Του Benzema του λείπει μόνο να’ναι (επιτέλους) σημαντικός σ’έναν τελικό του Champions League

Του Jesús Garrido

Μια γκρι σεζόν που τελειώνει σε πληρότητα

Ο Γάλλος επιθετικός είχε μια σεζόν πολύ κάτω απ’το επίπεδό του, αλλά την τελειώνει τόσο καλά, που ίσως αυτός του Κάρντιφ να’ναι ο πρώτος τελικός Champions League που μπορεί να συμπληρώσει

Στη μισή στροφή, ο Μπενζεμά σταμάτησε το χρόνο. Προσποιήθηκε ότι είναι καθισμένος οκλαδόν και μειωμένος ανάμεσα σ’ένα rojiblanco ζιζάνιο κι ένα σχεδόν ανεπαίσθητο τέχνασμα του παρείχε έναν πολύ στενό διάδρομο στο χείλος της τελικής γραμμής επί της οποίας χόρεψε έτσι ώστε, στη συνέχεια, να σηκώσει το βλέμμα και να παρατηρήσει τον ξανθό, αλλά ήταν ο μελαχρινός Ανδαλουσιανός αυτός που την έβαλε στα δίχτυα για να φέρει πετώντας τη Μαδρίτη στο Κάρντιφ. Σ’αυτήν την πρωτεύουσα μιας περιοχής που μοιάζει με χώρα, αλλά δεν είναι, ο Καρίμ ελπίζει να βρεθεί ενώπιον της δόξας για τρίτη φορά και να την κοιτάξει κατάματα για πρώτη φορά, περήφανος για το γεγονός, καταναλωμένος απ’την προσπάθεια κι αιώνιος στο γήπεδο.

Όταν περάσουν τα χρόνια κι αυτοί που, τώρα δεν υποφέρουμε ούτε καν τα τριάντα, θα’χουμε τη φροντίδα εγγονιών, τότε θα μιλάμε γι’αυτή την εποχή ως αυτήν που η Μαδρίτη ανακατέλαβε την Ευρώπη, τη γη που οι εχθροί της δεν είχαν αφήσει τόσο καμένη στις προηγούμενες εποχές, η οποία έδινε και πάλι πολλούς καρπούς, ακόμα κι όταν αυτή που δέσποζε απ’την κορυφή, η Barca, έλεγε στον γιο της, Μέσι, αυτό το «όλη η γη που λούζει το φως είναι το βασίλειό μας». Εν μέσω της κατάρρευσης, η Μαδρίτη ξαναχτίστηκε απ’το τίποτα και κέρδισε εκεί όπου κέρδιζε πάντα. Αν το κάνει και πάλι στην Ουαλία, θα το’χει κάνει και πάλι με τον Μπενζεμά, αυτόν τον οποίο το vikingo κοινό δεν έχει ερμηνεύσει ποτέ ως έναν απ’τους δικούς του.

Η λεπτή πένα του Jabois εξηγεί με λεπτή ακρίβεια γιατί στον Karim έχει κοστίσει περισσότερο από οποιονδήποτε να επιβιώσει ντυμένος στα λευκά. «Το παιχνίδι του τίθεται υπό υποψία απ’τους εξαγνιστές του Μπερναμπέου, στους οποίους εξακολουθούν να λείπουν οι κούρσες του Ραούλ στο πουθενά, που ήταν σα να’χε ξεχάσει το χειριστήριο του τηλεκατευθυνόμενου αυτοκινήτου στον καναπέ». Στον Μπενζεμά δεν αρκεί ποτέ μια προσπάθεια και σε οπαδούς καλλιεργημένους με τους καλπασμούς του Gento και την ωριμότητα με την υπερβολική λεβεντιά των Amancio και Juanito, η νωθρότητα του ξυρισμένου της Λυών φαίνεται παράξενη. Είναι σε αντίθεση με την δημοφιλή πεποίθηση (αβάσιμη, αλλά διαδεδομένη), ότι για να πετύχεις στη Μαδρίτη πρέπει να τρέχεις άσκοπα και, στη συνέχεια, εφόσον πλέον κρεμάσει η γλώσσα, εκφράζεται η ποιότητα.

