News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Η Ρεάλ Μαδρίτης και μια ένεση καφεΐνης

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Του Jesus Garrido

Ντόρτμουντ, έδαφος comanche (21:45)

Ναι, το Ντόρτμουντ δεν είναι το καλύτερο μέρος ούτε η καλύτερη στιγμή για να παίξεις σε μια έδρα όπου δεν έχεις κερδίσει ποτέ, αλλά φυσικά, το να κερδίσεις εκεί όπου δεν το’χεις κάνει ποτέ πριν, πιθανότατα να’ναι το καλύτερο αναζωογονητικό

Το δεύτερο δοκάρι του Pedraza όταν το ματς ήταν αγωνιώδες ακούστηκε δυνατά στα τύμπανα του Zinédine Zidane. Όταν η μπάλα χτύπησε στη βάση του δοκαριού μόλις ένα τέταρτο της ώρας πριν το τέλος, η Μαδρίτη έτρεμε, ο φόβος την κυρίευε. Κι αν ξαφνικά η Barça πάει στους 9 βαθμούς; Δεν θα’ταν τρελό να το σκεφτεί. Η Μαδρίτη δεν έπαιξε καλά στην Βιτόρια. Κέρδισε, που στο τέλος είναι αυτό που προσθέτει στην βαθμολογία, φυσικά, αλλά η μακροπρόθεσμη συνέπεια αυτού που δείχνει στο γήπεδο πρόσφατα είναι ότι σ’άλλες μέρες, αυτό το πλασέ μπροστά σε μια κακή έξοδο του τερματοφύλακα μπορεί να καταλήξει μέσα αντί για έξω κι ο δισταγμός να μετατραπεί σε υστερία.

Ενόψει του τι συνέβη κατά της Betis, η ανησυχία της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν, στην πραγματικότητα, ανύπαρκτη. Ναι, είχε δημιουργηθεί μια πάρα πολύ ευρεία απόσταση με τον πρωτοπόρο για τις λίγες αγωνιστικές που έχουν γίνει στο πρωτάθλημα, αλλά δεν υπήρχε ένας αναδυόμενος συναγερμός, καθώς η ομάδα είχε παίξει ένα αρκετά σοβαρό παιχνίδι, οι ευκαιρίες για γκολ διαδέχονταν η μια την άλλη και ναι, δεν μπήκαν, αλλά η αίσθηση που έμεινε στον ουρανίσκο δεν ήταν εντελώς πικρή, πολύ λιγότερο σάπια. Η Μαδρίτη ήταν ζωντανή και είχε ένα ατύχημα κυκλοφορίας που μόλις που σήμαινε υλικές ζημιές. Δεν υπήρχαν θύματα. Αντίθετα, στην Álava, η ομάδα αποσυντονίστηκε, σα να’χε ξεχάσει την παρτιτούρα που πριν έπαιζε από μνήμης και χωρίς προσπάθεια.

Από πριν ξεκινήσουν τα επίσημα ματς, ο Ζιντάν ερωτάτο για τη διάταξη που επρόκειτο να χρησιμοποιήσει φέτος κι αν είχε φτάσει η στιγμή να αποκηρύξει τους τρεις σταθερούς επιθετικούς μπροστά για ένα στιλ λίγο περισσότερο συνειρμικό, το οποίο έδινε τόσο φανταστικό αποτέλεσμα όταν απουσίαζαν σημαντικά κομμάτια κι αδιαφιλονίκητοι βασικοί. Αυτές οι στιγμές στις οποίες η προσωπικότητα της Μαδρίτης δεν άλλαζε όποιος κι αν έπαιζε έδωσαν στην ομάδα μια αξιοπιστία που λίγα κλαμπ στον κόσμο θα μπορούσαν να’χουν, τόσο με την πρώτη γραμμή όσο και μ’εκείνους που παίζουν λιγότερο. Την ημέρα που επέλεξε ο προπονητής να αναδιαρθρώσει τη σύνθεση, αυτή η μεγαλοπρεπή αρετή δεν βρέθηκε πουθενά.

