Του José Luis Hurtado
Στη Μαδρίτη πάντα καθάριζαν το ευγενές έμβλημα οι προπονητές
που δεν κάνουν τίποτα... Ο Miguel Muñoz συναντήθηκε με τους Ντι Στέφανο, Puskas
και Gento και δεν έκανε τίποτα. Στη συνέχεια, στην εποχή της μίνι φούστας,
βάφτισε τους ye-yés, τους Amancio, Pirri, Zoco και Serena, και δεν έκανε
τίποτα. Ο Heynckes έφτασε στο Amsterdam Arena απολυμένος, φίλησε τον Μιγιάτοβιτς,
έδωσε μια αρχική ενδεκάδα στον διαιτητή και δεν έκανε τίποτα. Ο Del Bosque
υποστήριξε τους Ραούλ, Ρομπέρτο Κάρλος, Κασίγιας και Ιέρο και δεν έκανε
τίποτα. Αργότερα τους πρόσθεσε τους Φίγκο και Ζιντάν σχεδόν χωρίς να κουνήσει
το μουστάκι. Δηλαδή, χωρίς να
κάνει τίποτα.
Ο προπονητής Ζιντάν μπήκε στην εικόνα μιας ομάδας που κουβαλούσε
το tweet μετά την
αποβολή στο κύπελλο στο Carranza και μην έχοντας κάνει τίποτα έχει κερδίσει
έναν τίτλο πρωταθλήματος και δύο Champions League. Ακόμα δεν έχει υπογράψει την ανανέωση. Την έχει κερδίσει μην
κάνοντας τίποτα...
Η ιστορία του αθλήματος είναι γεμάτη με δικτατορίες χαλαρού
λουριού. Έτσι κυβέρνησε ο Joe DiMaggio στο μπέιζμπολ, ο Μάικλ Τζόρνταν στο μπάσκετ,
ο Tiger Woods στο γκολφ ή ο Φέντερερ στο τένις μέχρι που εμφανίστηκε ένα παιδί του
Manacor. Στο ποδόσφαιρο η δεκαετία του Μέσι, του azulgrana Ντι Στέφανο, έμοιαζε
ότι επρόκειτο να’ταν αμείλικτη. Η Μαδρίτη του Κριστιάνο Ρονάλντο έχει απαντήσει
με τρία Ευρωπαϊκά Κύπελλα σε τέσσερα χρόνια. Ο Πορτογάλος έχει προσγειωθεί στο
φινάλε της σεζόν με την αλλαγή ρυθμού του Perico Delgado στο Alpe d'Huez.
Η Μαδρίτη είχε συνηθίσει να κερδίζει Ευρωπαϊκά Κύπελλα, όταν
ο χειριστής ήταν με το πανί γυαλίζοντας την ταφόπλακά του. Στην Λισαβόνα βρήκε
το κεφάλι του Ράμος. Στο Μιλάνο, μετά από μια άλλη παράταση που σε γερνούσε
τριάντα χρόνια σε τριάντα λεπτά, στριμώχτηκε σε μια πλεούμενη σανίδα. Στο
Κάρντιφ δεν υπήρχε δραματισμός επειδή έμοιαζε ότι ο σύλλογος θα επιβίωνε από μια
ήττα.
Παρεμπιπτόντως, κάποιος ειδικός θα μπορούσε να μελετήσει την
κινητήρια επίδραση κάποιων μηνυμάτων. Υπάρχει πάντα μια στιγμή της κρίσης στην σεζόν
στην οποία εμφανίζονται μερικές συλλαβές του Piqué ή του Dani Alves που
χρησιμεύουν ως πύραυλος σε αποδυτήρια. Valverde και Allegri θα’πρεπε να’χαν απαγορέψει
τη χρήση των κινητών και τις εμφανίσεις κάποιων στον Τύπο.