Ο Μπενζεμά έχει κριθεί σ’όλη την καριέρα του, για κάτι που δεν έχει υπάρξει, ούτε είναι, ούτε θα’ναι. Στην κληρονομιά που έλαβε απ’τους Hugo Sánchez, Zamorano, Σούκερ, Μοριέντες, Ρονάλντο και Φαν Νιστελρόι. Τι σχέση έχουν όλοι αυτοί με τον Μπενζεμά; Σκεφτείτε το. Όλοι ήταν «9», όλοι; Όχι, ο Μπενζεμά δεν είναι σαν αυτούς. Ο Μπενζεμά είναι, όπως θα’λεγε ο Broncano, «καθαρή μοντέρνα ζωή», το σημερινό ποδόσφαιρο κάνει φορ. Η φυσική επιλογή καθιερώνει ότι αυτοί που επιβιώνουν με το πέρασμα των χρόνων είναι αυτοί οι επιθετικοί που ξέρουν να κάνουν πολλά περισσότερα απ’το να βάλουν το πόδι για να εκτρέψουν ίσα-ίσα τη μπάλα εκεί που δεν θα φτάσει ποτέ ο τερματοφύλακας. Ο Benzema κάνει, μερικές φορές, αυτό που έκαναν όλοι αυτοί εκείνης της λίστας, αλλά κι επίσης, πολλές άλλες φορές, αυτό που έκανε ο Ζιντάν, ο Laudrup ή ο Rui Costa.

Όπως κάνει ο ίδιος, ο κριτικός πρέπει πάντα να περπατά με πολύ βαριά πόδια, όταν μιλάει για τον Μπενζεμά, πρέπει πάντα να εξετάζει τη δυνατότητα ότι, σ’ένα απροσδιόριστο σημείο της σεζόν (σχεδόν πάντα όταν μετράνε περισσότερο τα γκολ), ο Γάλλος θα μπορούσε να του πετάξει όλες τις παραπάνω κατηγορείς στα μούτρα με παραστάσεις ενός εξαιρετικού επιπέδου. Αυτό που έκανε στο Καλντερόν είναι το επιστέγασμα μιας ανοδικής εξέλιξης στην άνοιξη, που τον έχει κάνει να φτάσει στον Ιούνιο με την ίδια ενέργεια όπως στους φθινοπωρινούς μήνες του 2015, όταν αποδέχτηκε την πρόκληση του Μπενίτεθ να σκάσει στο σκοράρισμα. Και καταλήγοντας έτσι, ποιος θυμάται ότι είναι η χειρότερη σεζόν του στο σκοράρισμα απ’το πρώτο έτος του στα λευκά;

Ο Benzema είχε υπομονή. Περισσότερη από πολλούς άλλους που πήραν το τέρμα και το έκλεισαν μ’ένα βροντερό χτύπημα. Στα σημαντικά παιχνίδια, αυτός που έπαιζε γενικά ήταν ο Higuaín. Και μιας και στον Florentino άρεζε περισσότερο από κάθε άλλον, δεν υπήρχε προσφορά που να’φτασε στο γραμματοκιβώτιο του γηπέδου Chamartin που να’χε έστω ακουστεί. Και κάθε καλοκαίρι ξεσπούσαν οι σφυρίχτρες σειρήνας καλώντας τον, δελεαστικές. Αυτός υπέμεινε, ο Pipa δεν το έκανε. Στη συνέχεια άντεξε επίσης την κερκίδα και κέρδισε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Συνέχισε ν’αντέχει και κέρδισε και πάλι το Ευρωπαϊκό Κύπελλο. Κανένα απ’τα δύο δεν τα κέρδισε μέσα στο γήπεδο αλλά απ’τον πάγκο. Αντσελότι και Ζιντάν τον επέλεξαν ως τον περισσεύον, αυτόν που έπρεπε να βγάλουν για να βελτιώσουν την ομάδα. Ο Morata αναμένει να συμβεί ότι και το 2014. Ο Μπενζεμά, να ολοκληρώσει επιτέλους έναν τελικό. Είναι το μόνο που του λείπει. Δεν έχει υπάρξει ποτέ καθοριστικός σ’ένα παιχνίδι για τον τίτλο. Τώρα είναι η ώρα. Το ψάχνει, το εύχεται, το αξίζει.

Η σελίδα της στήλης στο facebook:

https://www.facebook.com/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%80%CE%AC%CE%B6%CF%89%CE%BD-%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-813906908747714/

@suntagm_puskas