνονται κακομεταχειρισμένοι και επικρίνουν την απώλεια των αξιών
"Μία απ’τις βασικές ανησυχίες του Don Santiago Bernabéu
ήταν οι εργαζόμενοι, ειδικά εκείνοι που γνώριζε ότι ήταν πιο ταπεινοί
οικονομικά". Αυτός που εκφράζεται έτσι είναι ο José Alberto García
Collado, ο οποίος εντάχθηκε στην Ρεάλ Μαδρίτης τον Μάιο του 1958 και συνταξιοδοτήθηκε
τον ίδιο μήνα αλλά του 2007. Αυτή κι άλλες μαρτυρίες αποτελούν μέρος των
συνεντεύξεων με τους υπαλλήλους του συλλόγου που ο δημοσιογράφος Luis Miguel
González έκανε για το πρότζεκτ ενός βιβλίου σχετικά με τη ζωή του Μπερναμπέου
που αφηγούταν τα πρόσωπα που έζησαν μαζί του κατά τη διάρκεια των σχεδόν 35
χρόνων του προέδρου, απ’τις 15 Σεπτεμβρίου του 1943 έως τις 2 Ιουνίου του 1978,
την ημέρα που πέθανε.
«Το να μιλάω για τον Don Santiago είναι μια ευχαρίστηση και
δεν το κάνω από υποχρέωση, αλλά από αγάπη και αφοσίωση που όλοι όσοι δουλέψαμε
μαζί του, διακηρύσσουμε» λέει ο προαναφερόμενος Alberto Garcia, ο οποίος, μετά
από μια άξια περίοδο, έγινε διοικητικός βοηθός, για να ασκήσει τελικά καθήκοντα
επικεφαλής του τμήματος ποδοσφαίρου. «Όταν ο Don Santiago ερχόταν απ’την Santa
Pola, ένα απ’τα πρώτα πράγματα που έκανε ήταν να κάνει μια βόλτα στα γραφεία
του συλλόγου. Τους εργαζομένους μας ρωτούσε αν είχαμε κάποιο οικονομικό πρόβλημα
ή πρόβλημα υγείας και πώς ήταν οι οικογένειές μας. Ήθελε να’μασταν ευτυχείς δουλεύοντας
στη Μαδρίτη».
Ο José Antonio Saiz, πιο γνωστός ως Antonio Valencia λόγω
της πόλης καταγωγής του, άρχισε να εργάζεται στη Μαδρίτη ως οδηγός. «Μια απ’τις
φορές που ήμουν στο σπίτι του Μπερναμπέου είδα ότι είχε βουλωμένο το νεροχύτη,
αλλά μόνο μετά από πολύ επιμονή, συμφώνησε να’ρθει ο υδραυλικός του συλλόγου». «Κάλεσε
τον, αλλά να’ναι η πρώτη και τελευταία φορά. Οι υπάλληλοι είναι για τις ανάγκες
του ιδρύματος, όχι για να λύνουν τα προβλήματα στα σπίτια των ηγετών», είπε. Ο
υδραυλικός ήρθε κι επισκεύασε τη βλάβη. Στα κρυφά, ο Don Santiago του έδωσε
κάποια χρήματα και τον ρώτησε: «Πως είστε στη Μαδρίτη; Πόσα παιδιά έχετε; Και η
marimorena, πώς είναι;». «Τι είναι η marimorena, Don Santiago;», απάντησε ο
Antonio, όπως ονομαζόταν ο υδραυλικός. «Αυτά που πληρώνεσαι κάθε μήνα, άνθρωπε»,
του διευκρίνισε ο Μπερναμπέου. Αφού έμαθε τον μισθό του και τον αριθμό των
παιδιών που είχε, ο πρόεδρος του είπε: «Όταν πάω στο κλαμπ, θα πω στον
Καλντερόν να αυξήσει το μισθό σ’όλους τους εργαζομένους».