Η Juve, αυτή η ηλικιωμένη κυρία στην οποία οφείλεται ένας σεβασμός,
έγραψε το δράμα στους οφθαλμούς του Μπουφόν. Απ’τον Λεβ Γιασίν, τη μαύρη
αράχνη, τον Ρώσο ο οποίος κοίταξε τη μπάλα του Marcelino στο Nodo, δεν έχει
υπάρξει ένας τερματοφύλακας με Χρυσή Μπάλα. Ο Buffon αξίζει ένα πλατινένιο
γάντι για την διαδρομή, για το ότι δεν άφησε ριγμένη τη Γιούβε όταν έπεσε στη Segunda,
για την γυμνή πλευρά του και τον τραχύ αγκώνα, αμμώδη και βραχώδη. Τη μέρα που θα
του το δώσουν θα’πρεπε να μπει στο στάδιο με προσωπίδα αλά Ricardo Zamora. Ένας
τερματοφύλακας απ’τους ανέκαθεν.
Υπάρχει μια ημέρα στο ημερολόγιο, που συνήθως βρίσκεται
μεταξύ της νύχτα της 24ης Δεκεμβρίου και του πρωινού της 25ης,
στην οποία δεν γίνεται λόγος για την Ballon d'Or. Ο καλύτερος τρόπος για να αφαιρέσεις
κύρος απ’το μαραφέτι είναι να μην το δώσεις στον Modric. Το παιχνίδι του στο
Κάρντιφ βρίσκεται ήδη στην ανθολογία των παραστάσεων των μέσων. Το τρόπαιο
επιβιώνει χωρίς να το’χουν αγγίξει ο Modric, ο Xavi ή ο Iniesta. Είναι πιθανό ο
προπονητής της Ταϊλάνδης να μην ψηφίσει τον Κροάτη. Δεν έχει σημασία. Έπαιξε μόνο
στο ποδόσφαιρο. Τα πάντα που δεν θα’ναι να τον ανανεώσεις μέχρι να αποφασίσει να
αποσυρθεί, θα ακουστούν άδικα.
Ένας άλλος χωρίς ευρωπαϊκό δαχτυλίδι στη σύγχρονη εποχή
είναι ο Κιελίνι, το σύμβολο του ρομαντισμού των παλαιών στόπερ, αυτών οι οποίοι
τέλειωναν τον αγώνα εξουδετερωμένοι, όπως φαίνονταν στις ζαρωμένες φωτογραφίες
του 70. Ο στόπερ σου βγάζει τα τατουάζ στο μαρκάρισμα. Δεν αισθάνεται κανέναν
σεβασμό ούτε για τον πλευρικό του ούτε για τους αντιπάλους.
Ο Casemiro, με τους μηρούς του από ανοξείδωτο χάλυβα, άρχισε
την αναμέτρηση ως ένας αμυντικός χαφ και την τέλειωσε ως είδωλο. Όταν αμύνεται
είναι ο λευκός Mauro Silva, εκείνος ο αμυντικός χαφ που διέταζε το τέλος του αντιπάλου
μ’ένα άγγιγμα του ισχίου. Τώρα επιδίδεται επίσης για να μαζέψει τα αποφάγια στο
όριο της περιοχής της επίθεσης. Η εκτέλεσή του απ’την Κοπακαμπάνα ήταν ένας
φόρος τιμής στον Falcao ή στον Sócrates, εκείνους τους Βραζιλιάνους καλλιτέχνες
της ημισελήνου.
Ο αγώνας έσβησε. Άφησε μηνύματα. Ο James στην κερκίδα, ο Πέπε
με την selfie κι ο Marco Asensio ως συγγραφέας του τελευταίου γκολ μ’αυτό το
αριστερό των εξώφυλλων. Μέσα σε δύο μήνες έχει νικήσει Neuer και Buffon. Ένας ακόμα
που θα’πρεπε να περάσει σύντομα απ’τα γραφεία. Η Μαδρίτη υπέγραψε την τελετή με
τέσσερα γκολ σε μια θρυλική οντότητα. Ο Allegri συνεχάρη τον Ζιντάν, τον
προπονητή που δεν κάνει τίποτα.
Η σελίδα της στήλης στο facebook:
@suntagm_puskas
