News Update :

powered by Agones.gr - livescore

Απ’τον Ramos στον Vallejo, ο στόχος του να συνεχίσει να’ναι αξιόπιστη η άμυνα της Μαδρίτης

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

Του Gonzalo Cabeza

Ο Zaragozano στόπερ πρέπει να προσαρμοστεί

Το λευκό club πέρασε πολλά χρόνια χωρίς να βρίσκει το κλειδί που έδινε μια άμυνα επιπέδου. Η άφιξη του Πέπε και του Camero άλλαξε τα πράγματα, αλλά η αποχώρηση του Πορτογάλου ανοίγει και πάλι τις αμφιβολίες


Υπήρξε μια εποχή, οι πιο νεαροί δεν την θυμούνται, στην οποία το να’σαι στόπερ της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ένα επικίνδυνο επάγγελμα. Κάθε καλοκαίρι ήταν ένα δράμα, το εκάστοτε τεχνικό επιτελείο χτένιζε την αγορά μέχρι να υπογράψει τον πιο ακριβό αμυντικό, τον πιο διάσημο και βραχώδη απ’όλους αυτούς που προσφέρονταν. Συνολικά για το τίποτα, πήγαινε πάντα στραβά. Η αναζήτηση στην Ιταλία ήταν επαναλαμβανόμενη, παίκτες αποδεδειγμένης εμπειρίας όπως ο Walter Samuel ή ο Φάμπιο Καναβάρο. Καλοί αμυντικοί, ναι, στο κατάλληλο σύστημα.

Όταν έφταναν στη Μαδρίτη, έβρισκαν μια ομάδα πάντα καμικάζι, επικεντρωμένη στην επίθεση και με την τάση να μην προστατεύει την οπισθοφυλακή. Επειδή οι λευκοί μπορεί να μην έχουν μια τόσο σαφή ή περίφημη φιλοσοφία όπως η Barcelona, αλλά υπάρχει μια κοινή γραμμή που έχει μεταδοθεί με την πάροδο του χρόνου: επίθεση, επίθεση κι επίθεση. Αυτό δεν είναι εύκολο για όλους. Για έναν στόπερ μπορεί να’ναι κάτι πραγματικά απογοητευτικό.

Έτσι περνούσαν οι αμυντικοί σαν σπασμένα παιχνίδια χωρίς να βρίσκει το club το θεμέλιο λίθο για να στηρίξει το κτίριο. Δεν είναι ότι η ομάδα δεν κέρδιζε, μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις έδωσε μαεστρικές διαλέξεις για το πώς μπορείς να φτάσεις να γίνεις ανταγωνιστικός απαλλασσόμενος ολοκληρωτικά απ’την αμυντική δουλειά. Στην τελική, είναι η Ρεάλ Μαδρίτης.

Είναι επίσης αλήθεια ότι οι αποστάσεις ήταν μικρότερες, η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν το μεγάλο ψάρι, πάντα ήταν, αλλά μέτριες ομάδες όπως η Βαλένθια μπορούσαν να φιλοδοξούν να’χουν καλύτερους παίκτες απ’τους λευκούς σε πολλές θέσεις. Η αμυντική γραμμή, χωρίς να πάμε παραπέρα, συνήθιζε να’ναι ισχυρότερη στους chés παρά στην πρωτεύουσα. Ίσως γι 'αυτό να μην υπήρχε καλοκαίρι στο οποίο να μην υπήρχαν φήμες ότι ο Ayala θα κατέληγε να παίζει στο Μπερναμπέου, κάτι που δεν συνέβη ποτέ.

Ίσως να’ταν με τον Pellegrini, αν και πιθανότατα ήταν ο Μουρίνιο αυτός που βρήκε το κλειδί. Και, σ’αυτό, δύο βασικοί παίκτες: Sergio Ramos και Pepe. Ο Camero ήταν ένας επιθετικός μπακ που ήθελε να γίνει στόπερ, σκέφτονταν ότι το σώμα του επρόκειτο να του δώσει την ευκαιρία να λάμψει εκεί και πέρασε χρόνια εξετάζοντας την αλλαγή του ρόλου του. Ο Πορτογάλος, ο οποίος κόστισε 30 εκατομμύρια, δεν ήταν ένας πολύ γνωστός στόπερ. Δεν έμπαινε, ως εκ τούτου, σ’αυτήν την δυναστεία φανταχτερών ονομάτων στα οποία ποντάραν πριν απ’την άφιξη του.

Και λειτούργησε, είναι εμφανές ότι λειτούργησε. Περισσότερο από μια δεκαετία με σκαμπανεβάσματα, κανείς απ’τους δύο δεν είναι τέλειος, αλλά με μια εδραιωμένη άμυνα που δεν παρατηρούνταν από τότε που τα παιδιά ανέφεραν από συνήθεια τα ονόματα των Sanchis και Ιέρο. Αυτοί οι δύο δημιούργησαν, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, μια σταθερή άμυνα. Κι από εκεί και πέρα ήταν όλα πιο εύκολα, γιατί πάντα είναι το να επισυνάψεις ένα νέο κομμάτι σ’ένα σύστημα που λειτουργεί απ’το να ζητήσεις απ’τον νέο να βάλει τάξη στο χάος.