"Οι υπάλληλοι φτάσαμε να σχολιάσουμε ότι ανησυχούσε
περισσότερο για εμάς παρά για τους παίκτες", θυμάται ο γιος ενός άλλου
βετεράνου εργαζομένου της Ρεάλ Μαδρίτης που ακολούθησε το μονοπάτι του πατέρα
του στο club. «Ο Don Santiago ήταν αυτός που αποφάσισε να μας έδιναν ένα επίδομα
για κάθε τίτλο που έπαιρνε η ομάδα, κι αυτός που δημιούργησε το ταμείο
συντάξεων, έτσι ώστε όταν θα συνταξιοδοτούμαστε, εκτός απ’ό, τι μας έμενε απ’τη
συμβολή μας στην Κοινωνική Ασφάλιση, είχαμε ένα πρόσθετο μηνιαίο εισόδημα. Ο Δον
Σαντιάγο ήταν αυστηρός στη διοίκηση του συλλόγου, αλλά γενναιόδωρος με τους
εργαζόμενους του», προσθέτει.
Η μετακόμιση του Μπερναμπέου στο Valdebebas
Αυτές οι μαρτυρίες χρησιμεύουν όχι μόνο για να δώσουν αξία στη
διαχείριση του ιστορικού προέδρου Bernabeu, αλλά επίσης και για να αντιπαραβληθούν
με την πραγματικότητα και τις επακόλουθες καταγγελίες, υπόγειες, των εν
ενεργεία υπαλλήλων της Ρεάλ Μαδρίτης, και ιδιαίτερα εκείνων που έχουν τα περισσότερο
χρόνια στο club, σχετικά με την αντιμετώπιση που λαμβάνουν απ’τους ηγέτες της,
αν και είναι γνωστό ότι όλα συμβαίνουν εξαιτίας αυτού που λέει ένας και μεταδίδει
άλλος.
Όχι, η κατάσταση των εργαζομένων της Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι
νέα, αλλά με την μεταφορά των γραφείων ακριβώς απ’το γήπεδο που φέρει το όνομα
του Μπερναμπέου στη Ciudad Deportiva του Valdebebas, η ενόχληση έχει αυξηθεί. Προς
το παρόν, έχει μετακινηθεί η ένωση των βετεράνων, τα λογιστικά, το ίδρυμα, τα
συστήματα, οι ανθρώπινοι πόροι και υποδομές, ενώ η VIP περιοχή, η κοινωνική
περιοχή, η χωρητικότητα και τα εκδοτήρια και οι σύνδεσμοι δεν αναμένεται να το
πράξουν μέχρι το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου.
Σύμφωνα με τους εκπροσώπους των συνδικάτων των εργαζομένων
της Ρεάλ Μαδρίτης, ο σύλλογος είχε υποσχεθεί ότι θα υπάρχουν έως και τρία μενού
χαμηλού κόστους, αλλά τώρα τους λένε ότι δεν έχουν καμία υποχρέωση κι ότι δεν
το εξετάζουν. Επιπλέον, στο Valdebebas μπορούν να παρκάρουν μόνο οι εργαζόμενοι
που εργάζονται εκεί απ’την αρχή, οπότε οι υπόλοιποι πρέπει να αφήνουν το
αυτοκίνητο στο IFEMA και να παίρνουν ένα λεωφορείο που τους μεταφέρει στην Ciudad
Deportiva. Ωστόσο, επισημαίνουν ότι το χειρότερο από όλα είναι η διάθεση.
Θεωρητικά, ο υπεύθυνος είναι ο José María García de Tomás,
διευθυντής των ανθρώπινου δυναμικού, -ή «απάνθρωπου» όπως το αποκαλούν μερικοί εργαζόμενοι-
αν και στο club ξέρουν ότι αυτός που κινεί πραγματικά τα νήματα είναι ο Manuel
Redondo, πιστός συνοδός του προέδρου. Σ’αυτό το ίδιο μέσο ενημερώσαμε ήδη, για
παράδειγμα, για τις κατηγορίες για τον τρόπο απόλυσης ορισμένων εργαζομένων.
