Του Enrique Ortego
Έτσι παίζουν Γιουβέντους και Ρεάλ Μαδρίτης
ΤΕΡΜΑ ΚΑΙ ΑΜΥΝΑ
Γιουβέντους: Μπουφόν... και το άλλο BBC
Δεν θα’πρεπε να θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι, στην
θεωρητική βασική ενδεκάδα της Γιούβε, που πρέπει να αντιμετωπίσει τη Ρεάλ
Μαδρίτης το Σάββατο, είναι Ιταλοί μόνο ο τερματοφύλακας και οι τρεις καθαροί και
γνήσιοι αμυντικοί (Barzagli-Bonucci- Chiellini). Αυτοί είναι που κάνουν τη διαφορά
στην τέχνη της άμυνας. Έμαθαν την τέχνη, ενώ έβγαζαν τα δόντια. Μεταξύ των
τεσσάρων μετράνε, εκτός από λάθος ή παράλειψη 2449 αγώνες ως επαγγελματίες
ποδοσφαιριστές. Ο Buffon (39 έκτων), 841, 621 στην Γιουβέντους· ο Barzagli
(36), 645/232, ο Bonucci, (30), 420/318 κι ο Chiellini (32), 543/433. Ως εκ
τούτου, μόνο ως bianconeri, 1604, απ’τη σεζόν 2010-11 που ήρθαν οι Barzagli και
Bonucci, ο Μπουφόν το’χε κάνει το 2001-02 κι ο Κιελίνι το 2005-06, συνηθίζουν
να παίζουν μαζί σε τακτική βάση, πέρα απ’τον εκάστοτε προπονητή. Επίσης και
στην εθνική.
Είναι αμυντικά κτήνη. Στον αέρα και χαμηλά. Προσαρμόζονται
εξίσου σε άμυνα τριών και τεσσάρων. Πάνω σ’αυτούς στηρίζεται το εκλεπτυσμένο αμυντικό
δίκτυο της ομάδας τους, που τους επιτρέπει να περάσουν απ’το να διατηρούν πίσω
μια γραμμή των τριών στο να το κάνουν με πέντε, με την οπισθοχώρηση των Άλβες
και Alex Sandro κι ακόμα κι έξι, γιατί ο Mandzukic είναι σε θέση να γυρνάει ως αριστερός
μπακ, αν το απαιτεί η κατάσταση.
Στους 50 αγώνες που έπαιξαν αυτή τη σεζόν έχουν δεχτεί μόνο
30 γκολ, 0,6 κατά μέσο όρο. Στους 38 του Scudetto, 27, και στους 12 του Champions
League, τρία, κανένα σε
κανονικό παιχνίδι, όλα σε στατικές φάσεις... Κανείς δεν δέχεται λιγότερα.
Ρεάλ Μαδρίτης: αμύνονται μόνο οι στόπερ
Το να’σαι αμυντικός σ’αυτήν την Ρεάλ Μαδρίτης δεν είναι
εύκολο. Είναι περισσότερα. Είναι κάτι εξαιρετικά περίπλοκο. Βρισκόμαστε ενώπιον
μιας ομάδας που κοιτά συνεχώς προς την αντίπαλη περιοχή και δεν θυμάται πάντα
ότι πίσω έχει έναν άλλο παρόμοιο χώρο που θα πρέπει επίσης να προστατέψει σε κάποιες
στιγμές του αγώνα.
Η κατάστασή της αξίζει μια ανάλυση. Εκτός από κανά δυο
παιχνίδια που ο Ζιντάν έχει παίξει με τρεις στόπερ, η ομάδα στήνεται πίσω με
μια προωθημένη γραμμή των τεσσάρων ανδρών σε ζώνη που, συνήθως, έχει περισσότερο
ως αναφορά τη διαχωριστική γραμμή του κέντρο του γηπέδου παρά αυτή του ύψους της
περιοχής της.
Συλλογικά η Μαδρίτη αμύνεται σ’ένα 4-4-2, με το αποτέλεσμα
υπέρ, στα τελευταία παιχνίδια έχει καταλήξει να το κάνει σ’ένα 4-1-4-1 ή ακόμα
και σ’ένα 4-5-1 με τον Κριστιάνο στην κορυφή κι όλους πίσω απ’τη μπάλα.
Πραγματικά, στη Μαδρίτη μόνο οι δύο στόπερ, Varane και
Sergio Ramos, διατηρούν μια οπισθοχωρημένη θέση στον γήπεδό τους. Οι δύο μπακ, Carvajal
και Marcelo περνάνε τόσο χρόνο στο αντίπαλο έδαφος, όσο και στο δικό τους. Σε
πολλές φάσεις του παιχνιδιού είναι πιο προωθημένοι ακόμη κι απ’τα δύο εσωτερικούς
(Modric και Kroos) και το αρχικό τους σημείο εκκίνησης είναι συνήθως η ίδια η
γραμμή της σέντρας.
