Του Jesús Garrido
Τρεις χαμένες προκρίσεις
Δεν υπάρχει ένας madridista που να’χει κακές αναμνήσεις απ’τη
Γιουβέντους. Για όλα εκείνα που βίωσε με ένταση στις 20 Μαΐου του 1998, η
Γιουβέντους θα’ναι πάντα ο αντίπαλος στον οποίο έβαλε ο Μιγιάτοβιτς το γκολ του
Έβδομου. 32 χρόνια ταλαιπωρίας ξεχασμένα ενάντια σ’αυτούς που φορούσαν bianconero.
Το Έβδομο επέφερε, ωστόσο, το πραγματικό bestia negra της Ρεάλ Μαδρίτης. Σ’αυτά
τα 19 χρόνια αυτές οι δύο ομάδες έχουν διασταυρωθεί σε τρεις διπλές
αναμετρήσεις και δύο φάσεις ομίλων και σχεδόν πάντα έχει κερδίσει η Γιουβέντους.
Την απέκλεισε απ’το Champions League,
την κατέστρεψε στο Μπερναμπέου, «ανάγκασε» τον madridismo να παραδοθεί στον Del
Piero και στον Πίρλο... Αλλά δεν έχουν συναντηθεί ποτέ ξανά σ’έναν τελικό. Κι αυτό
του Κάρντιφ είναι τέτοιος, ένα ματς για τον τίτλο. Κι εκεί επιστρέφει η
ανεξίτηλη ανάμνηση.
Η συνταξιοδότηση του Hierro
Τις δύο πρόσφατες φορές στις οποίες βρέθηκε η Μαδρίτη κοντά
στην επανεπικύρωση του Champions League, εμφανίστηκε η Γιουβέντους για την ξυπνήσει απ’το όνειρο. Μία,
του 2015 και τα γκολ του Morata (βλέπε τελευταίο σημείο). Η άλλη, η πρώτη, του
2003 και το πέναλτι του Φίγκο και η συνταξιοδότηση του Hierro. Αυτή ήταν μια νοκ-άουτ
αναμέτρηση κυρία. Μια εξωφρενικά καλή Γιούβε ενάντια στη Μαδρίτη των Ζιντάν,
Ρονάλντο, Ραούλ και Φίγκο. Όποιος κέρδιζε, θα’παιζε στον τελικό εναντίον της Milan
στο Old Trafford. Το βραβείο ήταν τεράστιο. Το πρώτο σκέλος πήγε στους λευκούς,
αλλά στο Τορίνο η Μαδρίτη ξέχασε ν’αμυνθεί ενώπιον της θύελλας που ηγήθηκαν οι Ντελ
Πιέρο και Νέντβεντ. Ένα 3-1 που μερικές φορές τσούζει ακόμα. Αυτό το ματς δεν
σήμαινε μόνο το τέλος του αρχηγού αλλά επίσης και του Ντελ Μπόσκε.
Ο Zalayeta πέρασε στην ιστορία
Θυμάστε ότι η Μαδρίτη αποκλείονταν στους 16 έξι συνεχόμενα χρόνια;
Ήταν το θλιβερό ψυχολογικό φράγμα το οποίο συνάντησαν οι λευκοί απ’το 2005
μέχρι που με τον Μουρίνιο έφτασαν στους ημιτελικούς το 2011. Αυτός ο merengue κατακλυσμός
ξεκίνησε μ’ένα γκολ του Marcelo Zalayeta. Τι ποιος ήταν ο Zalayeta; Ένας επιθετικός
δεύτερου επιπέδου που έπαιζε στη Γιουβέντους, όταν δεν το έκανε ο Νταβίντ
Τρεζεγκέ. Κι ένα βράδυ του Μαρτίου είχε τη στιγμή της δόξας του. Έκανε το 2-0
στην παράταση, το γκολ που απέκλειε τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στο Μπερναμπέου η Μαδρίτη
κέρδισε 1-0 με γκολ του Helguera, αλλά στο Τορίνο, αυτοί οι δύο επιθετικοί ανέτρεψαν
και πέρασε πάνω από μια πενταετία, μέχρι να ξεχάσει εκείνο το στίγμα η Μαδρίτη.
Το Μπερναμπέου αποθεώνει τον Del Piero
Έχοντας περάσει απ’τη Serie B λόγω του «Moggigate» και την εξαγορά
διαιτητών, η Γιουβέντους χρειάστηκε μόνο ένα χρόνο για να επιστρέψει στο
Champions League. Προφανώς, η ανακατασκευή ήταν σε εξέλιξη κι εκείνο το ρόστερ
της σεζόν 2008-09 ήταν παρά πολύ κατώτερο απ’το τωρινό, κατώτερο απ’αυτό της Inter
που σάρωνε, απ’της Milan που αντιστέκονταν. Αλλά συναντήθηκε με τη Μαδρίτη και
ξέσπασε στη φάση των ομίλων. Η Μαδρίτη των Schuster και Ντρέντε έχασε και τα
δύο παιχνίδια χωρίς απάντηση. Στο δεύτερο, ο Del Piero έβαλε μια ντομπλέτα στο
Μπερναμπέου και το λευκό γήπεδο, το οποίο ανέκαθεν αναγνώριζε το ταλέντο των
άλλων, του αφιέρωσε μια απ’αυτές τις αποθεώσεις που μένουν για πάντα στη μνήμη.
Η μόνη χαρά
Το 2013, η τωρινή Γιουβέντους ήταν ακόμα στον σχηματισμό. Προς
την τελειοποίηση, μάλλον, για να’μαστε ακριβείς. Ο Antonio Conte δημιουργούσε ένα
τέρας που ακόμα δεν φόβιζε. Η Μαδρίτη την βρήκε και πάλι στη φάση των ομίλων,
αλλά αυτή ήταν η πρώτη Μαδρίτη του Αντσελότι, αυτή του νταμπλ, αυτή του
Δέκατου. Κι αυτό ήταν πολύ Μαδρίτη για εκείνη την άτολμη Γιουβέντους και φοβισμένη
ακόμα ν’αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο τους μεγάλους της Ευρώπης. Στο Μπερναμπέου έχασε
με μια ντομπλέτα του Κριστιάνο που ξεπέρασε το γκολ του Llorente, ενώ στο Juventus
Stadium, Κριστιάνο και Μπέιλ ισοφάρισαν τα γκολ των Vidal και Llorente.
Ο Morata ως δήμιος
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
