News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Το να’ναι πρωταθλήτρια ως συνήθεια της Ρεάλ Μαδρίτης

Τετάρτη 9 Αυγούστου 2017

Του Jesus Garrido

Εντυπωσιακή πρώτη ώρα του λευκού παιχνιδιού

Αυτή η ομάδα δεν έχει καμία σχέση με την προετοιμασία. Η καλύτερη Μαδρίτη της περασμένης σεζόν επέστρεψε όταν χρειάζονταν και ξεπέρασε με μεγάλη σαφήνεια την Γιουνάιτεντ, αν και δεν αντικατοπτρίστηκε στο σκορ


Εκείνοι που γνωρίζουν το ποδόσφαιρο, δηλαδή, εκείνοι που είναι μέσα σε αυτό, είναι πολύ πιο ικανοί να εκτιμήσουν όλες τις λεπτομέρειες μιας ομάδας. Αυτοί καταλαβαίνουν ότι η προετοιμασία είναι για αυτό που είναι, δηλαδή, για να προσαρμόσει τα σώματα και πάλι στον ανταγωνιστικό ρυθμό μετά από εβδομάδες παύσης. Τ’αποτελέσματα που μπορούν να υπάρξουν σ’αυτά τα παιχνίδια της προετοιμασίας δεν έχουν καμία αξία. Η Μπάγερν έχει κάνει μια καταστροφική προετοιμασία και λίγοι αμφιβάλλουν ότι θα κερδίσει την Bundesliga με ευκολία. Η Μαδρίτη δεν είχε κερδίσει κανένα απ’τα τέσσερα παιχνίδια της και τη στιγμή στην οποία άρχισε να ανταγωνίζεται αληθινά, συν το ότι είχε στο ενδιάμεσο ένα κύπελλο, ανέκτησε το παιχνίδι που της έδωσε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Τέταρτο Super Cup στην ιστορία, τρία απ’αυτά σε τέσσερα χρόνια. Η συνήθεια της νίκης δεν σταματά.

Υπήρχαν κάποιοι, ονειροπόλοι, που πίστευαν, ότι ο Cristiano επρόκειτο να ξεκινούσε βασικός, καθώς μιας και ήταν στην αποστολή, δεν επρόκειτο να μείνει στον πάγκο. Αυτοί δεν θυμούνται τι συνέβη στο Κάρντιφ. Τότε, τον Ιούνιο, ο Bale ήταν στην λίστα και υπήρχαν αμφιβολίες για το αν θα έπαιζε απ’την αρχή. Δεν το έκανε, έπαιξε ο Isco. Το ίδιο συνέβη στα Σκόπια, αλλά αυτός που έμεινε στον πάγκο ήταν ο Cristiano. Στη συνέχεια έπαιξε, φυσικά, επειδή είναι ο Ρονάλντο και πρέπει να βγει στο γήπεδο, αλλά η παρουσία του δεν ήταν σημαντική. Το υπόλοιπο, οι συνήθεις, αυτοί που έχουν κάνει τη Μαδρίτη tricampeón της ηπείρου, πρακτικά μέσα σε τέσσερα χρόνια. Και παίζοντας εξίσου καλά όπως τέλειωσαν την περασμένη σεζόν, δηλαδή, χορεύοντας τον αντίπαλο σ’έναν τελικό.

Μεταξύ αυτών έπαιξε ο Bale, έτσι ώστε ο Μουρίνιο κατανοεί ότι θα παραμείνει λευκός παίκτης αυτή τη σεζόν. Δεν ήταν, για άλλη μια φορά, το καλύτερο ματς του Ουαλού, αλλά συμμετείχε όταν χρειάστηκε. Ανάμεσα σ’αυτόν και τον Isco προέκυψε η σπίθα που φώτισε την καλύτερη φάση όλου του τελικού, αυτή που χρησίμευσε για να θέσει ότι ήταν στην τελική, το γκολ που έβαλε πραγματικά απόσταση απ’τη United, το δεύτερο. Ο Ανδαλουσιανός σκόραρε, ο Βρετανός έδωσε ασίστ. Ήταν η ελάχιστη απόσταση στο αποτέλεσμα για ό, τι φαίνονταν στο γήπεδο.


Ο Μουρίνιο αποδέχτηκε πριν πολύ καιρό ότι ενάντια σε ομάδες που είναι πιο ισχυρές απ’τις δικές του με τη μπάλα στα πόδια, μπορεί να’χει πιθανότητες νίκης μόνο παίζοντας ένα ποδόσφαιρο εξάλειψης αρετών. Έχει δημιουργήσει ένα πολύ εξειδικευμένο ρόστερ για να κερδίσει την Premier με βάση τους μύες με μικρές δόσεις ποιότητας. Και η United είναι αυτό, μύες και ποιότητα ανάλογα μ’αυτά που έδειξαν στα Σκόπια μέσα απ’την υψηλή πίεση, την έξυπνη κατάληψη των χώρων και την επιθετικότητα. Όπως κάνει συχνά, ξεκινά πολύ δυνατά, προσπαθώντας να μην αφήνει τη Μαδρίτη να βγάζει τη μπάλα, για να κλέψει και να κάνει ζημιά. Αυτό κράτησε τα ανέκαθεν δέκα λεπτά μέχρι που ο Modric απελευθερώθηκε απ’τον Pogba κι άρχισε να συνδυάζεται με τους καλούς.