Ο Casemiro είναι το πιο αποτελεσματικό αμυντικό συμπλήρωμα. Πάντα
μπροστά απ’τους στόπερ, είναι στην πραγματικότητα το τρίτο αμυντικό στοιχείο του
μπλοκ. Χωρίς την κατοχή τα αμυντικά προβλήματα πολλαπλασιάζονται. Τα λευκά
στατιστικά συγκρούονται ανοιχτά μ’αυτά της Γιουβέντους σε σχέση με το παθητικό.
Στα 38 παιχνίδια πρωταθλήματος, έχουν δεχτεί 41 γκολ κι έχουν κρατήσει ανέπαφη
την εστία τους μόνο σε δέκα αγώνες. Στους 12 του Champions League, 17 γκολ κατά κι έχουν κρατήσει
ανέπαφη την εστία τους μόνο σ’έναν αγώνα, εναντίον της Ατλέτικο (3-0) στα
ημιτελικά στο πρώτο παιχνίδι στο Μπερναμπέου.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ
Allegri: συλλέκτης μοντέλων
Ο Sacchi, ο don Arrigo, έχει πιάσει το λεξικό των
αναγνωρίσεων για ν’αξιολογήσει το έργο του Massimiliano Allegri στη Γιουβέντους.
«Έχει δείξει χαρακτήρα, ευφυΐα και ικανότητα για ν’αντικαταστήσει έναν
προπονητή σαν τον Conte. Είναι ένας φωτισμένος τακτικιστής, ένας συνεπής
διαχειριστής, ο οποίος οδηγεί την ομάδα με σοφία και μαεστρία». Είναι γραμμένο.
Ο Mad-Max, όπως είναι γνωστός στην Ιταλία, έχει καθιερωθεί ως τεχνικός αυτά τα
τελευταία τρία χρόνια. Η κυριαρχία του της κατάστασης και η τακτική του
ποικιλία εκπλήσσει κάθε παιχνίδι. Έχει ξεπεράσει όλα τα εμπόδια που βρήκε στο
δρόμο.
Απ’το να κάνει τον Conte και τα τρία του πρωταθλήματα να ξεχαστούν
(τα έχει επαναλάβει), στο να μετατρέψει σε χειροκρότημα τις δοκιμές αποδοκιμασίας
που έζησε στις αρχές του, περνώντας απ’την ευκολία του να συλλέγει τακτικά
μοντέλα. Για κάποιο λόγο τον αποκαλούν «ο χημικός». Αυτή τη σεζόν έχει
πειραματιστεί απ’το 3-5-2 στο τωρινό 4-2-3-1, με όλες τις πιθανές παραλλαγές:
3-4-1-2, 4-4-2, 4-3-3. 4-3-2-1 και 4-3-1-2. Δες’το για να το πιστέψεις
Ζιντάν: η τακτική γεννιέται απ’τη διαχείριση
Μια ομάδα 20 παικτών. Κάτι πρωτοφανές, ή σχεδόν, σ’έναν σύλλογο
υποχρεωμένο να παλεύει για όλες τις διοργανώσεις στις οποίες συμμετέχει με την
πίεση και την ευθύνη που συνεπάγεται. Ο Ζιντάν το έχει καταστήσει εφικτό απ’την
ηρεμία και την ευημερία. Η έξαρση των τραυματισμών στην αρχή και στα μέσα της σεζόν
ήταν το εφαλτήριο για να υπολογίζει σε άνδρες που ξεκινούσαν με την ετικέτα
αναπληρωματικών.
Η απόδοσή τους ήταν τόσο θετική που ο προπονητής φάνηκε
ενισχυμένος για να συνεχίσει να τους δίνει ευκαιρίες όταν το ρόστερ ήταν πλέον
πλήρες, ή σχεδόν. Όλοι οι παίκτες, χωρίς εξαίρεση, έχουν μπει στο χορό. Ένα
γεγονός που έχει ανοίξει το δρόμο του τεχνικού. Κανένας παίκτης δεν μπορεί να
παραπονεθεί για διαφορετική αντιμετώπιση.
Αυτή η εξαιρετική διαχείριση έχει επηρεάσει άμεσα στον τακτικό
τομέα. Με την θεωρητική βασική εντεκάδα σε άριστη κατάσταση, το BBC διασφαλισμένο
και το 4-3-3 ως σημείο εκκίνησης. Μετά έκαναν κουμάντο τα rotations. Ματς για
το 4-3-3 με το τρίγωνο του κέντρου του γηπέδου αντεστραμμένο· για το 4-2-3-1,
για το 4-4-2 σε γραμμή και σε ρόμβο και για το 4-1-4-1. Αποφασίζουν οι ιδιότητες των παικτών.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