Στο Mendizorroza, οι Bale και Modric ξεκουράστηκαν και οι Μαρσέλο, Kroos και Μπενζεμά ήταν τραυματίες, έτσι ώστε ποδοσφαιριστές θεωρητικά δευτερεύοντες είχαν τα λεπτά που πέρυσι απολάμβαναν, για παράδειγμα, οι James και Morata. Πάνω απ'όλους ξεχώρισε ο Dani Ceballos για τα δύο γκολ του κι ο ανέκαθεν, ο Isco Alarcón. Σε μια λίγο επιδεικτική κι αποτελεσματική στιγμή του Marco Asensio, η Μαδρίτη δεν αισθάνθηκε άνετα, σχεδόν σε καμία στιγμή ενάντια στην ουραγό, η οποία της έβαλε το πρώτο γκολ που έχει βάλει μέχρι στιγμής τη φετινή σεζόν και η οποία δεν πήρε τον πρώτο βαθμό της για λίγο. Εν τω μεταξύ, παίκτες όπως ο Carvajal μαζεύουν ήδη από τώρα λεπτά στον προσωπικό τους λογαριασμό λόγω της δυσπιστίας που αισθάνεται ο Μαρσεγέζος προπονητής για τον φυσικό αντικαταστάτη του, τον Achraf Hakimi, ο οποίος στα 18 του είναι ο νεότερος παίκτης της πρώτης ομάδας της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Ούτε καν μια επίδειξη φερεγγυότητας, όπως αυτή του Σαν Σεμπαστιάν, δεν έχει επιστρέψει τη Μαδρίτη στην πορεία της αυτοπεποίθησης, απ’την οποία την εξέτρεψε η Βαλένθια. Ακόμη κι εκείνη την ημέρα, αυτή της ισοπαλίας με 2-2 στο Bernabeu, η Μαδρίτη δεν έκανε έναν κακό αγώνα. Η απλότητα με την οποία η ομάδα έχει φανεί να αποσυντίθεται είναι ακόμη πιο παράξενη κι ενοχλητική απ’την ίδια την απουσία του παιχνιδιού και, τουλάχιστον στο σπίτι, των αποτελεσμάτων. Δεν υπάρχει κανένα προφανές στοιχείο να επισημανθεί ως υπεύθυνο για την αντιφατική εικόνα της ομάδας σ’αυτόν τον Σεπτέμβριο. Έχουν υπάρξει απουσίες, ναι, αλλά ακόμη και χωρίς απαραίτητους παίκτες οι λευκοί λειτουργούσαν σαν ένα ρολόι και δεν τους έλειπε κανείς. Και τα rotations έχουν συμβεί και θα συμβούν καθόλη τη διάρκεια του έτους, και τα ίδια ήταν βασικά για την σωστή ανάπτυξη της περασμένης σεζόν.

Ίσως να’ναι το λιγότερο συνιστάμενο αυτή τη στιγμή, αλλά πρέπει να επισκεφθεί το Signal Iduna Park, ή μ’άλλα λόγια, το Westfallenstadion, έδαφος comanche στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης. Τον τελευταίο καιρό, το να παίζει στη Γερμανία δεν ήταν μια merengue "σταυρική πορεία". Η νίκη στο Μόναχο, πριν ήταν τόσο εφικτή όσο το να δεις ένα γουρούνι να πετάει πάνω απ’το Bernabeu, όπως θα’λεγε κι ο John Benjamin Toshack, αλλά έχει πάρει το σημείο, την ηρεμία και τώρα στη βαυαρική πρωτεύουσα οι Madridistas αισθάνονται τόσο άνετοι όσο όταν βρίσκονται στην αυλή του σπιτιού τους. Εκεί, στο Μόναχο, η Μαδρίτη έχει κάνει τον γελοίο με σταθερότητα, σαν να ήταν αυτό που συμβαίνει εκεί, όπως συμβαίνει ακόμα στο Ντόρτμουντ. Η Borussia Dortmund είναι μία απ’τις πιο φορμαρισμένες ομάδες του πλανήτη. Η Μαδρίτη είναι η καλύτερη ομάδα στον πλανήτη. Και δύο πολύ διαφορετικές στιγμές κι απ’τις δύο. Ναι, δεν είναι το καλύτερο μέρος ούτε και η καλύτερη στιγμή για να παίξει σε μια έδρα όπου δεν έχει κερδίσει ποτέ, αλλά φυσικά, το να κερδίσει εκεί όπου δεν το έχει κάνει ποτέ πριν, πιθανότατα να’ναι το καλύτερο δυνατό αναζωογονητικό, κάτι σαν μια ενδοφλέβια ένεση υπερβολικής δόσης καφεΐνης.


Η σελίδα της στήλης στο facebook:


Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.