«Μετά τις τελευταίες απολύσεις και το πώς έχουν γίνει, πιστεύουμε ότι,
δυστυχώς, ο σύλλογος απομακρύνεται απ’την εικόνα της εταιρείας με αξίες που προτίθεται
να μεταφέρει (...) Επιπλέον, η τάση αυτή τροφοδοτεί ένα ρήγμα μεταξύ του
συλλόγου και των εργαζομένων που με την προσπάθεια και την αφοσίωσή τους
συμβάλλουμε στο να κάνουμε αυτό το κλαμπ να’ναι το καλύτερο στον κόσμο», έγραφε
μια δήλωση μίας απ’τις επιτροπές της επιχείρησης.
Ο Florentino Pérez και το γραφείο του... στην ACS
«Εγώ δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ το γραφείο της Ρεάλ
Μαδρίτης. Το γραφείο μου είναι στην ACS», δήλωσε ο Florentino Pérez στον
δικαστή Eloy Velasco, όταν αυτός τον ρώτησε ως μάρτυρα στην υπόθεση του
οικοπέδου της Púnica. «Κάνω αρκετά με το να βοηθάω τη Μαδρίτη. Η ομάδα έχει τα στελέχη
της. Δεν βγάζω χρήματα εκεί. Η ζωή μου είναι η ACS», πρόσθεσε ο πρόεδρος της
Μαδρίτης, τόσο γνωστός εντός κι εκτός της Ισπανίας ακριβώς γι'αυτή τη θέση κι
όχι γι’αυτήν που κατέχει στην εταιρεία του. «Είναι ότι μου κάνετε ερωτήσεις που
δεν μου αρέσουν. Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω υπάρξει ευάλωτος σε τίποτα και
κανέναν», τόλμησε να πει στον δικαστή. Για να τον ανησυχούν καταγγελίες από
άλλους υπαλλήλους, αυτούς της Ρεάλ Μαδρίτης...
Διότι, ναι, αν και η ατιμωρησία του επιτρέπει να αρνείται το
αναμφισβήτητο ακόμη και στο Εθνικό Δικαστήριο, ο Florentino είναι που κόβει και
ράβει στην Ρεάλ Μαδρίτης. Έτσι, όπως ανέλαβε να δημοσιεύσει η επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου, τον περασμένο Μάρτιο ο Pérez έλαβε το βραβείο για τον
καλύτερο CEO της Ισπανίας το 2017, το οποίο του έδωσε το περιοδικό Forbes για
τη διαχείρισή του ως Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου ACS, και είπε τα εξής: «Η
ζωή μου είναι, επίσης, σημαδεμένη απ’την Ρεάλ Μαδρίτης και σκέφτηκα ότι ένα club
όπως αυτό, γεμάτο θρύλους και συναισθήματα, έπρεπε να ενσωματώσει επίσης
μεθόδους διαχείρισης κι ελέγχου μεγάλων επιχειρήσεων. Γι’αυτό αφιερώθηκα στο να
εφαρμόσω όλη την επιχειρηματική αυστηρότητα και να συμβάλω την εμπειρία μου. Κι
έτσι ξεκινήσαμε μια επανάσταση που έκανε την Ρεάλ Μαδρίτης να πάει απ’το να
βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης στο να’ναι ο παγκόσμιος ηγέτης στην
οικονομική δύναμη».
Κι αυτό ακριβώς είναι γι’αυτό που διαμαρτύρονται οι
περισσότεροι υπάλληλοι της Ρεάλ Μαδρίτης, ότι όντας μια "οικονομική
δύναμη", τους αντιμετωπίζει όπως τους αντιμετωπίζει. Δηλαδή, εντελώς το
αντίθετο απ’αυτό που συνέβαινε στις μέρες του Don Santiago Bernabeu, όταν ο
σύλλογος δεν ήταν τόσο ισχυρός οικονομικά, αν και όχι μόνο κέρδιζε τόσους
τίτλους ή και περισσότερους απ’ό, τι σήμερα, αλλά πάνω απ 'όλα ήταν ένα
παράδειγμα αρχοντιάς, τόσο με τους αντιπάλους όσο, φυσικά, και με τους ίδιους του
τους εργαζόμενους.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