Vallejo, ο τελευταίος διάδοχος

Ο Varane μπορεί να δώσει μια μαεστρική διάλεξη σχετικά με αυτό. Να φτάνεις στη Μαδρίτη σε ηλικία 19 ετών και μ’ένα προφανές ταλέντο δεν είναι αρκετό, το να αισθάνεσαι ασφαλής, γνωρίζοντας ότι η πρωταρχική ευθύνη είναι άλλων κι ότι οι μέρες σου δεν έχουν έρθει ακόμα είναι μια βασική ώθηση για να μπορέσεις να προσαρμοστείς. Υπήρξαν περιπτώσεις όπως του Nacho, ο οποίος μετά από πολλά χρόνια στο σπίτι ήταν σε θέση να αποδείξει την αξία του. Είναι πιο εύκολο να ποντάρεις όταν υπάρχουν σφαίρες στη θαλάμη.

Φέτος αυτή η θέση θα’ναι για τον Jesús Vallejo. Ο Pepe έχει φύγει, ένας απ’αυτούς που ίδρυσαν τη σταθερότητα, αλλά εκείνοι που μεγάλωσαν στη σκιά του πρέπει πλέον να’ναι προετοιμασμένοι για να προχωρήσουν μπροστά και να πάρουν οριστικά την θέση του βασικού δίπλα στον Ramos, ο οποίος συνεχίζει εκεί, χωρίς προφανή ημερομηνία λήξης. Ο aragonés, ο νέος, είναι νεαρός, άπειρος και, όπως φάνηκε στο Euro Κ 21, ακόμα σε διαδικασία ωρίμανσης. Οι τεχνικοί μιλούν θαυμάσια γι’αυτόν, οι πρώτοι μήνες του στη Γερμανία είναι ελπιδοφόροι για τον madridismo κι ανάμεσα στα πολλά χαρακτηριστικά του είναι το ότι είναι ένα πολύ συγκεντρωμένο παιδί. Ότι η ελίτ είναι επίσης γεμάτη με αξιώσεις για να χαθείς.

Ο Vallejo μιλάει στην ιστοσελίδα της Μαδρίτης και, χωρίς να βγαίνει πολύ απ’τα κλασικά, μιλάει για την ελπίδα και το μέλλον: «Ο Ζιντάν μου είπε, όπως και στους υπόλοιπους συμπαίκτες της Κ 21 και στους canteranos, να’μασταν ήρεμοι, να κάναμε το παιχνίδι μας και, πάνω απ 'όλα, να απολαμβάναμε το παιχνίδι. Είναι ωραίες μέρες, με σκληρές προπονήσεις, όπως πρέπει να’ναι, κι αυτός είναι ο τρόπος να πιάσεις τη δυναμική για όλη τη σεζόν. Είμαι ενθουσιασμένος που βρίσκομαι εδώ, ταξιδεύουμε στο Μαϊάμι και συνεχίζουμε ν’αντιμετωπίζουμε προκλήσεις».

Ενάντια στη Μάντσεστερ Σίτι η Ρεάλ Μαδρίτης δέχτηκε τέσσερα γκολ. Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, διότι αυτό δεν παύει να’ναι καλοκαιρινή γιορτή. Ο Vallejo έπαιξε μόνο λίγα λεπτά, καθώς μόλις είχε φτάσει στην πειθαρχία του Ζιντάν αφού έπαιζε με την εθνική τον Ιούνιο. Ούτε κι ο Sergio Ramos, που πρέπει να’ναι ο μέντοράς του, καθώς ο Camero ήταν στο περιθώριο λόγω κάποιων σωματικών παθήσεων που του δυσκολεύουν την προετοιμασία.

Οι άμυνες είναι μια αδύναμη ισορροπία. Χρειάζονται καλά σώματα, επικοινωνία, ένα έγκυρο σύστημα. Η Μαδρίτη το’χει καταφέρει αυτά τα χρόνια. Μένει να δούμε ότι η ομάδα συνεχίζει να ρέει. Ενάντια στη Μπαρτσελόνα, μετά από μια αμφίβολη αρχή στην περιοδεία, έχει την ευκαιρία να το δείξει. Είναι ένα clásico κι επίσης μια γιορτή. Αλλά δεν υπάρχει δόξα χωρίς άμυνες.

Η σελίδα της στήλης στο facebook:



Share this Article on :
 

© Copyright Opadoi Live 2010 -2011 | Design by Herdiansyah Hamzah | Published by Borneo Templates | Powered by Blogger.com.