Κάποιος, δεν θα’λεγε ότι ένας απ’τους καλούς είναι ο Casemiro, δεν καθορίζεται ως ο τυπικός παίκτης ποιότητας που σπάει καλούπια. Αντίθετα, προϋποτίθεται ως το αντίθετο, δηλαδή, ωμή βία χωρίς πάρα πολύ έλεγχο. Πάει ν’αποδειχθεί ότι αυτός ο καθορισμός δεν είναι τίποτα άλλο από άγνοια. Ο Casemiro ήταν ο καλύτερος της Μαδρίτης στην πρώτη μισή ώρα κατά την οποία οι merengues καταχράστηκαν την United, η οποία ανέπνεε ακόμα και κατέληξε να ανακάμψει απ’τις πληγές της, όπως ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο «The Reborn», δεδομένου ότι ούτε η Μαδρίτη γνώριζε να σκοτώσει. Πριν απ’το γκολ της, μια εκτέλεση στο πιο αγνό στυλ του φορ, έστειλε στο οριζόντιο δοκάρι ένα κόρνερ και στάθηκε στη μέση σαν ένα ανυπέρβλητο τείχος συγκράτησης που η United μπόρεσε να ξεπεράσει μόνο όταν ο διαιτητής διέταξε την διακοπή δύο λεπτών έτσι ώστε οι ποδοσφαιριστές να δροσιστούν απ’την ζέστη της ΠΓΔΜ.

Ακούγεται αντιφατικό να πούμε ότι η United βελτιώθηκε με τον Fellaini στο γήπεδο επειδή ο Βέλγος είναι ο τελευταίος που θα πίστευε κάποιος ότι θα μπορούσε να’ναι σημαντικός σ’ένα παιχνίδι υψηλού επιπέδου, ακριβώς αυτό που λείπει. Αλλά έτσι ήταν. Η αλλαγή του Μουρίνιο ήταν σημαντική: έβγαζε τον καλό, τον Ander Herrera, κι έβαζε τον ψηλό. Το μήνυμα ήταν σαφές: μπάλες στους Βέλγους. Δεν υπήρχε μια πιο ξεκάθαρη πρόταση παιχνιδιού. Ο Pogba, χωρίς να κάνει μια μεγάλη αναμέτρηση, ξεκίνησε να μοιράζει το παιχνίδι που έπεφτε γύρω του και η Μαδρίτη υπέφερε μόνο κατά στιγμές. Αυτό δεν θα’χε συμβεί αν είχε επιτύχει ο Keylor σε κάποια απ’τις αποκρούσεις του, όπως έκανε ο De Gea. Σ’ένα απ’αυτά τα κεντρικά ριμπάουντ ο Lukaku ευστόχησε. Μπορούσε να ευστοχήσει στο πρώτο, αλλά του’κατσε η δεύτερη προσπάθεια. Το δίλημμα του Navas είναι και πάλι αυτό του τελευταίου έτους: σου δίνει αυτό που σου παίρνει, γιατί λίγο πριν το τέλος έβγαλε ένα τετ α τετ του Rashford που θα ισοφάριζε. Γι’αυτό συνεχίζει κάτω απ’τα δοκάρια της Μαδρίτης, γιατί στο τέλος, προσθέτει περισσότερα απ’όσα αφαιρεί.

66 ματς σκοράροντας

Γι’αυτό και επειδή οι συμπαίκτες του διορθώνουν τα πάντα. Είναι 66 συνεχόμενα παιχνίδια σκοράροντας, αυτό το ρεκόρ θα’ναι σχεδόν αδύνατο να ισοφαριστεί. Αυτή η Μαδρίτη, αυτή του Ζιντάν, αυτή του Κριστιάνο και του Modric, βγαίνει πάντα στο γήπεδο κερδίζοντας ήδη 1-0. Η σιγουριά που δίνει στην ομάδα το να γνωρίζει ότι ανά πάσα στιγμή θα μπει το πρώτο (και, κατά κανόνα, το δεύτερο, επιτρέπει μια αυτοπεποίθηση σ’αυτό που κάνει που ωθεί τους παίκτες προς το στόχο). Ενώ η Μαδρίτη φυλάκιζε την United στο δικό της μισό χώρο (όχι στο γήπεδό της, στην περιοχή της), κανείς δεν έχανε την υπομονή. Περίμεναν τη στιγμή, ήξεραν ότι θα’ρθει. Και ήρθε. Είναι ένα γεγονός.



Κι επιπλέον, αν δεν είναι το μεγάλο ματς του ενός, είναι του άλλου. Μερικές φορές βγαίνει ο Cristiano, άλλες ο Ramos, άλλες ο Marcelo. Στην πρωτεύουσα των Σκοπίων, βγήκαν οι Casemiro, Isco και Μπενζεμά. Μεταξύ αυτών υπαινίσσονταν μια αδιανόητη υπεροχή έναντι των αντιπάλων. Τα καύσιμα τέλειωσαν σ’όλους και το γκολ της United ώθησε τον αντίπαλο, αλλά δεν υπήρξε επίσης πανικός. Είναι η συνήθεια της νίκης. Νιώθεις ότι η μοίρα θα’ναι ευνοϊκή ότι κι αν συμβεί. Ότι ακόμα κι αν ο Bale στείλει μια μπάλα στο οριζόντιο δοκάρι και στη συνέχεια σκοράρει ο Lukaku, δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα χειρότερο από αυτό. Ότι είναι μόνο θέμα χρόνου να σηκώσει ο Ramos ακόμα ένα κύπελλο. Τον Δεκέμβριο και πάλι. Τον Μάιο θα δούμε... αχνοφαίνεται επίσης και σ’αυτόν.

Η σελίδα της στήλης στο facebook:

Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.